Jedna z gorszych ksiazek które czytalam. Mi się nie podobala.

Jedna z gorszych ksiazek które czytalam. Mi się nie podobala.

Specyficzna i na swój sposób wyjątkowa książka.

Specyficzna i na swój sposób wyjątkowa książka.

Zaznaczam na wstępie - jest to wyłącznie moja opinia, która może się skrajnie różnić od opinii innych umysłów. Być może wpływ na osąd ma tutaj moja "artystyczna" dusza, bo obrazy odmalowane przez autorkę na kartach powieści urzekły mnie całkowicie i natychmiast przeniosły w świat rozgrywających się wydarzeń. Być może marzycielska i romantyczna strona mojej osobowości nie pozwala mi na bardziej intelektualną ocenę. Do rzeczy.

Mała, niepozorna książeczka wpadła mi w oko na stronie internetowej jednej ze znanych księgarni. Ponieważ lubię tego typu literaturę i znacznie chętniej zagłębiam się mniej lub bardziej odległe mroki historii, niż we współczesne czasy postanowiłam skorzystać z okazji, licząc na w miarę przyzwoita lekturę.
Jakże naiwne założenie! Napisana w dość specyficzny sposób historia uznanej malarki Vanessy Bell i jej nie mniej fascynującej i zdolnej siostry, pisarki Virginii Woolf pochłonęła mnie bez reszty od pierwszej strony.
Napisana z perspektywy Vanessy, do ostatniej strony pozwala nam zgadywać, jaką formę przybrała narratorka - listy? pamiętnik? myśli? wspomnienia? - zwracając się do swojej siostry.
Sądzę, że autorce perfekcyjnie udało się oddać artystyczną naturę Vanessy Bell. Język jest prosty, wyważony, ale zarazem czuć w nim artyzm, barwę, tłumione emocje... Nie potrafię dobrać odpowiednich słów. Powieść jest niezwykła, magiczna, wpływa na wrażliwą psychikę. Czytając ją, ze względu na natłok obowiązków, trzy dni nie mogłam ani na minutę przestać o niej myśleć. Wpływała na moje sny i na rzeczywistość. Od dłuższego czasu żadna książka tak mnie nie poruszyła, choć z pozoru nie wydaje się ona niczym wyjątkowym.
Być może, jak w przypadku wielu niedocenionych (moim zdaniem) pozycji, odnalazłam w niej większą głębię, niż na to zasługuje. Może nawet większą, niż planowała autorka. Mimo to, będę gorącą orędowniczką " Vanessy i Virginii" i na pewno niejednokrotnie jeszcze po nią sięgnę, żeby znów przeżyć magię i poddać się urokowi wspaniałych sióstr i wielkich artystek swoich czasów.

Zaznaczam na wstępie - jest to wyłącznie moja opinia, która może się skrajnie różnić od opinii innych umysłów. Być może wpływ na osąd ma tutaj moja "artystyczna" dusza, bo obrazy odmalowane przez autorkę na kartach powieści urzekły mnie całkowicie i natychmiast przeniosły w świat rozgrywających się wydarzeń. Być może marzycielska i romantyczna strona mojej osobowości nie...

Punkt po punkcie, plama za plamą, scena, obraz, obraz, scena, głos Vanessy spoza tu i teraz skierowany do Virginii, tak tworzy się obraz życia dwóch niezwykłych sióstr, przefiltrowany przez malarskie spojrzenie Vanessy. Pomiędzy tymi punktami, scenami, jest wiele przestrzeni pozostawionej do wypełnienia dla czytelnika. Ta formuła bardzo przypadła mi do gustu. Każdy taki fragment zmuszał, do zastanowienia, refleksji, uruchamiał wyobraźnię. Dla mnie na tak.

Punkt po punkcie, plama za plamą, scena, obraz, obraz, scena, głos Vanessy spoza tu i teraz skierowany do Virginii, tak tworzy się obraz życia dwóch niezwykłych sióstr, przefiltrowany przez malarskie spojrzenie Vanessy. Pomiędzy tymi punktami, scenami, jest wiele przestrzeni pozostawionej do wypełnienia dla czytelnika. Ta formuła bardzo przypadła mi do gustu. Każdy taki...

Opowieść o miłości i rywalizacji między utalentowanymi siostrami - Vanessą Bell i Virginią Woolf. Wychowywane w konserwatywnym domu dążą do wyrwania się z ustalonych zasad i reguł. Walczą o realizację własnych marzeń i wizji w chaosie ówczesnego życia, naznaczonego rozmaitymi pragnieniami, skandalami, chorobami, cierpieniem i wojną.

Historia całkiem fikcyjna z elementami biograficznymi z życia pisarki i malarki. Bo Ginny to słynna angielska pisarka i feministka Virginia Wolf, uważana za jedną z najważniejszych przedstawicielek literatury nurtu modernistycznego XX wieku, a Nessy to artystka Vanessa Bell. Śledzimy losy obu sióstr oczami Vanessy, która jest narratorem tej historii i już od pierwszych zdań widzimy tą nieustającą rywalizację między kobietami. Rywalizację o uwagę ukochanej matki, mężczyzn, osiągnięcia... Mimo to wiązała je mocna, siostrzana więź. Narratorka sporo miejsca poświęca opowieściom o życiu prywatnym - braciach, rodzicach, mężach, kochankach, dzieciach. Zaletą poruszanej tematyki jest to, iż pokazuje barwne życie artystycznej Europy pierwszej połowy XX wieku. Całość czyta się z wielką przyjemnością dzięki dynamicznemu językowi i specyficznemu stylowi. Całość jest ciekawie napisana, ale nie jest to lekka lektura na jeden wieczór. Jednakże warta uwagi!

Opowieść o miłości i rywalizacji między utalentowanymi siostrami - Vanessą Bell i Virginią Woolf. Wychowywane w konserwatywnym domu dążą do wyrwania się z ustalonych zasad i reguł. Walczą o realizację własnych marzeń i wizji w chaosie ówczesnego życia, naznaczonego rozmaitymi pragnieniami, skandalami, chorobami, cierpieniem i wojną.

Historia całkiem fikcyjna z elementami...

"Vanessa i Virginia" to zbiór wyrywkowych historii z udziałem znanych sióstr. Autorka stworzyła zupełnie fikcyjną historię, aczkolwiek opartą na życiu i twórczości sióstr Virginii Woolf - pisarki oraz Vanessy Bell - malarki. Narratorem powieści jest Vanessa, zwana Nessą, która opisuje relacje z całą swoją, całkiem pokaźną, rodziną oraz znajomymi, przyjaciółmi, którymi w większości są znani w tamtych czasach artyści - poeci, pisarze, aktorzy, malarze, krytycy literaccy czy też politycy.
W większości skupia się na opisie raczej burzliwych stosunków z siostrą, w których wiele miejsca zajmuje zazdrość, zdrada, brak zrozumienia ale również miłość.
Cała książka dość chaotyczna, znajdują się w niej fragmenty zarówno bardzo ciekawe, intrygujące, związane z biografią obu sióstr, ale również nużące, znacznie obniżające ocenę książki.
Polecałabym książkę osobom, które choć trochę orientują się w biografii obu Pań, ponieważ wiele fragmentów będzie zrozumiałe tylko dla tych osób - zwłaszcza relacje z poszczególnymi bohaterami.
Plus za wplecione tło historyczne - okres międzywojenny, początek II wojny światowej.
Generalnie książka przeciętna, ale może być ciekawa dla fanów twórczości Virginii Woolf lub Vanessy Bell.

"Vanessa i Virginia" to zbiór wyrywkowych historii z udziałem znanych sióstr. Autorka stworzyła zupełnie fikcyjną historię, aczkolwiek opartą na życiu i twórczości sióstr Virginii Woolf - pisarki oraz Vanessy Bell - malarki. Narratorem powieści jest Vanessa, zwana Nessą, która opisuje relacje z całą swoją, całkiem pokaźną, rodziną oraz znajomymi, przyjaciółmi, którymi w...

Nie dałam rady do końca tej książki przeczytać, ledwo dociągnęłam do połowy. Historia opowiada o dwóch siostrach rywalizujących ze sobą.

Nie dałam rady do końca tej książki przeczytać, ledwo dociągnęłam do połowy. Historia opowiada o dwóch siostrach rywalizujących ze sobą.

Twórczością i osobą samej Virginii jestem zaciekawiona odkąd przeczytałam "Godziny" a później sięgnęłam po wspomnianą tam "Panią Dalloway". Zatem wybór książki noszącej tytuł "Vanessa i Virginia" spośród innych, które znajdowały się na półce był dla mnie bardzo prosty i słuszny.
Z pewnością nie zawiodłam się tą lekturą. Nawet jeśli jest to powieść fikcyjna, opierana na kanwach rzeczywistości, przedstawia bardzo ładnie zarys dwóch artystek.
Pierwszoosobowa narracja przedstawia świat z punktu widzenia malarki, którą właśnie była Vanessa. Zaciekawiła mnie, zachęciła do tego, by otworzyć przeglądarkę i znaleźć jak najwięcej prac tej artystki, zwłaszcza tych, które zostały tak szczegółowo opisane w książce. Te opisy okazały się dla mnie wyzwaniem, bo o barwach mam raczej wąskie pojęcie.
Powieść wciąga i to od pierwszych stron. Ukazuje jak bardzo świat wydawał się artystom zagmatwany. Ich pojęcie uczuć i przywiązania do ludzi, ich relacje między sobą a także pojęcie odpowiedzialności. To daje kolejne spojrzenia jakie można mieć na życie.
Trochę mało Virginii, chociaż wydawałoby się, że jest ona tak samo ważną postacią w tej powieści. W istocie jest, w kontekście Vanessy, która gra tutaj pierwsze skrzypce. Powieść pokazuje jak ważne były siostrzane relacje dla rozwoju obu tych kobiet, ale zdecydowanie bardziej skupiamy się na samej Vanessie.
Odczuwalne jest tutaj niespełnienie, jakie odczuwa Vanessa. I zdecydowanie ciekawym jest pokazanie, w jaki sposób malarze postrzegają Światło.
Dużo tutaj namiętności i zazdrości, niezrozumienia i pożądania, dążenia i porażek. Oraz wiele innych odczuć, które od razu do mnie przemawiały. Książka jest wiarygodna, nie ma zgrzytów, które budziłyby powątpiewanie. I gdyby nie wzmianka, iż jest to fikcja, można by pomyśleć, że to prawdziwy obraz życia sióstr Stephen.

Twórczością i osobą samej Virginii jestem zaciekawiona odkąd przeczytałam "Godziny" a później sięgnęłam po wspomnianą tam "Panią Dalloway". Zatem wybór książki noszącej tytuł "Vanessa i Virginia" spośród innych, które znajdowały się na półce był dla mnie bardzo prosty i słuszny.
Z pewnością nie zawiodłam się tą lekturą. Nawet jeśli jest to powieść fikcyjna, opierana na...

Zawsze przerażają mnie typy osobowości jak Vanessa i Virginia. Bardzo skrajne, emocjonalne, niestabilne i chaotyczne. Świetnie uchwycony jest psychologiczny aspekt stłumionej i niepewnej siebie Vanessy. Również bardzo wciągające opisy relacji sióstr, które są złożone i dość psychodeliczne, niezdrowe. Cała narreacja prowadzona jest jakby z perspektywy człowieka, które swoje życie przeżywa zza szyby, zahukanego, niepewnego siebie i mającego mnóstwo kompleksów. Obraz siostry jest w oczach Vanessy wyidealizowany. Nie do końca postrzega ją ona przez pryzmat jej człowieczeństwa, charakteru pełnego ułomności i zniszczonego przez chorobę psychiczną. Nadaje jej postaci rysy tożsame z jej sukcesem literackim. Dla Vanessy sukces ten jest miarą osobowości Virginii.
Książka dobra, aczkolwiek melancholijna i pełna negatywnych emocji, opisów nieumiejętności przystosowania się do otoczenia. Marzyłam, aby te książkę wreszcie skończyć, ponieważ i mnie udzielał się nastrój beznadziei i smutku.
Jednak oceniam tę książkę pozytywnie. Choć jak wspominałam na początku, boję się ludzi o osobowościach posiadanych przez bohaterów powieści. Ja się boję Virginii Woolf...i Vanessy Bell również...

Zawsze przerażają mnie typy osobowości jak Vanessa i Virginia. Bardzo skrajne, emocjonalne, niestabilne i chaotyczne. Świetnie uchwycony jest psychologiczny aspekt stłumionej i niepewnej siebie Vanessy. Również bardzo wciągające opisy relacji sióstr, które są złożone i dość psychodeliczne, niezdrowe. Cała narreacja prowadzona jest jakby z perspektywy człowieka, które swoje...

No, no, no...niewielka objętość książki, a udało się dotknąć autorce wszystkich ważnych i bolesnych elementów z biografii sióstr bez popadania w zdawkowość. Wiele udanych niedomwień, a i tak w sumie wszystko wiadomo. To rzeczywiście dobry był pomysł, żeby opowieść toczyła się z punktu widzenia Vanessy Bell. Virginia nic na tym nie traci, a w sumie jest ciekawiej:)

No, no, no...niewielka objętość książki, a udało się dotknąć autorce wszystkich ważnych i bolesnych elementów z biografii sióstr bez popadania w zdawkowość. Wiele udanych niedomwień, a i tak w sumie wszystko wiadomo. To rzeczywiście dobry był pomysł, żeby opowieść toczyła się z punktu widzenia Vanessy Bell. Virginia nic na tym nie traci, a w sumie jest ciekawiej:)