Miała być francuska Bridget Jones. A była... totalna porażka.
Książka jest kiepska. Historia Josephine kompletnie mnie nie przekonuje. Relacje głównej bohaterki z innymi postaciami są bardzo płaskie, nie ma w nich odrobiny głębi. Tytułowe wpadki i wypadki są mocno naciągane. Niby bohaterka jest inteligentna i wykształcona, a jednak... Miałam napisać, że nie wierzę, że mogło się jej coś takiego przytrafić, ale oprócz wypadku ze zmywarką i SMSem żadnego nie pamiętam (książkę skończyłam czytać zaledwie 3 dni temu). Nie zapadła mi w pamięć w ogóle :(
Muszę jeszcze przyczepić się kwestii pisania dialogów. Bardzo irytujące było to, że wypowiedzi były wzięte w cudzysłów. Przez to czasem gubiłam się, bo nie wiedziałam czy dane zdanie jest częścią dialogu czy może są to prywatne myśli głównej bohaterki. Narracja też nie była najlepsza. Brakowało mi też dokładniejszych opisów miejsc, w których dzieje się akcja. Potrafię sobie wyobrazić lawendową (serio?!) komodę i ciasnotę kuchni Josephine, ale okolica w której mieszka, ulica którą idzie na metro, krótki opis otoczenia domu jej rodziców. Brakowało mi tego.
Jestem bardzo rozczarowana tą pozycją :(

Miała być francuska Bridget Jones. A była... totalna porażka.
Książka jest kiepska. Historia Josephine kompletnie mnie nie przekonuje. Relacje głównej bohaterki z innymi postaciami są bardzo płaskie, nie ma w nich odrobiny głębi. Tytułowe wpadki i wypadki są mocno naciągane. Niby bohaterka jest inteligentna i wykształcona, a jednak... Miałam napisać, że nie wierzę, że mogło...

Przyznaje wiele racji wszystkim opiniom tu zamieszczonym. Książka nie jest może jakaś bardzo zła, jest po prostu przeciętna i niewiele z niej wynika. Czytałoby się też dużo łatwiej, gdyby nie tak dziwnie zapisywane dialogi. Dobrze jednak, że objętościowo nie jest duża. Dzięki temu dobrnęłam do końca nim zdążyłam się zmęczyć...

Przyznaje wiele racji wszystkim opiniom tu zamieszczonym. Książka nie jest może jakaś bardzo zła, jest po prostu przeciętna i niewiele z niej wynika. Czytałoby się też dużo łatwiej, gdyby nie tak dziwnie zapisywane dialogi. Dobrze jednak, że objętościowo nie jest duża. Dzięki temu dobrnęłam do końca nim zdążyłam się zmęczyć...

Ilość stron: 235
To pierwsza książka tej autorki jaką przeczytałam. Do lektury zachęcił mnie opis na okładce. Jest to bardzo zabawna historia dwunastu dni z życia Josephine Fayolle. Nie zabraknie wątku romansu, rozwodu, zepsutej zmywarki, nowej, którą główna bohaterka zamówiła. Nie przemyślała jednak zakupu i zmywarka okazała się sprzętem do zabudowy. Nie pasowała w związku z tym do kuchni Josephine – autorki książek dla młodzieży. Sprzedaż jej dzieł trochę spada. Cała histoirię polecam fanom lekkich lektur na jeden wieczór.

Ilość stron: 235
To pierwsza książka tej autorki jaką przeczytałam. Do lektury zachęcił mnie opis na okładce. Jest to bardzo zabawna historia dwunastu dni z życia Josephine Fayolle. Nie zabraknie wątku romansu, rozwodu, zepsutej zmywarki, nowej, którą główna bohaterka zamówiła. Nie przemyślała jednak zakupu i zmywarka okazała się sprzętem do zabudowy. Nie pasowała w związku...

Oj kiepska. Z Bridget ma to niewiele wspólnego. Odrzucają pseudofilozoficzne dywagacje bohaterki. Jej "nieogarnięcie" życiowe jest sztuczne i mało prawdziwe. Zakończenie tendencyjnie - znalezienie faceta pozwala odnaleźć się kobiecie po rozwodzie. A co sama by nie dała rady?! Zmarnowany czas.

Oj kiepska. Z Bridget ma to niewiele wspólnego. Odrzucają pseudofilozoficzne dywagacje bohaterki. Jej "nieogarnięcie" życiowe jest sztuczne i mało prawdziwe. Zakończenie tendencyjnie - znalezienie faceta pozwala odnaleźć się kobiecie po rozwodzie. A co sama by nie dała rady?! Zmarnowany czas.

Miała to być lekka, śmieszna i przyjemna lektura. Taka, która nie zaprząta myśli. Czekałam, strona za stroną, i nic. Nie była ani śmieszna, ani przyjemna. Josephine vel Charlotte to kobieta wciąż narzekająca na swego, oficjalnie jeszcze, męża. Mentalny podlotek marzący o mężczyźnie, którego przez połowę książki nie zna. A jej wewnętrzne dialogi i tok myślenia przyprawiały mnie o słabość. Niesamowicie denerwująca postać. Żałuję, że wytrwałam z nią do końca książki.

Miała to być lekka, śmieszna i przyjemna lektura. Taka, która nie zaprząta myśli. Czekałam, strona za stroną, i nic. Nie była ani śmieszna, ani przyjemna. Josephine vel Charlotte to kobieta wciąż narzekająca na swego, oficjalnie jeszcze, męża. Mentalny podlotek marzący o mężczyźnie, którego przez połowę książki nie zna. A jej wewnętrzne dialogi i tok myślenia przyprawiały...

Uważaj! Ta powieść może zastrzelić, głównie z powodu słów wypowiadanych przez główną bohaterkę, które wydobywają się z niej, jak z karabinu maszynowego. Zdanie potrafi trwać przez ponad pół strony! Co nie zmienia faktu, że książka jest zabawna i dobrze ilustruje życie współczesnych kobiet.

Uważaj! Ta powieść może zastrzelić, głównie z powodu słów wypowiadanych przez główną bohaterkę, które wydobywają się z niej, jak z karabinu maszynowego. Zdanie potrafi trwać przez ponad pół strony! Co nie zmienia faktu, że książka jest zabawna i dobrze ilustruje życie współczesnych kobiet.

Poznajcię Josephine Fayolle - kobietę w 37 wiośnie życia, matkę dwóch synów walczącą z byłym mężem o każdą możliwą głupotę, autorkę książek młodzieżowych i osobę zdecydowanie życiowo nieposkładaną.

Josephine nie panuje nad własnym życiem, czego efektem jest chociażby solidnie przekroczony debet. W życiu zawodowym działa niezwykle chaotycznie, o i właśnie popsuła się jej zmywarka. Nic to, nie pierwsza to przecież w jej życiu sytuacja awaryjna i dotychczas udawało jej się jakoś z wszystkich tarapatów wybrnąć. No za wyjątkiem tego głupiego sms'a, którego wysłała do swojego nowego szefa. Tak, operowanie telefonem komórkowym pod wływem alkoholu zdecydowanie nie jest dobrym pomysłem. I co teraz będzie - utrata pracy ? Co z debetem? Nic tak nie poprawi humoru jak zakup nowych butów...

Mazarine Pingeot to francuska pisarka, ukończyła filozofię. Jej imię to nazwa najstarszej biblioteki we Francji (oboje rodzice pałali milością do książek). O rodzicach - w szczególności o jej ojcu w pewnym momencie było głośno chyba na całym świecie, gdy wyszło na jaw że Mazarine jest długo ukrywaną nieślubną córką prezydenta Fracji Francoisa Mitterand. Prywatnie mama trójki dzieci.

Myślę, że z założenia historia miała być zabawna. Zmagająca się z przeciwnościami samotna, lekko szalona matka, która nie boi się ryzyka. Wyszło nudnawo i mdło, w tyle głowy cały czas mi szumiało, że przy książce najlepiej bawiła się chyba wyłącznie sama autorka.

Poznajcię Josephine Fayolle - kobietę w 37 wiośnie życia, matkę dwóch synów walczącą z byłym mężem o każdą możliwą głupotę, autorkę książek młodzieżowych i osobę zdecydowanie życiowo nieposkładaną.

Josephine nie panuje nad własnym życiem, czego efektem jest chociażby solidnie przekroczony debet. W życiu zawodowym działa niezwykle chaotycznie, o i właśnie popsuła się jej...

Cóż, nawet bycie ukrywaną córką prezydenta Francji nie gwarantuje talentu czy chociażby dobrego warsztatu:( Książka wtórna, mecząca, autorka wyraźnie sili się na lekkość brytyjskiej koleżanki, ale bez powodzenia - zamiast zabawnej Bridget mamy niestrawny gniot.

Cóż, nawet bycie ukrywaną córką prezydenta Francji nie gwarantuje talentu czy chociażby dobrego warsztatu:( Książka wtórna, mecząca, autorka wyraźnie sili się na lekkość brytyjskiej koleżanki, ale bez powodzenia - zamiast zabawnej Bridget mamy niestrawny gniot.

przepraszam ale tego nie da się czytać.Dziękuję.

przepraszam ale tego nie da się czytać.Dziękuję.

Słabizna taka, że nie da się przez nią przebrnąć. Strata czasu.

Słabizna taka, że nie da się przez nią przebrnąć. Strata czasu.