Tygrysy w porze czerwieni

Czy lubicie być podczas lektury zaskakiwani?
Ja bardzo.
Tutaj zaskoczeń było wiele, a najciekawsze jest to, że mniej więcej do połowy książki zupełnie się ich nie spodziewałam.*

Fabuła pozornie wydaje się być niewyszukana. Autorka opowiada, w sposób lekki i sprawny, o losach Nick i jej kuzynki Heleny, które tuż po zakończeniu II Wojny Światowej, układają sobie życie w nowej, powojennej rzeczywistości.

Relacje między Nick, Heleną, ich mężami i dziećmi stanowią szkielet tej powieści, a następujące w ich życiu wydarzenia pokrywają go kolejnymi warstwami tkanki.
Są to relacje skomplikowane, a zrozumienie ich istoty nie było wcale łatwe. Tym bardziej, że autorka stosuje zabieg zmiany perspektywy i opowiada historię z punktu widzenia każdej z postaci.
I to właśnie w tym elemencie spotkało mnie najwięcej zaskoczeń. Musiałam rewidować wiele wcześniejszych założeń, a tych które stawiałam na ich miejscu też wcale nie byłam pewna.

Co do postaci, to nie polubiłam zarówno Nick, jak i Heleny, ale jednocześnie każda z nich budziła w jakiś sposób moje współczucie.
Moją sympatię zdobyła za to Daisy, córka Nick, która wydaje mi się być promieniem słońca w tej opowieści, pełnej cieni.

Ta powieść to debiut autorki, jednak zupełnie nie można tego odczuć.
Wszystko jest przemyślane, zgrabnie skonstruowane, z logiczną fabułą i wiarygodnym przekazem.

…………………………………………..

*Oczywiście można by dyskutować czy gdybym się spodziewała zaskoczeń to czy mogłabym być zaskoczona, ale przecież wiecie o co mi chodzi😉

Czy lubicie być podczas lektury zaskakiwani?
Ja bardzo.
Tutaj zaskoczeń było wiele, a najciekawsze jest to, że mniej więcej do połowy książki zupełnie się ich nie spodziewałam.*

Fabuła pozornie wydaje się być niewyszukana. Autorka opowiada, w sposób lekki i sprawny, o losach Nick i jej kuzynki Heleny, które tuż po zakończeniu II Wojny Światowej, układają sobie życie w...

7 / 10

7 / 10

Zachęcona recenzjami znalezionymi w necie - kupiłam w ciemno i książka mi się nie podobała. :-(
Bez porównania z Robertem Goddardem czy Kate Morton, jeśli chodzi o zagadki z przeszłości, tajemniczość, historię i zbrodnię w tle. Nudna, przegadana, wprawdzie niezła językowo, ale to za mało, żeby mnie wciągnęła. Czytałam z nadzieją, że jednak mnie zaintryguje, ale na próżno.
Dla mnie narracja (z podziałem na bohaterów) nie była porywająca, niby zachwiana chronologia, ale bez uzasadnienia, jak się okazało, postaci też takie sobie (myślałam, że rozwiną się jednak więcej np. wątki Heleny i jej męża albo tej wojennej Ewy),takie trochę przegadane.
Rozczarowała mnie na miarę "Zapachu cedru" kilka lat temu, o którym też na LC kiedyś pisałam.

(wrzesień 2013)

Zachęcona recenzjami znalezionymi w necie - kupiłam w ciemno i książka mi się nie podobała. :-(
Bez porównania z Robertem Goddardem czy Kate Morton, jeśli chodzi o zagadki z przeszłości, tajemniczość, historię i zbrodnię w tle. Nudna, przegadana, wprawdzie niezła językowo, ale to za mało, żeby mnie wciągnęła. Czytałam z nadzieją, że jednak mnie zaintryguje, ale na...

"- Kochacie się?
- Tak. Ale poza tym jesteśmy małżeństwem.
- To rzadkość."

"Czasami coś, czego nawet nie próbowałaś sobie wyobrażać, okazuje się niezwykle łatwe."

"Ludzie mówią przecież, że można się przyzwyczaić do wycia syren alarmów przeciwlotniczych. Człowiek czeka podobno na nieuchronne, potem próbuje udawać, że nic nie słyszy, aż wszystko się kończy i można swobodnie zacząć kląć."

"Czasami mam ochotę zedrzeć z siebie ubranie i wybiec całkiem nago na ulicę z dzikim wrzaskiem. Po prostu dla jakiejś, cholera, odmiany!"

"- Szpiegowałeś ją.
- Nie nazwałbym tego szpiegowaniem. Raczej zdobywaniem wiedzy."

"Wiadomości szybko się rozchodzą. A złe wiadomości rozchodzą się najszybciej."

"Nie jestem podglądaczem. Prowadzę obserwacje naukowe."

"Świat jest okrutny dla niewinnych."

"Nigdy nic nie wiadomo, zwłaszcza z dziewczyną, która jeździ motocyklem."

"Czasem człowiek ma wrażenie, że płonie cały świat, prawda?"

"Kiedy zawierasz małżeństwo, zawsze wybierasz najlepszą osobę ze swojego kręgu, a potem modlisz się do Boga, żeby ten krąg nigdy się nie rozrósł. Ale on zawsze się poszerza, wiesz?"

"- Kochacie się?
- Tak. Ale poza tym jesteśmy małżeństwem.
- To rzadkość."

"Czasami coś, czego nawet nie próbowałaś sobie wyobrażać, okazuje się niezwykle łatwe."

"Ludzie mówią przecież, że można się przyzwyczaić do wycia syren alarmów przeciwlotniczych. Człowiek czeka podobno na nieuchronne, potem próbuje udawać, że nic nie słyszy, aż wszystko się kończy i można...

Postać Nick mnie irytowała, Eda przerażała, Hughesa rozczulała (choć nie jestem pewna, czy to dobre określenie),Heleny intrygowała, a Daisy była neutralna.

Postać Nick mnie irytowała, Eda przerażała, Hughesa rozczulała (choć nie jestem pewna, czy to dobre określenie),Heleny intrygowała, a Daisy była neutralna.

Debiutancka książka Lizy Klaussmann to polifoniczna powieść obyczajowa o (nie)idealnej rodzinie. Historia lepka, odurzająca oparami alkoholu, przygniatająca ciężarem tajemnic i niedomówień. Proza klimatyczna, ale lekko nużąca i monotonna.

Bohaterami „Tygrysów w porze czerwieni” są członkowie rodzin Derringerów i Lewisów. Właśnie skończyła się druga wojna światowa. Dwie zżyte ze sobą kuzynki siedzą na werandzie rodzinnej posiadłości Tiger House i oddają się marzeniom o przyszłości. Przebojowa Nick czeka na powrót męża z Europy. Spragniona uczuć Helena ma udać się do Hollywood, gdzie czeka na nią narzeczony, Avery Lewis. Kobiety przepełnia radość i nadzieja na wspaniałą, wypełnioną miłością przyszłość. Obje bohaterki przekonają się wkrótce, że rzeczywistość bardzo rzadko pokrywa się z marzeniami, a życie pisze dla ludzi przedziwne, przewrotne scenariusze.

Nick nie potrafi odnaleźć się w roli idealnej, amerykańskiej żony. Jej męża Hughesa zdają się trapić wojenne wspomnienia, mężczyzna wyraźnie dystansuje się od Nick. Córka pary, szara myszka Daisy, przeżywa dramat pierwszej, nieszczęśliwej miłości u boku popularnej matki, która skupia na sobie uwagę otoczenia. Helena pada ofiarą naciągacza mającego obsesję na punkcie zmarłej kochanki. Zaślepiona miłością kobieta wkrótce popada w nałóg. Jej syn, Ed, jest zamkniętym w sobie, przejawiającym niepokojące skłonności chłopakiem chadzającym własnymi ścieżkami; jedna z nich prowadzi go do ukrytej w zagajniku wiacie, gdzie znajduje okaleczone zwłoki kobiety.

Każda z wyżej wspomnianych postaci otrzymała w powieści swoje pięć minut. Utwór został podzielony na pięć części, których narracja skupia się na jednym z przedstawionych bohaterów. Czytelnik obserwuje te same wydarzenie z perspektywy wielu postaci. Okazuje się, że z pozoru idealna, kochająca się rodzina wcale nie jest tak nieskazitelna. Pod uśmiechem i życzliwością buzują mroczne i destrukcyjne emocje, wzajemne pretensje, głęboko skrywana niechęć. Za pudrowymi pastelami spokojnych obrazków przedstawiających eleganckie i zawsze poprawne panie domu oraz ich szarmanckich, pracowitych i uczciwych mężów, kryją się ciemne i chaotyczne myśli, uczucia i pragnienia.

Dopiero morderstwo popełnione w pobliży Tiger House uświadamia bohaterom, że wszyscy ukrywają się za fasadą poprawności, pod którą znajdują się prawdziwe, niedostępne dla nikogo oblicza. Morderstwo nie wprowadza do fabuły wątku kryminalno-detektywistycznego. Stanowi ono punkt symboliczny, moment, w którym bohaterowie uświadamiają sobie, że każdy człowiek na wiele twarzy i osobowości – jedną dla rodziny, jedną dla sąsiadów, jedną ukrytą w głębokich czeluściach własnej istoty; dzięki polifonicznej narracji czytelnik uzyska możliwość przyjrzenia się wszystkim tym wizerunkom.


zaczarowane-strony.blogspot.com

Debiutancka książka Lizy Klaussmann to polifoniczna powieść obyczajowa o (nie)idealnej rodzinie. Historia lepka, odurzająca oparami alkoholu, przygniatająca ciężarem tajemnic i niedomówień. Proza klimatyczna, ale lekko nużąca i monotonna.

Bohaterami „Tygrysów w porze czerwieni” są członkowie rodzin Derringerów i Lewisów. Właśnie skończyła się druga wojna światowa. Dwie...

Książkę czyta się nieźle, choć lekkością pióra nie powala (jednakże może nie być to wadą autorki, a jedynie tłumacza). Trudno byłoby mi jednoznacznie określić o czym ta książka jest. Dla mnie jest to psychologiczne studium postaci, głównych bohaterów, które zostało zrobione naprawdę rzetelnie. Dobra obyczajowa książka z naciskiem na psychologiczną naturę człowieka. Oceniam na mocne 6 gwiazdek.

Książkę czyta się nieźle, choć lekkością pióra nie powala (jednakże może nie być to wadą autorki, a jedynie tłumacza). Trudno byłoby mi jednoznacznie określić o czym ta książka jest. Dla mnie jest to psychologiczne studium postaci, głównych bohaterów, które zostało zrobione naprawdę rzetelnie. Dobra obyczajowa książka z naciskiem na psychologiczną naturę człowieka. Oceniam...

jakoś nie mogłam się wciągnąć - ciężka i nudnawa - od drugiej strony sprawdzałam ile do końca... niestety wciąż było za dużo :(

jakoś nie mogłam się wciągnąć - ciężka i nudnawa - od drugiej strony sprawdzałam ile do końca... niestety wciąż było za dużo :(

Świetna książka! Bardzo dobrze się czytało, wciągająca fabuła, rewelacyjny klimat Ameryki lat 50-tych, tajemnica. To co bardzo mi się spodobało to pomysł z przedstawieniem tej samej historii z perspektywy kilku osób i retrospekcje. Dzięki podziałowi na osoby i daty (każdy ważny bohater miał swoją część książki) wszystko było przejrzyste.
+ Piękna okładka polskiego wydania!

Świetna książka! Bardzo dobrze się czytało, wciągająca fabuła, rewelacyjny klimat Ameryki lat 50-tych, tajemnica. To co bardzo mi się spodobało to pomysł z przedstawieniem tej samej historii z perspektywy kilku osób i retrospekcje. Dzięki podziałowi na osoby i daty (każdy ważny bohater miał swoją część książki) wszystko było przejrzyste.
+ Piękna okładka polskiego wydania!

Klimatyczna książka, niemal jak film poklatkowy jeśli użyje się wyobraźni.

Klimatyczna książka, niemal jak film poklatkowy jeśli użyje się wyobraźni.