Paryż - miasto pełne kontrastów. Z jednej strony miasto miłości, kultury, sztuki (również kulinarnej),mody, z dugiej kojarzone (zwłaszcza w ostatnich latach) z zamieszkami. Miasto ludzi poszukujących siebie, własnego szczęścia, miłości. Czasem samotnych w tłumie. Tacy są właśnie bohaterowie tej powieści - nieco zagubieni. pragnący bliskości i ciepła. Co ich połączyło? Przypadek? Nie, jeden list wysłany w odpowiednim czasie. A potem? A potem historia potoczyła się...Jak? Sprawdźcie sami. Warto poznać tę ciepłą nieco nostalgiczną, smakowitą powieść.
Plus za wątek kulinarny.
Maleńki minus za mniej Paryża w treści niż mógłby sugerować tytuł.

Paryż - miasto pełne kontrastów. Z jednej strony miasto miłości, kultury, sztuki (również kulinarnej),mody, z dugiej kojarzone (zwłaszcza w ostatnich latach) z zamieszkami. Miasto ludzi poszukujących siebie, własnego szczęścia, miłości. Czasem samotnych w tłumie. Tacy są właśnie bohaterowie tej powieści - nieco zagubieni. pragnący bliskości i ciepła. Co ich połączyło?...

Słyszysz Paryż i momentalnie przed oczami widzisz wszystko to, co kojarzy się z miłością. Romantyczny rejs po Sekwanie z widokiem na oświetloną wieżę Eiffla, urocze kawiarenki, w których można się raczyć pachnącymi crossaintami i ta aura, która powoduje, że nie można się nie zakochać. Więc patrzysz na książkę, która trzymasz w dłoni i myślisz sobie „Oho, kolejne romansidło. Ale to nic, mój nastrój podpowiada mi, że teraz to właśnie „Paryża” mi trzeba”. A tu niespodzianka. Już po kilku stronach wiesz, że to nie będzie książka jak jedna z wielu. Jeszcze nie potrafisz rozgryźć, co tu nie pasuje, ale wiesz, że tym razem będzie inaczej.
Deborah Mckinlay zdecydowała się na osadzenie historii w dwóch odległych zakątkach świata, Wielkiej Brytanii, w której mieszka Eva z córką oraz Stanów Zjednoczonych, gdzie kryzys wieku średniego przechodzi wzięty pisarz Jackson. Historia dwojga dorosłych ludzi zaczyna się od niewinnego listu, który staje się fundamentem do prawdziwej przyjaźni opartej na kulinarnych filarach i tytułowym Paryżu, w którym pokładają nadzieję na zmianę na lepsze.
Eva, jako rozwódka, wiecznie krytykowana przez matkę i borykającą się z napadami lęków oraz niejasnymi uczuciami względem własnej córki czuje się po prostu samotna. Jako ucieczkę od problemów traktuje czas spędzony w kuchni oraz pracę charytatywną. Wypracowany spokój zaburza informacja o ślubie córki, co niestety wymusza na Evie spotkanie z byłym mężem i przełamanie swoich fobii.
Po drugiej stronie oceanu znany pisarz otrząsa się po rozwodzie, walczy z brakiem weny i upływającym czasem, który za chwilę na jego zegarze życia wybije 50-te urodziny. Jackson na spokojnie próbuje poradzić sobie z aktualnymi demonami, a ukojenia szuka w kontaktach ze swoim przyjacielem lub eteryczną Adrienne. W trudnych chwilach to właśnie pyszne jedzenie i listy od Evy dodają mu otuchy.
W końcu nadchodzi moment, kiedy pada propozycja, aby znajomość z kopert przenieść do Paryża. I tu wkracza cała masa pytań, które kotłują się w głowie bohaterów. Czy głosem dominującym będzie serce, które tak bardzo wyrywa się do drugiego człowieka? Czy wygra pragmatyzm i pozostanie w bezpiecznej, aczkolwiek samotnej strefie komfortu? Myślisz sobie, raz się żyje, ale bohaterowie zaskakują, bo mają na to swój pomysł, o którym warto przeczytać.
Książka zdecydowanie nie jest klasycznym romansidłem, które już niemal na pierwszej stronie kształtuje fabułę. W tym wypadku mamy doczynienia z miłością dojrzałą, która niczym wino smakuje także na początku, ale jak dostanie czasu żeby pooddychać, nabierze takiego smaku, że zakręci się w głowie. Miłość wieloaspektowa, która kształtuje naszą osobowość. Czy wiecznie karcąca matka może zbudować w dziecku poczucie własnej wartości? Czy dziecko zapatrzone w apodyktyczną babkę może zbudować poczucie spełnienia u matki? Czy rozwód i kryzys wieku mogą sprawić, że mężczyzna będzie poszukiwał głębokiego związku, czy odda się przygodnym znajomościom? Ta książka otwiera oczy, że bez względu na wiek i płeć, każdy tak samo potrzebuje tego drugiego człowieka. Zmienia się tylko sceneria życia, w której z wiekiem zamiast motyli, wolimy w brzuchu pyszne ciasteczka upieczone z ukochaną osobą.

Słyszysz Paryż i momentalnie przed oczami widzisz wszystko to, co kojarzy się z miłością. Romantyczny rejs po Sekwanie z widokiem na oświetloną wieżę Eiffla, urocze kawiarenki, w których można się raczyć pachnącymi crossaintami i ta aura, która powoduje, że nie można się nie zakochać. Więc patrzysz na książkę, która trzymasz w dłoni i myślisz sobie „Oho, kolejne romansidło....

Potrzebowałam lekkiej lektury, która pozwoliłaby mi się oderwać od codzienności, a jednocześnie nie wymagała ogromnego zaangażowania. Z rodzaju tych, przez które ze spokojem i przyjemnością się przepływa, by na końcu poczuć w sercu miłe ciepło. Liczyłam na to, że taka właśnie będzie „Cała nadzieja w Paryżu” i chociaż historia w niej zawarta zdecydowanie miała potencjał, a sporo jej elementów naprawdę doceniam, to muszę przyznać, że czuję pewien niedosyt.

Pełna opinia na K-czyta.pl: http://www.k-czyta.pl/2016/09/deborah-mckinlay-caa-nadzieja-w-paryzu.html

Potrzebowałam lekkiej lektury, która pozwoliłaby mi się oderwać od codzienności, a jednocześnie nie wymagała ogromnego zaangażowania. Z rodzaju tych, przez które ze spokojem i przyjemnością się przepływa, by na końcu poczuć w sercu miłe ciepło. Liczyłam na to, że taka właśnie będzie „Cała nadzieja w Paryżu” i chociaż historia w niej zawarta zdecydowanie miała potencjał, a...

Sympatyczna opowieść o ludziach, których łączy wspólna pasja do gotowania.

Sympatyczna opowieść o ludziach, których łączy wspólna pasja do gotowania.

Panuje w książce lekki chaos. Jest to pozytywna cecha tej książki, ale zdarzały się chwile kiedy musiałam przeczytać cos dwa razy zeby się połapać. Piękne zakończenie.

Panuje w książce lekki chaos. Jest to pozytywna cecha tej książki, ale zdarzały się chwile kiedy musiałam przeczytać cos dwa razy zeby się połapać. Piękne zakończenie.

Daje tą dobrą nadzieje,że warto poczekać na to lepsze w życiu...
A nie rzucać się na wszystko co nas otacza...

Daje tą dobrą nadzieje,że warto poczekać na to lepsze w życiu...
A nie rzucać się na wszystko co nas otacza...

Lekka powieść obyczajowa o samotności, tęsknocie i powoli rodzącej się przyjaźni korespondencyjnej. Czy ktoś z kim nigdy nie spotkaliśmy się może okazać się naszym przyjacielem. Ano, może. Sprawdźcie sami.

Lekka powieść obyczajowa o samotności, tęsknocie i powoli rodzącej się przyjaźni korespondencyjnej. Czy ktoś z kim nigdy nie spotkaliśmy się może okazać się naszym przyjacielem. Ano, może. Sprawdźcie sami.

Lubię takie słodkie książki ;). I lubię książki o jedzeniu, a jak już na końcu są przepisy- to jest to mój ideał ;).

Lubię takie słodkie książki ;). I lubię książki o jedzeniu, a jak już na końcu są przepisy- to jest to mój ideał ;).

http://www.katarzynczyta.pl/2017/08/deborah-mckinlay-caa-nadzieja-w-paryzu.html

Fragment opinii:
Powieść McKinlay jest historią dwojga dorosłych, dojrzałych wiekiem osób, którym przychodzi rozpocząć swoje życie jakby na nowo. Choć oboje są samotni i pogubieni, wzajemna korespondencja sprawia, że otwierają się na zmiany w swoich życiach. Zmiany, których oboje się obawiali. Zacieśniająca się przyjaźń ma zbawienny wpływ i skorzystają na niej nie tylko sami w nią zaangażowani, ale i ich bliscy. Książkę czytałam z dużą przyjemnością, nie jest ona cukierkową opowieścią, ale taką prawdziwą, poruszającą również niełatwe tematy.

http://www.katarzynczyta.pl/2017/08/deborah-mckinlay-caa-nadzieja-w-paryzu.html

Fragment opinii:
Powieść McKinlay jest historią dwojga dorosłych, dojrzałych wiekiem osób, którym przychodzi rozpocząć swoje życie jakby na nowo. Choć oboje są samotni i pogubieni, wzajemna korespondencja sprawia, że otwierają się na zmiany w swoich życiach. Zmiany, których oboje się obawiali....

Książka przykuła moją uwagę w bibliotece. Zdecydowałam się ją wypożyczyć opierając się na opisie z tyłu książki. Zazwyczaj pochłaniam książki, jednak tym razem nie spieszyłam się. Wydaje mi się, że narracja tej książki nie pędzi, nie podejmuje tysiąca wątków jednocześnie. W moim odczuciu to właśnie ten styl pisania sprawił, że czytałam ją powoli bez obawy, że bohaterowie mi uciekną i już ich nie dogonię. Jestem bardzo pozytywnie zaskoczona. Oby więcej takich niespodzianek. Zakończenie również jest nieprzewidywalne. Znalazłam w tej książce kilka ważnych dla mnie tematów. Myślę, że wielu czytelników odnajdzie się w opisywanej historii.

Książka przykuła moją uwagę w bibliotece. Zdecydowałam się ją wypożyczyć opierając się na opisie z tyłu książki. Zazwyczaj pochłaniam książki, jednak tym razem nie spieszyłam się. Wydaje mi się, że narracja tej książki nie pędzi, nie podejmuje tysiąca wątków jednocześnie. W moim odczuciu to właśnie ten styl pisania sprawił, że czytałam ją powoli bez obawy, że bohaterowie mi...