Obraz pewnej francuskiej rodziny przełomu XIX i XX wieku, a właściwie losy trzech braci - dwie siostry bardzo na marginesie powieści. Sporo przemyśleń autora, gdzieś w tym jest i katolicyzm, ale wydaje się, jakby nie miał dużego wpływu na postępowanie bohaterów. Konwenanse, sporo zakłamania, złudne nadzieje i brak odwagi pójścia za głosem pragnień. Powieść niewielka objętościowo, lecz niełatwa w odbiorze. Dla fanów Mauriaca;)

Obraz pewnej francuskiej rodziny przełomu XIX i XX wieku, a właściwie losy trzech braci - dwie siostry bardzo na marginesie powieści. Sporo przemyśleń autora, gdzieś w tym jest i katolicyzm, ale wydaje się, jakby nie miał dużego wpływu na postępowanie bohaterów. Konwenanse, sporo zakłamania, złudne nadzieje i brak odwagi pójścia za głosem pragnień. Powieść niewielka...

mam wydanie z 1957 roku, oryginał jest jeszcze starszy, a akcja dzieje się jeszcze wcześniej.
czytając właśnie takie książki - wpadam w nie całkowicie. wszystko jest inne i bardziej pociągające. przy okazji poznaję bardziej siebie. to sprawia, że w inny sposób widzę świat i ludzi. (pewnie oddala mnie to od współczesnej głupoty i szumu, ale to nawet dobrze)
poznaję stałe cechy i wartości, które właśnie w takich książkach zostały pokazane, i które trwają do dziś w zakamarkach ludzkich zachowań.

muszę pochwalić opisy natury. są totalnie obezwładniające! jest to jeden z powodów, dlaczego Francois Mauriac mnie przyciąga.
tu pięknie powiązał to z pięciorgiem dzieci.
miałam kilkakrotnie zaszklone oczy i wybuchałam śmiechem. przypomniało mi się własne dzieciństwo na przedmieściach. to było cudowne :)
przy tej powieści "żyłam podwójnie". dosłownie!

na początku drugiej części nieco odpływałam myślami, ale wracałam do akapitów ze skupieniem. niestety nudziły mnie normalne, życiowe sprawy. małżeństwa, spotkania i interesy... podczas nich zdarzyły się dwie tragedie. wakacje się skończyły. dobrnęłam spokojnie do końca i teraz pisząc opinię zrozumiałam, że to wszystko było celowe. bo poczułam się jak szóste dziecko Frontenaków. głupie.
wystarczyły wspomnienia, powrót do początku, do łona i pytanie matki, o którym zapomniałam, i które tak boleśnie zostało przypomniane i nadało niesamowity sens całej książce.

mam wydanie z 1957 roku, oryginał jest jeszcze starszy, a akcja dzieje się jeszcze wcześniej.
czytając właśnie takie książki - wpadam w nie całkowicie. wszystko jest inne i bardziej pociągające. przy okazji poznaję bardziej siebie. to sprawia, że w inny sposób widzę świat i ludzi. (pewnie oddala mnie to od współczesnej głupoty i szumu, ale to nawet dobrze)
poznaję stałe...

Dylematy moralne rodem z XIX wieku,warto porównać do dzisiejszych.Czyta się szybko,lektura na jeden wieczór.Po ilości czytelników widać,że niegdyś popularny Mauriac powoli odchodzi w zapomnienie.

Dylematy moralne rodem z XIX wieku,warto porównać do dzisiejszych.Czyta się szybko,lektura na jeden wieczór.Po ilości czytelników widać,że niegdyś popularny Mauriac powoli odchodzi w zapomnienie.

Pean na cześć więzi rodzinnych i nostalgiczna opowieść o minionym świecie, na którą ponury cień rzuca zapowiedź Wielkiej Wojny. Jak zwykle u Mauriaca, poruszająca prawda psychologiczna i niezwykła intensywność szczegółów w opisach.

Pean na cześć więzi rodzinnych i nostalgiczna opowieść o minionym świecie, na którą ponury cień rzuca zapowiedź Wielkiej Wojny. Jak zwykle u Mauriaca, poruszająca prawda psychologiczna i niezwykła intensywność szczegółów w opisach.