Tom "Otawa" zawiera w sobie jeden z moich ulubionych wierszy poetki "Żona Lota", pięknie opisujący rzeczywistość. Co uwielbiam w Obertyńskiej to to, że cudownie miesza mitologię, historie biblijne, a nawet krajobrazy i geografię, robi to w sposób prosty, a jednocześnie piękny. Wiersz "Lato" to przykład krótkich form, w których poetka jest mistrzynią, niby nic, niby tak naprawdę o niczym i w dodatku mało ważne, a jednak jest on piękny. "Chrząszcze różane" to w ogóle mistrzostwo, czytając ja się czuję tak, jakbym je miała przed oczami, jednocześnie mając rozdarte serce podmiotu lirycznego tuż obok... Rozrywa mi się serce, dusza, a może i nawet umysł, kiedy czytam "Drzewa", tak długi i tak piękny wiersz i kiedy czytam, że "Czereśni w tamtym sadzie nie było" zamieram, bo zaczynam rozumieć.

Tom "Otawa" zawiera w sobie jeden z moich ulubionych wierszy poetki "Żona Lota", pięknie opisujący rzeczywistość. Co uwielbiam w Obertyńskiej to to, że cudownie miesza mitologię, historie biblijne, a nawet krajobrazy i geografię, robi to w sposób prosty, a jednocześnie piękny. Wiersz "Lato" to przykład krótkich form, w których poetka jest mistrzynią, niby nic, niby tak...