Bardzo ciężko jest mi ocenić tę książkę. Czytałem ją powoli, czasami wręcz męcząc a czasami pochłaniając świetne fragmenty. Niektóre postacie wg mnie nic nie wnoszące....inne znów prowadzone w sposób który wydaje się idealny. Z mojej perspektywy nie znajduję tej brutalności czy trudności języka, o której piszą inni. Ogólne jak dla mnie książka nierówna. W mojej ocenie słabsza niż Diabeł Urubu i daleko z tyłu za świetną Księgą Nocnych Kobiet.

Bardzo ciężko jest mi ocenić tę książkę. Czytałem ją powoli, czasami wręcz męcząc a czasami pochłaniając świetne fragmenty. Niektóre postacie wg mnie nic nie wnoszące....inne znów prowadzone w sposób który wydaje się idealny. Z mojej perspektywy nie znajduję tej brutalności czy trudności języka, o której piszą inni. Ogólne jak dla mnie książka nierówna. W mojej ocenie...

Uznaję przeczytanie tej książki za czas stracony. Czytałam z determinacji i umęczyłam się przepotwornie. Mało było fragmentów, które stanowiły jakąś historię. Chaos nadmiaru perspektyw i postaci. Jedyny plus to świetne tłumaczenie (wulgarny język, hawajska gwara).

Uznaję przeczytanie tej książki za czas stracony. Czytałam z determinacji i umęczyłam się przepotwornie. Mało było fragmentów, które stanowiły jakąś historię. Chaos nadmiaru perspektyw i postaci. Jedyny plus to świetne tłumaczenie (wulgarny język, hawajska gwara).

Dla mnie to była ciężka lektura. Dawno nie czytałam książki, w której było tyle wulgaryzmów.

Dla mnie to była ciężka lektura. Dawno nie czytałam książki, w której było tyle wulgaryzmów.

Krótka. No wcale nie jest taka krótka. Zwłaszcza w momentach, w których użyto celowego zabiegu dosłownego tłumaczenia z patios na polski. Tekst rozlewa się ciągiem na kolejne strony. Dialogi wymieszane są z narracją. W ogóle to wszystko jest wymieszane. Postacie z różnych klas społecznych, które łączy beznadziejny los przeżycia na Jamajce. Okrutnej wyspie. Tam tekst nie opisuje życia na Jamajce w latach 70tych. Tekst jest tym życiem. Niehigienicznym życiem, do tego brudnym i ubogim. A nawet jak z Jamajki przenosimy się do Nowego Jorku to wcale nie wyrywamy się z pętli bestialstwa. Po prostu do smażonego kurczaka dodawany jest jeszcze całe wielokulturowe menu jakie ma do zaoferowania amerykańska aglomeracja. Wiesz o co mi chodzi? Nie. No właśnie, po przeczytaniu książki też nie będziesz wiedział o co chodzi.

Historia. A bo to jedna? Może gdyby to sprowadzić do opowiadania o rozwoju jamajskiej przestępczości zorganizowanej to udałoby się zamknąć w określeniu „jedna”. Ale tu zlewa się kilkadziesiąt historii i nie tylko zabójstw. Bo czy można powiązać politykę karaibskiego kraju z zaangażowaniem społecznym muzyka reggae, działalnością CIA i codzienną brutalnością gangów? Tak można. Nie jest łatwo przez to przebrnąć, ale okazuję się, że walka z wpływami komunistycznej Kuby może mieć coś wspólnego z przemytem kokainy do Miami. Akcja toczy się od końcówki lat 60tych do początku lat 90tych. Dotyka wszystkich grup społecznych, opcji politycznych, oraz używek. Tak, jednak można by podsumować te kilkanaście historii, jedną historią. To historia jamajskiej ekspansji kolumbijskiej koki w Stanach.

Siedmiu. Wcale nie siedmiu. Bo na trupach ta książka została napisana. Nie ma tu żadnego poszanowania dla życia ludzkiego. Dla godności gwałconych kobiet, a nawet mężczyzn. Pod koniec to już nie wiadomo, kto jest gwałcony przy użyciu przemocy, a kto chce być gwałcony. No i te daty. Co chwilę pojawiają się daty. Daty są tu ważne, ale i tak nie sposób ich zapamiętać.

Zabójstw. Niby odebranie życia to najpoważniejsze przestępstwo. Niby. Okazuje się jednak, że można człowiekowi odebrać człowieczeństwo na kilkadziesiąt innych sposobów. Wychodzi na to, że Jamajczycy są specjalistami od upokarzania i odbierania godności. W tle leci reggae i szumi morze. Może i plaże są piękne. Ale one służą do tego, żeby w nocy dokonywać na nich egzekucji. Reggae też jest ważne, ale mimo że wszyscy słuchają to nikt nie przejmuję się ważnymi słowami. Słowa uczą, ranią, ale to ołowiane kule są szybsze i sprawniejsze. I co ciekawe, wszyscy są tu chciwi, ale po przeczytaniu odnosi się wrażenie, że mimo że chcieli mieć wszystko, to wcale nie chodziło tu o pieniądze.

Krótka. No wcale nie jest taka krótka. Zwłaszcza w momentach, w których użyto celowego zabiegu dosłownego tłumaczenia z patios na polski. Tekst rozlewa się ciągiem na kolejne strony. Dialogi wymieszane są z narracją. W ogóle to wszystko jest wymieszane. Postacie z różnych klas społecznych, które łączy beznadziejny los przeżycia na Jamajce. Okrutnej wyspie. Tam tekst nie...

Jak to z nagrodzonymi książkami bywa (Man Booker Prize3 2015 ),najczęściej nie podzielam zachwytów jury.

Ta książka to spisana wielogłosowo historia pewnego zamachu na Boba Marleya. W 1976 roku siedem zamaskowanych osób uzbrojonych w karabiny napada na dom gwiazdy reggae
Wprawdzie Marley wychodzi z tego bez szwanku, ale sprawcy napadu nigdy nie zostają ujęci.

Nie byłabym sobą, gdybym nie szukała podobieństw w innych książkach. Ta pozycja to dla mnie połączenie "Burzliwych czasów" Mario Vargas Llosa z 'Ptakiem dobrego Boga" Jamesa McBride. Tak jak tłem dla "Burzliwych czasów" są niespokojne dzieje Gwatemali, tak tu autor wprowadza nas w dzieje Jamajki. Nie waha się być głosem wielu osób, z różnych środowisk, płci czy poziomu wykształcenia. Gdy wypowiada się członek gangu czy prostytutka ich wypowiedzi są pełne przekleństw, wulgarności i niepozbawione błędów ortograficznych niczym narrator "Ptaka dobrego Boga". Czytałam wiele zarzutów, co do tego typu narracji, mnie osobiście w tej konkretniej książce w żaden sposób to nie przeszkadzało, nadawało wręcz waloru autentyczności.

Coś jednak musiało pójść nie tak, skoro książkę z przerwami czytałam 4 miesiące! W mojej ocenie cała historia była zbyt rozbudowana, mnogość bohaterów i narratorów, brak chronologii ( kilka pierwszych stron książki to samo wymienienie wszystkich bohaterów) mnie przerastała i gubiłam się w tym wszystkim. Książkę czytałam na czytniku i w pewnym momencie zrobiłam sobie aż zdjęcia pierwszych stron, żeby wiedzieć kto jest kim. Cała historia jest zbyt rozwleczona i w pewnym momencie zaczyna nużyć.

emocje logiczne.blogspot.com
IG: @mamazaczytana

Jak to z nagrodzonymi książkami bywa (Man Booker Prize3 2015 ),najczęściej nie podzielam zachwytów jury.

Ta książka to spisana wielogłosowo historia pewnego zamachu na Boba Marleya. W 1976 roku siedem zamaskowanych osób uzbrojonych w karabiny napada na dom gwiazdy reggae
Wprawdzie Marley wychodzi z tego bez szwanku, ale sprawcy napadu nigdy nie zostają ujęci.

Nie...

Kawał solidnej książki! Temat ciekawy, świat wykreowany w powieści ciekawy, wszystko ciekawe, a jednak całość wyszła trochę mniej ciekawie niż się spodziewałam. Może za dużo gadania? Może za mało głębi? I tutaj ciekawe spostrzeżenie: czytałam tą osławioną bookerem książkę, spodziewając się cudów, ale cudów nie było - ot, solidna ambitna książka. Zaraz po niej wzięłam się za Księgi Jakubowe i zdumiałam się mądrością i gęstością Olgi. Pomyślałam sobie wtedy, że skoro Krótka historia zasługuje na Bookera, to Olga na Nobla. I proszę! Mam nosa ;) Książka na pewno warta przeczytania no i ładnie prezentuje się na półce ;)

Kawał solidnej książki! Temat ciekawy, świat wykreowany w powieści ciekawy, wszystko ciekawe, a jednak całość wyszła trochę mniej ciekawie niż się spodziewałam. Może za dużo gadania? Może za mało głębi? I tutaj ciekawe spostrzeżenie: czytałam tą osławioną bookerem książkę, spodziewając się cudów, ale cudów nie było - ot, solidna ambitna książka. Zaraz po niej wzięłam się za...

Wszystkie poniższe opinie są prawdziwe. Najbrutalniejsza książka jaką czutałam ( łącznie z tymi o holocauście).... trudno było mimo wszystko przerwać lekturę.

Wszystkie poniższe opinie są prawdziwe. Najbrutalniejsza książka jaką czutałam ( łącznie z tymi o holocauście).... trudno było mimo wszystko przerwać lekturę.

Straszne. Treść książki można porównać do wędrówki zawiłym labiryntem, kanałem pełnym nieczystości i wszelkiego rodzaju wydzielin, gdzie od czasu do czasu pojawia się nad nami prześwit studzienki, tchnący odrobiną nadziei i powiewem rześkości. Lecz my, musimy brnąć dalej i dalej, raz głębiej, raz płycej w ekskrementach ludzkiej marności, niczym Jean Valjean w "Nędznikach". Wszech panujące zrobaczywienie i zgnilizna, która towarzyszy nam przez cały czas dla mnie dobiegła kresu, kiedy autor z wielka precyzją i lubieżną radością, opisał proces wypełniania tego kanału z wszelkimi detalami w postaci oddających się wyuzdanej i odrażającej, pornograficznej synergii dwóch sodomitów. I tylko fragmenty w których odnajdujemy historię tamtych zdarzeń i politycznych nastrojów, odwiodły mnie od wystawienia najniższej oceny.

Straszne. Treść książki można porównać do wędrówki zawiłym labiryntem, kanałem pełnym nieczystości i wszelkiego rodzaju wydzielin, gdzie od czasu do czasu pojawia się nad nami prześwit studzienki, tchnący odrobiną nadziei i powiewem rześkości. Lecz my, musimy brnąć dalej i dalej, raz głębiej, raz płycej w ekskrementach ludzkiej marności, niczym Jean Valjean w...

Genialna. Trudna, przeczołgała mną we wszystkie strony. Mocna. Na pewno o niej szybko nie zapomnę. Serdecznie polecam.💪👌

Genialna. Trudna, przeczołgała mną we wszystkie strony. Mocna. Na pewno o niej szybko nie zapomnę. Serdecznie polecam.💪👌

Przede wszystkim, brawka dla tłumacza za oddanie po polsku jamajskiego slnagu! Byłam pd wrażeniem, klimat książki zostawał na skórze długo po odłożeniu lektury.

Kolejno, bardzo podobał mi się fakt, że w pierwszej części każdy rozdział był opowieścią innego boharera i dzięki takiej narraccji, czułam się bezpośrednim słuchaczem. Jakby ktoś siedział ze mną i to opowiadał.

Bardzo dobrze skrojone postacie, charaktery fenomenalnie dające po oczach. Nagle lądujemy na wyspie której daleko od klasycznego chillouciku na plaży, czujemy brud, zmęczenie i walkę mieszkańców. W moim odczuciu, bardzo bardzo dobra książka chociaż nie jestem fanką zawiłch wątków politycznych, a jednak tutaj, obecnych i bardzo potrzebnych.

Przede wszystkim, brawka dla tłumacza za oddanie po polsku jamajskiego slnagu! Byłam pd wrażeniem, klimat książki zostawał na skórze długo po odłożeniu lektury.

Kolejno, bardzo podobał mi się fakt, że w pierwszej części każdy rozdział był opowieścią innego boharera i dzięki takiej narraccji, czułam się bezpośrednim słuchaczem. Jakby ktoś siedział ze mną i to...