Powieść nieco słabsza niż świetna "Nie traćmy ani chwili". Klimat podobny: fabuła optymistyczna, trochę przewidywalna, z mnogością wątków, z mało prawdopodobnymi zbiegami okoliczności i z happy endem ;) Nie jest to typ lektury, od której nie można się oderwać, ale czytało się nieźle.

Powieść nieco słabsza niż świetna "Nie traćmy ani chwili". Klimat podobny: fabuła optymistyczna, trochę przewidywalna, z mnogością wątków, z mało prawdopodobnymi zbiegami okoliczności i z happy endem ;) Nie jest to typ lektury, od której nie można się oderwać, ale czytało się nieźle.

Polecam. Czyta sie fajnie, lekko i przyjemnie. Czas spędzony z tą książką nie będzie czasem zmarnowanym.

Polecam. Czyta sie fajnie, lekko i przyjemnie. Czas spędzony z tą książką nie będzie czasem zmarnowanym.

Cieplutka historia

Cieplutka historia

Lara przyjeżdża z nastoletnią córką Gigi w rodzinne strony na pogrzeb ojca, z którym od dłuższego czasu nie utrzymywała kontaktów.
Będzie to dla niej początek nowego rozdziału w życiu - nie dość, że zyskuje lokum, to jeszcze odnawia znajomość z dawną przyjaciółką oraz chłopakiem.
Każdy z bohaterów powieści przeżywa swoje troski, ale wspólnie są w stanie znieść wiele przeszkód.
Brzmi słodko? Bo tak jest. Lekka obyczajówka, żeby nie powiedzieć komedia romantyczna. Raz po raz mały kryzys, ale ze szczęśliwym dla bohaterów rozwiązaniem.

Lara przyjeżdża z nastoletnią córką Gigi w rodzinne strony na pogrzeb ojca, z którym od dłuższego czasu nie utrzymywała kontaktów.
Będzie to dla niej początek nowego rozdziału w życiu - nie dość, że zyskuje lokum, to jeszcze odnawia znajomość z dawną przyjaciółką oraz chłopakiem.
Każdy z bohaterów powieści przeżywa swoje troski, ale wspólnie są w stanie znieść wiele...

Powiedziałabym, że tak po środku. Między leciutko-głupiutką Jill Shalvis (i tutaj bez obrazy, bo sama czytałam jej książki i niektóre mi się mocno podobały, co nie zmienia faktu, że lekkie, łatwe i przyjemne),a Ericą James, która potrafi z życia codziennego w prostych słowach uczynić wielowymiarowy obraz, wstrząsający niekiedy swoim prawdopodobieństwem. Mansell umieściłabym pośrodku. Pewnie bliżej Shalvis, ale nie za blisko. Oczywiście to moje zdanie na podstawie jedynie jednej jej książki, która może być albo jedną z wielu, albo jedyną inną.
Książka lekka. Napisana prostym, ale bardzo przyjemnym językiem. Być może to on właśnie sprawia, że problemy bohaterów, które wcale do najlżejszych nie należą, wydają się do pokonania. Ani razu podczas lektury nie miałam wątpliwości, że całość zakończy się wielkim szczęśliwym Happy. I ze swojego punktu widzenia, przyznam, że to dobrze. Dzięki temu nie ma nerwów, szukania po następnych stronach, czy aby bohater nie zgłupieje, zastanawiania się czy aby na pewno będzie dobrze. Będzie.
Bohaterowie nakreśleni bardzo wyraźnie. Podział na dobrych i złych widoczny jest od początku. Czytelnik nie ma wątpliwości kogo ma lubić, a kto na to nie zasługuje.
Trudno nie lubić dobrych, więc bohaterów Mansell się lubi. Można pomarudzić nad Ewą, która musiała sama przekonać się jaka to świnia z jej niedoszłego męża. Z drugiej strony, wyszło jej to na dobre, bo nie dość, że utwierdziła się w swoim przekonaniu, to na dodatek zyskała odpowiedni dystans, straciła złudzenia i mogła porozglądać się na M.
Główni bohaterowie? Dla mnie trochę zginęli w porównaniu z pozostałymi. Choć inni zajmowali znacznie mniej miejsca, bardziej mnie zaciekawili - historia matki Lary, EnjaySeven i Harry, nawet szalona Gigi czy Don dbający o zdrowie. Na tle tych kolorowych ludzi Lara i Flynn wypadają bardziej blado. Choć o ile Larę można było poznać lepiej, o tyle Flynn i jego zachowania mnie zaskakiwały. W sumie, po tylu stronach książki, praktycznie go nie znam.
Duzzz, nie, nie narzekam. Bardzo miło spędziłam czas. Książkę czytałam tylko w domu i była dla mnie fantastycznym odprężeniem po ciężkim dniu. Pewnie nie dałabym rady czytać jednej po drugiej, ale nie jest to autorka z którą planuję przerwać kontakt. Jeśli inne jej książki są podobne, wiem już kiedy powinnam je czytać ku swojemu zadowoleniu i mam nadzieję radości osoby, która mnie zapoznała z autorką. :*
Czasami potrzeba człowiekowi książki przesiąkniętej optymizmem. I tak właśnie postrzegam Spacer w parku.

I jeszcze na zakończenie powiem dwie rzeczy:
1. Bardzo podoba mi się okładka książki. Z jednej strony nic wielkiego, z drugiej w tym „nic wielkiego” jest pomysł, dopasowanie i klimat. Podobają mi się też inne, w tej samej konwencji. Nie zawsze watro zmieniać oryginały.
2. Niby tak nie do końca byłam wniebowzięta, ale przyniosłam z biblioteki Kiedy myślę o tobie. Dobrze mi się odpoczęło podczas lektury Spaceru w parku i przyznaję, że tego oczekuję i od tej drugiej. Choć mój wybór był przypadkowy, akurat ten tytuł był dostępny w bibliotece.

Powiedziałabym, że tak po środku. Między leciutko-głupiutką Jill Shalvis (i tutaj bez obrazy, bo sama czytałam jej książki i niektóre mi się mocno podobały, co nie zmienia faktu, że lekkie, łatwe i przyjemne),a Ericą James, która potrafi z życia codziennego w prostych słowach uczynić wielowymiarowy obraz, wstrząsający niekiedy swoim prawdopodobieństwem. Mansell...

Jill Mansell ma talent do pisania książek, które określam mianem "przyjemnych". Taka jest i ta powieść. Mimo że opowiada o wielu bolesnych wydarzeniach - odrzuceniu, zdradach, śmierci - to klimat jest tak pogodny i optymistyczny, że nie sposób się długo smucić.

Jill Mansell ma talent do pisania książek, które określam mianem "przyjemnych". Taka jest i ta powieść. Mimo że opowiada o wielu bolesnych wydarzeniach - odrzuceniu, zdradach, śmierci - to klimat jest tak pogodny i optymistyczny, że nie sposób się długo smucić.

Bardzo, bardzo, baaaardzo lekka opowieść ;) Którą czyta się naprawdę przyjemnie, ale nic więcej.

Bardzo, bardzo, baaaardzo lekka opowieść ;) Którą czyta się naprawdę przyjemnie, ale nic więcej.

To moja pierwsza przygoda z tą autorka i na pewno nie ostatnia.
Kto by pomyślał ile zwykły park może pomieścić tajemnic ludzkich i ludzkich dramatów.
Ile połączyć ludzi i ileż podzielić.
Piękna książka,pisana lekkim piórem,przez co świetnie się czyta a na końcu żałuje,że to już ostania strona.
Polecam z całego serca.

To moja pierwsza przygoda z tą autorka i na pewno nie ostatnia.
Kto by pomyślał ile zwykły park może pomieścić tajemnic ludzkich i ludzkich dramatów.
Ile połączyć ludzi i ileż podzielić.
Piękna książka,pisana lekkim piórem,przez co świetnie się czyta a na końcu żałuje,że to już ostania strona.
Polecam z całego serca.

Niby banalna historia, a jednak ma cos w sobie, uwielbiam, przeczytana w trzy dni.

Niby banalna historia, a jednak ma cos w sobie, uwielbiam, przeczytana w trzy dni.

Spacer którym jest życie, problemy, tajemnice, wybory i ich skutki... Bohaterki pomimo wielu komplikacji znalazły szczęście...

Spacer którym jest życie, problemy, tajemnice, wybory i ich skutki... Bohaterki pomimo wielu komplikacji znalazły szczęście...