Oj, czuć tego echa w The Expanse; choć tam były wrota, a nie sfera Dysona, to efekt podobny. Choć w Ekspansji nadano temu bardziej polityczny wydźwięk, to jednak bardziej podoba mi się w formie Shawa - udało mi się streścić historię bez rozwlekania na kilkaset stron.

Oj, czuć tego echa w The Expanse; choć tam były wrota, a nie sfera Dysona, to efekt podobny. Choć w Ekspansji nadano temu bardziej polityczny wydźwięk, to jednak bardziej podoba mi się w formie Shawa - udało mi się streścić historię bez rozwlekania na kilkaset stron.

Gdy ludzkość, skuszona gwiezdnym Edenem oferującym nieograniczone przestrzenie sielskich łąk, prawdziwych niebiańskich pastwisk, masowo emigruje, jak łatwo sie domyślić Ziemia zmienia się w wyludniony skansen przebrzmiałych kultur, ich zabytków i artefaktów. Tylko nieliczni "ziemscy patrioci" nie porzucają swej zużytej globalnej ojczyzny. Plemiona dzikich lokatorów, żyjące w spartańskich warunkach w ruinach dawnych metropolii, twardo okupujące ostatnie bastiony dawnego świata nawet na przekór prawu i zdrowemu rozsądkowi. Tylko czy na pewno tak bardzo się mylą?
Równolegle rozgrywa się kolejny dramat rodzinny, prywatna arena tragedii, pragnienia zemsty, pełna skrajnych uczuć, żądz i namiętności, z rzadka tylko tych miłosnych. Szkoda tylko, że bajeczne Orbitsville tym razem zawieszone jest gdzieś w niebycie, z dala od całej akcji,

Gdy ludzkość, skuszona gwiezdnym Edenem oferującym nieograniczone przestrzenie sielskich łąk, prawdziwych niebiańskich pastwisk, masowo emigruje, jak łatwo sie domyślić Ziemia zmienia się w wyludniony skansen przebrzmiałych kultur, ich zabytków i artefaktów. Tylko nieliczni "ziemscy patrioci" nie porzucają swej zużytej globalnej ojczyzny. Plemiona dzikich lokatorów, żyjące...