Książka czyta się szybko, akcja poprowadzona bardzo płynnie. Postaci - poza tytułową Magdaleną - nie wzbudziły mojej sympatii, jednak nie można powiedzieć, że były źle skonstruowane. Jednak opowieść została zamknięta w taki sposób,jakby autora gonił termin, albo zabrakło pomysłu, co dalej z tymi bohaterami zrobić. Dla mnie to zdecydowanie popsuło końcowy efekt.

Książka czyta się szybko, akcja poprowadzona bardzo płynnie. Postaci - poza tytułową Magdaleną - nie wzbudziły mojej sympatii, jednak nie można powiedzieć, że były źle skonstruowane. Jednak opowieść została zamknięta w taki sposób,jakby autora gonił termin, albo zabrakło pomysłu, co dalej z tymi bohaterami zrobić. Dla mnie to zdecydowanie popsuło końcowy efekt.

Przeczytałam, a raczej dopełzłam do końca. Nie znoszę książek z mową iście z meliny.
Kurtyna.

Przeczytałam, a raczej dopełzłam do końca. Nie znoszę książek z mową iście z meliny.
Kurtyna.

Dobry potencjał tematu, zresztą w recenzjach innych Czytelników podkreślany. Autorowi gdzieś zabrakło determinacji, pomysłu... Szkoda, bo czyta się dobrze, Tomasz Piatek jak zawsze ze swadą i swoim charakterystycznym stylem...

Dobry potencjał tematu, zresztą w recenzjach innych Czytelników podkreślany. Autorowi gdzieś zabrakło determinacji, pomysłu... Szkoda, bo czyta się dobrze, Tomasz Piatek jak zawsze ze swadą i swoim charakterystycznym stylem...

Bardzo dobrze się zaczyna, a źle kończy. Bardzo źle i głupio. Szkoda, bo ten pomysł miał potencjał. Autora jednak cenię za inne książki.

Bardzo dobrze się zaczyna, a źle kończy. Bardzo źle i głupio. Szkoda, bo ten pomysł miał potencjał. Autora jednak cenię za inne książki.

Książka ciekawa i dobrze się ją czytało, ale nie wnosi sobą nic więcej. Jest w niej sporo interesujących wątków, ale niewiele z nich zostaje rozwiniętych. Parę mocnych akcentów nadaje fabule dobry rozmach i cała powieść jest dzięki temu dynamiczna. To jednak za mało, żeby budzić zachwyt.
Główny bohater, Rafał, pewien rodzaj działalności artystycznej nazywa kiczyskiem - to kicz, ale taki, który może wmówić odbiorcy, że jest prawdziwą sztuką. Mam mieszane odczucia i nie umiem powiedzieć, ile w "Magdalenie" jest kiczyska, a ile po prostu kiczu.

Książka ciekawa i dobrze się ją czytało, ale nie wnosi sobą nic więcej. Jest w niej sporo interesujących wątków, ale niewiele z nich zostaje rozwiniętych. Parę mocnych akcentów nadaje fabule dobry rozmach i cała powieść jest dzięki temu dynamiczna. To jednak za mało, żeby budzić zachwyt.
Główny bohater, Rafał, pewien rodzaj działalności artystycznej nazywa kiczyskiem - to...

Rok 1989. To w tym czasie Tomasz Piątek osadził fabułę swojej ostatniej powieści. Czas przemian ustrojowych jest łakomym kąskiem dla chcących powrócić do kraju emigrantów. Wśród nich Magdalena_Tomasz-Piatek,images_big,27,978-83-280-0963-9Rafał. Wyjechał do Francji tuż przed stanem wojennym, teraz wraca, licząc na szybką i dużą karierę w rodzącej się na nowo ojczyźnie.

Już z chwilą przekroczenia polskiej granicy, musi mocno zweryfikować swoje oczekiwania.

Nie ma gdzie spać, trafia zatem do sierocińca, gdzie rzekomo można wynająć pokój. Tam poznaje Magdalenę. Zabiera ją z ośrodka, dając sobie i jej nadzieję na lepsze życie. Z każdą kolejną chwilą pogłębia się wir absurdalnych sytuacji, w które siłą wyobraźni autora wplątani są bohaterowie. Karykaturalne postaci, których nie brakuje ani śmieszą, ani straszą. I z każdą kolejną stroną odechciewa się czytać.

Wizja idealnego i łatwego życia jest mocno zamglona. Rafał chce zrobić z Magdy gwiazdę, ale czy aby na pewno dla niej? Czy jego do perfekcji dopracowany plan jest też spełnienie marzeń młodej dziewczyny? Ona coś tam śpiewa, on ma jakieś tam znajomości – liczy, że to wystarczy, by spełnić swoje oczekiwania co do nowej Polski.

A kończy się tak, że żałuję, że w ogóle się zaczęło.

Jeśli mieć na uwadze, że to krzywe zwierciadło tamtych czasów, można jakoś przez Magdalenę przebrnąć, być może też wysnuć jakieś niegłupie wnioski. Ale artystycznie – nic ciekawego. Książka jest okropnie wulgarna, nudna i dłuży się niewiarygodnie.

Rok 1989. To w tym czasie Tomasz Piątek osadził fabułę swojej ostatniej powieści. Czas przemian ustrojowych jest łakomym kąskiem dla chcących powrócić do kraju emigrantów. Wśród nich Magdalena_Tomasz-Piatek,images_big,27,978-83-280-0963-9Rafał. Wyjechał do Francji tuż przed stanem wojennym, teraz wraca, licząc na szybką i dużą karierę w rodzącej się na nowo ojczyźnie.

Już...

Pomysł przedstawienia Polski tuż po przemianie ustrojowej z perspektywy emigranta powracającego do ojczyzny po 10 latach nieobecności wydawał się być strzałem w dziesiątkę. Niestety potencjał jaki drzemał w tej książce ulatnia się z każdą przeczytaną stroną.

Pierwsze książki Piątka zrobiły na mnie duże wrażenie i choć ciągle sięgam po jego nowsze pozycje z nadzieją, że zachwyca mnie tak jak kiedyś, powoli tracę nadzieję że odnajdę w nich "to coś". Pod tym względem Magdalena zawiodła mnie zupełnie.

Pomysł przedstawienia Polski tuż po przemianie ustrojowej z perspektywy emigranta powracającego do ojczyzny po 10 latach nieobecności wydawał się być strzałem w dziesiątkę. Niestety potencjał jaki drzemał w tej książce ulatnia się z każdą przeczytaną stroną.

Pierwsze książki Piątka zrobiły na mnie duże wrażenie i choć ciągle sięgam po jego nowsze pozycje z nadzieją, że...

Dość nagle ucięta historia. Zakończenie szybkie jak strzał w łeb - zupełnie inaczej napisane, niż pierwszych ok. 100 stron, które mnie wciągnęło. Może o to chodziło?

Dość nagle ucięta historia. Zakończenie szybkie jak strzał w łeb - zupełnie inaczej napisane, niż pierwszych ok. 100 stron, które mnie wciągnęło. Może o to chodziło?

Sądząc po nagłym przeskoku akcji i bardzo skrótowym zakończeniu powieści, autorowi zabrakło czasu lub weny na zgrabne rozwinięcie fabuły. Główny pomysł czyli pokazanie polskiej rzeczywistości krótko po wyborach 1989 r. z perspektywy powracającego do kraju emigranta był obiecujący, rozpracowany niestety bez polotu. Powieść napisana grubą kreską (albo ciężką ręką),z błędami merytorycznymi. Echa twórczości Kaczmarskiego „Magdalenie” nie pomogły, dla mnie to tylko czytadło.

Sądząc po nagłym przeskoku akcji i bardzo skrótowym zakończeniu powieści, autorowi zabrakło czasu lub weny na zgrabne rozwinięcie fabuły. Główny pomysł czyli pokazanie polskiej rzeczywistości krótko po wyborach 1989 r. z perspektywy powracającego do kraju emigranta był obiecujący, rozpracowany niestety bez polotu. Powieść napisana grubą kreską (albo ciężką ręką),z błędami...

Trochę schemat, że chodzi facet po mieście i się wkruwia. Za to trochę beki z Kaczmarskiego. Po wywiadzie z autorem spodziewałem się jednak czegoś lepszego.

Trochę schemat, że chodzi facet po mieście i się wkruwia. Za to trochę beki z Kaczmarskiego. Po wywiadzie z autorem spodziewałem się jednak czegoś lepszego.