Zgadzam się, że analogie z zegarami czy płynącą wodą tylko zaciemniają obraz. Po innych książkach Briana Coxa, ta jest dla mnie rozczarowaniem właśnie z tego powodu, że nawet opis prostych zagadnień (jak przepływ prądu w przewodniku) autor zaciemnia "niematematycznymi" analogiami. Natomiast bardzo inspirujący jest ostatni rozdział (epilog),w którym autorzy krok po kroku przeprowadzają czytelnika przez proces rozwiązania konkretnego fizycznego problemu. W mojej wersji (e-book w abonamencie na Legimi) jest sporo literówek i w konsekwencji przekłamań, np. że Słońce składa się wyłącznie z protonów, neutronów i fotonów (a gdzie elektrony...?). Mimo to książkę polecam, w szczególności tym, którzy już coś o mechanice kwantowej wiedzą i potrafią odsiać sobie ziarno od plew.

Zgadzam się, że analogie z zegarami czy płynącą wodą tylko zaciemniają obraz. Po innych książkach Briana Coxa, ta jest dla mnie rozczarowaniem właśnie z tego powodu, że nawet opis prostych zagadnień (jak przepływ prądu w przewodniku) autor zaciemnia "niematematycznymi" analogiami. Natomiast bardzo inspirujący jest ostatni rozdział (epilog),w którym autorzy krok po kroku...

Jestem rozczarowany. Miałem nadzieję na poszerzenie mojej skromnej wiedzy o fizyce kwantowej, ale nic takiego się nie stało. Treść książki jest trudna do przyswojenia. Dobierane analogie zamiast ułatwiać, utrudniają zrozumienie danego problemu. Moim "ulubionym" przykładem są zegary, będące zamiennikiem stanów funkcji falowej. Wiem chociażby, że zachowują się tak i śmak, ale dalej nie rozumiem istoty zagadnienia. Ogólnie wydaje mi się, że przyjęty sposób narracji jest za bardzo oderwany od sensu omawianych zjawisk. To co samo w sobie jest skomplikowane, skomplikowano jeszcze bardziej. Wielka szkoda.

Jestem rozczarowany. Miałem nadzieję na poszerzenie mojej skromnej wiedzy o fizyce kwantowej, ale nic takiego się nie stało. Treść książki jest trudna do przyswojenia. Dobierane analogie zamiast ułatwiać, utrudniają zrozumienie danego problemu. Moim "ulubionym" przykładem są zegary, będące zamiennikiem stanów funkcji falowej. Wiem chociażby, że zachowują się tak i śmak, ale...

Autor bardzo się stara przedstawić kwantowe zagadnienia w przystępny sposób, mimo wszystko to chyba jednak jest już poziom abstrakcji zbyt wysoki na przystępne przekazywanie. Nie boję się matematyki, ale śledzenie wszystkich wywodów jest trudne (a na kindlu całkiem uciążliwe). Byłoby wg mnie lepiej, gdyby autor pominął matematyczne wywody i po prostu przedstawiał teorię/wyniki obserwacji jakimi są.

Autor bardzo się stara przedstawić kwantowe zagadnienia w przystępny sposób, mimo wszystko to chyba jednak jest już poziom abstrakcji zbyt wysoki na przystępne przekazywanie. Nie boję się matematyki, ale śledzenie wszystkich wywodów jest trudne (a na kindlu całkiem uciążliwe). Byłoby wg mnie lepiej, gdyby autor pominął matematyczne wywody i po prostu przedstawiał...

Zacznę od tego iż każdy szanujący się amator mechaniki kwantowej powinien tę książkę przeczytać bo jest to pozycja wybitna i jedyna w swoim rodzaju. Żeby nie było tak kolorowo to o ile dobrze pamiętam, a wydaje mi się że pamiętam dobrze, to książka ta nie jest aż taka łatwa w odbiorze, lub może nie być, bo jest w niej trochę matematyki. Moim zdaniem jednak matematyka tej książce pomaga, ponieważ celem autora było właśnie pokazanie mechaniki kwantowej troszkę od strony jej piękna matematycznego i w mojej opinii udało się to w 100%. Nie martwcie się jednak, nawet jak nie znacie aż tak dobrze matematyki to i tak znajdziecie w niej pogłębione spojrzenie i dobrze wytłumaczone aspekty mechaniki kwantowej których na próżno szukać w innych książkach popularnonaukowych traktujących o tej tematyce. Także... nie zastanawiać się ani chwili dłużej i zabierać się do czytania. Książkę jak najbardziej polecam... każdemu.

Zacznę od tego iż każdy szanujący się amator mechaniki kwantowej powinien tę książkę przeczytać bo jest to pozycja wybitna i jedyna w swoim rodzaju. Żeby nie było tak kolorowo to o ile dobrze pamiętam, a wydaje mi się że pamiętam dobrze, to książka ta nie jest aż taka łatwa w odbiorze, lub może nie być, bo jest w niej trochę matematyki. Moim zdaniem jednak matematyka tej...

Nie jest to pozycja dla laików, ponieważ wymaga od czytelnika wejścia w szybkie tempo pojmowania i rozumienia zagadnień, a także rozwijania ich samodzielnie. Niektórych może zrazić. Napisana jest jednak w tak ciekawy sposób, tzw. z polotem i naukowym entuzjazmem, że rozbudza ciekawość i zachęca do otworzenia umysłu na nowe informacje. Ważne jest jeszcze to, że jeden z autorów, Brian Cox, jest całkowicie w temacie, ma związek z CERN. Nie jest to zatem fizyk teoretyk, który sporządził przeglądówkę i wydał w formie książki, a czynny działacz w tym świecie odkrywania cząstek i prób nadawania im wzorów i praw.

Nie jest to pozycja dla laików, ponieważ wymaga od czytelnika wejścia w szybkie tempo pojmowania i rozumienia zagadnień, a także rozwijania ich samodzielnie. Niektórych może zrazić. Napisana jest jednak w tak ciekawy sposób, tzw. z polotem i naukowym entuzjazmem, że rozbudza ciekawość i zachęca do otworzenia umysłu na nowe informacje. Ważne jest jeszcze to, że jeden z...

Jestem w tej komfortowej sytuacji, że dla mnie ABSOLUTNIE WSZYSTKO związane z fizyką jest cudem, zagadką, tajemnicą i źródłem niekończącego się zdumienia, że jak to w ogóle jest możliwe. Z tego powodu odpada mi kwestia wartościowania i nie mogę też mieć żadnych, nawet najmniejszych oczekiwań względem książki - czy wniesie coś nowego do mojego życia, czy mnie zaskoczy, czy coś dzięki niej zrozumiem.
No, może to ostatnie jest akurat kwestią zawsze aktualną, ale "Kwantowy Wszechświat" ma tę zaletę, że uświadamia mi raczej, jak wiele nie rozumiem.
Ponieważ moja wiedza z zakresu fizyki jest ŻADNA, że nie wspomnę o teorii fal czy działaniu najprostszych półprzewodników, wcale nie czytało mi się łatwo, czasem powiedziałabym wręcz byłam zmęczona ilością koniecznych powtórzeń, ale było warto, choćby po to, żeby się przekonać, ile jeszcze przede mną.

Jestem w tej komfortowej sytuacji, że dla mnie ABSOLUTNIE WSZYSTKO związane z fizyką jest cudem, zagadką, tajemnicą i źródłem niekończącego się zdumienia, że jak to w ogóle jest możliwe. Z tego powodu odpada mi kwestia wartościowania i nie mogę też mieć żadnych, nawet najmniejszych oczekiwań względem książki - czy wniesie coś nowego do mojego życia, czy mnie zaskoczy, czy...

Książka opisuje niesłychanie fascynujące zagadnienie.
Wszystko zostało napisane w sposób interesujący i przystępny (choć ludzie wybitnie amatematycznie mogli by mieć problemy).
Nie starałem się zrozumieć wszystkiego, każdego przedstawianego wzoru i mechanizmu. To czego chciałem się dowiedzieć - dowiedziałem się z nawiązką.
Momentami, czytając o jakimś niesamowitym prawie i zachowaniu - emocjonowałem się niemniej niż na najlepszych książkach fabularnych.

- Elektron jest falą, rozciągającą się na cały wszechświat, "znającą" położenie wszystkich innych elektronów we wszechświecie.
- "Pusta przestrzeń" nie istnieje. To co uważamy za próżnię (i wszystko inne też) wypełnione jest bozonami Higgsa
- Elektron znajdujący się w chwili t w danym punkcie, w chwili t+"bardzo mało" może znajdować się w dowolnym innym miejscu we wszechświecie, a nawet w wielu jednocześnie.
- Cząstki nie mające powierzchni, a mające masę i cząstki mające powierzchni, a nie mające masy.
- Ujemna energia
ect..

Nie mam zbyt dużego doświadczenia z książkami o tej tematyce, więc nie mogę nijak jej porównać do innych dostępnych na rynku pozycji.
Niemniej jednak ja z lektury jestem bardzo zadowolony.

Książka opisuje niesłychanie fascynujące zagadnienie.
Wszystko zostało napisane w sposób interesujący i przystępny (choć ludzie wybitnie amatematycznie mogli by mieć problemy).
Nie starałem się zrozumieć wszystkiego, każdego przedstawianego wzoru i mechanizmu. To czego chciałem się dowiedzieć - dowiedziałem się z nawiązką.
Momentami, czytając o jakimś niesamowitym prawie...

Po brawurowym początku i buńczucznych zapowiedziach: "Wszystko wiemy - wszystko rozumiemy-wszystko wyjaśnimy", gdzieś tak od połowy obserwowalny wzrost: "nie wiemy, nie rozumiemy", "sprzeczność", "brak zgodności". Szkoda, że pokory badacza - naukowca nie przybyło. Może z czasem...?

Po brawurowym początku i buńczucznych zapowiedziach: "Wszystko wiemy - wszystko rozumiemy-wszystko wyjaśnimy", gdzieś tak od połowy obserwowalny wzrost: "nie wiemy, nie rozumiemy", "sprzeczność", "brak zgodności". Szkoda, że pokory badacza - naukowca nie przybyło. Może z czasem...?