Rozedrgana, płaczliwa, z nadmiarem jakieś takiej narkotycznej fantastyki. Mój pierwszy kontakt z Pamukiem bardzo mnie zmęczył. Podchodziłem do niej na kilka razy i nigdy nie udało mi się złapać właściwego rytmu.
W ostatnim roku przeczytałem sporo tzw. powieści drogi i ta zamyka tabelę w tej kategorii. Jest sklejką motywów występujących u innych pisarzy, ale wykonaną na zasadzie: maska z opla, fotele z forda, silnik z peugeota. To można złożyć dobrze, ale tu wyszła karykatura.
Jeśli tak wyglada wschodnia literatura - a to sugeruje opis na okładce - daruję sobie dalsze jej zgłębianie.

Rozedrgana, płaczliwa, z nadmiarem jakieś takiej narkotycznej fantastyki. Mój pierwszy kontakt z Pamukiem bardzo mnie zmęczył. Podchodziłem do niej na kilka razy i nigdy nie udało mi się złapać właściwego rytmu.
W ostatnim roku przeczytałem sporo tzw. powieści drogi i ta zamyka tabelę w tej kategorii. Jest sklejką motywów występujących u innych pisarzy, ale wykonaną na...

Zdaje się, że popełniłam błąd. Z komentarzy poniżej wnika, że to najgorsza książką Pamuka, nie dla osób zaczynających przygodę z tym tureckim pisarzem. To oznacza, że fatalnie trafiłam i już na samym wstępie tak skutecznie zniechęciłam się do twórczości Pamuka, że nie chce mi się sprawdzać, czy inne książki rzeczywiście są lepsze.

Zdaje się, że popełniłam błąd. Z komentarzy poniżej wnika, że to najgorsza książką Pamuka, nie dla osób zaczynających przygodę z tym tureckim pisarzem. To oznacza, że fatalnie trafiłam i już na samym wstępie tak skutecznie zniechęciłam się do twórczości Pamuka, że nie chce mi się sprawdzać, czy inne książki rzeczywiście są lepsze.

Chociaż zaliczam Orhana Pamuka do moich ulubionych pisarzy, to "Nowe życie" niestety nie podbiło mojego serca. Autor bardzo często posługuje się metaforycznym językiem, tworzy atmosferę baśni i zaciera granicę między jawą a snem. Ten zabieg powiódł się chociażby w "Białym zamku" jednak w "Nowym życiu" autor tak bardzo skomplikował swoją opowieść, że zupełnie się w niej pogubiłam i niestety w żadnej mierze nie potrafię powiedzieć, co autor miał na myśli.

To historia o chłopcu, którego życie całkowicie zmienia jedna książka i postanawia odnaleźć opisany w niej świat. Porzuca swoje dotychczasowe życie i wyrusza w długą podróż w poszukiwaniu swojego idealnego nowego życia. Nowy świat tak bardzo go wciąga, że podejmuje jak dla mnie zupełnie niezrozumiałe decyzje, które zamiast przybliżać, oddalają go od wymarzonego celu. Bohater gubi się, zatraca siebie i cierpi, niszcząc przy tym życie innych.

Książka urzeka stylem, zresztą jak zawsze u Pamuka, lecz historia rozczarowuje. Aż trudno uwierzyć, że to najlepiej sprzedająca się książka Pamuka w Turcji. Dla osób nie znających autora stanowczo odradzam zaczynanie przygody z jego twórczością od tej pozycji, bo to książka raczej dla najzagorzalszych fanów autora niż dla nowicjuszy.

Chociaż zaliczam Orhana Pamuka do moich ulubionych pisarzy, to "Nowe życie" niestety nie podbiło mojego serca. Autor bardzo często posługuje się metaforycznym językiem, tworzy atmosferę baśni i zaciera granicę między jawą a snem. Ten zabieg powiódł się chociażby w "Białym zamku" jednak w "Nowym życiu" autor tak bardzo skomplikował swoją opowieść, że zupełnie się w niej...

Jak kocham wszystkie książki Pamuka tak przez tą nie umiałam przebrnąć , męczarnia

Jak kocham wszystkie książki Pamuka tak przez tą nie umiałam przebrnąć , męczarnia

Makabra. Po każdych czterdziestu stronach miałam już dość. Czytałam, bo myślałam, że może na końcu będzie coś o książce, która tak odmieniła bohatera. Znajdę w tej opowieści jakiś sens i logikę. Czytałam i coraz bardziej czułam się głupia i skołowana. Dopiero po skończeniu książki i przeczytaniu opinię Wojciecha Gołębiowskiego poprawił mi się nastrój. Chyba ze mną nie jest aż tak źle. Do końca nie wiem, czy to przeczytana książka przez głównego bohatera, czy fascynacja dziewczyną pchnęła go do dziwacznej podróży. Czy dla dziewczyny też książka była najważniejsza? Nie wiem dlaczego jeżdżą bez celu autobusami. Nie wiem dlaczego jedni co przeczytali książkę podróżują bez celu, przynajmniej ja go nie poznałam, a drudzy prowadzą mniej więcej normalne życie. Jedno co do mnie przemówiło to lęk przed „Zachodem” i przed tym, że świat się zmienia. Lęk przed utratą własnej tożsamości , kultury i tęsknota za tym co było kiedyś znajome i swojskie. Reszty kompletnie nie pojmuję. Książka rozwlekła, pogmatwana, w fabule brak logiki. Autor zaczyna powieść : „Przeczytałem kiedyś pewną książkę i całe moje życie się zmieniło.” Ale poza epizodem ścigania nie wiadomo czego po miasteczkach czy jego życie się zmieniło? Moje życie też się nie zmieniło po przeczytaniu tej książki, poza przez pewien czas odczuwaną irytacją.
Może ktoś odkryje w niej wspaniałe przesłanie, mnie się nie udało.

Makabra. Po każdych czterdziestu stronach miałam już dość. Czytałam, bo myślałam, że może na końcu będzie coś o książce, która tak odmieniła bohatera. Znajdę w tej opowieści jakiś sens i logikę. Czytałam i coraz bardziej czułam się głupia i skołowana. Dopiero po skończeniu książki i przeczytaniu opinię Wojciecha Gołębiowskiego poprawił mi się nastrój. Chyba ze mną...

nie bylam w stanie przejsc polowy, choc bardzo sie staralam znalezc ,,to cos" w tej ksiazce. piekne zdania, zagubiony sens. bardzo rzadko zdaza mi sie odpuścić, ale nie daje rady ttm razem. :(

nie bylam w stanie przejsc polowy, choc bardzo sie staralam znalezc ,,to cos" w tej ksiazce. piekne zdania, zagubiony sens. bardzo rzadko zdaza mi sie odpuścić, ale nie daje rady ttm razem. :(

Książki o książkach nie są dobrym pomysłem, by je czytać. To kolejna historia z książką w tle, która nie zachwyciła treścią. „Nowego życia” nie polecam dla osób zaczynających przygodę z autorem.

Książki o książkach nie są dobrym pomysłem, by je czytać. To kolejna historia z książką w tle, która nie zachwyciła treścią. „Nowego życia” nie polecam dla osób zaczynających przygodę z autorem.

Nie doczytałam.

Nie doczytałam.

Jedyna książka w życiu, której nie skończyłam.

Jedyna książka w życiu, której nie skończyłam.

Ciekawe, to jest najniżej oceniana książka Orhana Pamuka, a mnie ona podoba się najbardziej z jego książek.

Na pewno jest inna od pozostałych, bliska literaturze iberoamerykańskiej kręgu realizmu magicznego.

Ciekawe, to jest najniżej oceniana książka Orhana Pamuka, a mnie ona podoba się najbardziej z jego książek.

Na pewno jest inna od pozostałych, bliska literaturze iberoamerykańskiej kręgu realizmu magicznego.