Książka Anny Pruszyńskiej ,, Między Bohem a Słuczą '' to wspomnienia z Kresów Wschodnich, gdzie autorka urodziła się i spędziła wiele lat swojego życia. Dopiero w trakcie czytania dowiedziałam się, że to matka pisarza Ksawerego Pruszyńskiego , więc tym bardziej książka mnie zainteresowała. Lubię czytać o Kresach, te miejsca i ten świat , o którym napisała Anna Pruszyńska przeminął bezpowrotnie, warto poznać relacje ludzi, którzy pochodzili z Podoła czy Wołynia. Książka jest ciekawa, oprócz codziennego życia rodziny Pruszyńskich autorka wspomina tragiczną historię Kresów, mordowanie. ,, panów '' , grabieże i niszczenie dworów. Rodzina Pruszyńskich uciekła do Polski, ale kolejne lata też okazały się burzliwe, kryzys i galopująca inflacja w latach 20, a potem rosnący antysemityzm i faszyzm w latach 30 i kulminacja tych nastrojów czyli II Wojna Światowa to trudny okres dla Pruszyńskich, zresztą jak dla wszystkich Polaków. Anna Pruszyńska znaczną część wspomnień poświęca swoim synom Ksaweremu i Mieczysławowi , opisuje ich lata dziecięce, naukę,wchodzenie w dorosłość , życie zawodowe i rodzinne, a wszystko z ogromną dawką miłości macierzyńskiej. Dobra książka, warto przeczytać.

Książka Anny Pruszyńskiej ,, Między Bohem a Słuczą '' to wspomnienia z Kresów Wschodnich, gdzie autorka urodziła się i spędziła wiele lat swojego życia. Dopiero w trakcie czytania dowiedziałam się, że to matka pisarza Ksawerego Pruszyńskiego , więc tym bardziej książka mnie zainteresowała. Lubię czytać o Kresach, te miejsca i ten świat , o którym napisała Anna Pruszyńska...

Nie wiem, czy Pani Anna napisała coś więcej, pewnie nie. Ale to wyszło całkiem dobrze. Szczególnie ciekawił mnie opis wielkiego zamieszania i bałaganu dziejącego się na wschodzie w latach 1916-1921. Lubię opisy z punktu widzenia konkretnego człowieka.

To niby pamiętnik, ale tak naprawdę, i tego autorka nie ukrywa, to raczej opis młodych lat jej syna, Ksawerego Pruszyńskiego. Troszkę też Mieczysława Pruszyńskiego, choć on jest gdzieś w tle. Dla mnie, jako miłośnika twórczości Ksawerego to bardzo ciekawa książka.

Nie wiem, czy Pani Anna napisała coś więcej, pewnie nie. Ale to wyszło całkiem dobrze. Szczególnie ciekawił mnie opis wielkiego zamieszania i bałaganu dziejącego się na wschodzie w latach 1916-1921. Lubię opisy z punktu widzenia konkretnego człowieka.

To niby pamiętnik, ale tak naprawdę, i tego autorka nie ukrywa, to raczej opis młodych lat jej syna, Ksawerego...