Przedksiężycowi, tom 1

Zacząłem czytać nie mając żadnych oczekiwań (na książkę wpadłem przypadkiem) i może dlatego bawiłem się całkiem nieźle. Ta pozycja ma dużo do zaoferowania jako tzw. "guilty pleasure", natomiast powstrzymałbym się od stwierdzenia, że to bardzo dobry tytuł. Warto też wiedzieć o czymś jeszcze - pierwszy tom wyraźnie nie kończy opowieści. Autorka prawdopodobnie z góry założyła, że będzie to trylogia. Za to lekki minus, bo o ile rozumiem to, to mimo wszystko uważam, że przynajmniej pierwszy tom powinien zachęcać i zawierać spójną historię samą w sobie, a tutaj wyraźnie coś się nie kończy.

Nie zmienia to jednak faktu, że powieść może intrygować. Mieszają się tutaj motywy science fiction z jakiś steam- lub futurepunkiem, w połączeniu ze swoistą dystopią. Mamy dwa wątki - mniejszy, odkrywców, którzy przybyli na nieznaną planetę oraz przeważający, mieszkańców miasta Lunapolis, sterowany przez tytułowych Przedksiężycowych. I w sumie mam ochotę na tym poprzestać, ponieważ odkrywanie tego, co tutaj w ogóle się dzieje i na czym polega, to jedna z zalet tej powieści. Autorka wcale tutaj nie wyjaśnia wszystkiego na początku - dawkuje informacje, pozwala się domyślać, a potem czasem rozwiewa wątpliwości. Czyli typowy sandersonizm. A w połączeniu z klimatem tego miasta i realiami, daje to fascynujące i czasem trochę niepokojące emocje podczas czytania. A na pewno autorka zostawiła jeszcze coś na drugi i trzeci tom.

Niestety, jest jeszcze coś, o czym muszę wspomnieć - zawiązana tutaj akcja nie do końca trzyma się kupy. Coś się dzieje, jest jakaś intryga (niekoniecznie jedna),ale nie do końca wiadomo, co jest celem, co kieruje bohaterami i właściwie, o co teraz toczy się gra. Oczywiście, to nie jest tak, że w ogóle nie wiadomo, ale jako czytelnik nie czułem, że rzeczywiście uczestniczę w jakimś rozpisanym z góry scenariuszu, tylko raczej obserwuję, jak wydarzenia się toczą swoim rytmem. Być może był to celowy zabieg, być może też znowu związane jest to ze skonstruowaniem tego jako trylogii, ale mam wrażenie, że zabrakło tutaj jakiegoś zdecydowania. Jednak, paradoksalnie, to też sprawia, że bardziej przywiązujemy się do bohaterów (bo to oni są tutaj w pierwszym szeregu),żałujemy ich, kibicujemy, wściekamy się i w efekcie mamy wspomniany na początku efekt "guilty pleasure".

Powiem wprost - pod kątem literackim mam zastrzeżenia do tej książki. Ale historia, miasto (ten klimat!) i losy bohaterów tak mnie zaciekawiły, że na pewno przeczytam kolejne tomy.

Zacząłem czytać nie mając żadnych oczekiwań (na książkę wpadłem przypadkiem) i może dlatego bawiłem się całkiem nieźle. Ta pozycja ma dużo do zaoferowania jako tzw. "guilty pleasure", natomiast powstrzymałbym się od stwierdzenia, że to bardzo dobry tytuł. Warto też wiedzieć o czymś jeszcze - pierwszy tom wyraźnie nie kończy opowieści. Autorka prawdopodobnie z góry założyła,...

Annę Kańtoch znam z kryminałów, które lubię. Postanowiłam sprawdzić pierwszy gatunek, dzięki któremu stała się popularna i tu - rozczarowanie. Być może postawiłam nie na tę książkę co trzeba, ale "Przedksiężycowi", a przynajmniej tom pierwszy nie jest dla mnie. Prościutka fabuła, prościutki język wszystko w standardzie YA. Da się przeczytać, ale po co....

Annę Kańtoch znam z kryminałów, które lubię. Postanowiłam sprawdzić pierwszy gatunek, dzięki któremu stała się popularna i tu - rozczarowanie. Być może postawiłam nie na tę książkę co trzeba, ale "Przedksiężycowi", a przynajmniej tom pierwszy nie jest dla mnie. Prościutka fabuła, prościutki język wszystko w standardzie YA. Da się przeczytać, ale po co....

Ta książka mnie niestety zawiodła. Przyciągnęła mnie okładka, opis, pesymistyczny obraz świata przyszłości, ale treść niestety rozczarowała. Książka jest dosyć nierówna, ma ciekawe wątki, ale ogólna fabuła moim zdaniem bardzo się sypie, jest mało spójna, a co najważniejsze kompletnie nie wciąga. Jest w tej powieści kilka fajnych pomysłów, ale jest też bałagan i wiele nieciekawych wątków. Nie udało mi się polubić bohaterów powieści, a nawet momentami czułam do nich niechęć. Książka mnie wymęczyła, do tego stopnia, że jej nie dokończyłam. Nie ciekawi mnie kim są Przedksiężycowi i co się stanie jak się obudzą. Z żalem, ale nie polecam.

Ta książka mnie niestety zawiodła. Przyciągnęła mnie okładka, opis, pesymistyczny obraz świata przyszłości, ale treść niestety rozczarowała. Książka jest dosyć nierówna, ma ciekawe wątki, ale ogólna fabuła moim zdaniem bardzo się sypie, jest mało spójna, a co najważniejsze kompletnie nie wciąga. Jest w tej powieści kilka fajnych pomysłów, ale jest też bałagan i wiele...

Zaskoczyła mnie pani Kańtoch swoim pomysłem na powieść fantasy- poniekąd ten gatunek to nie była, o ile wiem, jej domena. Z wystawieniem oceny na razie się wstrzymam, dopóki nie wyrobię sobie opinii po przeczytaniu pozostałych tomów. W każdym razie banalne i tuzinkowe to nie było.
Zgłębianie tajemnic egzystencji mieszkańców miasta Lunapolis dość mocno mnie ,,wciągnęło". To osobliwe miejsce (równie piękne jak i przerażające) rządzi się swoimi prawami. Potomstwo można zamówić w rywalizujących ze sobą ,,koncernach"- Ekwilibrium lub Principium. Dosłownie jak szafę na wymiar. Duszoinżynierzy wyposażą milusińskich w wybrane przez rodziców cechy. Wszystko jest tu kwestią odpowiedniej ceny. Nawet dorośli mogą kombinować w swojej genetyce, jeśli dysponują odpowiednimi funduszami. Kupić sobie cenne walory dla ciała lub umysłu. Samodoskonalenie to szansa na przetrwanie.
Ponieważ posiadanie odpowiednich zdolności i talentów jest w tym dziwnym miejscu sprawą życia... lub zagłady. Bowiem dokonują się tu cyklicznie Skoki- momenty przeniesienia w inny, lepszy wymiar. Ale dostąpią tego szczęścia tylko ludzie najzdolniejsi. A jednostki gorzej rokujące, słabsze znikają, odchodzą w niebyt. Żyją w mroczniejszej, beznadziejnej rzeczywistości, jakby gorszej kopii miasta, które jakiś czas jeszcze funkcjonuje, ale z czasem zaczyna podupadać, a życie w nim zamiera. Takich miast- widm po każdym Skoku przybywa- są wręcz całe ich pokłady, jak w nieczynnej kopalni...
O losie mieszkańców decydują tajemniczy Przedksiężycowi. To oni stoją za ich selekcją i stopniową depopulacją miasta. Tak naprawdę, trudno przewidzieć, kto zyska aprobatę Przedksiężycowych, a kto skazany zostanie na anihilację..
Na końcu zaś czasów zapowiedziane jest Przebudzenie- którego dostąpią nieliczni i najlepsi, creme de la creme ludzkości. Podejrzewam, że będzie to coś w rodzaju Nowego Wspaniałego Świata.
Autorka wykreowała przeróżnych bohaterów- jedni szamoczą się w tej pokręconej rzeczywistości, inni się do niej naginają. Wielu z nich posiada uczuciowość co najmniej dziwną. Są też postacie odrażające, okrutne. Niemal wszyscy mają w sobie coś irytującego. No i nie należy zapominać o krążących w metropolii mechanoidach i przeróżnych innych osobliwościach.
Pani Kańtoch pisze bardzo plastycznie i obrazowo. Niemniej są całe fragmenty spisane językiem pompatycznym, wręcz sztucznym. Ale niech tam, przyjmuję to z dobrodziejstwem inwentarza. Kolejny tom już czeka na półce. A w nim losy Finnena, Kairy, Niraja, Daniela i pozostałych. Może bohaterowie jakoś ewoluują w dobrym kierunku, może w końcu dadzą się polubić? Ciekawe, co z tej historii wyniknie.

Zaskoczyła mnie pani Kańtoch swoim pomysłem na powieść fantasy- poniekąd ten gatunek to nie była, o ile wiem, jej domena. Z wystawieniem oceny na razie się wstrzymam, dopóki nie wyrobię sobie opinii po przeczytaniu pozostałych tomów. W każdym razie banalne i tuzinkowe to nie było.
Zgłębianie tajemnic egzystencji mieszkańców miasta Lunapolis dość mocno mnie...

Przeczytalam polowe. Niezbyt wciqgajaca historia , lapalam sie na tym ze zaczynalam myslec o czym innym

Przeczytalam polowe. Niezbyt wciqgajaca historia , lapalam sie na tym ze zaczynalam myslec o czym innym

Trochę nie wiem co tutaj napisać. Nie wiem też do końca jak tę książkę ocenić, bo w trakcie lektury byłem wyraźnie skołowany. Skołowany, ale również w specyficzny sposób zauroczony.

Bo wydaje mi się, że ciężko nie być zauroczonym. Książka ma mnóstwo ciekawych motywów, konceptów, czy zabiegów fabularnych. Być może jest to też wada, bo nawet ja na pewnym etapie czułem przesyt. Nie mogę jednak odmówić Annie Kańtoch, że ma niesamowitą wyobraźnię.

Wyobraźnię, ale również pióro. "Przedksiężycowi I", to świetnie napisana książka. Język buduje niepodrabialny klimat i sprawia, że przez książkę się płynie. Nieczęsto zwracam uwagę na to jak książka jest napisana, ale tu podobało mi się to niemożebnie.

O fabule ciężko mi mówić, bo jest z nią związany mój główny problem - nie mam mianowicie pojęcia do czego Anna Kańtoch zmierza. Nie mam pojęcia na czym się skupić, co jest motywem przewodnim i na co autorka położy nacisk w kolejnych tomach. Jasne, jest to dopiero pierwszy tom, ale gdy po skończeniu książki czuję głównie dezorientację, to raczej nie jest to dobry znak.

Ta książka ma w sobie wiele - powieść przygodowa, romans, historia o podróży w czasie, motywy charakterystyczne dla klasycznego sci-fi, historia dworska. No jest bogato, to na pewno.

Bohaterowie są interesujący, ale niektórzy są nakreśleni trochę zbyt grubą kreską jak na mój gust. Równocześnie w jakimś stopniu pasują oni do świata, w którym się znajdują i śledzi się ich dobrze. Nie są to najbardziej zniuansowane portrety psychologiczne, ale swoją rolę spełniają.

Nie wiem co będzie dalej. Jestem zaciekawiony, jest zauroczony i czuję delikatne obawy. Ale równocześnie trzymam kciuki, mocno.

O książce mówię więcej w załączonym filmie.
Miłego dnia!

Trochę nie wiem co tutaj napisać. Nie wiem też do końca jak tę książkę ocenić, bo w trakcie lektury byłem wyraźnie skołowany. Skołowany, ale również w specyficzny sposób zauroczony.

Bo wydaje mi się, że ciężko nie być zauroczonym. Książka ma mnóstwo ciekawych motywów, konceptów, czy zabiegów fabularnych. Być może jest to też wada, bo nawet ja na pewnym etapie czułem...

O Pani Kańtoch czytałem różne opinie i długo obawiałem się, czy podejść do tej serii. Czekałem na odpowiedni moment, bo spodziewałem się trudnej lektury. No i się nie pomyliłem, ale było warto.

Po zaiste intrygującym początku i masie tajemniczości wywołanej światem zgoła odmiennym od naszego powoli, ale to bardzo powoli zagłębiamy się w to uniwersum. Nie jest łatwo. Na przeszkodzie staje nam dziwne słownictwo, przedziwne wydarzenia, bardzo oryginalne postacie i cała masa tajemniczości.

Świat jest dziwny, ale krok po kroku zaczynamy rozumieć rządzące nim mechanizmy i zanim dobijemy do końca tej części jest już naprawdę nieźle, ale... no właśnie. Nie spodziewajmy się fajerwerków na koniec. Książka wygląda jakby była tylko małym urywkiem większej powieść, więc przeczytanie kolejnych dwóch część jest wręcz koniecznością! W przeciwnym razie zostajemy z niczym. Nic nie wiemy. I jedyne co nam pozostaje do głęboka niewypełniona pustka.

Mimo tego naprawdę warto się w nią zagłębić, bo świat jest mega oryginalny.

O Pani Kańtoch czytałem różne opinie i długo obawiałem się, czy podejść do tej serii. Czekałem na odpowiedni moment, bo spodziewałem się trudnej lektury. No i się nie pomyliłem, ale było warto.

Po zaiste intrygującym początku i masie tajemniczości wywołanej światem zgoła odmiennym od naszego powoli, ale to bardzo powoli zagłębiamy się w to uniwersum. Nie jest łatwo. Na...

Interesująca koncepcja, ale mam wrażenie, że całość można będzie docenić dopiero po lekturze kolejnych tomów. Na razie zostawiam bez oceny.

Interesująca koncepcja, ale mam wrażenie, że całość można będzie docenić dopiero po lekturze kolejnych tomów. Na razie zostawiam bez oceny.

Przyznam, że na razie nie wiem, jak tę książkę ocenić. Za wiele rzeczy jest tu wciąż niejasnych, poczekam jak to się rozwinie w kolejnych tomach.

Przyznam, że na razie nie wiem, jak tę książkę ocenić. Za wiele rzeczy jest tu wciąż niejasnych, poczekam jak to się rozwinie w kolejnych tomach.

Jaka to wspaniała koncepcja. I jaki ciekawy świat przedstawiony. Czyta się po prostu wspaniałe!

Jaka to wspaniała koncepcja. I jaki ciekawy świat przedstawiony. Czyta się po prostu wspaniałe!