Podobało mi się. Fajny klimat, wartka akcja i chandlerowski sznyt bardzo mi pasowały. Zakończenie naciągane, ale za to bohaterowie, surowy język i poczucie humoru z naddatkiem rekompensują braki fabularne. Szkoda, że to zamknięta historia, a nie seria, w każdym razie zamierzam lepiej poznać się z twórczością Roberta Littella.

Podobało mi się. Fajny klimat, wartka akcja i chandlerowski sznyt bardzo mi pasowały. Zakończenie naciągane, ale za to bohaterowie, surowy język i poczucie humoru z naddatkiem rekompensują braki fabularne. Szkoda, że to zamknięta historia, a nie seria, w każdym razie zamierzam lepiej poznać się z twórczością Roberta Littella.

Z lektury wszelkich amerykańskich kryminałów wynika bardzo ważna nauka – jeśli nie chcesz mieszkać byle gdzie, żywić się byle czym i pragniesz uniknąć problemów z płynnością finansową – nie zostawaj prywatnym detektywem.
No chyba, że absolutnie nie masz innego pomysłu na siebie, a jesteś z jakiegoś powodu skrzywdzonym przez życie byłym gliną lub kimś takim.

Powieść Roberta Littlella powiela w pewnym stopniu. ten stereotyp
Lemuel Gunn – były policjant oraz terenowy agent CIA, który wyleciał ze służby w Agencji po złożeniu raportu o zbrodniach wojennych popełnionych przez współpracujących z nim komandosów w Afganistanie, pozbawiony za „nielojalność” prawa do emerytury kupuje sobie przyczepę kempingową, która jest jednocześnie jego domem i biurem.
Na szczęście – jest to przyczepa z czasów, kiedy nazwa „dom na kołach” oznaczała dom na kołach, a nie wywołującą klaustrofobię ohydną budą z najtańszych materiałów.
Jedynym jasnym punktem w życiu Lemuela jest jego przybrana córka, Kubra, którą uratował z piekła Afganistanu.
Potrzeby związane z rozliczaniem się z fiskusem zapewnia mu rozwiedziona księgowa, która jak twierdzą znawcy tematu, nie tylko w tym w życiu Gunnem się opiekuje:-)
Jednak nawet najlepsza księgowa nie zapewni wpływów na konto, jeśli nie ma klientów.
A takim klientem jest zjawiskowa Ornella Neppi, która poszukuje człowieka, za którego firma jej stryja zajmująca się poręczeniami sądowymi wpłaciła kaucję wynoszącą 125,000$.
Ornella ma poważne wątpliwości, czy jej klient stawi się przed sądem, ponieważ przedstawione przez niego zabezpieczenie w postaci aktu własności i domu jest fałszywe.
To, że zniknął z horyzontu też nie poprawia jego wiarygodności.
Aha, podał fałszywe nazwisko oraz dziwnym trafem tajemniczy ktoś należący do FBI skonfiskował wszystkie dostępne zdjęcia, łącznie z tymi zrobionymi podczas aresztowania.
Czyli tajemniczy pan Emilo Gava może być gdziekolwiek, wyglądać jakkolwiek i oczywiście nazywać się również dowolnie.
Co absolutnie nie przeszkadza Gunnowi w podjęciu się zadania odnalezienia tajemniczego Emilio.

To czy go znajdzie, kim jest Emilo Gava i kim dla niego jest Ornella Neppi dowiecie się z lektury tej bardzo interesującej powieści kryminalnej.

Z lektury wszelkich amerykańskich kryminałów wynika bardzo ważna nauka – jeśli nie chcesz mieszkać byle gdzie, żywić się byle czym i pragniesz uniknąć problemów z płynnością finansową – nie zostawaj prywatnym detektywem.
No chyba, że absolutnie nie masz innego pomysłu na siebie, a jesteś z jakiegoś powodu skrzywdzonym przez życie byłym gliną lub kimś takim.

Powieść Roberta...

Nie będę się rozpisywał, mogę tylko ostrzec wszystkich miłośników "W gąszczu luster". To zabawka autora niż powieść poważna, zabawa formą - jest w tym niezły bo wszystko jest tutaj na miejscu. Kryminał pełną gębą jednakże NIC w nim nie porusza NICZEGO jakościowo nowego.

Powtórzę się, jestem wielkim miłośnikiem szpiegowskiej strony Littella. Jednakże w tym wypadku nie dałem się nabrać i radzę potraktować ten tytuł jako odstęp od reguły.

Nie będę się rozpisywał, mogę tylko ostrzec wszystkich miłośników "W gąszczu luster". To zabawka autora niż powieść poważna, zabawa formą - jest w tym niezły bo wszystko jest tutaj na miejscu. Kryminał pełną gębą jednakże NIC w nim nie porusza NICZEGO jakościowo nowego.

Powtórzę się, jestem wielkim miłośnikiem szpiegowskiej strony Littella. Jednakże w tym wypadku nie dałem...

Robert Littell, to amerykański pisarz, autor książek kryminalnych, sensacyjnych, szpiegowskich, ojciec Littella, tego od od Łaskawych. Kto czytał, ten kojarzy.
Wredny typ, to moje 1. spotkanie z prozą tego autora, ale z pewnością nie ostatnie.
Główny bohater, Lemuel Gunn, to były szpieg CIA, weteran wojny w Afganistanie. Obecnie jest na emeryturze i mieszka w przyczepie, takiej, jaką widzimy na zdjęciu. Przyczepa znajduje się na całkowitym odludziu. Jednak mimo to, pewnego dnia na jej progu staje klientka. Kobieta potrzebuje pomocy kogoś kto jest na równi detektywem, jak i specjalistą w zasadzie od wszystkiego. Gunn przyjmuje zlecenie, wiadomo, pieniądze są potrzebne. Należy odnaleźć jednego pana. Sprawa, jakich wiele, zdawałoby się banalna. Jak się okaże pozory mylą.
Wredny typ to porządna powieść, dopracowana, z nie najgorzej zawiązaną i konsekwentnie prowadzoną intrygą. Nie jest to jednak czysty kryminał. To taki miks kryminału z powieścią sensacyjną i domieszką powieści społecznej w postaci dobrze ukazanego przekroju amerykańskiego społeczeństwa. Ogromnym plusem są mistrzowsko i niezwykle drobiazgowo ukazane realia życia, funkcjonowania człowieka na amerykańskiej prowincji. Można się zdziwić w trakcie lektury.
Atutem jest także dobrze oddany klimat amerykańskiej powieści kryminalnej, w tym wszystkie drobiazgi składające się zarówno na prowadzone dochodzenie, jak i osobę samego detektywa. Gunn jest niebanalny. Nie dość, że mieszka w przyczepie, tam ma swoje biuro, to dodatkowo jeździ Studebakerem Starlight Coupe z 1950 roku. Auto z duszą. Gunn jest także niezwykły (jakby z nie naszych realiów) jeżeli chodzi o prowadzenie śledztwa i w ogóle sposób bycia.
Mocną stroną książki są także bardzo dobre dialogi oraz okładka, która idealnie wpisuje się w klimat Wrednego typa. Tak właśnie wyobrażałbym sobie mieszkanie i okolicę głównego bohatera.
Gorąco zachęcam do lektury. Liczącą 256 stron książkę czyta się błyskawicznie i z wielką przyjemnością. Wredny typ to kawał porządnej, amerykańskiej literatury.
http://www.pasje-fascynacje-mola-ksiazkowego.blogspot.com/

Robert Littell, to amerykański pisarz, autor książek kryminalnych, sensacyjnych, szpiegowskich, ojciec Littella, tego od od Łaskawych. Kto czytał, ten kojarzy.
Wredny typ, to moje 1. spotkanie z prozą tego autora, ale z pewnością nie ostatnie.
Główny bohater, Lemuel Gunn, to były szpieg CIA, weteran wojny w Afganistanie. Obecnie jest na emeryturze i mieszka w przyczepie,...

Wzięłam gdy nie miałam nic do czytania – zdanie idealnie pasuje do rzeczywistości. Nie porywa, niekiedy czytałam po łebkach, ot w ostateczności może być. Książka na góra 2 wieczory.

Wzięłam gdy nie miałam nic do czytania – zdanie idealnie pasuje do rzeczywistości. Nie porywa, niekiedy czytałam po łebkach, ot w ostateczności może być. Książka na góra 2 wieczory.