Mózg Kennedy'ego

Do połowy książki nie do końca wiedziałam o czym to na Boga ma być? No dobra był od razu trup to wiadomo raczej chyba będzie kryminał. Do tego ta okładka z czarnoskórą osobą. No i w końcu ten tytuł „Mózg Kennedy’ego”….no za nic nie mogłam załapać co ma piernik do wiatraka? Na serio. Za nic mi się to nie kleiło w sensowną całość. Wykazałam się w tym temacie całkowitą ignorancją i pewnie nie zrozumieniem tematu….trudno widocznie miałam słabsze umysłowo dni. Nie jest to cześć serii o Kurcie Wallanderze i może dlatego trochę patrzę na to przez jej pryzmat. No ta książka jest jakaś taka …inna. Trochę mało w niej tej mrocznej Skandynawii za to faktycznie bardzo dużo mrocznej Afryki. Aczkolwiek sam temat (w moim mniemaniu jego podanie będzie już samo w sobie spoilerem więc go nie zdradzę) całkiem niezły i dobrze podany, na tyle ciekawie że czytanie szło nawet dosyć sprawnie. Ale zaznaczam czegoś jej brakowało w porównaniu z Wallanderem. Można sobie tę lekturę strzelić jako taki nieco ambitniejszy rozrywkowy przerywnik między klasykami.

Do połowy książki nie do końca wiedziałam o czym to na Boga ma być? No dobra był od razu trup to wiadomo raczej chyba będzie kryminał. Do tego ta okładka z czarnoskórą osobą. No i w końcu ten tytuł „Mózg Kennedy’ego”….no za nic nie mogłam załapać co ma piernik do wiatraka? Na serio. Za nic mi się to nie kleiło w sensowną całość. Wykazałam się w tym temacie całkowitą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest w tej książce coś więcej niż akcja i intryga. Jest to drugie dno. Jest pewna historia, która ma nam zwrócić uwagę na znacznie głębszy problem. To właśnie cenię u Henninga, że stara się przemycić nam, ludziom mieszkającym w dobrobycie (większym lub mniejszym) i cywilizowanym świecie, że a Afryce życie to bardzo często egzystencja, wyzysk, mordercza praca, bieda i choroby. Wszystko to okraszone "wsparciem oraz pomocą" światowych koncernów i miliarderów z "cywilizowanego" świata.
W jego książkach da się wyczuć nutę sprzeciwu pisarza wobec takiego porządku świata. Jestem głęboko przekonany, że Henning bardzo kochał Mozambik i Maputo.

Jest w tej książce coś więcej niż akcja i intryga. Jest to drugie dno. Jest pewna historia, która ma nam zwrócić uwagę na znacznie głębszy problem. To właśnie cenię u Henninga, że stara się przemycić nam, ludziom mieszkającym w dobrobycie (większym lub mniejszym) i cywilizowanym świecie, że a Afryce życie to bardzo często egzystencja, wyzysk, mordercza praca, bieda i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak dla mnie, to jedna z lepszych powieści Mankella. Historia zawiła, ale nie wydaje mi się niewiarygodna. Jeżeli ktoś szuka wartkiej akcji w stylu zabili go i uciekł, niech omija tę pozycję szerokim łukiem. Jeśli ktoś chce poczytać o życiu ludzi innych, ale przecież wcale nie tak bardzo, o jednej z form walki dobra ze złem, o tym, co już niby wszyscy wiemy, że bogactwo demoralizuje, ale i tak lubimy sobie o tym przypominać, to powieść dla niego. Mankell w formie, on to potrafił, refleksje wciąż aktualne!

Jak dla mnie, to jedna z lepszych powieści Mankella. Historia zawiła, ale nie wydaje mi się niewiarygodna. Jeżeli ktoś szuka wartkiej akcji w stylu zabili go i uciekł, niech omija tę pozycję szerokim łukiem. Jeśli ktoś chce poczytać o życiu ludzi innych, ale przecież wcale nie tak bardzo, o jednej z form walki dobra ze złem, o tym, co już niby wszyscy wiemy, że bogactwo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę jestem zła na Mankella za marne zakończenie. Dawno go nie czytałam, a pamiętam, że lubiłam niespieszny styl pisarza. Ta powieść zainteresowała mnie od pierwszej strony. Słabłam przez afrykańskie słońce, czułam smutek bohaterki, nie rozumiałam tytułu. Naprawdę wciągnęła mnie historia i nagle koniec. Kropka. Jak niedokończona myśl.

Trochę jestem zła na Mankella za marne zakończenie. Dawno go nie czytałam, a pamiętam, że lubiłam niespieszny styl pisarza. Ta powieść zainteresowała mnie od pierwszej strony. Słabłam przez afrykańskie słońce, czułam smutek bohaterki, nie rozumiałam tytułu. Naprawdę wciągnęła mnie historia i nagle koniec. Kropka. Jak niedokończona myśl.

Pokaż mimo to

Myślę, że najwięcej straciła przez zakończenie. To było tak jakby autor nie miał już pomysłu i skończył w połowie myśli. Można było spokojnie dalej fabułę pociągnąć, a tak skończyła się zanim na dobre rozpoczęła.

Myślę, że najwięcej straciła przez zakończenie. To było tak jakby autor nie miał już pomysłu i skończył w połowie myśli. Można było spokojnie dalej fabułę pociągnąć, a tak skończyła się zanim na dobre rozpoczęła.

Pokaż mimo to

Cały świat w tej powieści jest jak szuflada. Mały i ograniczony. I zawsze znajdziesz kogoś z kim się porozumiesz po angielsku, kto cię zrozumie i oczywiście bezinteresownie ci pomoże. Bez względu na to w jakim państwie akurat wylądujesz. Co tam , wizy, walizy, szczepienia i znajomość języka! Świat należy do ciebie! Henryk zjechał Ziemię od Europy po Azję, Afrykę i Australię. Teraz matka Henryka, archeolog Louise Cantor, podąża śladami syna, którego nie znała zbyt dobrze. Po jego śmierci podjęła próbę poznania go i odkrycia co spowodowało jego śmierć. Pieniądze też nie stanowią żadnego problemu. One po prostu są w walizce albo leżą na koncie i nie wiadomo skąd się wzięły. Bardzo dogodnie, nieprawdaż. Oprócz podróży po świecie czytelnik natknie się na teorie spiskowe dotyczące produkcji nowych mutacji wirusa HIV przez koncerny, nielegalne eksperymenty na ludziach ( nie ma dowodów, ale się znajdą na pewno), na problem głodu i biedy ludności afrykańskiej. Przejmujące. Fakt, ale od razu widać, że to literatura a nie prawdziwe życie. Może być.

Cały świat w tej powieści jest jak szuflada. Mały i ograniczony. I zawsze znajdziesz kogoś z kim się porozumiesz po angielsku, kto cię zrozumie i oczywiście bezinteresownie ci pomoże. Bez względu na to w jakim państwie akurat wylądujesz. Co tam , wizy, walizy, szczepienia i znajomość języka! Świat należy do ciebie! Henryk zjechał Ziemię od Europy po Azję, Afrykę i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To pierwsza książka Mankella spośród tych nie o Wallanderze, którą przeczytałam. Nie zawiodłam się, jednak Mankell to Mankell, nawet bez Kurta. Podczas czytania towarzyszyły mi przede wszystkim takie emocje jak smutek i gniew. Niby fikcja, ale kto wie, ile podobnych rzeczy (chodzi o wykorzystywanie biednych, choroby, testowanie leków itp.) naprawdę ma miejsce? Obawiam się, że to, co przedstawił w swym utworze Mankell, niezbyt mocno odbiega od prawdy...

To pierwsza książka Mankella spośród tych nie o Wallanderze, którą przeczytałam. Nie zawiodłam się, jednak Mankell to Mankell, nawet bez Kurta. Podczas czytania towarzyszyły mi przede wszystkim takie emocje jak smutek i gniew. Niby fikcja, ale kto wie, ile podobnych rzeczy (chodzi o wykorzystywanie biednych, choroby, testowanie leków itp.) naprawdę ma miejsce? Obawiam się,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Wciągająca fabuła o nieprzemijającym podziale grup społecznych.O tragicznych losach ludzi którym los nie sprzyja.O ciemnej stronie cywilizacji i otym że mało nas którzy z historii czerpiemy wnoski.

Wciągająca fabuła o nieprzemijającym podziale grup społecznych.O tragicznych losach ludzi którym los nie sprzyja.O ciemnej stronie cywilizacji i otym że mało nas którzy z historii czerpiemy wnoski.

Pokaż mimo to

Czytając tę książkę miałem wrażenie że to Ludlum na zwolnionych obrotach; Mankell pisze w swoim powolnym stylu, akcja powoli brnie do przodu, a czasami nie ma jej wcale w miejscach gdzie powinna być. Mimo to historia jest ciekawa, a główny wątek ważny. Niecodzienne zakończenie podniosło ocenę o jedno oczko. Kto lubi ślimaczy styl Mankella niech śmiało sięga.

Czytając tę książkę miałem wrażenie że to Ludlum na zwolnionych obrotach; Mankell pisze w swoim powolnym stylu, akcja powoli brnie do przodu, a czasami nie ma jej wcale w miejscach gdzie powinna być. Mimo to historia jest ciekawa, a główny wątek ważny. Niecodzienne zakończenie podniosło ocenę o jedno oczko. Kto lubi ślimaczy styl Mankella niech śmiało sięga.

Pokaż mimo to

"Mózg Kennedy'ego" to historia rozżalonej kobiety, która po nagłej utracie syna pragnie ukoić żal zdobywając wiedzę o ostatnich miesiącach jego życia. Okazuje się, że do niespodziewanej śmierci Henryka przyczynić się mogły tajemnicze podróże do Afryki i badania nad hiv.

Przez tą książkę niemal wpadłam w depresję. Było mi po prostu źle, czytając. Nie dlatego, że lektura mi się nie podobała, ale dlatego, że potrafiła wzbudzić we mnie złe emocje, takie, których wcale nie chciałam czuć. Czytałam ją długo - okrągły miesiąc, po trochu. Bywały wieczory po cięższych dniach, kiedy nie miałam ochoty W OGÓLE po nią sięgać. Bo wiedziałam, że znów przeniesie mnie w jakiś smutny zaułek.

Nie ma w niej wartkiej akcji, zdecydowanie nie można jej też nazwać kryminałem (opis wprowadza w błąd - podobnie z resztą do tytułu, który jednoznacznie wskazuje na związek treści z tajemniczą śmiercią prezydenta Kennedy'ego - to mylące! Najwięcej wspólnego do całości, ma moim zdaniem okładka.). Zdecydowanie jest to książka, o której nie chce się myśleć, a mimo to się myśli. Pełna niedomówień.

"Mózg Kennedy'ego" to historia rozżalonej kobiety, która po nagłej utracie syna pragnie ukoić żal zdobywając wiedzę o ostatnich miesiącach jego życia. Okazuje się, że do niespodziewanej śmierci Henryka przyczynić się mogły tajemnicze podróże do Afryki i badania nad hiv.

Przez tą książkę niemal wpadłam w depresję. Było mi po prostu źle, czytając. Nie dlatego, że lektura mi...

więcej

mniej

Pokaż mimo to