Szepty lasu

Nie lubię klimatu Ameryki lat 60-tych. Być może dlatego nie porwała mnie fabuła tej książki. Poza tym kilka rzeczy mi tu zgrzytało. Dwie pierwsze części pisane są w czasie przeszłym, trzecia część w teraźniejszym. Wiem, że to celowy zabieg, ale dla mnie bez uzasadnienia, a tylko zepsuło mi to ciągłość narracji. Nielogiczne jest dla mnie też, że facet bez mrugnięcia okiem zabija, a nie potrafi przeżyć w lesie, jest wtedy mazgajem i fajtłapą. Jakim cudem dorosły mężczyzna prawie ginie z powodu warunków atmosferycznych, a dwójka małych dzieci radzi sobie w tychże samych warunkach doskonale? To nieprawdopodobne.
Książka jest tak odarta z emocji, że nie wierzę w nic, co autor tu opisał. Wiem, że taki był jego zamysł, ale do mnie to nie przemawia.
Widać, że autor z przyczyn oczywistych nie mógł przeczytać swego dzieła po korekcie i redakcji, bo jest tu zbyt dużo (jak na Czarne) literówek.

Nie lubię klimatu Ameryki lat 60-tych. Być może dlatego nie porwała mnie fabuła tej książki. Poza tym kilka rzeczy mi tu zgrzytało. Dwie pierwsze części pisane są w czasie przeszłym, trzecia część w teraźniejszym. Wiem, że to celowy zabieg, ale dla mnie bez uzasadnienia, a tylko zepsuło mi to ciągłość narracji. Nielogiczne jest dla mnie też, że facet bez mrugnięcia okiem...

Żyły sobie kiedyś dwie siostry- `przebojowa, chadzająca swoimi drogami Luce i domatorka Lily. Wszyscy spodziewali się, że po wejściu w dorosłość, to Luce wyjedzie z rodzinnego miasteczka, a Lily zostanie. Stało się jednak inaczej- to Lily wyjechała.Wyszła za niewłaściwego mężczyznę i została przez niego zabita. A teraz Luce, wiodąca prawie pustelnicze życie, przygarnia osieroconych siostrzeńców. Dzieci widziały śmierć matki, nie mówią i są wrogo nastawione do świata. Luce jest jednak zdecydowana zająć się nimi najlepiej jak to możliwe. W jej życiu nieoczekiwanie pojawia się dwóch mężczyzn, jeden niesie wybawienie, drugi śmiertelne zagrożenie dla Luce i jej rodziny.
Można też o tej książce mówić inaczej-historia straumatyzowanych dzieci i dwojga dorosłych, samotnych a tęskniących za bliskością i uczących się opiekować inną osobą. Ale to brzmi czułostkowo, a ta książka nie jest czułostkowa i sentymentalna. Już pierwsze zdanie podpowiada, jaki będzie ton tej opowieści:" Przygarnięte przez Luce dzieci były małe, śliczne i okrutne." To opowieść o pokręconej historii rodzinnej,wolności, odwadze i odpowiedzialności. O radzeniu sobie z rzeczywistością, w której prawo nie chroni słabszego. Na wiele różnych sposobów można o tej książce mówić.

Żyły sobie kiedyś dwie siostry- `przebojowa, chadzająca swoimi drogami Luce i domatorka Lily. Wszyscy spodziewali się, że po wejściu w dorosłość, to Luce wyjedzie z rodzinnego miasteczka, a Lily zostanie. Stało się jednak inaczej- to Lily wyjechała.Wyszła za niewłaściwego mężczyznę i została przez niego zabita. A teraz Luce, wiodąca prawie pustelnicze życie, przygarnia...

"Szepty lasu" skradło moje serce. Akcja rozgrywa się w latach 60-tych 20 wieku. Opowiada historię kobiety, która opiekuje się dziećmi brutalnie zamordowanej siostry. Bohaterka znajdzie sposób by stawić opór niebezpiecznemu ojczymowi bliźniaków, odnajdzie także swoją miłość. To trudna opowieść o relacjach ludzkich, którą osładzają opisy pięknej i zarazem niebezpiecznej przyrody, otaczającej skromny dom bohaterki.

"Szepty lasu" skradło moje serce. Akcja rozgrywa się w latach 60-tych 20 wieku. Opowiada historię kobiety, która opiekuje się dziećmi brutalnie zamordowanej siostry. Bohaterka znajdzie sposób by stawić opór niebezpiecznemu ojczymowi bliźniaków, odnajdzie także swoją miłość. To trudna opowieść o relacjach ludzkich, którą osładzają opisy pięknej i zarazem niebezpiecznej...

Luce mieszka w chacie na skraju lasu i opiekuje się dziećmi swojej zamordowanej siostry. Urzekł mnie sposób w jaki autor pisze o przyrodzie, jak opisuje las pełen tajemniczych szelestów i trzasków, pachnący żywicznie sosnami, mchem, jak miejsce nieomal magiczne.
A na koniec cytat wart zapisania: "Nadgorliwców nigdy nie spotyka nagroda, która by choć w małej mierze rekompensowała ich wysiłki. To jedna z głównych zasad w życiu, która, niestety, ma dobrą i złą stronę"

Luce mieszka w chacie na skraju lasu i opiekuje się dziećmi swojej zamordowanej siostry. Urzekł mnie sposób w jaki autor pisze o przyrodzie, jak opisuje las pełen tajemniczych szelestów i trzasków, pachnący żywicznie sosnami, mchem, jak miejsce nieomal magiczne.
A na koniec cytat wart zapisania: "Nadgorliwców nigdy nie spotyka nagroda, która by choć w małej mierze...

W tej niespiesznej powieści obyczajowej znajdujemy przede wszystkim sugestywny klimat pełen niepokoju, piękne opisy dzikiej przyrody, dwójkę nietypowych dzieci naznaczonych traumą, uczucie niepewności i zwykłą Amerykę bez blichtru. Zupełnie inna książka niż wszystkie, które teraz zdobywają poklask. Nie ma tu szybko sunącej akcji, nie ma wielu dialogów, masy bohaterów, różnych ozdobników skierowanych na zdobycie popularności w popkulturowym świecie. A mimo to, czyta się dobrze i daje się ponieść specyficznej atmosferze.

W tej niespiesznej powieści obyczajowej znajdujemy przede wszystkim sugestywny klimat pełen niepokoju, piękne opisy dzikiej przyrody, dwójkę nietypowych dzieci naznaczonych traumą, uczucie niepewności i zwykłą Amerykę bez blichtru. Zupełnie inna książka niż wszystkie, które teraz zdobywają poklask. Nie ma tu szybko sunącej akcji, nie ma wielu dialogów, masy bohaterów,...

Szczerze, początek książki trochę mi się "ciągnął". Dobrze, że nie odłożyłem jej na półkę. Po przeczytaniu około połowy akcja rozwinęła się. Na dobre "wkręciłem się" w historię Lucy wychowującą dzieci swojej zamordowanej siostry.

Szczerze, początek książki trochę mi się "ciągnął". Dobrze, że nie odłożyłem jej na półkę. Po przeczytaniu około połowy akcja rozwinęła się. Na dobre "wkręciłem się" w historię Lucy wychowującą dzieci swojej zamordowanej siostry.

Zacznę od tego, że nie wiem do jakiego gatunku zaliczyć tę powieść. Ma elementy zarówno kryminału jak i thrillera, a i wątek romantyczny też się znalazł (choć niezbyt rozbudowany),ale najwięcej ma chyba z powieści psychologicznej. Każda postać ma swoją przeszłość, która rzutuje w mniejszym lub większym stopniu na to kim są w tej chwili. Muszę przyznać, że nie jest to lekka i banalna historyjka. Ta książka skłania do refleksji i dostrzeżenia jak tragedia rodzinna wpływa na losy człowieka. Lucy wraz z siostrą, pozbawiona matki, wychowywana przez nieczułego i uzależnionego od używek ojca, musi radzić sobie sama. Nie zaznawszy matczynej miłości tym bardziej trudno jej wcielić się w rolę "nowej mamy" swoich siostrzeńców. Wątek Dolores i Franka, cierpiących na mutyzm, zaciekawił mnie najbardziej, jednak postaci te były troszkę niewyraźne. Mam wrażenie, że autor za mało czasu poświęcił na stworzenie ich portretu psychologicznego. Zdaję sobie sprawę, że to ciężki temat ale czegoś mi brakowało. Udało mi się jednak uchwycić jedną z myśli przerażonych dzieci, która oddaje ich nastawienie do świata:
"(...) Nie można panować nad wszystkim,co się dzieje. Można jedynie zapanować nad własnym umysłem. Starać się, żeby był jak jezioro w pogodny bezwietrzny dzień. Jeśli się da, nie wychodzić do innych. Ufać tylko sobie nawzajem. Pielęgnować wzajemną miłość i wyrażać gniew jak to, co pragnie spłonąć."
A teraz pytanie: Czy książka mi się podobała?
Przyznam się, że troszkę zasugerowałam się okładką oraz krótkim opisem z tyłu książki w związku z czym liczyłam na porywający thriller z mrocznym i złowieszczym lasem w tle, z wartką akcją, intrygami itd. Niestety okazało się, że jest to powieść innego rodzaju, ale nie żałuję że przeczytałam.

Zacznę od tego, że nie wiem do jakiego gatunku zaliczyć tę powieść. Ma elementy zarówno kryminału jak i thrillera, a i wątek romantyczny też się znalazł (choć niezbyt rozbudowany),ale najwięcej ma chyba z powieści psychologicznej. Każda postać ma swoją przeszłość, która rzutuje w mniejszym lub większym stopniu na to kim są w tej chwili. Muszę przyznać, że nie jest to lekka...

Jeśli po pół roku nie mogę sobie przypomnieć o czym była książka, to chyba mnie nie porwała.

Jeśli po pół roku nie mogę sobie przypomnieć o czym była książka, to chyba mnie nie porwała.

Zdecydowanie najsłabsza z pozycji tego autora. O ile powolne tępo akcji nie przeszkadzało mi w "Trzynastu księżycach" o tyle tu....nie potrafiłam zmęczyć tej książki. W mojej opinii zwykłe czytadło.

Zdecydowanie najsłabsza z pozycji tego autora. O ile powolne tępo akcji nie przeszkadzało mi w "Trzynastu księżycach" o tyle tu....nie potrafiłam zmęczyć tej książki. W mojej opinii zwykłe czytadło.

Powieść idealna do sfilmowania.

Powieść idealna do sfilmowania.