Second hand

Niezwykle chaotyczna.

Niezwykle chaotyczna.

Co tu się... 🤨

Co tu się... 🤨

Bardzo dobra książka, która walczyła o moją uwagę kilka lat. Opis zapijaczonego faceta i jego śmierdzących skarpet na jednej z pierwszych stron odrzucał mnie skutecznie. Ale w związku z tym, że postanowiłam przeczytać wszystko co od jakiegoś czasu CZEKA, zanim kupię cokolwiek nowego, przyszła kolej na SECOND HAND. Nie jest to powieść najlżejsza, wręcz przeciwnie: dosadna, brutalna, porażająca miejscami, naturalistyczna... Historia o tym, jak trudno wyrwać się z kręgów biedy, o ludziach skazanych na porażkę bez względu na ich talenty, determinację i aspiracje.
Mocna, naprawdę dobra historia, która pozwala z innej perspektywy spojrzeć na los i ludzkie życie. No i mimo tego co napisałam wyżej, również miejscami zabawna. Szczególnie rozbawiły mnie zmagania lokalnego proboszcza z własnym światopoglądem.
Naprawdę polecam.

Bardzo dobra książka, która walczyła o moją uwagę kilka lat. Opis zapijaczonego faceta i jego śmierdzących skarpet na jednej z pierwszych stron odrzucał mnie skutecznie. Ale w związku z tym, że postanowiłam przeczytać wszystko co od jakiegoś czasu CZEKA, zanim kupię cokolwiek nowego, przyszła kolej na SECOND HAND. Nie jest to powieść najlżejsza, wręcz przeciwnie: dosadna,...

O wszystkim i o niczym, taka nie zapadająca w pamięć na lata...

O wszystkim i o niczym, taka nie zapadająca w pamięć na lata...

Na początku myślałem, że autorka pisze napomnienie. Żeby ci pijacy i inni wstrętni ludzie się opamiętali. Ale przecież tacy książek nie czytają ...
Dopiero w posłowiu okazuje się, że pisarka czyniła katharsis przelewając cały ten szajs na papier. Trudno się czyta, wymaga przerw.
Można przeczytać, żeby zrozumieć,że inni mają jeszcze gorzej niż my.
A jednak się przełamują i zostają np fajną pisarką .

Na początku myślałem, że autorka pisze napomnienie. Żeby ci pijacy i inni wstrętni ludzie się opamiętali. Ale przecież tacy książek nie czytają ...
Dopiero w posłowiu okazuje się, że pisarka czyniła katharsis przelewając cały ten szajs na papier. Trudno się czyta, wymaga przerw.
Można przeczytać, żeby zrozumieć,że inni mają jeszcze gorzej niż my.
A jednak się przełamują i...

Nie wiem, co ja właśnie przeczytałam. Bardzo dziwna książka...

Nie wiem, co ja właśnie przeczytałam. Bardzo dziwna książka...

Zawczasu jako nastolatka połknęłam kolejne części o Rudolfie Gąbczaku od tejże autorki. Gdy trafiłam na znajome nazwisko przeglądając półki biblioteki miejskiej stwierdziłam, że warto się zmierzyć z "doroślejszą" pozycją pani Fabickiej.

Nie zabrakło znanego mi wisielczego humoru, żywego języka, absurdów i wytykania polskich przywar. W "Secondhandzie" mamy jednak więcej tragizmu, czy też fatalizmu klanu kobiet zamieszkujących zabitą dechami wioskę niż komedii. Tragikomiczny nastrój przywodzi mi na myśl przeczytaną wcześniej trylogię o "Dziuni", choć zarykuje stwierdzenia, że "Secondhand" ma większe podkłady dramatyzmu. Nieraz człowiek się zastanawia czy śmiać się z bohaterów, czy im współczuć. Na ile mamy styczność z zrządzeniem losu, a na ile z przegapionymi cudami? Na ile postaci nie mogą walczyć, a na ile nie potrafią o siebie zawalczyć?

Jakkolwiek lubię fantastykę, jakoś nie przemawia do mnie "umagiczniona rzeczywistość". Fantastyka niech się trzyma fantastyki czy horrorów, a realizm realizmu. No i zakończenie... Nie mam nic przeciwko naprzemiennemu przeplataniu historii wielu postaci. Ale tym wypadku autorka chyba chciała połączyć je w finale z hukiem, tak by nie dało się dłużej plątać. Może przy innym dałabym gwiazdkę więcej?

Zawczasu jako nastolatka połknęłam kolejne części o Rudolfie Gąbczaku od tejże autorki. Gdy trafiłam na znajome nazwisko przeglądając półki biblioteki miejskiej stwierdziłam, że warto się zmierzyć z "doroślejszą" pozycją pani Fabickiej.

Nie zabrakło znanego mi wisielczego humoru, żywego języka, absurdów i wytykania polskich przywar. W "Secondhandzie" mamy jednak więcej...

Książka brudna, ociekająca od zwierzęcych instynktów i wstydliwie ludzkich emocji. Balansuje na krawędzi szaleństwa, dewastując psychikę i wypaczając wszelkie poglądy na temat moralności, przyzwoitości czy ogólnie pojętej "normalności". Wszelkie wypaczenia, dziwactwa i obsesje skupione pod jednym dachem, żywe wyrzuty sumienia, przegrane już na starcie. Na osłodę pozostaje tylko chropowaty, wisielczy humor.
Gdyby nie dość wydumane zakończenie, byłoby arcydzieło na miarę Nobla

Książka brudna, ociekająca od zwierzęcych instynktów i wstydliwie ludzkich emocji. Balansuje na krawędzi szaleństwa, dewastując psychikę i wypaczając wszelkie poglądy na temat moralności, przyzwoitości czy ogólnie pojętej "normalności". Wszelkie wypaczenia, dziwactwa i obsesje skupione pod jednym dachem, żywe wyrzuty sumienia, przegrane już na starcie. Na osłodę...

Specyficzna książka. Napisana żywym językiem, ale jednak smutna, pełna bólu, bezradności i samotności.

Specyficzna książka. Napisana żywym językiem, ale jednak smutna, pełna bólu, bezradności i samotności.

Dziwna.

Dziwna.