Name: Zdeptana róża
Rating: 6,3 (15 reviews)
Author: Stefania Jagielnicka-Kamieniecka
ISBN: 978-83-6354-832-2

Question 1

O czym jest Zdeptana róża?

Accepted Answer

Kolejna powieść Stefanii Jagielnickiej-Kamienieckiej „Zdeptana róża” to wciągająca historia zdeprawowania religijnej dziewczyny i zniszczenia przez PRL-owski reżim wartościowego człowieka.

Bohaterka książki, dziennikarka Bożena Kubicka przeżywa tragedię. Bezpieka upatrzyła ją sobie na konfidentkę w artystycznym środowisku, w którym się obracała, pisząc na tematy kulturalne. Przyczyniła się do tego w pewnej mierze jej przyjaźń z koleżanką pełniącą rolę sekretarza redakcyjnej organizacji partyjnej. „Nasza przyjaźń zaczęła się od dyskusji literackich, prowadzonych w stołówce. Okazało się, że w całej redakcji tylko my dwie tak łapczywie pochłaniałyśmy książki. Czytałyśmy w zasadzie te same, z wyjątkiem filozoficznych, psychologicznych i religijnych, które nie wzbudzały zainteresowania Agaty. Ona czytała tylko beletrystykę. A jednak u niej w mieszkaniu, gdzie czułyśmy się bezpiecznie, najczęściej dyskutowałyśmy na tematy religijne, światopoglądowe i - co najgorsze – polityczne. Wyniosłam z domu obrzydzenie do systemu, który tak bardzo skrzywdził mego ojca, czego nie ukrywałam przed Agatą” – wyjaśnia w książce dziennikarka, jak doszło do tej brzemiennej w skutkach przyjaźni. 
Pech prześladował ją już od powojennego dzieciństwa w Bytomiu, gdzie jej repatriowana z kresów rodzina spotkała się z wrogością Ślązaków nienawidzących przybyszów. Wbrew temu była ufnym dzieckiem, przyjaźnie nastawionym do swego otoczenia i taką pozostała aż do chwili, gdy zaczęły się szykany bezpieki. Nie miała za złe kolegom i koleżankom przynależności do partii, chociaż sama niewzruszenie opierała się naciskom na wstąpienie do niej. Uważała, że chrześcijańska miłość bliźniego nakazuje pozytywny stosunek nawet do komunistycznych władców. „Wielu wstępowało do partii z takim nastawieniem, tworząc wraz z bezpartyjnymi pozytywy ówczesnej rzeczywistości, wbrew komunistycznemu systemowi i sprzedajnym aparatczykom. Przeto darzyłam sympatią wszystkich bez wyjątku, a zwłaszcza ludzi z najbliższego otoczenia, redakcyjnych kolegów i koleżanki” – wyznaje. Jej otoczenie niestety nie odwzajemniało tych uczuć, co najmocniej dało się jej we znaki, gdy postanowiła urodzić nieślubne dziecko.

Już jako młoda dziewczyna szukała w czytaniu książek wytchnienia od stresu rozdarcia między nienawidzącymi PRL-owskiej rzeczywistości rodzicami a komunistyczną indoktrynacją w szkole. Żyła marzeniami o ucieczce do innego piękniejszego świata. Ich spełnienie stanowiło dla niej w pewnej mierze dostanie się na studia do szkoły teatralnej w Krakowie - jej ukochanym mieście. Spotkał ją jednak zawód. Wykładowca filozofii „marksizmu-leninizmu”, będący równocześnie profesorem głównego przedmiotu aktorskiego, uwziął się, by uczynić z niej swą kochankę. Ów podstarzały lowelas wzbudzał w niej taką odrazę, że przestała chodzić na jego zajęcia, w konsekwencji czego została wydalona z uczelni, zmuszona do powrotu do ponurego Bytomia i podjęcia wyczerpującej pracy w prymitywnym środowisku. Ukończyła jednak studia zaoczne, po czym udało się jej zatrudnić w gazecie codziennej, co początkowo ją satysfakcjonowało, gdyż pisała na tematy kulturalne, lecz z biegiem czasu mocno rozczarowało. 
W życiu osobistym też nie miała szczęścia. Po paru opisanych zabawnie niewinnych przygodach erotycznych, kilkakrotnie przeżyła cierpienie spowodowane niezbyt szczęśliwie ulokowanymi uczuciami. Po niefortunnej aferze z żonatym mężczyzną, zakończonej aborcją i po tragicznie przerwanej wielkiej miłości poświęciła się całkowicie samotnemu wychowywaniu syna, którego urodzenie stanowiło jedyny promień szczęścia w jej smutnym życiu. Śmierć dziecka pod kołami samochodu zrujnowała wszystkie jej plany i ograbiła z energii.

Na tym jednak nie skończył się jej życiowy pech. Prawdziwa tragedia zaczęła się, gdy bezpieka upatrzyła ją sobie na tajnego współpracownika, inwigilującego artystyczne środowisko. Szykany bezpieki i groźba utraty jedynego źródła dochodów wpędziły ją w depresję. Miary dopełniła śmierć jedynego ukochanego brata w wypadku samochodowym i kobieta wylądowała w szpitalu psychiatrycznym, gdzie przeżyła koszmar. Po wyjściu z niego uświadomiła sobie, jak bardzo nienawidzi tego ustroju, tego horrendalnego fałszu, tych „towarzyszy”. Postanowiła za wszelką cenę uwolnić się z żelaznego uścisku bezpieki. Wymyśliła przewrotny scenariusz postępowania, który miał jej to umożliwić, zdając sobie sprawę, że przyjdzie jej za jego realizację zapłacić wysoką cenę.

Czy udało się jej urzeczywistnienie tego planu dowiadujemy się w zaskakującym zakończeniu, stanowiącym dość wątpliwy happy end.

Książkę czyta się jednym tchem, nie rzadko wybuchając śmiechem pod wpływem tragikomicznych epizodów, doskonale charakteryzujących życie w tamtych ponurych czasach.

Question 2

Kim jest Stefania Jagielnicka-Kamieniecka?

Accepted Answer

Stefania Jagielnicka-Kamieniecka jest dziennikarką, poetką i powieściopisarką, absolwentką Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, zamieszkałą obecnie w Wiedniu. Wychowała się w Bytomiu. Po ukończeniu studiów prawniczych przeniosła się do Katowic, gdzie pracowała jako dziennikarka w „Dzienniku Zachodnim”, aż do powstania „Solidarności”. Po internowaniu wyemigrowała do USA, gdzie w Phoenix i Tucson (Arizona) wygłosiła szereg odczytów związanych z tematyką tego ruchu społecznego. W 1983 roku uzyskała honorowe dożywotnie członkostwo Arizona Press Club w Phoenix. Otrzymała je za „walkę o możność pisania prawdy”, jak uzasadniono. Podjęła ją już na parę lat przed powstaniem hasła: „Prasa kłamie”, zajmując się jako osoba bezpartyjna w „Dzienniku Zachodnim” w Katowicach publicystyką kulturalną oraz reportażem, szukając niestrudzenie tych rejonów, w których pisanie prawdy było możliwe, czym zyskała popularność u czytelników. Już w październiku 1980 roku jako pierwsza w Polsce wśród profesjonalnych dziennikarzy przeszła na etat do prasy „Solidarności”, gdzie początkowo redagowała wkładkę tego Związku w „Głosie Huty Katowice”, a gdy w kwietniu 1981 powstał tygodnik „Solidarność-Jastrzębie” zajęła w nim stanowisko kierowniczki działu związkowego, z którego po pewnym czasie zrezygnowała, aby zająć się wyłącznie publicystyką w tym tygodniku.
Po przeniesieniu się ze Stanów do Niemiec pisała w dziennikach: „Neue Westfälische” w Minden, „Rhein-Neckar-Zeitung” w Heidelbergu i w piśmie Polskiej Misji Katolickiej w Niemczech „Nasze Słowo“. Pod koniec roku 2002 ukazał się jej tomik poezji, zatytułowany „Leichter als Atem” (Lżejsza niż oddech),po czym reportaże pod tytułem „Wege zum Erfolg”(Drogi do sukcesu) i „Wege zur Erfüllung” (Drogi do spełnienia) oraz wspomnienia zatytułowane „Sprung über den Abgrund” (Skok nad przepaścią). Wydano również jej książki napisane w języku polskim: dwie powieści — „Sen“ i „Wielki Manipulator“, wspomnienia „Skok nad przepaścią“ oraz dwa tomiki wierszy.
Po przeniesieniu się do Wiednia zaczęła publikować książki na polskim rynku wydawniczym. Do tej pory ukazało się już dwadzieścia jej powieści. W roku 2012 zdobyła główną nagrodę w konkursie wydawnictwa „Astrum” na powieść za książkę „W żelaznym uścisku”.

Strona autorska:
https://www.facebook.com/sjagielnicka/

Question 3

Do jakiego gatunku należy Zdeptana róża?

Accepted Answer

Zdeptana róża należy do gatunku literatura piękna i ma 197 stron.

Question 4

Gdzie kupię książkę Zdeptana róża?

Accepted Answer

Sprawdź gdzie kupić najtaniej książkę Zdeptana róża

Question 5

Co napisał(-a) Stefania Jagielnicka-Kamieniecka?

Accepted Answer

Zobacz ostatnio wydane książki autora:

Question 6

Szukasz cytatu z książki Zdeptana róża?

Accepted Answer

Nagle przyszło mi do głowy inne niepokojące pytanie: „A czy ja tak naprawdę kogoś kocham?.. Wmawiam to sobie, wmawiam!” – zwątpiłam. „Nie ma miłości w mym życiu, to znaczy, że... nie ma w nim Boga. Życie spopieliło we mnie zdolność do miłości. Zresztą? – machnęłam ręką i wzruszyłam ramionami. Komu potrzebna moja miłość?... Jeden tylko Bóg pragnie mej miłości. Ale czy ja go kocham? Niby wierzę w Niego, lecz nie modlę się od dawna, nie chodzę do kościoła... Jak mam go kochać, skoro nic o Nim nie wiem” - znów wzruszyłam ramionami. „Tak wiele się o Nim naczytałam, kiedyś modliłam się gorąco, a mimo to nie mam o Nim pojęcia. Jest nieuchwytnym duchem, nieosiągalnym. O co mu w ogóle chodzi? Dlaczego tak trudno mi uwierzyć, że moja dusza będzie żyła wiecznie, że ciało nie jest ważne?.. Ach, lepiej już, żeby nie było tego życia wiecznego, bo... może po śmierci istotnie znalazłabym się w piekle” – pomyślałam z goryczą. Pamiętałam, że wyszłam wówczas na balkon. Niebo było zachmurzone, siąpił drobny deszczyk. „Czy oprócz Boga ktoś potrzebuje mej miłości?” - powtarzałam w myśli to gorzkie pytanie. „Rodzice i Jędruś potrzebują mojej pomocy a nie miłości... Niczym są te moje osiągnięcia, cały ten mój wysiłek i zdyscyplinowanie wobec braku kochającego męża i dzieci...” Patrzyłam w zamgloną przestrzeń i nagle... podjęłam decyzję o urodzeniu dziecka! Ono będzie mnie bezinteresownie i szczerze kochało. Ono będzie spragnione mej miłości.
Codziennie nowe cytaty z najpopularniejszych książek Cytaty, aforyzmy, sentencje z książek

Zdeptana róża

Porównaj ceny

Patronaty LC

Książki autora

Mogą Cię zainteresować

Oceny

OPINIE i DYSKUSJE

Książka na półkach

Cytaty

Podobne książki

Przeczytaj także