Jakub Sobieski to intrygująca postać, pierworodny syn króla Jana III Sobieskiego, ożeniony z córką elektora Palatynu Reńskiego, teoretycznie miał wszystko, aby zasiąść na tronie polski, a w praktyce okazał się przeciętnym człowiekiem, który nie zrobił kariery politycznej ani wojskowej. Nie da się spojrzeć na Jakuba bez szerszej perspektywy rodowej, stąd też autorka dużo miejsca poświęca królowi Janowi, królowej Marii Kazimierze, rodzeństwu Jakuba, a następnie jego dzieciom. Omówiono dzieciństwo i młodość Sobieskiego, udział w kampaniach wojennych, działania związane z elekcją, pobyt w saskiej niewoli, czas spędzony w Oławie. Najważniejszymi jednak zagadnieniami są ciągłe starania o polską koronę oraz problemy z ze znalezieniem odpowiednich małżonków dla członków rodu Sobieskich. Myślę, że książka w znakomity sposób przedstawia tragizm monarchii elekcyjnej w Polsce. Począwszy od problemów z tytulaturą Jakuba poprzez problem ze znalezieniem żony (chociaż tutaj i tak nie skończyło się najgorzej),nieuznawanie go przez szlachtę za Piasta aż po próby znalezienia sojuszników w innych krajach, co w ostateczności doprowadziło do politycznej porażki Jakuba. Nie jest to może postać tragiczna, ale na pewno pełna jest niespełnionych nadziei mimo przecież całkiem niezłej pozycji startowej w życiu.

Jakub Sobieski to intrygująca postać, pierworodny syn króla Jana III Sobieskiego, ożeniony z córką elektora Palatynu Reńskiego, teoretycznie miał wszystko, aby zasiąść na tronie polski, a w praktyce okazał się przeciętnym człowiekiem, który nie zrobił kariery politycznej ani wojskowej. Nie da się spojrzeć na Jakuba bez szerszej perspektywy rodowej, stąd też autorka dużo...