Dzieci zadają masę pytań.
Nic dziwnego, w końcu dopiero uczą się świata i wielu pojęć oraz zjawisk po prostu nie rozumieją.
Nie ma głupich pytań. Każde powinniśmy traktować poważnie i starać się na nie odpowiedzieć - ciekawie i zrozumiale.
Jeśli tak będzie, zachęcimy nasze dziecko do obserwowania i analizowania otaczającej je rzeczywistości, a tym samym pomożemy mu lepiej się rozwijać.

O tym właśnie jest książka, którą dziś chcę wam pokazać.
To zbiór rozmów cierpliwego i kompetentnego narratora - wykładowcy, profesor socjologii Anny Karwińskiej z 9-letnią Alicją oraz jej niezwykłymi zabawkami.
O czym właściwie są te rozmowy? Znajdziemy tu mnóstwo ciekawych, a jednocześnie dość trudnych dla dziecka tematów. Kultura, sztuka, społeczeństwo, uczciwość, reklama, bieda i wiele innych.
Tematy, kórych wyjaśnienie może nam się początkowo wydać zbyt trudne dla dziecka (książka adresowana jest do dzieci w wieku 6-10 lat).
Jak się okazuje, nie jest to niemożliwe - wręcz przeciwnie. Można wyjaśnić je przy pomocy ciekawych przykładów, bardzo przystępnie i jasno. Wielokrotnie pomagają w tym pytania pomocnicze, jakie narrator zadaje dzieciom - to one często same wpadają na właściwy trop i dzięki temu lepiej rozumieją prezentowane zagadnienie.
Ogromnym atutem książki, poza niezwykle ciekawą treścią i oryginalnym pomysłem są fantastyczne ilustracje Jana Bajtlika. Ich plakatowy styl idealnie komponuje się z tematami, jakie tu poruszono.
Pomagają dzieciom jeszcze lepiej wyobrazić sobie różne abstrakcyjne zjawiska i zrozumieć przykłady.
Na końcu każdego z rozdziałów zamieszczono kilka pytań do czytelnika, które pozwalają mu aktywnie uczestniczyć w lekturze.
Sposób wyjaśniania tematów, jaki profesor Karwińska przedstawia nam w tej książce, może stać się dla nas prawdziwą inspiracją. Podobnie możemy prowadzić rozmowy na masę innych tematów.
Co więcej, książka aktywizuje także rodziców. Zachęca do wspólnego przygotowywania różnych prac plastycznych, zestawień, które pojawiają się w końcowych pytaniach, słowem nie pozwala na bierną lekturę, tylko proponuje masę wpólnych działań.
Jeśli niektóre tematy wydadzą wam się zbyt skomplikowane, czy nudne dla waszego dziecka, można spróbować nieco je uprościć czy skrócić, bez szkody dla dalszej części lektury.
To my, rodzice, najlepiej wiemy, co zaciekawi nasze dziecko, a co je zniechęci do dalszego pogłębiania wiedzy.

Więcej + zdjęcia z wnętrza książki:
http://maluszkoweinspiracje.blogspot.com/2014/06/porozmawiajmy-o-puszek-druciak-zakadka.html

Dzieci zadają masę pytań.
Nic dziwnego, w końcu dopiero uczą się świata i wielu pojęć oraz zjawisk po prostu nie rozumieją.
Nie ma głupich pytań. Każde powinniśmy traktować poważnie i starać się na nie odpowiedzieć - ciekawie i zrozumiale.
Jeśli tak będzie, zachęcimy nasze dziecko do obserwowania i analizowania otaczającej je rzeczywistości, a tym samym pomożemy mu lepiej...

Publikacja Anny Karwińskiej to książka dość szczególna. Nie tylko bawi i wychowuje, ale w dużym stopniu także integruje. Wymaga bowiem aktywnego udziału dorosłych, który nie ograniczy się do czytania kolejnych rozdziałów na głos. Podczas wspólnej lektury nieodzowna będzie ingerencja oraz inwencja twórcza dorosłych, przydadzą się również przybory do prac technicznych.

„Puszek, Druciak, Zakładka i inne isty" jest zapisem rozmów między narratorki (wykładowczyni uniwersyteckiej) z dziewięcioletnią Alicją i tytułowymi zabawkami. Poruszane tematy są niekiedy dość trudne do wyjaśnienia, zawsze jednak ważne i z życia wzięte. Za najciekawsze uważam dyskusje o tym, kto jest naprawdę biedny (z fantastycznym zestawieniem, co można kupić za 10 zł w Brazylii, Polsce i Japonii),czy warto być uczciwym (w kontekście wykorzystywania „cytatów” w pracach domowych),o reklamie oraz o artystach. Trudniejsze wydają mi się rozdziały o społeczeństwie i istotach społecznych oraz o wspólnocie kulturowej, które aż się proszą o drobną cenzurę ze strony dorosłych – bez niej oba teksty mogą być po prostu nudne, a szkoda byłoby je pominąć.

Książka Karwińskiej jest o tyle świetnie pomyślana, że po każdej z rozmów zamieszczono listę ok. pięciu pytań do czytelnika. Czasem dotyczą preferencji lub oceny zachowań, czasem wymagają konstruktywnych propozycji lub wykonania prac plastycznych. Tu pojawia się kolejne zadanie dla rodziców, którzy pomogą ustalić, jakie zasady panują w rodzinie, które wydarzenia z historii Polski są najważniejsze, kto jest dobrym przywódcą itp. Pomogą również wykonać projekty zabawek lub wymyślą alternatywne ćwiczenia (np. rysowanie przedstawicieli grup zawodowych na wzór ilustracji zamieszczonej powyżej). Wspólne działania dzieci i dorosłych są zresztą jednym z największych plusów wynikających z lektury „Puszka, Druciaka, Zakładki …”, co więcej, ta książka może w równym stopniu zmuszać do myślenia różne pokolenia.

Naturalnie rodzinne czytanie książki Karwińskiej wymaga dużej ilości czasu oraz pewnych przygotowań. Formuła publikacji powoduje, że będzie ona również pomocna na lekcjach wychowawczych w szkole podstawowej. Na koniec warto podkreślić staranne wydanie z niebanalnymi ilustracjami Jana Bajtlika (szczególnie ujęło mnie końcowe wyliczenie korzyści płynących z wydrukowania „Puszka, Druciaka, Zakładki…” na ekologicznym papierze). Kilka rozdziałów przetestowałam na siedmiolatce i dziewięciolatce - podobało się.;)


http://czytankianki.blogspot.com/2014/02/ksiazka-integracyjna.html

Publikacja Anny Karwińskiej to książka dość szczególna. Nie tylko bawi i wychowuje, ale w dużym stopniu także integruje. Wymaga bowiem aktywnego udziału dorosłych, który nie ograniczy się do czytania kolejnych rozdziałów na głos. Podczas wspólnej lektury nieodzowna będzie ingerencja oraz inwencja twórcza dorosłych, przydadzą się również przybory do prac...