Jeśli mogę pozwolić sobie na zauważenie jednej maleńkiej i drobnej nieścisłości, byłaby nią ta, której dopuścił się autor w jednym z przykładów ilustrujących niepewne lub fałszywe założenia ogólne wypowiedzi. Jest nią mianowicie uznanie, że założenia mówcy (zawsze?) opierają się na jego wnioskowaniu, a nie na fakcie, (który być może zna, konstruując wypowiedź). Przyjmuję jednocześnie do wiadomości, że niemal wszystkie, jak wspomniał autor, błędy rozumowania przedstawione w książce uległy karykaturyzacji (jest takie słowo?) w celu ich obrazowego unaocznienia, ale być może autor wpadł we własną pułapkę choć troszkę-troszkę? :)

Z drugiej jednak strony... Książka traktuje o umiejętności prawnego i komunikatywnego wyrażania się. Jest o tym, jak myśleć, by mówić. Uświadomiło mi to, jak wiele błędów możemy popełnić, kiedy nie wiemy lub zapominamy jak myśleć, by słuchać i że ostatecznie być może na tym polega mój własny najcięższy grzech myślenia; na niefrasobliwym zaufaniu (czytaj: bezmyślnej naiwności),że mówca jednak mówi to, co mówi, bo wie, a nie dlatego, że się domyśla. To trochę mało odkrywcza uwaga, ale to mi zostało z tej książki: by bardziej zważać na własny bezkrytycyzm.

Amen i okay!

Jeśli mogę pozwolić sobie na zauważenie jednej maleńkiej i drobnej nieścisłości, byłaby nią ta, której dopuścił się autor w jednym z przykładów ilustrujących niepewne lub fałszywe założenia ogólne wypowiedzi. Jest nią mianowicie uznanie, że założenia mówcy (zawsze?) opierają się na jego wnioskowaniu, a nie na fakcie, (który być może zna, konstruując wypowiedź). Przyjmuję...