Zagadka Orfeusza

Luźna impresja na temat mitu Orfeusza i Eurydyki, prowadzona w dwóch planach czasowych współczesnym i sprzed dwudziestu pięciu wieków. Pomysł całkiem ciekawy, ale wykonanie przeciętne. Część współczesna pobrzmiewa Magiem Fowlesa, a momentami Wyprawą do wnętrza ziemi Verne'a tyle że wulkan inny. Trochę greckiej mitologii i wspomnień o Sokratesie. W sumie wynudziłem się, a książkę udało mi się dokończyć za czwartym podejściem.

Luźna impresja na temat mitu Orfeusza i Eurydyki, prowadzona w dwóch planach czasowych współczesnym i sprzed dwudziestu pięciu wieków. Pomysł całkiem ciekawy, ale wykonanie przeciętne. Część współczesna pobrzmiewa Magiem Fowlesa, a momentami Wyprawą do wnętrza ziemi Verne'a tyle że wulkan inny. Trochę greckiej mitologii i wspomnień o Sokratesie. W sumie wynudziłem się, a...

Ciekawa formuła, bo mamy dwa śledztwa dotyczące tego samego odkrycia archeologicznego.
Współcześnie - archeolog Lily odnajduje starożytną tabliczkę
z przekazem o miejscu wrót piekieł. To cenna, trzynasta , brakująca tabliczka. Jednak zaraz po odkryciu Lily znika. Nie wiadomo czy uciekła, bo ukradła tabliczkę, czy porzuciła męża i zrobiła sobie wakacje czy też została porwana.
Jej mąż Johan czuje, że zona ma kłopoty i postanawia ją odnaleźć, choćby miał iść...do piekła.

Równoległa historia złotej tabliczki rozgrywa się w starożytności. Tam również znalezienie tabliczki jest zagrożeniem dla życia . Znalazca też zaginął, a jego przyjaciel z narażeniem własnego życia postanawia go odszukać.

Całość przeplatana cytatami z Platona.
I to chyba największy walor tej książki.

Mam ogromną ochotę na Platona, na jego "Ucztę" i "Państwo"

Ciekawa formuła, bo mamy dwa śledztwa dotyczące tego samego odkrycia archeologicznego.
Współcześnie - archeolog Lily odnajduje starożytną tabliczkę
z przekazem o miejscu wrót piekieł. To cenna, trzynasta , brakująca tabliczka. Jednak zaraz po odkryciu Lily znika. Nie wiadomo czy uciekła, bo ukradła tabliczkę, czy porzuciła męża i zrobiła sobie wakacje czy też została...

No cóż, jedyne co w tej książce odkryłem, to bla, bla, bla bla, bla. Bla.

No cóż, jedyne co w tej książce odkryłem, to bla, bla, bla bla, bla. Bla.

Tom Harper zaczął dobrze, ale potem kompletnie się pogubił. To już moja czwarta czy piąta z kolei lektura doświadczająca mnie w ten sposób. Ambitna próba połączenia współczesnej sensacji z antyczną filozoficzną podróżą po prostu przerosła Autora. Wątek sensacyjny okazał się nieciekawy, oczywisty i płaski, a filozofia... Bodaj Pasikowski ten styl nazwał niegdyś "rany boskie, jestem kioskiem". Pasuje jak ulał. No, ale przynajmniej się pisarz starał wyjść poza zupełnie zużyte schematy. Za to i za pierwszą połowę powieści 5 gwiazdek.

Tom Harper zaczął dobrze, ale potem kompletnie się pogubił. To już moja czwarta czy piąta z kolei lektura doświadczająca mnie w ten sposób. Ambitna próba połączenia współczesnej sensacji z antyczną filozoficzną podróżą po prostu przerosła Autora. Wątek sensacyjny okazał się nieciekawy, oczywisty i płaski, a filozofia... Bodaj Pasikowski ten styl nazwał niegdyś "rany...

Wysłuchałem z ciekawością. Napisane na dość przyzwoitym poziomie. Ogólnie dość prosta historia i niewiele myśli filozoficznej. Jednakże w natłoku zalewających nas mas chłamu wyróżnia się zdecydowanie na (mały) plus.

Wysłuchałem z ciekawością. Napisane na dość przyzwoitym poziomie. Ogólnie dość prosta historia i niewiele myśli filozoficznej. Jednakże w natłoku zalewających nas mas chłamu wyróżnia się zdecydowanie na (mały) plus.

" Wszystkim zaś pisarzom, dawnym lub jeszcze nienarodzonym, którzy będą twierdzić, że zdołali rozwikłać wielkie tajemnice, którym poświęciłem życie- dzięki temu, co usłyszeli, przeczytali lub sami odkryli- odpowiem: Niczego nie wiecie." Platon, List VII.

Czytając poprzednie opinie czytelników, przeraziłam się, jaką ja książkę kupiłam?!
Wiecie co, nie żałuję! Czytając ją, przypominałam sobie lekcje filozofii na studiach i podążałam śladami Platona, Pitagorasa, Afrodyty i Orfeusza, podążałam za Johanem, który próbował odnaleźć zaginioną żonę, archeolog Lily Barens.
Książkę czyta się dwutorowo, zaczynamy w roku 389 p.n.e w Atenach, by w kolejnym rozdziale przeskoczyć w obecne czasy do Włoch i Berlina. Poznajemy dwóch mężczyzn, którzy czegoś/kogoś szukają. Nie będę zdradzać, musicie przeczytać sami. Autor prowadzi nas dwiema drogami, by na końcu połączyć starożytność i teraźniejszość w jedną całość.
Jeśli ktoś liczy na krew i trupy na każdym kroku, w tej książce ich nie znajdzie, odnajdzie wspaniały psychologiczny thriller.
Czyta się bardzo szybko,przyjemnie, każdy rozdział ze starożytności zaczyna się świetnym cytatem z Platona i bez problemu odnajdziemy jego znaczenie w obecnych czasach. Serdecznie polecam :)

" Wszystkim zaś pisarzom, dawnym lub jeszcze nienarodzonym, którzy będą twierdzić, że zdołali rozwikłać wielkie tajemnice, którym poświęciłem życie- dzięki temu, co usłyszeli, przeczytali lub sami odkryli- odpowiem: Niczego nie wiecie." Platon, List VII.

Czytając poprzednie opinie czytelników, przeraziłam się, jaką ja książkę kupiłam?!
Wiecie co, nie żałuję! Czytając ją,...

Rzadko się zdarza abym nie skończył rozpoczetej książki... Niestety taki los spotkał 'Zagadkę Orfeusza' Toma Harpera. Przyciągnęła mnie reklama na okładce, zaś zawartość bardzo rozczarowała. Bardzo wolno rozwijająca się akcja i przydługie filozoficzne dysputy. Temat ciekawy - i tylko to jest pozytywem tej książki. Jeżeli lubisz wartką akcję i szybko rozwijające się wątki... to ta książka nie jest dla ciebie...

Rzadko się zdarza abym nie skończył rozpoczetej książki... Niestety taki los spotkał 'Zagadkę Orfeusza' Toma Harpera. Przyciągnęła mnie reklama na okładce, zaś zawartość bardzo rozczarowała. Bardzo wolno rozwijająca się akcja i przydługie filozoficzne dysputy. Temat ciekawy - i tylko to jest pozytywem tej książki. Jeżeli lubisz wartką akcję i szybko rozwijające się wątki......

Wysłuchane. Dość dziwna konstrukcja - połowa książki to w zasadzie historia myśli filozoficznej. Ale jeżeli kogoś to nie interesuje to może spokojnie pominąć te rozdziały i czyta tylko te współczesne - historie niespecjalnie się zazębiają. Mnie nawet zaciekawił ten wątek sokrateńsko- [],ale był mocno, mocno przydługi, przy końcu wręcz usypiający... Opowieść współczesna - raczej słaba + lekko obleśne opisy aktów seksualnych... Dlatego ocena końcowa "przeciętna"

Wysłuchane. Dość dziwna konstrukcja - połowa książki to w zasadzie historia myśli filozoficznej. Ale jeżeli kogoś to nie interesuje to może spokojnie pominąć te rozdziały i czyta tylko te współczesne - historie niespecjalnie się zazębiają. Mnie nawet zaciekawił ten wątek sokrateńsko- [],ale był mocno, mocno przydługi, przy końcu wręcz usypiający... Opowieść współczesna -...

Umordowała mnie ta książka. Przekombinowana i przegadana. Niewykorzystany potencjał. Krypto-neomarksistowska. Albo się uprawia filozofię, albo pisze książki fabularne. Jedno połączone z drugim daje jak widać ciężkostrawny bełkot i zanudza na śmierć. To moja pierwsza książka tego autora i nie wiem, czy dam mu jeszcze szansę.

Umordowała mnie ta książka. Przekombinowana i przegadana. Niewykorzystany potencjał. Krypto-neomarksistowska. Albo się uprawia filozofię, albo pisze książki fabularne. Jedno połączone z drugim daje jak widać ciężkostrawny bełkot i zanudza na śmierć. To moja pierwsza książka tego autora i nie wiem, czy dam mu jeszcze szansę.

Nie ma sensu się rozpisywać, bo po opiniach widzę, że ludzie mają odmienne zdania na temat tej książki, mnie osobiście się podobała. Podzielenie akcji na dwa równoległe wszechświaty było dobrym pomysłem, do tego cytowanie fragmentów dzieł Platona na początku rozdziałów, jak dla mnie bomba. Przytoczę wypowiedzi jednego z głównych bohaterów na potwierdzenie, że jednak warto przeczytać:
"– Po​nie​waż pra​ca jest naj​lep​szym na​rzę​dziem uci​sku, jaki wy​na​le​zio​no.
Lep​szym od nar​ko​ty​ków i re​li​gii, te​le​wi​zji i taj​nej po​li​cji. Spra​wia, że wiecz​nie tyra​my, prze​ko​na​ni, że coś w ten spo​sób osią​gnie​my, choć w rze​czy​wi​sto​ści je​dy​nie odbi​ja​my na ze​ga​rze go​dzi​ny, któ​re po​zo​sta​ły nam do koń​ca. Na​wet tego nie do​strze​ga​my, gdyż pra​ca po​wstrzy​mu​je nas od my​śle​nia. (...)
– Gre​cy mie​li ide​ał cy​wi​li​zo​wa​ne​go czło​wie​ka. Pro​gram kształ​ce​nia, któ​ry stwo​rzy​li, obej​mo​wał ma​te​ma​ty​kę, gra​ma​ty​kę, mu​zy​kę, sport i astro​no​mię.
Uda​je​my, że ce​ni​my po​dob​ne cno​ty, ale to kłam​stwo wy​my​ślo​ne na uży​tek dzie​ci. Po​myśl o na​szych zna​jo​mych z Oks​for​du.
O naj​lep​szych i naj​in​te​li​gent​niej​szych. Od czwar​te​go roku ży​cia ty​ra​li go​dzi​na​mi, żeby do​stać się do naj​lep​szej szko​ły, zdo​być miej​sce na naj​lep​szym uni​wer​sy​te​cie, otrzy​mać naj​lep​szą ro​bo​tę. Zaj​mo​wa​li się mu​zy​ką, spor​tem, te​atrem, cho​dzi​li do klu​bów – ro​bi​li wszyst​ko, żeby stać się wszech​stron​ny​mi ludź​mi.
A kie​dy skoń​czy​li stu​dia, oka​za​ło się, że żad​na z tych rze​czy nie ma zna​cze​nia. Że spo​łe​czeń​stwo pra​gnie, aby sta​li się jak zdal​nie ste​ro​wa​ne sa​mo​lo​ty lub ro​bo​ty prze​my​sło​we. To nie jest świat dla ży​wych lu​dzi. (...)
– Wszyst​kie wiel​kie od​kry​cia w dzie​jach cy​wi​li​za​cji są dzie​łem lu​dzi, któ​rzy mie​li czas my​śleć. (...) – W sta​ro​żyt​nej Gre​cji trzy lub czte​ry po​ko​le​nia fi​lo​zo​fów na​kre​śli​ły mapę rze​czy​wi​sto​ści, któ​rej do dziś nie umie​my po​jąć. Dla​cze​go? Po​nie​waż mie​li czas na my​śle​nie, czas na za​głę​bia​nie się w stud​nię ist​nie​nia i czer​pa​nie z niej praw​dy. Nie uczy​ni​ło ich to bo​ga​ty​mi ani wpły​wo​wy​mi.
Nie​któ​rzy sta​li się sław​ni, inni zo​sta​li stra​ce​ni, lu​dzie nie po​tra​fi​li bo​wiem znieść praw​dy, któ​rą im mó​wi​li. Ża​den z nich nie miał jed​nak pra​cy. (...)
– Do​brze zor​ga​ni​zo​wa​ne spo​łe​czeń​stwo przy​po​mi​na ludz​kie cia​ło: każ​da część jest po​trzeb​na, ale tyl​ko mózg jest zdol​ny do my​śle​nia. Wszyst​ko inne jest pod​po​rząd​ko​wa​ne głów​nej funk​cji.

Nie ma sensu się rozpisywać, bo po opiniach widzę, że ludzie mają odmienne zdania na temat tej książki, mnie osobiście się podobała. Podzielenie akcji na dwa równoległe wszechświaty było dobrym pomysłem, do tego cytowanie fragmentów dzieł Platona na początku rozdziałów, jak dla mnie bomba. Przytoczę wypowiedzi jednego z głównych bohaterów na potwierdzenie, że jednak warto...