Akcja komiksu przenosi nas do roku 1944 w belgijskie lasy. To właśnie tam na zapomnianym przez ludzi i Boga cmentarzu z okresu I Wojny Światowej stacjonuje grupa amerykańskich żołnierzy. Jednostka, której zadaniem jest opóźnienie ataku nieprzyjaciela. Jednym z nich jest szeregowy Chris Stavros. Wojak, którego umysł zaprząta myśl o rodzinie. Dopiero co dowiedział się o śmiertelnym wypadku swojej żony i ciężkim stanie syna. Nic więc dziwnego, że chce on jak najszybciej wrócić do kraju i zająć się swoim dzieckiem. Zanim jednak to nastąpi, trzeba odeprzeć przeciwnika, który na pewno nie da się łatwo pokonać.

Peter J. Tomasi (scenarzysta) początek swojego dzieła kreśli jako „konwencjonalną” historię wojenną. Ukazuje on wycinek frontu, na którym grupa żołnierzy boryka się z wieloma osobistymi problemami. Tęsknota za domem, smutek, strach, złość, odwaga – wszystko to miesza się tutaj w jedną fabularną całość. W momencie, kiedy dochodzi do pierwszego starcia z przeciwnikiem, przed czytelnikiem zaczyna być kreślony zupełnie nowy obraz historii. Zostaje ona coraz bardziej wypełniona okultyzmem i mocno fantastycznymi treściami. Tytułowa Brygada znajdzie się bowiem w samym centrum niezwykłych wydarzeń, których preludium są spadające na Ziemię anioły. Okazuje się, że rozpoczęła się wielka bitwa „dobra i zła”, w której muszą wziąć udział amerykańscy chłopcy. Tylko oni mogą przeciwstawić się nieumarłym nazistom, którzy chcą sprowadzić na świat apokalipsę.

Ogólny koncept fabuły jest więc na swój sposób specyficzny. Potrafi on jednak zaintrygować i co najważniejsze zapewnić odbiorcy solidną dawkę widowiskowej akcji. Autor sprawnie łączy nadprzyrodzone elementy z typowo wojennymi wstawkami, gzie sporą rolę odgrywają ludzkie dramaty. W centralnej części scenariusza osadzono wątek „wiary”. Nadaje to historii nie tylko potrzebnej głębi, ale również skłania czytelnika do pewnych rozważań. Całość dzięki temu czyta się z niekłamaną przyjemnością.

Pewnym zarzutem w stronę fabuły, są jednak „braki” w wyrazistości przedstawionych tutaj postaci. Poza wspomnianym Stavrosem pozostałym bohaterom brakuje charyzmy i należytego zróżnicowania. W wielu scenach stają się oni wręcz statystami biorącymi udział w widowiskowej akcji. Trochę szkoda, bo w pierwszej części komiksu twórca pokazał drzemiący w nich potencjał..........

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-komiksu-swietlista-brygada/

Akcja komiksu przenosi nas do roku 1944 w belgijskie lasy. To właśnie tam na zapomnianym przez ludzi i Boga cmentarzu z okresu I Wojny Światowej stacjonuje grupa amerykańskich żołnierzy. Jednostka, której zadaniem jest opóźnienie ataku nieprzyjaciela. Jednym z nich jest szeregowy Chris Stavros. Wojak, którego umysł zaprząta myśl o rodzinie. Dopiero co dowiedział się o...

Dziwna wojna z aniołami na pierwszym planie. II wojna światowa, 1944 r., amerykański oddział toczy bitwę z niemieckimi oddziałami w Belgii. Okazuje się jednak, że nazistowscy żołnierze są nieśmiertelni, na pole bitwy wpadają walczące ze sobą anioły, a gra toczy się o o wiele większą stawkę.

Wymieszanie motywów nadprzyrodzonych z II wojną światową w komiksie nie jest niczym nowym. Wystarczy wspomnieć takie tytuły jak „Hellboy”, „Obergeist” czy nawet prequel „Hellsinga”. Przedstawiany tutaj tom należy do nurtu tych w stylu starszych serii pokroju „Weird War Tales”, gdzie to przeciętni żołnierzy mierzyli się z niezwykłym.

Podobało mi się, że jeśli chodzi o bohaterów nie mamy tutaj do czynienia z bezimiennymi zabijakami czy chodzącymi stereotypami. Każda postać ma własny charakter i poprzez różne kłótnie czy docinki łatwo uwierzyć w łączące ich relacje. Czytelnikom najprawdopodobniej najbardziej zapadnie w pamięć miłośnik komiksów Simon, który nie rozstaje się ze swoimi zeszytami, a całą sytuację porównuje do ówczesnych historii superbohaterskich.

Wątki fantastyczne mogą przywodzić na myśl film „Armia Boga”. Tutaj również mamy konflikt między aniołami, w który zamieszani są zwykli ludzie. Przy czym czarne charaktery nie są tu jednowymiarowe, a mają nawet całkiem sensowną motywację. Szkoda tylko, że ta niejednoznaczność moralna jest w pewnym momencie zupełnie zignorowana i komiks zamienia się w typową walkę między dobrem z pulpową estetyką kojarzącą się trochę z filmem „Indiana Jones i Ostatnia Krucjata”.

Za stronę wizualną komiksu odpowiada tu Peter Snejbjerg, znany w Polsce z serii „BBPO”. Widać, że ma tu doświadczenia w rysowaniu nadnaturalnych elementów. Rozkładający się nieumarli świetnie kontrastują ze świetlistymi postaciami aniołów. Przy tym wiele scen rysowanych jest w ciemnych barwach, co bardzo dobrze buduje atmosferę grozy. Miałem tylko jeden problem z rysunkami – parę postaci miało dosyć nienaturalny wytrzeszcz oczu, co było chyba niezamierzonym efektem i trochę wybijało mnie to z lektury.

Nie jest to może bardzo ambitny komiks, ale sprawdza się jako rozrywka z klasą.

Dziwna wojna z aniołami na pierwszym planie. II wojna światowa, 1944 r., amerykański oddział toczy bitwę z niemieckimi oddziałami w Belgii. Okazuje się jednak, że nazistowscy żołnierze są nieśmiertelni, na pole bitwy wpadają walczące ze sobą anioły, a gra toczy się o o wiele większą stawkę.

Wymieszanie motywów nadprzyrodzonych z II wojną światową w komiksie nie jest niczym...

Z jednej strony prosta, mało zaskakująca fabuła, z drugiej ciekawy pomysł na połączenie wojennych klimatów z biblijnymi. Czyta się szybko, akcja przebiega sprawnie i przeważnie jest przedstawiana widowiskowo. Bywa jednak nadmiernie patetycznie, niezbyt obchodzi kwestia, kto zginie, a kto przeżyje i przydałoby się bardziej zagłębić charaktery przeciwników (tak, żeby można było zrozumieć ich los - niestety mamy jasny podział na dobro i zło, w którym zasadność intencji zła jest nieistotna).

"Świetlista Brygada" nie jest więc doskonałym komiksem. Posiada niemałe wady, aczkolwiek nadal jest przykładem udanej, przyzwoitej rozrywki. Zaletę tego tytułu stanowi także opowiedzenie zamkniętej historii, dzięki czemu nie trzeba wypatrywać żadnego kolejnego tomu.

Z jednej strony prosta, mało zaskakująca fabuła, z drugiej ciekawy pomysł na połączenie wojennych klimatów z biblijnymi. Czyta się szybko, akcja przebiega sprawnie i przeważnie jest przedstawiana widowiskowo. Bywa jednak nadmiernie patetycznie, niezbyt obchodzi kwestia, kto zginie, a kto przeżyje i przydałoby się bardziej zagłębić charaktery przeciwników (tak, żeby można...

(...) Historia zaczyna się niczym klasyczna wojenna opowieść o dzielnych Amerykanach, którzy w czasie II Wojny Światowej narażali swoje życie w zapomnianej przez Boga Europie. Akcja komiksu rozgrywa się w Belgii w grudniu 1944 roku, dlatego krajobraz jest cały ośnieżony. Grupa trzydziestu sześciu żołnierzy siedzi w prowizorycznych okopach, które wykopali sobie na cmentarzu, gdzie pochowani są bohaterowie poprzedniej wojny światowej. Na różne sposoby próbują sobie urozmaicić czas oczekiwania na kapitulację nazistowskich Niemiec: czytają komiksy, grają w szachy, rzucają piłką baseballową, rozmawiają o swoich żonach i dzieciach, chodzą do pobliskiego lasu, aby zapolować na zwierzynę. Wracając z ostatniego wypadu zauważyli, że w kierunku ich pozycji zbliża się ponad dwustuosobowy oddział Niemców.

Nieoczekiwanie dla bohaterów (i również dla czytelnika) następuje fabularna wolta. Okazuje się, że w skład zastępu wroga wchodzą żołnierze zupełnie innej (nie-w-pełni-ludzkiej) formacji, których nie da się zabić serią z karabinu maszynowego. To Nefilim – owoc potępionego przez Boga związku aniołów-obserwatorów Grigori z ludzkimi kobietami. Dowodzi nimi pułkownik Zephon, ostatni żyjący na Ziemi przedstawiciel wyklętych aniołów. Na marginesie warto wspomnieć, że wg Raju utraconego Miltona takie imię nosił cherubin, który dzierżył ognisty miecz i stał na straży bram Raju. Wracając do omawianej pozycji - z nieba spadają dwaj walczący archaniołowie: jeden dobry (Sariel),a drugi zły (Asbeel). Podczas szamotaniny zgubili gdzieś miecz wszechmogącego, który ma posłużyć armii wyklętych do sforsowania bram nieba. I tak o to wojenna historia przeradza się w mistyczną opowieść o realnej walce dobra ze złem, w której po stronie dobra stają "oświetleni" (tj. natchnieni) boskim światłem amerykańscy żołnierze.

Fabułę wzbogacono kilkoma ciekawymi zwrotami akcji. Chyba najlepiej wypada fragment, w którym dowódca Amerykanów – niejaki Mark – przyznaje się do tego, że jest rzymskim centurionem, który uczestniczył w kaźni Jesusa na Golgocie. Historia opowiadana jest na dwóch płaszczyznach przestrzennych, na zmianę pokazując działania Świetlistej Brygady i ich oponentów, prowadząc do nieuchronnego kulminacyjnego starcia dobra ze złem. Dobrze wyglądają także retrospekcje, to dzięki nim główni bohaterowie dramatu nie wypadają blado, ale uzyskują pewną psychologiczną głębię (choćby szeregowiec Chris Stavros, który mimo spotkania z archaniołem ma wielkie problemy z wiarą w istnienie Boga). Nawiązania do biblijnej opowieści o Nefilim, o potopie i Armagedonie w interesujący sposób urozmaicają opowieść, wplatając w nią mistyczne i nadprzyrodzone elementy.

Ze swojego zadania nieźle wywiązał się Peter Snejbjerg, którego realistyczny, choć trochę karykaturalny, styl przedstawiania postaci wyraźnie pasuje do historii. Do tego poprawnie rozplanowane sceny grupowe, w których przedstawiono ostrą nawalankę, przywodzącą na myśl starcie z jakimiś zombie. Tła kadrów są raczej ubogie, ale efektownie wypadają te prawie puste przestrzenie zasypane śniegiem lub ukazujące zaśnieżony las. Natomiast panele przedstawiające majestatycznych aniołów ze skrzydłami to solidne efekciarstwo. Świetnie wypada Zephon, lecący nad zastępami Nefilim i dzierżący w dłoniach rozświetlony miecz Wszechmogącego....

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2016/01/27/swietlista-brygada/

(...) Historia zaczyna się niczym klasyczna wojenna opowieść o dzielnych Amerykanach, którzy w czasie II Wojny Światowej narażali swoje życie w zapomnianej przez Boga Europie. Akcja komiksu rozgrywa się w Belgii w grudniu 1944 roku, dlatego krajobraz jest cały ośnieżony. Grupa trzydziestu sześciu żołnierzy siedzi w prowizorycznych okopach, które wykopali sobie na cmentarzu,...

Zaskakująco dobre czytadło, bardzo w stylu Gartha Ennisa, który zresztą komiks ten poleca. I to właściwie powinno wystarczyć za rekomendację. Obok Arrowsmith'a, najlepsza wydana przez Muchę jednotomówka.

Zaskakująco dobre czytadło, bardzo w stylu Gartha Ennisa, który zresztą komiks ten poleca. I to właściwie powinno wystarczyć za rekomendację. Obok Arrowsmith'a, najlepsza wydana przez Muchę jednotomówka.

II Wojna Światowa, anioły, zombie, wiara i odrobina magii. Bardzo przyjemna trafiająca w moje gusta rzecz.

II Wojna Światowa, anioły, zombie, wiara i odrobina magii. Bardzo przyjemna trafiająca w moje gusta rzecz.