W historii Wrocławia odzwierciedlają się ciemne strony i katastrofy XX wieku: mord na Żydach, bezsens wojny, ucieczka i wypędzenie, oraz inne następstwa polityki reżimów totalitarnych. Pomiędzy rokiem 1933, a 1948 ludność miasta została prawie całkowicie wymieniona i w niewyobrażalnym stopniu zdziesiątkowana. Również materialna kultura miasta została w większości
zniszczona.
Jednak od przełomu 1989 roku stara stolica Śląska przeżywa renesans.
Widoczne jest to przede wszystkim w podejściu do przeszłości miasta. Od
kilku lat wrocławianie nie koncentrują się jednostronnie tylko na polskiej historii miasta lecz odkrywają swą wielokulturową i europejską przeszłość.
Temu rozwojowi i związanym z nim wewnętrznym sprzecznościom
poświęcona jest niniejsza książka. Poszczególne rozdziały są zapisem badań przestrzeni miejskiej i wywiadów przeprowadzonych we Wrocławiu w maju 2004 roku przez niemieckich, polskich, rosyjskich i ukraińskich studentów – w ramach międzynarodowego projektu oral history
Uniwersytetu Europejskiego Viadrina we Frankfurcie nad Odrą. Zamieszczone w publikacji teksty ukazują czytelnikowi nie tylko polski Wrocław w nowy sposób.