Szczerze... czyta się dość sprawnie. Trzeba wyłączyć myślenie i nie zadawać pytań. Ilość absurdów fabularnych jest niedorzeczna.
I nadal główny bohater nie wzbudza we mnie sympatii. Nie jestem jego fanem.

Szczerze... czyta się dość sprawnie. Trzeba wyłączyć myślenie i nie zadawać pytań. Ilość absurdów fabularnych jest niedorzeczna.
I nadal główny bohater nie wzbudza we mnie sympatii. Nie jestem jego fanem.

"Trup Gideona" podobnie jak poprzednia część serii ma duże problemy z określeniem swojej tożsamości. Przez zdecydowaną większość lektury mamy do czynienia z biorącą się na serio historią o próbie udaremnienia potężnego zamachu terrorystycznego. W pozostałej części jest to jednak książkowy odpowiednik filmu klasy B. Tych dwóch podejść nie da się połączyć w jednej książce bez posiadania sporej dawki talentu i umiejętności. Niestety, panowie autorzy nie dali sobie rady z tym wyzwaniem. Przez to książka jest w miejscach potwornie niespójna, co bardzo psuło jej odbiór.
A szkoda, bo całość intrygi prezentuje się całkiem interesująco. Stawka jest wysoka od początku, co powoduje konieczność zawierania nieoczywistych sojuszy pomiędzy postaciami czy agencjami wywiadu. Podobała mi się też mnogość zwrotów akcji, do samego końca czekałem, czy jeszcze coś się w ostatniej chwili nie zmieni. Tempo jest szybkie, miejsca akcji zmieniają się dynamicznie, spokojniejsze momenty można policzyć na palcach jednej ręki niewprawnego rzeźnika. Całość czyta się bardzo przyjemnie.
Interesujące są też postacie. Główny bohater, Gideon, dalej jest dość typowym charyzmatycznym typem stojącym pomiędzy dobrem a złem. Nie przechodzi on jakiejś wielkiej przemiany, ale jego subtelny rozwój stanowi wartość dodaną do powieści. Niestety, dalej są tu momenty, w których odpala tryb "Perswazja lv. max" i przekonuje wszystkich do swoich racji samą siłą rozmowy. Te momenty nie współgrają z resztą książki i wolałbym je zniknąć. Na szczęście jest ich tylko kilka i nie niszczą one książki do końca.
Fajnym dodatkiem jest też agent specjalny Jakiśtam. Sam w sobie nie jest zbyt interesujący, ale jest fantastycznym tłem dla postaci Gideona. Wychodzi też poza literaturowy schemat typowego mięśniaka z FBI, więc za to też plus.
Reszta postaci to już niestety stereotypy. Przywódca kultu, dowódca jednostki specjalnej, popularny pisarz i lasencja tajnego agenta #69 nie wnoszą nic zaskakującego do gatunku. Z tą ostatnią związany jest wątek romantyczny. Jest on poprowadzony tragicznie, jest w nim tyle naturalności co w Kim Kardashian i jest najgorszą częścią całej książki.
Podsumowując, bardzo polecam "Trupa Gideona". Fabularnie jest świetnie, postacie są całkiem dobre, a jeśli ktoś ma większą tolerancję na beznadziejne wątki romantyczne niż ja, to może nawet uzna to za dzieło przełomowe.

"Trup Gideona" podobnie jak poprzednia część serii ma duże problemy z określeniem swojej tożsamości. Przez zdecydowaną większość lektury mamy do czynienia z biorącą się na serio historią o próbie udaremnienia potężnego zamachu terrorystycznego. W pozostałej części jest to jednak książkowy odpowiednik filmu klasy B. Tych dwóch podejść nie da się połączyć w jednej książce bez...

Ocena tak wysoka nie tylko z sympatii do obydwóch autorów, ale przede wszystkim za niesamowity pomysł i brawurowe tempo akcji w książce która prawdę mówiąc nie przynudza ani w jednym miejscu, realność zdarzeń także pobudza wyobrażnię.
Niejedni napiszą że płytka, ale czego można żądać więcej od powieści akcji- żeby posiadała filozoficzną głębię - no proszę bez przesady.
Ja naprawdę dorze się bawiłem czytając tę pozycję.

Ocena tak wysoka nie tylko z sympatii do obydwóch autorów, ale przede wszystkim za niesamowity pomysł i brawurowe tempo akcji w książce która prawdę mówiąc nie przynudza ani w jednym miejscu, realność zdarzeń także pobudza wyobrażnię.
Niejedni napiszą że płytka, ale czego można żądać więcej od powieści akcji- żeby posiadała filozoficzną głębię - no proszę bez przesady.
Ja...

Gideon Crew nie zdążył jeszcze dobrze przełknąć śliny po uratowaniu świata od dominacji Chińczyków w przemyśle energetycznym, a tu musi ratować Hamerykę przed bombą nuklearną, którą zamierzają zdetonować źli złoczyńcy. Wszystko wskazuje na islamskich fundamentalistów … ale czy aby na pewno? Tymi i innymi pysznościami czytelnik może się uraczyć sięgając po kolejny, niesamowity, trzymający w napięciu thriller spod pióra mistrzów suspensu i cudownych intryg fabularnych, jedynego, niepowtarzalnego duetu - Preston&Child.
Naprawdę warto przeczytać, żeby zapoznać się m.in. z najbardziej niewiarygodną psychologicznie postacią kobiecą w historii literatury, czy też najbardziej wydumaną intrygą i motywacjami bandy złoczyńców. To jest tak głupie, że aż fascynujące.

Gideon Crew nie zdążył jeszcze dobrze przełknąć śliny po uratowaniu świata od dominacji Chińczyków w przemyśle energetycznym, a tu musi ratować Hamerykę przed bombą nuklearną, którą zamierzają zdetonować źli złoczyńcy. Wszystko wskazuje na islamskich fundamentalistów … ale czy aby na pewno? Tymi i innymi pysznościami czytelnik może się uraczyć sięgając po kolejny,...

Polecam

Polecam

Ta i więcej recenzji na geeklife.pl/ksiazki
Zapraszam :)


Minęło kilka miesięcy od wydarzeń z pierwszej części. Gideon, niegdyś szalenie utalentowany złodziej dzieł sztuki i wyjątkowo inteligentny naukowiec aktualnie żyje na „pożyczonym” czasie. Wszystko przez informacje jakie uzyskał od bardzo wpływowego człowieka nazwiskiem Eli Glinn. Glinn poinformował Gideona, że cierpi on na rzadką chorobę mózgu, która niechybnie prowadzi do śmierci, a zgodnie z szacunkami pozostał mu około rok życia. Crew próbuje zasięgnąć zewnętrznych opinii i czerpać z życia ile się da. Niestety nie ma co liczyć na sielankę, bo Glinn przygotował dla niego nowe zadanie…

Gideon Crew prowadził badania nad bronią nuklearną w Los Alamos, gdzie poznał wielu innych naukowców. Właśnie jeden z jego dawnych kolegów – Chalker zabarykadował się w restauracji, gdzie przetrzymuje zakładników i nie chce rozmawiać z żadnym negocjatorem. Glinn namawia Gideona, by ten spróbował przemówić do rozsądku swojemu koledze.

Tak zaczyna się dość zagmatwana intryga, w której pojawiają się terroryści, agenci rządowi, FBI oraz broń atomowa. Dzięki wpływowemu pracodawcy Gideon jako osoba cywilna pomaga w śledztwu agentowi FBI – Stanowi Fordyce. Bardzo spodobała mi się dynamika między tymi zupełnie innymi facetami. Z jednej strony Fordyce trzymający się kurczowo podręcznika, by tylko nie wystawić paznokcia poza policyjne zasady, a z drugiej Gideon Crew – człowiek, który żył z oszukiwania i naciągania ludzi. Podobało mi się jak radzili sobie z problemami, a dzięki swoim umiejętnościom świetnie się uzupełniali.
Niestety historia o dwóch niedopasowanych partnerach dość szybko się kończy i opowieść zamienia się w wielkie pościgi, uczucie ciągłego zagrożenia i nieprzerwane unikanie prześladowców. Preston i Child potrafią oryginalnie i nieprzewidywalnie opisać sceny pościgów, ale nie oszukujmy się – widzieliśmy i czytaliśmy o tym dziesiątki razy. Do tego niepotrzebny, aczkolwiek nie irytujący, wątek miłosny i mamy obraz książki nie wyróżniającej się z tłumu.

Książka przekazuje wskazówki pewnego wątku, który będzie główną osią fabularną w przyszłości (Beyond the Ice Limit). Postać Eli Glinna i jego firmy EES (Effective Engineering Solutions) pojawiła się już wcześniej, w Granicy Lodu oraz w Tańcu Śmierci, czyli jednego z tomów mojej ukochanej serii z agentem Pendergastem. Wszystko zaczyna się fajnie łączyć w całość i jestem ciekaw co wykombinują Preston i Child.

Jest lepiej. Trup Gideona jest książką dużo lepszą niż pierwszy tom. Mimo wszystko nie dorasta do pięt serii z Pendergastem, ani cyklowi z Wymanem Fordem od Douglasa Prestona. Autorzy ciągle szukają niszy dla swojego bohatera i czegoś co wyróżni go od innych postaci z ich uniwersum. Powoli biorę się za tom trzeci zatytułowany Zaginiona Wyspa i mam nadzieję, że spotka mnie kolejna zwyżka formy. Trup Gideona czyta się nieźle, ale nie jest to poziom do jakiego panowie nas przyzwyczaili.

Ta i więcej recenzji na geeklife.pl/ksiazki
Zapraszam :)


Minęło kilka miesięcy od wydarzeń z pierwszej części. Gideon, niegdyś szalenie utalentowany złodziej dzieł sztuki i wyjątkowo inteligentny naukowiec aktualnie żyje na „pożyczonym” czasie. Wszystko przez informacje jakie uzyskał od bardzo wpływowego człowieka nazwiskiem Eli Glinn. Glinn poinformował Gideona, że...

D. Preston i L. Child należą do grona moich ulubionych autorów kryminałów/thrillerów. Ich pomysły w każdej kolejnej odsłonie są coraz bardziej dopracowane. Biały Ogień>> zachwycił mnie połączeniem nowoczesnego i klasycznego kryminału oraz kreacją postaci znanego mi już z Relikwiarza>> agenta Pendergast'a. Trup Gideona to druga część serii powieści z tytułowym bohaterem, który jest niezwykle inteligentnym naukowcem i wybitnym złodziejem w czasie wolnym od pracy. Współpracując z tajną organizacją Gideon Crew ma za zadanie odkryć, czy znany mu naukowiec specjalizujący się w badaniach nad bronią nuklearną mógł zostać terrorystą i osobą, która jest zamieszana w możliwy atak terrorystyczny. Pan Crew ma 10 dni, by odkryć prawdę, powstrzymać kataklizm i uratować Nowy Jork.
Trup Gideona to naprawdę dobrze skonstruowany kryminał przygodowo-naukowy z rozbudowaną, wielowątkową fabułą i charakterystycznymi, niejednoznacznymi postaciami. Motyw terrorystyczny może wydawać się dość oklepanym pomysłem, jednak autorzy zdecydowanie wprowadzają w tych wątkach świeżość i całkiem ciekawe rozwiązania. D. Preston i L. Child piszą w sposób lekki i przyjemny, nie zapominając, by zapewnić czytelnikowi rozrywkę i odrobinę naukowych nowinek i zagadnień. Ten element bardzo podoba mi się w ich powieściach. Zachwycił mnie w Relikwiarzu>>, który jednak był odrobinę bardziej toporny od nowszych powieści tego duetu. Akcja powieści pędzi i skręca niejednokrotnie w najróżniejsze kierunki, a zakończenie jest przewrotne i zaskakujące - zdecydowanie się go nie spodziewałam.
Trup Gideona to powieść, którą czyta się jednym tchem, niejednokrotnie uśmiechając się pod nosem, gdy śledzi się losy Gideona. A główny bohater to postać nietuzinkowa, ujmująca i momentami porządnie zgryźliwa, co tylko dodaje mu uroku. Czarne charaktery zaskoczyły mnie swoją realnością i motywami zbrodni. Ciekawą postacią jest także partner pana Crew'a na czas tej sprawy - to taki typowy, wręcz filmowy agent FBI. Wszędobylska narracja pozwala nam na śledzenie każdego kroku bohaterów tej powieści, jednak odkrywamy tylko to, co autorzy chcą nam przekazać w danej chwili.
Trup Gideona bardzo przypadł mi do gustu, jednak chciałam, aby kilka elementów z życia głównego bohatera zostało poprowadzonych inaczej, a niektóre zostały opisane bardziej szczegółowo. Mam nadzieje, że kolejne części serii pozwolą mi, zagłębić się bardziej w jego świecie. Okładka książki idealnie wkomponowuje się w całą serię.
Podsumowując Trup Gideona to wielowątkowy, niezwykle rozbudowany thriller i kryminał przygodowo-naukowy, który zaskakuje swoją przewrotnością i realizmem czarnych charakterów. Na uwagę zasługuje także główny bohater, który jest niebywale frapującą postacią - inteligentną, pomysłową i zabawną w swej zgryźliwości. To także rewelacyjny manipulator i oszust. Powieść czyta się płynnie i szybko, czas zdecydowanie przy niej "ucieka". Lektura idealna dla osób lubiących taki rodzaj powieści kryminalnych, i takim osobom ją polecę! Na koniec dodam tylko, iż Biały Ogień>> to nadal moja ulubiona powieść tego duetu.
- See more at: http://mkczytuje.blogspot.com/2014/09/recenzjaopinia-d-preston-l-child-trup.html#sthash.ANExjOog.dpuf

D. Preston i L. Child należą do grona moich ulubionych autorów kryminałów/thrillerów. Ich pomysły w każdej kolejnej odsłonie są coraz bardziej dopracowane. Biały Ogień>> zachwycił mnie połączeniem nowoczesnego i klasycznego kryminału oraz kreacją postaci znanego mi już z Relikwiarza>> agenta Pendergast'a. Trup Gideona to druga część serii powieści z tytułowym bohaterem,...

Ostrzegam.
Ci co czytali serię z agentem Pendergastem i im się podobała (a do takich ja należę),to seria z Gideonem ich rozczaruje, totalnie rozczaruje.

Panowie autorzy wyraźnie polecieli na kasę za nową książkę, a nie na napisanie dobrej powieści.

Książka potwornie "płaska", nie do zapamiętania.

Ostrzegam.
Ci co czytali serię z agentem Pendergastem i im się podobała (a do takich ja należę),to seria z Gideonem ich rozczaruje, totalnie rozczaruje.

Panowie autorzy wyraźnie polecieli na kasę za nową książkę, a nie na napisanie dobrej powieści.

Książka potwornie "płaska", nie do zapamiętania.

Dużo lepsza niż część pierwsza.

Dużo lepsza niż część pierwsza.

Podobna do pierwszej części. Szkoda, ze brakuje nawiązania do jej zakończenia... Dużo akcji, kolejny wątek miłosny, ale też ciekawa postać agenta FBI.
Więcej:
http://dla-przyjemnosci.blogspot.com/2016/03/trup-gideona.html

Podobna do pierwszej części. Szkoda, ze brakuje nawiązania do jej zakończenia... Dużo akcji, kolejny wątek miłosny, ale też ciekawa postać agenta FBI.
Więcej:
http://dla-przyjemnosci.blogspot.com/2016/03/trup-gideona.html