Po lekturze “Pierścienia Borgiów”, który mnie zachwycił, szperałam w bibliotece poszukując kolejnych tytułów Michaela White’a, ale że z nimi całkiem krucho, zakupiłam dwie pozycje przez internet. Nie mogłam sobie odmówić. Na pierwszy ogień wzięłam “Tajemnicę Medyceuszy”. A chociaż ma ona na LC niestety dosyć marne oceny, ja w zachwycie nie ustaję. I co z tego, że mamy tu całkiem sporo nieco dziwnych zbiegów okoliczności, trochę nadzwyczajnie łaskawych dla bohaterów zwrotów akcji, skoro uwielbiam klimat tajemnicy, nierozwikłanych od wieków zagadek, a historia późnego średniowiecza pasjonuje mnie od dziecka.

Autor zrobił całkiem sprawny misz-masz lokując wydarzenia w kilku płaszczyznach czasowych i w kilku państwach. Współczesny wątek kryminalny, w którym poszukiwania tytułowej tajemnicy Medyceuszy doprowadzają do śmierci kilku ofiar, miesza się ze wspaniałą historią Wenecji początków XV wieku, środowiskiem pierwszych włoskich humanistów, w którym Kosma Medyceusz miał swój udział, z fascynującymi odkryciami starożytnych woluminów.

Towarzyszymy Kosmie w jego epokowych odkryciach. Krążymy z nim po kryptach i zaułkach Florencji, płyniemy po weneckich kanałach, zaglądamy do pałacu doży i apartamentów papieża w Rzymie, odbywamy podróż do odizolowanego od świata monastyru w górach Macedonii. Wyczerpująca, ale jakże niezapomniana to podróż! Przybliżająca nie tylko znany ród Medyceuszy, ale i wiele innych sławnych postaci, jak choćby Giordano Bruno czy Antonio Vivaldi. Jasne, że prawda miesza się z fikcją, a wyobraźnia autora nie ma granic, ale historia nie jest traktowana byle jak, lecz z należnym jej szacunkiem i atencją. Autorowi należą się brawa za doskonały research i drobiazgowo oddany polityczny i społeczno-obyczajowy klimat XV-wiecznych Włoch.

A że współczesny człowiek łasy na starożytne artefakty, który nie waha się zabijać, by je zdobyć, marnie kończy, to fakt znany i chętnie, a jakże by inaczej, powielony przez autora.

Smakowita lektura!

Po lekturze “Pierścienia Borgiów”, który mnie zachwycił, szperałam w bibliotece poszukując kolejnych tytułów Michaela White’a, ale że z nimi całkiem krucho, zakupiłam dwie pozycje przez internet. Nie mogłam sobie odmówić. Na pierwszy ogień wzięłam “Tajemnicę Medyceuszy”. A chociaż ma ona na LC niestety dosyć marne oceny, ja w zachwycie nie ustaję. I co z tego, że mamy tu...

Historia toczy się dwutorowo ... w epoce Medyceuszy i współcześnie. Ciekawie opowiedziana przygoda w stylu iście niczym Indiana Jones.

Historia toczy się dwutorowo ... w epoce Medyceuszy i współcześnie. Ciekawie opowiedziana przygoda w stylu iście niczym Indiana Jones.

Jeśli ktoś lubi Dana Browna ("Kod da Vinci"),to przeczyta z zainteresowaniem i przyjemnością. Trochę historycznego tła, zagadka w typie thrillera, sporo trupów, w końcu sympatyczne rozwiązanie. Czyta się łatwo, rozrywka na jeden wieczór.

Jeśli ktoś lubi Dana Browna ("Kod da Vinci"),to przeczyta z zainteresowaniem i przyjemnością. Trochę historycznego tła, zagadka w typie thrillera, sporo trupów, w końcu sympatyczne rozwiązanie. Czyta się łatwo, rozrywka na jeden wieczór.

Średnio przeciętna książka, trochę mi się ciągnęła ale jakoś dałam radę. Na pewno są ciekawsze książki tego gatunku!

Średnio przeciętna książka, trochę mi się ciągnęła ale jakoś dałam radę. Na pewno są ciekawsze książki tego gatunku!

Chyba nie jestem miłośnikiem tego typu książek, więc nie będzie samych zachwytów..co mi się podobało i co zapamiętam? uderzająca w tej książce była fascynacja Kosmy Medyceusza oraz jego kompanów nauką, wiedzą. Tak naprawdę Kosma Medyceusz miał przed sobą wizję bezpiecznego życia, wprawdzie nie takiego do jakiego przywykł wśród swoich przyjaciół, to jednak życia raczej wolnego od trosk, mógł opływać w bogactwa a zgłębiać swoją wiedzę mógł na miejscu. Podążył jednak za swoim sercem, za swoimi marzeniami, zwyciężyła młodość, która góry przenosi i wierzy, że potrafi zmienić świat.Naraził się na szereg niebezpieczeństw ale wierzył w to dlaczego to robił. Autor książki w końcowej części książki wskazuje, że z historycznego punktu widzenia brak przekazów aby Kosma Medyceusz odbył podróż na Golem Korab, a na szczycie tej góry nie ma monastyru, to jednak niewątpliwie osób, które takiego typu przygody przeżyły nie brakowało w historii...więc jak ktoś lubi historie trochę typu miłość szmaragd i krokodyl,bo wątek współczesny tutaj też jest obecny, w bogatych dekoracjach tym razem Wenecji to proszę bardzo..mnie ta książka nie zachwyciła ale każdy z nas inny i o to chodzi żeby było różnorodnie.To nas wszystkich ubogaca...M

Chyba nie jestem miłośnikiem tego typu książek, więc nie będzie samych zachwytów..co mi się podobało i co zapamiętam? uderzająca w tej książce była fascynacja Kosmy Medyceusza oraz jego kompanów nauką, wiedzą. Tak naprawdę Kosma Medyceusz miał przed sobą wizję bezpiecznego życia, wprawdzie nie takiego do jakiego przywykł wśród swoich przyjaciół, to jednak życia raczej...

Niestety, rozczarowała mnie ta powieść, bo nie ma w niej niczego oryginalnego; poza tym akcja jest chaotyczna, a finał nijaki i przewidywalny.

Plusem na pewno są liczne interesujące informacje na temat renesansowej Florencji, rodu Medyceuszy i wielkich umysłów włoskiego odrodzenia. Chyba tylko to uratowało fabułę w moich oczach, bo akcja dziejąca się współcześnie nie ma w sobie niczego intrygującego, mimo że trup ściele się gęsto.
Sposób rozwiązywania zawikłanych zagadek z przeszłości jakoś dziwnie przypominał mi "Kod Leonarda da Vinci" Dana Browna... I dlatego daję tylko pięć gwiazdek.

Niestety, rozczarowała mnie ta powieść, bo nie ma w niej niczego oryginalnego; poza tym akcja jest chaotyczna, a finał nijaki i przewidywalny.

Plusem na pewno są liczne interesujące informacje na temat renesansowej Florencji, rodu Medyceuszy i wielkich umysłów włoskiego odrodzenia. Chyba tylko to uratowało fabułę w moich oczach, bo akcja dziejąca się współcześnie nie ma w...

Z tego co pamiętam książka zaczyna się nawet fajnie, ale potem jakoś tak wszystko jest naciągane.

Z tego co pamiętam książka zaczyna się nawet fajnie, ale potem jakoś tak wszystko jest naciągane.

Książkę przeczytałam ze względu na Medyceuszy i ze względu na to, że jestem miłośniczką historii. Przeczytałam ją do końca tylko dlatego, że do ostatniej strony miałam nadzieję, że znajdę coś ciekawego, czegoś nowego się dowiem.. cokolwiek.. niestety. Zawiodłam się. W tej książce to sam ród Medyceuszy sprawiał wrażenie fikcyjnego. Mało wiarygodności.
Książka nie jest nudna, ale jest słaba, nie jest najgorsza, ale też do arcydzieł nie należy. Jest zbyt wiele wątków zupełnie niepotrzebnych i niczego nie wnoszących do fabuły. Postacie mało wyraziste, trudno się z kimś utożsamić i mało czasu spędzają nad sprawą o jakiej mowa w książce, skupiają się na wszystkim dookoła, a postać Rose moim zdaniem jest tam zupełnie niepotrzebna. Sensacja jakaś tam jest, ale jest jej mało. A pomysł na to, żeby cofać się w czasie, nie jest zły, ale w tym wypadku nie wypaliło, a tylko denerwowało. To wyglądało tak, jakby autor nie mógł się zdecydować o czym pisać więc postanowił pomieszać wszystko w jednym i skacze z tematu na temat.

Książka jednak coś w sobie ma, że mimo wszystko chce się ją skończyć. Jakąś tam ciekawość jednak budzi. Plusem jest też to, że nie ma (lub prawie nie ma) nudnych fragmentów i końcówka zaskakująca. No i czyta się w miarę szybko.

Można tę książkę potraktować jak rozrywkę, przeczytać gdy nie ma się nic lepszego do roboty i gdy się wam nudzi, ale nie radzę jej traktować jak coś opartego na historii bo się zawiedziecie. Cóż.. nie wiem czy polecam czy nie. Ogólnie mówiąc...książka jest średnia choć sam pomysł na nią nie był głupi.

Książkę przeczytałam ze względu na Medyceuszy i ze względu na to, że jestem miłośniczką historii. Przeczytałam ją do końca tylko dlatego, że do ostatniej strony miałam nadzieję, że znajdę coś ciekawego, czegoś nowego się dowiem.. cokolwiek.. niestety. Zawiodłam się. W tej książce to sam ród Medyceuszy sprawiał wrażenie fikcyjnego. Mało wiarygodności.
Książka nie jest nudna,...

Niestety, "Tajemnica Medyceuszy" dość mocno mnie zawiodła, książka kiepska z cieniutką fabułą. O ile przewidywalność i "kliszowość" można wybaczyć (wszak to jak w kinie gatunków, nie sięgamy po konkretne dzieło, żeby przewróciło nam w głowie i postawiło nasz świat do góry nogami, ale żeby zobaczyć jak autor poradził sobie z tematem) o tyle fakt, że książka jest po prostu nudna wybaczyć już trudno. Czytałam Medyceuszy bez większego przekonania, robiąc sobie kilka dłuższych i krótszych przerw, skończyłam jedynie ze swoistego poczucia obowiązku. Akcja nie porywa, bohaterowie są płascy i nie przekonują do siebie. Szczerze mówiąc ich losy nic a nic mnie nie obeszły. Znacznie ciekawsze i lepiej skonstruowane intrygi można znaleźć już w przygodowych książkach dla młodzieży. Wątek historyczny równie słaby, a także mało wiarygodny. Ogólnie rzecz biorąc szkoda czasu na tę pozycję.

Niestety, "Tajemnica Medyceuszy" dość mocno mnie zawiodła, książka kiepska z cieniutką fabułą. O ile przewidywalność i "kliszowość" można wybaczyć (wszak to jak w kinie gatunków, nie sięgamy po konkretne dzieło, żeby przewróciło nam w głowie i postawiło nasz świat do góry nogami, ale żeby zobaczyć jak autor poradził sobie z tematem) o tyle fakt, że książka jest po prostu...

Jedna ze slabszych ksiazek jaka w zyciu czytalem, mam w zwyczaju doczytywac do konca i tylko dlatego przez nia przebrnalem. Koncowka jest koszmarna, przewidywalna, banalna. Autor popuszcza wodze fantazji ponad dopuszczalne granice i nic dobrego z tego nie wychodzi... dramat. Oszczedzcie sobie czas i poszukajcie innej ksiazki.

Jedna ze slabszych ksiazek jaka w zyciu czytalem, mam w zwyczaju doczytywac do konca i tylko dlatego przez nia przebrnalem. Koncowka jest koszmarna, przewidywalna, banalna. Autor popuszcza wodze fantazji ponad dopuszczalne granice i nic dobrego z tego nie wychodzi... dramat. Oszczedzcie sobie czas i poszukajcie innej ksiazki.