Star Carrier: Środek ciężkości

Pierwszy tom mnie nie zachęcił, ale po latach wpadł mi w ręce drugi i przyniósł ze sobą obietnicę czegoś ciekawszego. Akcja się rozkręca, nie ma już tyle militarnego przynudzania i ciągłego gadania o rangach, zaczyna się kosmiczne mięcho i Obcy. Zobaczymy co dalej.

Pierwszy tom mnie nie zachęcił, ale po latach wpadł mi w ręce drugi i przyniósł ze sobą obietnicę czegoś ciekawszego. Akcja się rozkręca, nie ma już tyle militarnego przynudzania i ciągłego gadania o rangach, zaczyna się kosmiczne mięcho i Obcy. Zobaczymy co dalej.

,,Ci, którzy poświęcają podstawowe wolności, by kupić trochę tymczasowego bezpieczeństwa, nie zasługują ani na wolność, ani na bezpieczeństwo."

W drugim tomie wjeżdża trochę więcej polityki... tylko po to, aby pokazać, że nawet po kilku wiekach ludzie pozostają tacy sami. Czyli głupi i małostkowi.

Nie dało się nie zauważyć, że w pierwszym tomie to właśnie ułańska fantazja Graya uratowała Ziemię. Tak samo Koening nie jest admirałem, co sobie da w kaszę dmuchać. Tylko to nie daje im prawa do rozpychania się łokciami. Tu nie ma miejsca na kozaczenie - to walka o przetrwanie.

Już chyba kiedyś mówiłam, że uwielbiam podejście Koeninga: skoro nie dostanę rozkazów, to nie mogę ich złamać. To nie jest potulny typ, ale jednocześnie wie na ile może sobie pozwolić i nie wchodzi nigdzie z buta. Chyba że chodzi o flotę wroga... ale to insza inszość. Wojen nie wygrywa się siedząc i tylko się broniąc. Koening to żołnierz z krwi i kości, który sam zaczynał z pozycji szeregowego pilota myśliwca, dlatego doskonale wie, czego wymaga od swoich ludzi. Ludzi, którzy są gotowi do poświęceń doskonale zdając sobie sprawę ze stawki.
A żołnierz gotowy do poświęceń to najgroźniejsza broń.

Środek Ciężkości podobał mi się jeszcze bardziej od pierwszego tomu. Więcej tego samego dobrego - czyli Graya i przede wszystkim Koeninga, więcej walk, większa stawka oraz oczywiście coraz więcej informacji o tym uniwersum, o innych rasach. W tym o Sh'daar, którzy może i nadal pozostają tajemnicą, ale czy na pewno są aż tak potężni i nieomylni? A może tylko potrafią stworzyć taką iluzję...

,,Ci, którzy poświęcają podstawowe wolności, by kupić trochę tymczasowego bezpieczeństwa, nie zasługują ani na wolność, ani na bezpieczeństwo."

W drugim tomie wjeżdża trochę więcej polityki... tylko po to, aby pokazać, że nawet po kilku wiekach ludzie pozostają tacy sami. Czyli głupi i małostkowi.

Nie dało się nie zauważyć, że w pierwszym tomie to właśnie ułańska fantazja...

Kontynuacja tomu 1. Teraz teren walk przesuwa się decyzją Ziemi, a dokładnie jednego Admirała o dosyć niezależnym myśleniu. Więcej o kosmitach ich odmienności, więcej opisów technicznych i więcej o ludzkich bohaterach. Jedyna wyraźna wada tego tomu już zarysowana w poprzednim to dość długie opisy naukowe, owszem są konieczne tylko dlaczego autor wybrał najgorszą z metod: "kopij-wklej"?. poza tym książka lekko lepsza od tomu 1 ale tylko nieznacznie.

Kontynuacja tomu 1. Teraz teren walk przesuwa się decyzją Ziemi, a dokładnie jednego Admirała o dosyć niezależnym myśleniu. Więcej o kosmitach ich odmienności, więcej opisów technicznych i więcej o ludzkich bohaterach. Jedyna wyraźna wada tego tomu już zarysowana w poprzednim to dość długie opisy naukowe, owszem są konieczne tylko dlaczego autor wybrał najgorszą z metod:...

Bardzo fajna książka jednak po przeczytaniu pierwszego tomu wydaje mi się że opisy walk w kosmosie czy tych wszystkich prędkości powtarzają się dlatego trochę to zaczyna denerwować.

Mam nadzieję następne tomy będą lepiej napisane.

Jednak książka bardzo dobra.

Bardzo fajna książka jednak po przeczytaniu pierwszego tomu wydaje mi się że opisy walk w kosmosie czy tych wszystkich prędkości powtarzają się dlatego trochę to zaczyna denerwować.

Mam nadzieję następne tomy będą lepiej napisane.

Jednak książka bardzo dobra.

Ciąg dalszy wspaniałej space opery. Uwielbiam. Pełny relaks.

Ciąg dalszy wspaniałej space opery. Uwielbiam. Pełny relaks.

Na razie nie jest źle chociaż jest pewien schemat i zaczyna być trochę monotematycznie

Na razie nie jest źle chociaż jest pewien schemat i zaczyna być trochę monotematycznie

Statki, lasery i wartka akcja. Czego chcieć więcej.

Statki, lasery i wartka akcja. Czego chcieć więcej.

Trzyma poziom 1 tomu

Trzyma poziom 1 tomu

Po przemęczeniu pierwszego tomu, pod koniec tak mnie wciągnął, że drugi połknąłem w jeden dzień. Akcja nabrała tempa. Dużo refleksji odnośnie wojny, że warto je rozgrywać na terytorium wroga. Ciekawe spojrzenie na obce cywilizacje.

Po przemęczeniu pierwszego tomu, pod koniec tak mnie wciągnął, że drugi połknąłem w jeden dzień. Akcja nabrała tempa. Dużo refleksji odnośnie wojny, że warto je rozgrywać na terytorium wroga. Ciekawe spojrzenie na obce cywilizacje.

Kontynuacja tomu pierwszego, dalej postacie tekturowe, ameryko-centryzm i kilometrowe powtóżenia. O ile warstwa fabularna kuleje to i tak jakimś cudem chce się zobaczyć "co dalej"

Kontynuacja tomu pierwszego, dalej postacie tekturowe, ameryko-centryzm i kilometrowe powtóżenia. O ile warstwa fabularna kuleje to i tak jakimś cudem chce się zobaczyć "co dalej"