Kongo. Opowieść o zrujnowanym kraju

Świetna książka, opowiadająca historię Konga od prehistorii po prawie dzień dzisiejszy. Autor rozpoczyna od przedstawienia czasów pradawnych, z którego wyraźnie wynika, że tereny te bynajmniej nie były zamieszkane przez "jakieś czarne małpy", które dopiero wspaniały biały człowiek musiał nauczyć jak żyć. Zdumiona byłam czytając jak sprawnie zorganizowane było tam życie przed rozpoczęciem kolonizacji... panowała co prawda nadmierna brutalność (wedle oczywiście naszych, europejskich kryteriów oceny) jednak czytając dalsze rozdziały nie można oprzeć się wrażeniu, że w porównaniu z tym co wyczyniał tam biały człowiek - nawet zjedzenie od czasu do czasu kogoś jawi się jako wcale nie takie straszne. Jak na dłoni podaną tu mamy cała paskudną historię zagarnięcia większości terytorium Kongo przez Leopolda II oraz oszustw i manipulacji dzięki, którym się to odbyło (rzecz wspaniale i dużo dokładniej opisana została w "Duchu króla Leopolda" Adama Hochschilda -polecam!), haniebny sposób wyzucia z ziemi rdzennych mieszkańców oraz zbrodnicza polityka najeźdźcy (bo słowo kolonizator jakoś dziwnie brzmi przy tej skali zbrodni i okrucieństwa), straszliwe warunki życia, fatalny stan opieki zdrowotnej (właściwie jej brak) skutkujący zdziesiątkowaniem populacji różnymi chorobami, a do tego przeprowadzanie eksperymentów medycznych (jakoś to znajome, bo Afryka do dziś przecież jest w tej dziedzinie poligonem doświadczalnym, choć oczywiście wszyscy starają się tego nie dostrzegać)... Ciekawe dzieje Konga podczas Wielkiej Wojny (opanowany obsesją posiadania kolonii Wilhelm II oczywiście je zaatakował i przez cały ten czas wyzysk trwał w najlepsze - tym razem na potrzeby wojenne), okresu międzywojennego (dalszy wyzysk oczywiście, choć bardziej "nowoczesny" - jak obłożenie nadmiernymi podatkami lub zmuszanie chłopów do określonych upraw). Rodzenie się pierwszych ruchów religijnych (uznanych za niebezpieczne i brutalnie tępionych), rozwój szkół (w których oczywiście skupiano się przede wszystkim na kształtowaniu "pracownika idealnego", dbając by nie był przy tym za mądry - typowy system kształcenia totalitarnego dokonywany w tym przypadku przez misjonarzy - jakie to smutne) i rozwój miast. Czytając o zachowaniach biednej wiejskiej ludności w czasie odwiedzin krewnych z miasta od razu przypomniały mi się odwiedziny krewnych z Niemiec w biednej Polsce lat 70-80-tych - wypisz wymaluj:(. Razem z autorem brniemy przez historię II Wojny Światowej i poznajemy dziwną sytuacje w jakiej wtedy znalazło się Kongo (Rząd na uchodźstwie w Wielkiej Brytanii, a król w Niemczech u nazistów - za kim się opowiedzieć?) oraz piękną kartę jaką ludność tubylcza zapisała podczas niej. Dalej poznajemy dzieje powojenne (kolejny najazd Belgów, których przepych życia przyćmiewa wszystko co działo się dotychczas), podziw czarnej ludności dla białego człowieka (wiele lat nauki nie poszło w las, szczególnie w obliczu całkowitego upadku autorytetu wodza i zupełnego rozkładu struktury plemiennej), tragiczna dekolonizacja lat 1955-60 i nie mniej koszmarne lata po odzyskaniu "niby - niepodległości" pełne walk, zamachów stanu, morderstw politycznych i nie tylko, a to wszystko w oparach rasizmu, dyskryminacji oraz różnych, brudnych machinacji wielkich mocarstw...Przy okazji obszernych opisów funkcjonowania rządów Mobutu - nie można oprzeć się refleksji o mechanizmach działania dyktatur i reżimów totalitarnych - podobnych bez względu na epokę, kolor skóry czy położenie geograficzne oraz sposobu , jakże podobnego, ich upadku. A czytając o rzeziach nie można oprzeć się też myśli, że my, z całą naszą pychą białego człowieka, cywilizacji łacińskiej i przekonaniem o wyższości nad afrykańskimi plemionami pod każdym względem - wcale nie jesteśmy lepsi, a nawet powiedziałabym gorsi i bardziej krwiożerczy. A nasze zachowanie podczas wojen jest wręcz identyczne w swoim okrucieństwie...
Wszystko o czym autor pisze poparte jest wieloma rozmowami ze świadkami lub ich dziećmi pamiętającymi jeszcze opowieści rodziców. Pisarz dotarł nawet do 126-cio letniego starca pamiętającego czasy początkowe kolonizacji!

Polecam tę super ciekawą książkę zastanawiając się przy okazji, czy ostatni, brakujący jej rozdział zostanie kiedyś przez kogoś napisany. Rozdział o ginących w wąskich korytarzach kopalni kobaltu kongijskich dzieciach (coś tam autor bąknął na ten temat, ale dosłownie kilka słów) - tylko dlatego, że "wspaniały i cywilizowany" biały człowiek nie może obyć się bez smartfona czy laptopa, do produkcji których ten akurat minerał jest potrzebny. Wyzysk trwa...

Świetna książka, opowiadająca historię Konga od prehistorii po prawie dzień dzisiejszy. Autor rozpoczyna od przedstawienia czasów pradawnych, z którego wyraźnie wynika, że tereny te bynajmniej nie były zamieszkane przez "jakieś czarne małpy", które dopiero wspaniały biały człowiek musiał nauczyć jak żyć. Zdumiona byłam czytając jak sprawnie zorganizowane było tam życie...

Przerażający obraz upadku kraju, który miał wszelkie zadatki na stabilny, zrównoważony rozwój. Niestety, najpierw nieroztropność kolonizatorów, potem tragizm dyktatury wpędziły ten kraj na bagniste dno, z którego niezwykle trudno się wydostać.
XX wieczne dzieje Konga stanowią swojego rodzaju memento - pokazują, jak dyktatura stopniowo niszczy kraj i ludzi, coraz bardziej destabilizując go gospodarczo, politycznie a przede wszystkim społecznie, kiedy nędza i beznadzieja skłaniają do bratobójczej, okrutnej walki.

Przerażający obraz upadku kraju, który miał wszelkie zadatki na stabilny, zrównoważony rozwój. Niestety, najpierw nieroztropność kolonizatorów, potem tragizm dyktatury wpędziły ten kraj na bagniste dno, z którego niezwykle trudno się wydostać.
XX wieczne dzieje Konga stanowią swojego rodzaju memento - pokazują, jak dyktatura stopniowo niszczy kraj i ludzi, coraz bardziej...

W większości szalenie ciekawie opowiedziana historia, kraju, który wpadł z deszczu pod rynnę chcąc oswobodzić się spod jarzma metropolii. Wyczerpująca temat i wciągająca.

W większości szalenie ciekawie opowiedziana historia, kraju, który wpadł z deszczu pod rynnę chcąc oswobodzić się spod jarzma metropolii. Wyczerpująca temat i wciągająca.

Jedna z lepszych książek o Afryce jakie wydano w ostatnich latach. Poznając historię Konga mozemy lepiej zrozumieć nie tylko ten ogromny i bogaty w surowce kraj, ale także źródła konfliktow w państwach ościennych np. w Rwandzie. Dużo ciekawostek (np o mrocznym początku powstania firmy Unilever), logiczna, klarowna narracja i przystępny styl to duży atut tego reportażu.

Jedna z lepszych książek o Afryce jakie wydano w ostatnich latach. Poznając historię Konga mozemy lepiej zrozumieć nie tylko ten ogromny i bogaty w surowce kraj, ale także źródła konfliktow w państwach ościennych np. w Rwandzie. Dużo ciekawostek (np o mrocznym początku powstania firmy Unilever), logiczna, klarowna narracja i przystępny styl to duży atut tego reportażu.

Znakomita pozycja. Jako domorosły historyk :) polecam

Znakomita pozycja. Jako domorosły historyk :) polecam

No! Było co czytać! Z braku czasu i obszerności książki lektura zajęła mi mnóstwo czasu, ale nie był to czas zmarnowany. Autor wykonał iście mrówczą pracę, ale odnoszę wrażenie, że był to dla niego przyjemny czas. Muszę się przyznać, że dotąd w zasadzie pojęcia nie miałem o tym wielkim i niejednorodnym państwie oraz jego historii.
W pracy Davida Van Reybroucka poznajemy historię Konga od jego odkrycia przez cywilizację europejską, aż po 2008 rok, bo wtedy książka ta została ukończona. Naprawdę polecam, bo warto.

No! Było co czytać! Z braku czasu i obszerności książki lektura zajęła mi mnóstwo czasu, ale nie był to czas zmarnowany. Autor wykonał iście mrówczą pracę, ale odnoszę wrażenie, że był to dla niego przyjemny czas. Muszę się przyznać, że dotąd w zasadzie pojęcia nie miałem o tym wielkim i niejednorodnym państwie oraz jego historii.
W pracy Davida Van Reybroucka poznajemy...

Książka dość obszerna, bardzo bogata w źródła. Język/styl niezwykle przystępny, a podejrzewam ze niełatwo zainteresować przeciętnego czytelnika historią polityczną kraju tak odległego (nawet jeśli to historia niezwykle burzliwa i obfita we wszelkiego rodzaju rewolucje).

Kupując książkę liczyłem na szerokie opracowanie historii związanej z królem Leopoldem i kolonizacja, a dostałem dość kompletna historię Kongo aż do czasów najnowszych, co nieco rozminęło się z moimi oczekiwaniami, ale i tak potrafiło wciągnąć.

Książka dość obszerna, bardzo bogata w źródła. Język/styl niezwykle przystępny, a podejrzewam ze niełatwo zainteresować przeciętnego czytelnika historią polityczną kraju tak odległego (nawet jeśli to historia niezwykle burzliwa i obfita we wszelkiego rodzaju rewolucje).

Kupując książkę liczyłem na szerokie opracowanie historii związanej z królem Leopoldem i kolonizacja, a...

Chcąc poznać historię Konga, czy kolonializmu w Afryce, potraktuj tę lekturę jako obowiązkową.

Chcąc poznać historię Konga, czy kolonializmu w Afryce, potraktuj tę lekturę jako obowiązkową.

Książkę dostałam w prezencie - i całe szczęście! Sama zapewne bym po nią nie sięgnęła, a naprawdę warto ją przeczytać.

Historia opisana w stylu reporterskim, lekkim językiem. Autor bardzo ciekawie prowadzi opowieść zaczynając od roku 1870, włączając w nią swoich bohaterów - rozmówców (zwykłych mieszkańców, urzędników, nawet polityków). Dzięki nim możemy lepiej zrozumieć samych Kongijczyków i ich decyzje. Książka jest wciągająca, a jedynym cięższym momentem do przejścia był dla mnie rozdział o wojnach o Kongo.

Autor ma ogromną wiedzę i talent do ciekawego i przystępnego przekazywania jej. Chapeau bas!

Książkę dostałam w prezencie - i całe szczęście! Sama zapewne bym po nią nie sięgnęła, a naprawdę warto ją przeczytać.

Historia opisana w stylu reporterskim, lekkim językiem. Autor bardzo ciekawie prowadzi opowieść zaczynając od roku 1870, włączając w nią swoich bohaterów - rozmówców (zwykłych mieszkańców, urzędników, nawet polityków). Dzięki nim możemy lepiej zrozumieć...

Zainteresowałam się Kongo całkiem niedawno, głównie dlatego, że przypadkiem w kilku artykułach i serialach natknęłam się na wzmianki o tym kraju. Stwierdziłam, że może jest jakiś powód ku temu, żeby spośród wszystkich afrykańskich państw akurat to przewijało się często w mediach. I ta książka jest dowodem na to, że miałam rację.
Podziwiam pana Van Reybroucka za ogrom pracy i czasu który włożył w napisanie rzetelnie i barwnie tego tomiszcza. Czytając po prostu wciągnęłam się w historię wojen, intryg, absurdów i historii prostych ludzi ale tez ludzi na szczycie. Nie raz przemknęło mi przez myśl, że nie mam pojęcia jak zagmatwane potrafią być losy człowieka czy kraju.
Bardzo podoba mi się ton w jakim autor pisze. Prosto, zwięźle, na temat, czasem z dowcipem, choć, prawdę mówiąc, nie bardzo było się z czego śmiać. Podczas czytania było mi po prostu smutno, że gdzieś, gdziekolwiek, dzieją się takie rzeczy. Że tak wygląda codzienność milionów. I to prawdopodobnie w większości krajów Afryki.
Ujął mnie też profesjonalizm pana Davida. Stara się nie piętnować, pokazuje sytuację i ludzi z dwóch stron, nie ułatwiając nam prostej oceny. Po prostu podaje jak najwięcej informacji, tło historyczne, przedstawia postaci dramatu a już my sami musimy się zastanowić, jak odegrali oni swoje role. I co ważne - czy my odegralibyśmy je lepiej.
Jak dla mnie tak powinien wyglądać każdy reportaż.

Zainteresowałam się Kongo całkiem niedawno, głównie dlatego, że przypadkiem w kilku artykułach i serialach natknęłam się na wzmianki o tym kraju. Stwierdziłam, że może jest jakiś powód ku temu, żeby spośród wszystkich afrykańskich państw akurat to przewijało się często w mediach. I ta książka jest dowodem na to, że miałam rację.
Podziwiam pana Van Reybroucka za ogrom...