Mimo, że samej Lizbony to w tej książce nie jest zbyt dużo (bo głównie dlatego sięgnęłam po tą książkę) i pomimo, że jakoś ta książka nie ma najlepszych ocen, mi się jakoś na swój dziwny sposób bardzo podobała. Może też dlatego, że pozwoliła mi zrozumieć trochę lepiej sytuację polityczną Portugalii w czasie II wojny światowej, gdyż nie miałam za dużej wiedzy o tym kraju, w tym właśnie okresie. Coś w tej książce jest, co przypadło mi do gustu, ale co, ciężko powiedzieć.

Mimo, że samej Lizbony to w tej książce nie jest zbyt dużo (bo głównie dlatego sięgnęłam po tą książkę) i pomimo, że jakoś ta książka nie ma najlepszych ocen, mi się jakoś na swój dziwny sposób bardzo podobała. Może też dlatego, że pozwoliła mi zrozumieć trochę lepiej sytuację polityczną Portugalii w czasie II wojny światowej, gdyż nie miałam za dużej wiedzy o tym kraju, w...

Sensacyjno-historyczna powieść portugalskiego autora o walce wywiadów w Lizbonie podczas II wojny światowej. Autor jest Portugalczykiem, ale narratorem, a zarazem bohaterem uczynił Anglika, Jacka Gila, pokazując jego drogę od bon vivanta do roli super-szpiega.
I właśnie te obie twarze narratora pokazują dwie strony powieści.
Ta druga - ciekawsza - przedstawia sytuację polityczną w kraju rządzonym przez dyktatora, lawirującego między bliskim jego sercu nazistami a Anglikami, wielowiekowymi sojusznikami Portugalczyków. Oprócz tytułowego Salazara pojawiają się postacie autentyczne, wymienione przez autora, politycy, agenci brytyjskich SOE i MI6, Abwehry i SD. Wszystko odbywa się na tle wydarzeń II wojny światowej, gdzie sukcesy sprzymierzonych bądź państw osi decydują o przychylności miejscowej dyktatury lub jej braku. Ciekawe są także opisy poszczególnych akcji oraz nieistniejących miejsc w Lizbonie i okolicach czy też nieliczne sceny rodzajowe obrazujące sposób życia mieszkańców miasta nad Tagiem.
Niestety druga strona powieści to historia przygód erotycznych i miłosnych głównego bohatera, któremu wszystkie piękne kobiety ówczesnej Portugalii niemal pchały się do łóżka od pierwszego spotkania. Wiarygodność jego powodzenia jest delikatnie mówiąc niezbyt wysoka, tym bardziej, że zupełnie przypadkiem wszystkie one są mniej lub bardziej związane z wywiadem. Na szczęście opisy szczegółów relacji intymnych Jacka Gila z jego partnerkami nie spadły do tragicznego poziomu „Złodziei bzu” polskiego autora, którego nazwiska nie warto wspominać, a wartość wspomnianej pozycji tkwi tylko w tym, że jej lektura przypomniała mi o tej portugalskiej książce.
Gdyby zatem autor ograniczył część „intymną”, książka tylko by na tym zyskała.

Sensacyjno-historyczna powieść portugalskiego autora o walce wywiadów w Lizbonie podczas II wojny światowej. Autor jest Portugalczykiem, ale narratorem, a zarazem bohaterem uczynił Anglika, Jacka Gila, pokazując jego drogę od bon vivanta do roli super-szpiega.
I właśnie te obie twarze narratora pokazują dwie strony powieści.
Ta druga - ciekawsza - przedstawia sytuację...

Postanowiłam przeczytać tę książkę gdy mój tata, siedemdziesięciolatek, którego nie można nazwać molem książkowym, powiedział, że nie mógł się oderwać od lektury. Byłam jej tym bardziej ciekawa, ponieważ z wykształcenia jestem portugalistą.

Doceniam książkę za ukazanie czytelnikom, jak wyglądała Lizbona i jej scena polityczna podczas Drugiej Wojny Światowej. Jest w niej wszystko, co moim zdaniem powinno się tu znaleźć: PVDE, czyli portugalska policja polityczna, angielskie, amerykańskie i niemieckie siatki szpiegowskie, oraz organizacje wrogie portugalskiej dyktaturze. Autor przenosi nas z luksusowych kasyn i podsłuchiwanych pokoi hotelowych, w których wymijają się szpiedzy, na pola Alentejo, gdzie stacjonują konspirujący przeciwko reżimowi "Estado Novo" komuniści. Trafiamy do latarni morskiej, w której trzeba wyeliminować pracownika przekazującego Niemcom informacje o alianckich konwojach oraz na przygraniczne rubieże, gdzie odbieramy wraz z gwnym bohaterem zestrzelonych angielskich lotników. Obserwujemy nawet bitwę pomiędzy angielskimi i niemieckimi samolotami: reasumując, faktów i wiedzy historycznej w książce nie brakuje.

Szkoda tylko, że autor starał się umilić sporą dawkę historycznej wiedzy ogromną ilością "łagodzących wypełniaczy", do których należą moim zdaniem wspomniane wcześniej przydługie opisy przygód erotycznych głównego bohatera. Dodatkowo, w pewnym momencie poczułam, że jeśli raz przeczytam zdanie, w których znajdę słowa dotyczące snu Salazara, to cisnę książką o podłogę. To nachalne przypominanie czytelnikowi tytułu książki - "Salazar teraz śpi...", "Salazar nigdy nie spał o tej porze", "Robiliśmy to, gdy Salazar już spał..." - było bardzo męczące. W pewnym momencie doliczyłam się 3 takich "wspominek" tytułu na 4 kolejnych stronach. Litości: wiem, że chodzi o to, aby czytelnik zrozumiał i zapamiętał tytuł książki, ale ile można?

Czy poleciłabym komuś tę książkę? Tak, jeśli lubicie historię oraz Portugalię. Jeśli o tych samych tematach wolicie poczytać książkę nie będącą powieścią z kategorii "na plażę", to polecam Waszej uwadze pozycję "Lizbona. Miasto Światła w cieniu wojny 1939-1945".

Postanowiłam przeczytać tę książkę gdy mój tata, siedemdziesięciolatek, którego nie można nazwać molem książkowym, powiedział, że nie mógł się oderwać od lektury. Byłam jej tym bardziej ciekawa, ponieważ z wykształcenia jestem portugalistą.

Doceniam książkę za ukazanie czytelnikom, jak wyglądała Lizbona i jej scena polityczna podczas Drugiej Wojny Światowej. Jest w niej...

...kiedy odchodzi przyjaciel, zabiera ze sobą kawałek naszej duszy.Przyjaźń sprawia,że nasze życie staje się godne zapamiętania.

...kiedy odchodzi przyjaciel, zabiera ze sobą kawałek naszej duszy.Przyjaźń sprawia,że nasze życie staje się godne zapamiętania.

Powieść napisana jest w dość specyficzny sposób, ponieważ co chwila dialogi przerywane są opisami. Przyznam, że bardzo ciężko czytało mi się tę książkę, szczególnie na początku. Potem było lepiej.
Historia wciąga powoli. Wątki erotyczne są, ale ich opis jest dość skąpy, nie razi. W sumie erotyczne podejście do życia głównego bohatera jest sednem tej opowieści.
Książkę polecam, jak już się opanuje styl pisania Autora można przy niej miło spędzić czas, jednak nie liczmy na fajerwerki.

Powieść napisana jest w dość specyficzny sposób, ponieważ co chwila dialogi przerywane są opisami. Przyznam, że bardzo ciężko czytało mi się tę książkę, szczególnie na początku. Potem było lepiej.
Historia wciąga powoli. Wątki erotyczne są, ale ich opis jest dość skąpy, nie razi. W sumie erotyczne podejście do życia głównego bohatera jest sednem tej opowieści.
Książkę...

Osoby szukające opisów pięknej choć znękanej wojną Portugalii i trzymającej w napięciu fabuły traktującej o szpiegach bardzo się zawiodą. Te wszystkie okoliczności są tylko pretekstem do chwalenia się kolejnymi podbojami sercowymi przez głównego bohatera i serwowania czytelnikowi mniej lub bardziej gorących opisów scen łóżkowych. Główny bohater zaś jest działającym nam na nerwy typkiem, któremu gdy tylko kiwnie palcem kobiety wskakują do łóżka. A on wszystkie je tak bardzo kocha...

Osoby szukające opisów pięknej choć znękanej wojną Portugalii i trzymającej w napięciu fabuły traktującej o szpiegach bardzo się zawiodą. Te wszystkie okoliczności są tylko pretekstem do chwalenia się kolejnymi podbojami sercowymi przez głównego bohatera i serwowania czytelnikowi mniej lub bardziej gorących opisów scen łóżkowych. Główny bohater zaś jest działającym nam na...

Na początku nie mogłam przez tą książkę przebrnąć. Dopiero od historii z Alice mnie wciągnęła. Czasem nudziły mnie polityczne opisy i akcje z kobietami przypominały serial "Californication", gdzie główny bohater pierdnięciem potrafi zachęcić kobietę do seksu. Mimo to stwierdzam, że książka nie jest taka zła a nawet momentami wciąga.

Na początku nie mogłam przez tą książkę przebrnąć. Dopiero od historii z Alice mnie wciągnęła. Czasem nudziły mnie polityczne opisy i akcje z kobietami przypominały serial "Californication", gdzie główny bohater pierdnięciem potrafi zachęcić kobietę do seksu. Mimo to stwierdzam, że książka nie jest taka zła a nawet momentami wciąga.

Zakończenie mnie bardzo zaskoczyło. Nie myślałam, że narrator zwiąże się własnie z tą osobą. Książka tak średnio mi się podobała. Denerwowało mnie to, że autor wciąż mówił, że kocha te wszystkie kobiety z którymi się związał. Ja uważam, że kochać wszystkich to znaczy nie kochać nikogo.Chodzi mi tutaj o miłość mieędzy kobietą i mężczyzną. Tak naprawdę można tylko jedną osobę.
Opis ekscesów miłosnych narratora zniesmaczył mnie tak jak w przypadku "Scyzoryka".

Zakończenie mnie bardzo zaskoczyło. Nie myślałam, że narrator zwiąże się własnie z tą osobą. Książka tak średnio mi się podobała. Denerwowało mnie to, że autor wciąż mówił, że kocha te wszystkie kobiety z którymi się związał. Ja uważam, że kochać wszystkich to znaczy nie kochać nikogo.Chodzi mi tutaj o miłość mieędzy kobietą i mężczyzną. Tak naprawdę można tylko jedną...