Jeśli o mnie chodzi, Brian Cox może mielić w kółko te same informacje, mówić o tych samych planetach i księżycach, a ja i tak obejrzę to z przyjemnością i kupię za każde pieniądze.

Inaczej niż w poprzednich książkach, mamy delikatną zmianę autorstwa - Andrew Cohen with prof Brian Cox, nie na odwrót. W pierwszej chwili trochę się na to pokrzywiłam: fakt, że nie wiem, jak procentowo wyglądał wkład obu autorów w tworzenie poprzednich książek, ale zastanawiałam się, czy zmiana kolejności będzie też oznaczała zmianę jakościową.
Cóż, dokładnie to oznaczała, ale tylko na plus.

Brian Cox jest autorem jednego rozdziału tej książki: tego o Ziemi i Marsie. Naprawdę wolałabym, żeby tego nie robił: na tle pozostałej części książki opowiastka o dzielnych ludziach eksplorujących Marsa jest tyleż nudna (szczegóły, szczegóły techniczne łazików marsjańskich) co mało realna.
I na tym tle pozostałe rozdziały napisane przez Cohena są wspaniałą popularnonaukową rozrywką, tak dobrą, że teraz z kolei zastanawiam się, na ile to jego magiczny dotyk odpowiadał za gładką, przyjemną lekturę poprzednich książek duetu Cox-Cohen.

Przy okazji zbliżających się świąt chciałabym zaznaczyć, że byłam grzeczna i z tej okazji wystosować do św. Mikołaja prośbę o zorganizowanie misji naukowej na Urana i Neptuna. Ostatni rozdział, poświęcony planetom i obiektom znajdującym się za Saturnem rozpala wyobraźnię i zostawia poczucie olbrzymiego niedosytu - informacji, wiedzy, zdjęć. Co pozostaje? Zacząć czytać "The Planets" jeszcze raz od początku. Jeden raz to za mało.

Jeśli o mnie chodzi, Brian Cox może mielić w kółko te same informacje, mówić o tych samych planetach i księżycach, a ja i tak obejrzę to z przyjemnością i kupię za każde pieniądze.

Inaczej niż w poprzednich książkach, mamy delikatną zmianę autorstwa - Andrew Cohen with prof Brian Cox, nie na odwrót. W pierwszej chwili trochę się na to pokrzywiłam: fakt, że nie wiem, jak...