Prawo do użycia siły

Znaaaaakomita. Fakt faktem, że troszkę dużo tej szczegółowości wszelkiej maści militariów, ale nie razi to aż tak bardzo po oczach. Polecam! Obrona Elewatora zaje....

Znaaaaakomita. Fakt faktem, że troszkę dużo tej szczegółowości wszelkiej maści militariów, ale nie razi to aż tak bardzo po oczach. Polecam! Obrona Elewatora zaje....

Pokaż mimo to

Za bardzo wkręciłem się w całe Uniwersum Metro 2033, żeby teraz odpuścić. Ledwo więc skończyłem „Cienie Post-Petersburga” i już lecę z kolejnym tomem – zgodnie z kolejnością proponowaną przez Matkę Przełożoną w jej poście dotyczącym właśnie chronologii czytania. Będę musiał dokonać jeszcze paru zakupów, żeby się utrzymać w ryzach, ale może to na razie poczekać. W każdym razie widziałem sporo głosów, że książki, które „wyszły na powierzchnię” są o wiele lepsze od tych, które nadały charakterystycznego klimatu betonowych tuneli. Po lekturze „Prawa do użycia siły” ciężko się nie zgodzić z tym stwierdzeniem – Denis Szabałow kupił mnie w całości i nawet nie oczekuję wydania reszty!

Po nuklearnej zagładzie każdy radzi sobie jak może. Niewiele ludzkich osad i innych kryjówek pozostało na całym ziemskim globie. Plotki głoszą, że w Moskwie i Petersburgu ludzie gnieżdżą się w metrze, ale kto by w to wierzył. Szczęściarze mogą się cieszyć z przeciwatomowych schronów, które jednak nie dają gwarancji ciągłości zapasów przez całą wieczność – w pewnym momencie trzeba wyjść na powierzchnię i stawić czoła nowemu porządkowi natury. Oraz innym ludziom, którzy mają podobne problemy zaopatrzeniowe. Czasy natomiast są ciężkie i czasem brat bratu pośle kulę w plecy, nie patrząc, ile towaru za ten nabój mógłby kupić.

„Prawo do użycia siły” oczarowało mnie od samego początku. Naczytałem się już trochę książek z Uniwersum Metro 2033 oraz Metro 2035, ale wszystkie one były mocno zbliżone do oryginalnej trylogii. Osadzone w ciemnych tunelach metra, skupiające się na wolno płynącej akcji, rzucającej czytelnika z jednej niepewnej sytuacji do drugiej. Widoczny był też duży nacisk na ludzką psychikę i jej przemianę podczas przymusowego zamknięcia w betonowej dżungli tuneli. Tymczasem pierwsza powieść w trylogii Denisa Szabałowa to kompletnie odmienne spojrzenie. To ciągła akcja, karuzela emocji spowodowana eksploracją powierzchni, a do tego dużo informacji z czasów początków Schronu – jak wyglądała ewolucja społeczeństwa po zakończeniu istnienia współczesnego świata.

„Praktyka bez teorii jest ślepa, a teoria bez praktyki martwa, jak lubił mawiać pułkownik”.

Tak naprawdę cała książka skupia się właśnie na dwóch, przeplatanych ze sobą wątkach. Pierwszym z nich jest to, co tu i teraz – czyli wyprawy Daniły i Sańki na powierzchnię, związane głównie z bieżącymi potrzebami Schronu oraz stalkerskimi rajdami. Drugi natomiast pokazuje nie tylko historię głównego bohatera, ale również początek trudnej drogi, jaką musiało przejść społeczeństwo uratowane przez nuklearną zagładę. Wspaniale pokazany jest kontrast między obecnymi, czasem wręcz monotonnymi wyprawami na powierzchnię, a tym, jak jeszcze parę lat wcześniej wszyscy siedzieli zamknięci w czterech ścianach Schronu i ani myśleli wyściubić nosa. Kolejną różnicą, która się od razu rzuca w oczy przy porównaniu tej powieści z dotychczas przeze mnie czytanymi książkami, jest obecność ogromnej ilości szczegółów dotyczących militariów. One się wręcz wylewają.

Denis Szabałow umieścił na czele ludności Schronu byłego pułkownika specnazu, dzięki czemu otworzył sobie drogę do dowolnego wręcz rozlewania swojej miłości do militariów na kartach książki. Kiedy spojrzycie na mapę na okładce książki oraz przeczytacie pierwsze strony książki, zobaczycie, że kolejnym motywem ułatwiającym mu rzucanie fachowej terminologii oraz typowo żołnierskich wstawek są wojskowi, którzy również stanowią frakcję żyjącą na powierzchni. Dzięki temu wszystkie pojęcia dotyczące broni palnej, pojazdów wojskowych, stosowanej taktyki, strategii, elementów wyposażenia wojskowego i tak dalej, mogły zostać w sposób naturalny wrzucone do książki. Oczywiście te najtrudniejsze mają stosowne przypisy (czasem niestety dość długie), Na całe szczęście militaria i szczegóły z nimi związane nie przysłaniają najważniejszego, czyli fabuły oraz akcji.

„Mój dowódca żartował: jeśli macie syndrom czeczeński, to okno w pokoju trzeba zasłonić szafą, żeby snajper was nie trafił, a spać w łazience, żeby nie pocięło was odłamkami”.

Kiedy człowiek sięga po książkę osadzoną w świecie postapokaliptycznym, spodziewa się mutantów, walki z nimi na śmierć i życie, skażenia powietrza oraz wielu innych, charakterystycznych dla takiego świata elementów. Często jest tak, że albo tych mutantów jest za dużo, albo nie ma ich wcale. Tymczasem Denis Szabałow świat postapokaliptyczny wykorzystał jako tło, korzystając z jego dobrodziejstw jako dodatkowych elementów, które nie tylko urozmaicają samą historię, ale również muszą być wzięte pod uwagę podczas planowania strategii oraz taktyki. Odpowiednio dobrana strategia pozwoli przeżyć ludziom w tych trudnych i niespodziewanych czasach, natomiast taktyka musi uwzględnić niespodzianki w postaci promieniowania czy dziwnych, niekoniecznie przyjaźnie nastawionych stworów. Natomiast sama gra toczy się o zupełnie inną stawkę niż po prostu wybicie paru monstrów. Gra toczy się o coś bardziej przyziemnego, o co mogłaby się toczyć również w czasach nam, czytelnikom, współczesnych.

Chyba najlepsza książka należąca do Uniwersum Metro 2033, jaką do tej pory przeczytałem. Pełna energii, akcji, dobrych postaci, sensownej fabuły i przede wszystkim traktująca świat po apokalipsie jako kolejne miejsce, w którym trzeba nauczyć się żyć. Tak, żyć, a nie wegetować. To ją bardzo odróżnia od głównej trylogii czy choćby Cieni Post-Petersburga. Tam chęć do życia majaczyła gdzieś na skraju świadomości, czasem nawet ktoś wykonał ku niemu jakieś kroki. Tutaj jednak wszyscy wciągają życie pełnymi płucami i nie chcą go oddać. Pokazują jak o nie walczyć i to wraz z tym, co ludziom wychodzi najlepiej. Niszczeniem siebie nawzajem i wszystkiego wokół. Jednak w jakim stylu!

Za bardzo wkręciłem się w całe Uniwersum Metro 2033, żeby teraz odpuścić. Ledwo więc skończyłem „Cienie Post-Petersburga” i już lecę z kolejnym tomem – zgodnie z kolejnością proponowaną przez Matkę Przełożoną w jej poście dotyczącym właśnie chronologii czytania. Będę musiał dokonać jeszcze paru zakupów, żeby się utrzymać w ryzach, ale może to na razie poczekać. W każdym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moja pierwsza książka z uniwersum Metro 2033. Na pewno nie ostatnia.

Moja pierwsza książka z uniwersum Metro 2033. Na pewno nie ostatnia.

Pokaż mimo to

Czyta się bardzo dobrze, aczkolwiek czasem aż poraża bardzo szczegółowy opis wszelkich militariów - to robi wrażenie. Klimat mi się podoba gdyż jest bardziej 'stalkerski' niż tunelów metra. Bardzo podobają mi się nawiązania do taktyki walk np. w budynkach. Świetnie i logicznie opisane. Bardzo dobra książka, kończy się niestety w taki sposób że człowiek chce więcej a tu koniec części pierwszej :)

Czyta się bardzo dobrze, aczkolwiek czasem aż poraża bardzo szczegółowy opis wszelkich militariów - to robi wrażenie. Klimat mi się podoba gdyż jest bardziej 'stalkerski' niż tunelów metra. Bardzo podobają mi się nawiązania do taktyki walk np. w budynkach. Świetnie i logicznie opisane. Bardzo dobra książka, kończy się niestety w taki sposób że człowiek chce więcej a tu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę ciężko ocenić cały cykl, gdyż jest szalenie nierówny, ale pierwsza część jest jeszcze dosyć przystępna, w drugiej autor już trochę pojechał po bandzie, a w dodatku jego uwielbienie militariów kapkę zaczęło być nudne, a w dodatku pierwsze trzy strony zdradzały zakończenie tomu. Trzeci i ostatni tom jest najsłabszy. Opisy broni i sprzętu wojskowego potrafią zajmować pół strony w formie przypisów, plus idiotyczne podróże w czasie plus zatracony klimat post-apo, gdzie zawsze wszystkiego brakuje -tymczasem w trzecim tomie poruszają się całymi dywizjami pancernymi i zrzucają na miasta taktyczne głowice, żeby wypłoszyć przeciwnika (wiem, przekoloryzowuję, ale po to, żeby nie zdradzać fabuły).

Trochę ciężko ocenić cały cykl, gdyż jest szalenie nierówny, ale pierwsza część jest jeszcze dosyć przystępna, w drugiej autor już trochę pojechał po bandzie, a w dodatku jego uwielbienie militariów kapkę zaczęło być nudne, a w dodatku pierwsze trzy strony zdradzały zakończenie tomu. Trzeci i ostatni tom jest najsłabszy. Opisy broni i sprzętu wojskowego potrafią zajmować...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jedna z lepszych książek projektu UM2033.Zdecydowanie każdy kto lubi szczegółowe historie, barwnych ciekawych bohaterów powinien przeczytać.W książce można dużo dowiedzieć się o różnych typach broni co wyróżnia ją na tle innych.Klimat jest świetny.Fabuła ciekawa.Gorąco polecam
9/10

Jedna z lepszych książek projektu UM2033.Zdecydowanie każdy kto lubi szczegółowe historie, barwnych ciekawych bohaterów powinien przeczytać.W książce można dużo dowiedzieć się o różnych typach broni co wyróżnia ją na tle innych.Klimat jest świetny.Fabuła ciekawa.Gorąco polecam
9/10

Pokaż mimo to

Jedna z lepszych pozycji z Uniwersum Metro 2033. Fajnie poprowadzona historia na dwóch płaszczyznach. Pierwsza w czasie przeszłym gdzie poznajemy proces dojrzewania głównego bohatera i druga w czasie teraźniejszym, gdzie dzieje się główna akcja. Kończy się tak, że z ciekawością sięga się po następną część.

Jedna z lepszych pozycji z Uniwersum Metro 2033. Fajnie poprowadzona historia na dwóch płaszczyznach. Pierwsza w czasie przeszłym gdzie poznajemy proces dojrzewania głównego bohatera i druga w czasie teraźniejszym, gdzie dzieje się główna akcja. Kończy się tak, że z ciekawością sięga się po następną część.

Pokaż mimo to

Pierwsza część trylogii Szabałowa. Książka przedstawia losy Daniły, stalkera, który dorastał w postapokaliptycznym świecie. Wieloletnie szkolenie oraz nietuzinkowa osobowość sprawiły, że główny bohater cieszy się nienaganną opinią i poszanowaniem każdego mieszkańca schronu, a dzięki ciężkiej i niebezpiecznej pracy na powierzchni jest w stanie zapewnić dość stabilne życie sobie i swoim najbliższym. Jednak w postnuklearnym świecie nic nie jest pewne i pewnego dnia na widnokręgu pojawia się zagrożenie mogące unicestwić lokalną społeczność. Daniła wraz z najbardziej zaufanymi towarzyszami broni postanawiają temu zapobiec...
Schemat książki jest dość znany i popularny. Czas teraźniejszy opowiadania przeplatany jest rozdziałami z przeszłości, które tłumaczą niektóre elementy fabuły, a przede wszystkim ukazują rozwój i kształtowanie postaci głównego bohatera od pierwszego dnia pobytu w schronie.
Jak pisze sam autor w posłowiu-zależało mu bardzo na realizmie opowiadania oraz uniknięciu superbohaterów samodzielnie siejących śmierć i unicestwienie okolicznym mutantom. W mojej opinii Denisowi bardzo dobrze się to udało. Czytając książkę nie sposób nie zauważyć ogromu wiedzy i rozeznania wojskowego Denisa. Bardzo często na dole stron znajdziemy przypisy objaśniające przedstawione uzbrojenie, sprzęt, schemat. Szczerze pisząc, czasami było tego dla mnie aż za dużo. Jednak wszyscy fani militariów powinni czuć się usatysfakcjonowani. Ponadto książka aż kipi od akcji, potyczek, niebezpiecznych wypraw i czyhających zagrożeń.
Czego zabrakło? Jak dla mnie to trochę mało było udziału kobiet w tej książce. Owszem pojawiają się, a troska o ich bezpieczeństwo popycha głównego bohatera do podejmowania działań, lecz na tym ich udział się kończy. Nie ma nawet wspomnienia o tym aby kobieta mogła się zajmować czymś więcej niż tylko gotowaniem obiadu i standardową pracą w utrzymaniu schronu.
Podsumowując, jedna z lepszych pozycji z uniwersum. Walka, akcja, napięcie...

Pierwsza część trylogii Szabałowa. Książka przedstawia losy Daniły, stalkera, który dorastał w postapokaliptycznym świecie. Wieloletnie szkolenie oraz nietuzinkowa osobowość sprawiły, że główny bohater cieszy się nienaganną opinią i poszanowaniem każdego mieszkańca schronu, a dzięki ciężkiej i niebezpiecznej pracy na powierzchni jest w stanie zapewnić dość stabilne życie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niezły początek ciekawie zapowiadającej się serii. Myślę, że jak będę miał okazję postaram się zdobyć kolejną część. Już dawno nie bawiłem się tak dobrze w tym uniwersum.

Niezły początek ciekawie zapowiadającej się serii. Myślę, że jak będę miał okazję postaram się zdobyć kolejną część. Już dawno nie bawiłem się tak dobrze w tym uniwersum.

Pokaż mimo to

Jedna z niewielu książek z cyklu Uniwersum Metro 2033, które jeszcze nie przeczytałem. Inna od poprzednich pozycji w cyklu, bardzo militarna.
Jako fan UM jestem pozytywnie zaskoczony.
Plusy:
- ciekawa fabuła, akcja przeniesiona do schronu przeciwatomowego;
- świetnie oddany klimat UM, zagrożeń świata po zagładzie;
- dużo szczegółów i realizm przedstawionego świata postapo;
- walka ocalałych o przetrwanie w bezpiecznym schronieniu;
- dobrze i szczegółowo wykreowana postać Daniły Dobrynina;
- przemiana zachodząca w dorastającym bohaterze;
- podział na rozdziały w czasie rzeczywistym i retrospekcje (te mnie zachwyciły);
- świetne opisy dorastania bohatera, przyjaźni, pierwszych walk;
- szczegółowe opisy sprzętu wojskowego, stosowanej taktyki (niektórych może znudzić, szczególnie panie);
- akcja, działanie, dużo misji w terenie, mało filozofowania.
Minusy:
- brak zamknięcia wielu wątków, trzeba sięgnąć po kolejną część;
- nie do końca prawdziwe informacje na temat promieniowania, rozpadu pierwiastków promieniotwórczych, oddziaływania promieniowania gamma.
Ogółem książka dobra.

Jedna z niewielu książek z cyklu Uniwersum Metro 2033, które jeszcze nie przeczytałem. Inna od poprzednich pozycji w cyklu, bardzo militarna.
Jako fan UM jestem pozytywnie zaskoczony.
Plusy:
- ciekawa fabuła, akcja przeniesiona do schronu przeciwatomowego;
- świetnie oddany klimat UM, zagrożeń świata po zagładzie;
- dużo szczegółów i realizm przedstawionego świata...

więcej

mniej

Pokaż mimo to