Pieniądze szczęścia nie dają. Banał? Oczywiście, że banał, ale jako teza niedużej powieści Gregoire'a Delacourt'a broni się znakomicie.
Autor z typowo francuskim wdziękiem przedstawia historię 48-letniej Jocelyne. Jej życie nie wyróżnia się niczym szczególnym. Prowadzi niewielką pasmanterię w Arras, jej syn i córka są już samodzielni, a relacja z mężem dawno się wypaliła. Niespodziewanie życie bohaterki ma szansę się zmienić za sprawą wygranej na loterii. Czek na 17 milionów dolarów powoduje, że zaczyna ona spisywać listę swoich zachcianek. Ale nie myślcie, że chodzi tu o zachcianki typu wakacje na Karaibach i sportowe auto. Otóż nie. W dodatku Jocelyne nie realizuje swojego czeku, czym przypieczętowuje swój los. Jak? To już trzeba przeczytać.
To urokliwa historia o małych szczęściach i nieszczęściach biorących się z chciwości i egoizmu oraz o niszczącej sile pieniądza. A także o przewrotności losu, która powoduje, że niektórych ludzi do upadku prowadzi to, czego bardzo pragnęli i dla zdobycia czego spalili za sobą wszystkie mosty.
Mała, błyskawicznie się czytająca książka (ledwie 160 stron),a zawiera sporo życiowej mądrości. Nie odkrywa oczywiście niczego, czego byśmy nie wiedzieli, ale wyraża to w sympatyczny sposób.
Dobra lektura na podróż, albo na poprawę nastroju. Polecam.

Pieniądze szczęścia nie dają. Banał? Oczywiście, że banał, ale jako teza niedużej powieści Gregoire'a Delacourt'a broni się znakomicie.
Autor z typowo francuskim wdziękiem przedstawia historię 48-letniej Jocelyne. Jej życie nie wyróżnia się niczym szczególnym. Prowadzi niewielką pasmanterię w Arras, jej syn i córka są już samodzielni, a relacja z mężem dawno się wypaliła....

Powieść fascynuje i zachwyca od samego początku, to unikatowa proza, choć niewielkich (stronicowo) rozmiarów. Taka idealna na jeden lub dwa wieczory. Historia w niej opowiedziana zmusza do myślenia i przewartościowania pewnych postaw.
„Lista moich zachcianek” mocno zmusza do myślenia i każe docenić wartości, których nie kupimy za żadną walutę, a które wydają się czasami tak powszednie, że aż niezauważalne lub wręcz pomijane.

Gdybym miała opisać książkę jednym, jedynym słowem, byłoby to po prostu: MĄDRA.
Napisana z ogromnym ciepłem i poczuciem humoru.

Powieść fascynuje i zachwyca od samego początku, to unikatowa proza, choć niewielkich (stronicowo) rozmiarów. Taka idealna na jeden lub dwa wieczory. Historia w niej opowiedziana zmusza do myślenia i przewartościowania pewnych postaw.
„Lista moich zachcianek” mocno zmusza do myślenia i każe docenić wartości, których nie kupimy za żadną walutę, a które wydają się czasami tak...

Pierwsza połowa duża fajniejsza. Potem trochę zbyt powierzchownie. Ale całość - urocza

Pierwsza połowa duża fajniejsza. Potem trochę zbyt powierzchownie. Ale całość - urocza

"To tylko w książkach można zmienić życie (...) Zetrzeć wszystko, co podłe, i na końcu zdania wylądować nagle na końcu świata".


Debiutancką powieścią Delacourta, "Pisarz rodzinny", byłam zachwycona, więc oczekiwania wobec jego kolejnej książki urosły niepomiernie. "Lista moich zachcianek" to kolejny literacki klejnot, mieniący się znaczeniami, portret postaci fascynującej, a równocześnie bliskiej naszemu codziennemu doświadczeniu.
Bohaterką powieści jest 47-letnia Jocelyne z miasta Arras, właścicielka pasmanterii, matka dwójki dorosłych dzieci, umiarkowanie szczęśliwa w małżeństwie Namówiona przez przyjaciółki, wypełnia kupon toto-lotka i...wygrywa 18 547 301 euro (i 27 centów!). Jak wielkie pieniądze zmieniają człowieka i co z nimi zrobić, gdy ze swojego życia jest się całkiem zadowolonym? Historia Jocelyne, która tworzy tytułowe "listy zachcianek" i duma, czy warto je zrealizować, przepełniona jest nostalgią, tęsknotą za tym, co nieskomplikowane. Niedługa - w sam raz na jedno popołudnie - opowieść, daje mocno do myślenia i każe docenić wartości, których nie można kupić.

"To tylko w książkach można zmienić życie (...) Zetrzeć wszystko, co podłe, i na końcu zdania wylądować nagle na końcu świata".


Debiutancką powieścią Delacourta, "Pisarz rodzinny", byłam zachwycona, więc oczekiwania wobec jego kolejnej książki urosły niepomiernie. "Lista moich zachcianek" to kolejny literacki klejnot, mieniący się znaczeniami, portret postaci...

Gregoire Delacourt - mój nowy ulubieniec. Coś ciągnie mnie w stronę francuskich pisarzy.
Jeśli brał udział w jakimś kursie pisarskim, to chyba był uważnym słuchaczem.
Książka krótka - zaledwie 150 stron.
Historia prosta - kobieta wygrywa w loterii sporą sumę pieniędzy, jednak nie korzysta z nich, słusznie obawiając się, że pieniądze szczęścia nie dają, a tylko mogą zaburzyć kruchą równowagę jej zwykłego spokojnego życia.

Kilka rzeczy musi się złożyć na to, by książka była dobra.
Przede wszystkim potrzebna jest wiedza pisarza do rozpoznania i nazwania uczuć i emocji, a następnie odwaga w wyrażaniu ich.
Tutaj wszystko zagrało.

Przypadkowo przeczytana i takie pozytywne zaskoczenie.
Nie nadążałam z notowaniem fragmentów, które szczególnie mi się podobały.
Dobremu pisarzowi wystarczy nawet krótsza forma, by wyrazić wszystko to, co chce.
Krótka, mądra i pełna refleksji.
Jestem zachwycona tym bardziej, że autorem jest mężczyzna.
Polecam.

Gregoire Delacourt - mój nowy ulubieniec. Coś ciągnie mnie w stronę francuskich pisarzy.
Jeśli brał udział w jakimś kursie pisarskim, to chyba był uważnym słuchaczem.
Książka krótka - zaledwie 150 stron.
Historia prosta - kobieta wygrywa w loterii sporą sumę pieniędzy, jednak nie korzysta z nich, słusznie obawiając się, że pieniądze szczęścia nie dają, a tylko mogą zaburzyć...

Ciekawa pozycja warta uwagi w naszym zabieganym, 'idealnym' życiu. Przy tym bardzo lekka i niedługa historia o tym, co jeszcze może nas w życiu spotkać.

Ciekawa pozycja warta uwagi w naszym zabieganym, 'idealnym' życiu. Przy tym bardzo lekka i niedługa historia o tym, co jeszcze może nas w życiu spotkać.

To nie jest moim zdaniem literatura przez wielkie L, ale jest w tej książce coś rozczulająco-niewinnego (stąd moja ocena - za zdolność wzruszenia mnie :-)). Fabułę przyćmiewają czyste, romantyczne pragnienia jej bohaterek, ładnie i staroświecko nawiązujące do literatury, co dość zaskakujące.

Pewnie już nic tego autora nie przeczytam, ale wcale nie żałuję, że poznałam tę książkę.

A, no i to bardzo ładny przekład!

To nie jest moim zdaniem literatura przez wielkie L, ale jest w tej książce coś rozczulająco-niewinnego (stąd moja ocena - za zdolność wzruszenia mnie :-)). Fabułę przyćmiewają czyste, romantyczne pragnienia jej bohaterek, ładnie i staroświecko nawiązujące do literatury, co dość zaskakujące.

Pewnie już nic tego autora nie przeczytam, ale wcale nie żałuję, że poznałam tę...

Ot, przypadkowy zakup od niechcenia.
Zdawać by się mogło, lekka książczyna do połknięcia na raz.
A jednak.
Gdybym zechciała notować sobie wyłuskane z treści cytaty, miejsca by mi zabrakło w moim Dear Diary na wszystkie warte zanotowania zdania.
Ta książka to skondensowana do rozmiarów tubki pasty do zębów masa życiowych mądrości.
Napawa podziwem, że rzeczy tak dogłębnie prawdziwe z punktu widzenia kobiety napisał mężczyzna.
Mężczyzna, który tym samym zaskarbił mój zachwyt.

Ot, przypadkowy zakup od niechcenia.
Zdawać by się mogło, lekka książczyna do połknięcia na raz.
A jednak.
Gdybym zechciała notować sobie wyłuskane z treści cytaty, miejsca by mi zabrakło w moim Dear Diary na wszystkie warte zanotowania zdania.
Ta książka to skondensowana do rozmiarów tubki pasty do zębów masa życiowych mądrości.
Napawa podziwem, że rzeczy tak dogłębnie...

Piękna książka o marzeniach, które się spełniają, o mężczyznach, którzy znikają, o życiu, które powraca. Nie trzeba być bogatym, by być szczęśliwym, wystarczy odwaga!

Piękna książka o marzeniach, które się spełniają, o mężczyznach, którzy znikają, o życiu, które powraca. Nie trzeba być bogatym, by być szczęśliwym, wystarczy odwaga!

Była to bardzo zwyczajna, spokojna opowieść o zwykłej kobiecie, prowadzącej spokojne życie, ale wypełnione marzeniami. Okazało się, że często nie warto polepszać tego, co jest dobre, choć przeciętne, bo może się to odwrócić przeciwko nam.
Po raz kolejny dochodzę do wniosku, że krótsza powieść jest lepsza niż długa. Dobry pisarz na kilkudziesięciu stronach potrafi zawrzeć ciekawą historię i nie potrzebuje jej rozwlekać do kilkuset.

Była to bardzo zwyczajna, spokojna opowieść o zwykłej kobiecie, prowadzącej spokojne życie, ale wypełnione marzeniami. Okazało się, że często nie warto polepszać tego, co jest dobre, choć przeciętne, bo może się to odwrócić przeciwko nam.
Po raz kolejny dochodzę do wniosku, że krótsza powieść jest lepsza niż długa. Dobry pisarz na kilkudziesięciu stronach potrafi zawrzeć...