Mózg Kennedy'ego

Wieloletni pobyt Henninga w Mozambiku, był inspiracja do napisania Wspomnień brudnego anioła, Białej lwicy czy właśnie Mózgu.. . Autor doskonale czuje się po ciemnej stronie Afryki. Tu w powieści nieco odmiennej niż historie komisarza Wallandera zajmuje się powiązaniami biznesu i polityki, skutkującymi wyzyskiem słabych ekonomicznie i skłóconych politycznie krajów postkolonialnych Czarnego kontynentu. Oprócz ciekawej akcji, wspaniała główna bohaterka, którą ma się ochotę zabić mniej więcej raz na rozdział, dziwiąc się bardzo że mężczyźni z Jej życia nie zrobili tego wcześniej.

Wieloletni pobyt Henninga w Mozambiku, był inspiracja do napisania Wspomnień brudnego anioła, Białej lwicy czy właśnie Mózgu.. . Autor doskonale czuje się po ciemnej stronie Afryki. Tu w powieści nieco odmiennej niż historie komisarza Wallandera zajmuje się powiązaniami biznesu i polityki, skutkującymi wyzyskiem słabych ekonomicznie i skłóconych politycznie krajów...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka "Mózg Kennedy'ego" to moje drugie spotkanie z Henningiem Mankellem, i szczerze żałuje, że nie sięgnąłem po nią jako pierwszą. "Mózg Kennedy'ego" jest książką w której fikcja przeplata się z brutalną rzeczywistością, i tak naprawdę możemy ją interpretować na wielu płaszczyznach.
Pierwsza interpretacja, i zarazem ta najbardziej oczywista to zagadkowa śmierć syna głównej bohaterki Louise Cantor. Aby rozwiązać nagłą śmierć swojego syna, Henryka Cantora główna bohaterka musi przezwyciężyć własne słabości, a podjęte przez nią kroki zaprowadzą ją do serca złowieszczej Afryki, w której dzieją się rzeczy od których każdy odwraca oczy i chowa głowę w piasek.
Drugą interpretacją może być opowieść o wpływie kolonializmu na kontynencie Afryki. Henning Mankell wykreował na tyle wiarygodne postacie, że momentami można się poczuć jakby czytało się reportaż o kolonizowaniu Afryki. Jedna z postaci, którą na swojej drodze napotyka główna bohaterka powieści opowiada o okrucieństwie w jaki biały człowiek dominuje nad czarnoskórym. Ludzie zobrazowani przez Mankella to ludzie wyzbyci jakiejkolwiek godności i poszanowania- w rękach białej rasy są zwyczajną zabawką, którą można sponiewierać.

Książka "Mózg Kennedy'ego" to moje drugie spotkanie z Henningiem Mankellem, i szczerze żałuje, że nie sięgnąłem po nią jako pierwszą. "Mózg Kennedy'ego" jest książką w której fikcja przeplata się z brutalną rzeczywistością, i tak naprawdę możemy ją interpretować na wielu płaszczyznach.
Pierwsza interpretacja, i zarazem ta najbardziej oczywista to zagadkowa śmierć syna...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę inny Mankell, dobrze opowiedziana historia.

Trochę inny Mankell, dobrze opowiedziana historia.

Pokaż mimo to

Do połowy książki nie do końca wiedziałam o czym to na Boga ma być? No dobra był od razu trup to wiadomo raczej chyba będzie kryminał. Do tego ta okładka z czarnoskórą osobą. No i w końcu ten tytuł „Mózg Kennedy’ego”….no za nic nie mogłam załapać co ma piernik do wiatraka? Na serio. Za nic mi się to nie kleiło w sensowną całość. Wykazałam się w tym temacie całkowitą ignorancją i pewnie nie zrozumieniem tematu….trudno widocznie miałam słabsze umysłowo dni. Nie jest to cześć serii o Kurcie Wallanderze i może dlatego trochę patrzę na to przez jej pryzmat. No ta książka jest jakaś taka …inna. Trochę mało w niej tej mrocznej Skandynawii za to faktycznie bardzo dużo mrocznej Afryki. Aczkolwiek sam temat (w moim mniemaniu jego podanie będzie już samo w sobie spoilerem więc go nie zdradzę) całkiem niezły i dobrze podany, na tyle ciekawie że czytanie szło nawet dosyć sprawnie. Ale zaznaczam czegoś jej brakowało w porównaniu z Wallanderem. Można sobie tę lekturę strzelić jako taki nieco ambitniejszy rozrywkowy przerywnik między klasykami.

Do połowy książki nie do końca wiedziałam o czym to na Boga ma być? No dobra był od razu trup to wiadomo raczej chyba będzie kryminał. Do tego ta okładka z czarnoskórą osobą. No i w końcu ten tytuł „Mózg Kennedy’ego”….no za nic nie mogłam załapać co ma piernik do wiatraka? Na serio. Za nic mi się to nie kleiło w sensowną całość. Wykazałam się w tym temacie całkowitą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jest w tej książce coś więcej niż akcja i intryga. Jest to drugie dno. Jest pewna historia, która ma nam zwrócić uwagę na znacznie głębszy problem. To właśnie cenię u Henninga, że stara się przemycić nam, ludziom mieszkającym w dobrobycie (większym lub mniejszym) i cywilizowanym świecie, że a Afryce życie to bardzo często egzystencja, wyzysk, mordercza praca, bieda i choroby. Wszystko to okraszone "wsparciem oraz pomocą" światowych koncernów i miliarderów z "cywilizowanego" świata.
W jego książkach da się wyczuć nutę sprzeciwu pisarza wobec takiego porządku świata. Jestem głęboko przekonany, że Henning bardzo kochał Mozambik i Maputo.

Jest w tej książce coś więcej niż akcja i intryga. Jest to drugie dno. Jest pewna historia, która ma nam zwrócić uwagę na znacznie głębszy problem. To właśnie cenię u Henninga, że stara się przemycić nam, ludziom mieszkającym w dobrobycie (większym lub mniejszym) i cywilizowanym świecie, że a Afryce życie to bardzo często egzystencja, wyzysk, mordercza praca, bieda i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak dla mnie, to jedna z lepszych powieści Mankella. Historia zawiła, ale nie wydaje mi się niewiarygodna. Jeżeli ktoś szuka wartkiej akcji w stylu zabili go i uciekł, niech omija tę pozycję szerokim łukiem. Jeśli ktoś chce poczytać o życiu ludzi innych, ale przecież wcale nie tak bardzo, o jednej z form walki dobra ze złem, o tym, co już niby wszyscy wiemy, że bogactwo demoralizuje, ale i tak lubimy sobie o tym przypominać, to powieść dla niego. Mankell w formie, on to potrafił, refleksje wciąż aktualne!

Jak dla mnie, to jedna z lepszych powieści Mankella. Historia zawiła, ale nie wydaje mi się niewiarygodna. Jeżeli ktoś szuka wartkiej akcji w stylu zabili go i uciekł, niech omija tę pozycję szerokim łukiem. Jeśli ktoś chce poczytać o życiu ludzi innych, ale przecież wcale nie tak bardzo, o jednej z form walki dobra ze złem, o tym, co już niby wszyscy wiemy, że bogactwo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trochę jestem zła na Mankella za marne zakończenie. Dawno go nie czytałam, a pamiętam, że lubiłam niespieszny styl pisarza. Ta powieść zainteresowała mnie od pierwszej strony. Słabłam przez afrykańskie słońce, czułam smutek bohaterki, nie rozumiałam tytułu. Naprawdę wciągnęła mnie historia i nagle koniec. Kropka. Jak niedokończona myśl.

Trochę jestem zła na Mankella za marne zakończenie. Dawno go nie czytałam, a pamiętam, że lubiłam niespieszny styl pisarza. Ta powieść zainteresowała mnie od pierwszej strony. Słabłam przez afrykańskie słońce, czułam smutek bohaterki, nie rozumiałam tytułu. Naprawdę wciągnęła mnie historia i nagle koniec. Kropka. Jak niedokończona myśl.

Pokaż mimo to

Myślę, że najwięcej straciła przez zakończenie. To było tak jakby autor nie miał już pomysłu i skończył w połowie myśli. Można było spokojnie dalej fabułę pociągnąć, a tak skończyła się zanim na dobre rozpoczęła.

Myślę, że najwięcej straciła przez zakończenie. To było tak jakby autor nie miał już pomysłu i skończył w połowie myśli. Można było spokojnie dalej fabułę pociągnąć, a tak skończyła się zanim na dobre rozpoczęła.

Pokaż mimo to

Cały świat w tej powieści jest jak szuflada. Mały i ograniczony. I zawsze znajdziesz kogoś z kim się porozumiesz po angielsku, kto cię zrozumie i oczywiście bezinteresownie ci pomoże. Bez względu na to w jakim państwie akurat wylądujesz. Co tam , wizy, walizy, szczepienia i znajomość języka! Świat należy do ciebie! Henryk zjechał Ziemię od Europy po Azję, Afrykę i Australię. Teraz matka Henryka, archeolog Louise Cantor, podąża śladami syna, którego nie znała zbyt dobrze. Po jego śmierci podjęła próbę poznania go i odkrycia co spowodowało jego śmierć. Pieniądze też nie stanowią żadnego problemu. One po prostu są w walizce albo leżą na koncie i nie wiadomo skąd się wzięły. Bardzo dogodnie, nieprawdaż. Oprócz podróży po świecie czytelnik natknie się na teorie spiskowe dotyczące produkcji nowych mutacji wirusa HIV przez koncerny, nielegalne eksperymenty na ludziach ( nie ma dowodów, ale się znajdą na pewno), na problem głodu i biedy ludności afrykańskiej. Przejmujące. Fakt, ale od razu widać, że to literatura a nie prawdziwe życie. Może być.

Cały świat w tej powieści jest jak szuflada. Mały i ograniczony. I zawsze znajdziesz kogoś z kim się porozumiesz po angielsku, kto cię zrozumie i oczywiście bezinteresownie ci pomoże. Bez względu na to w jakim państwie akurat wylądujesz. Co tam , wizy, walizy, szczepienia i znajomość języka! Świat należy do ciebie! Henryk zjechał Ziemię od Europy po Azję, Afrykę i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

To pierwsza książka Mankella spośród tych nie o Wallanderze, którą przeczytałam. Nie zawiodłam się, jednak Mankell to Mankell, nawet bez Kurta. Podczas czytania towarzyszyły mi przede wszystkim takie emocje jak smutek i gniew. Niby fikcja, ale kto wie, ile podobnych rzeczy (chodzi o wykorzystywanie biednych, choroby, testowanie leków itp.) naprawdę ma miejsce? Obawiam się, że to, co przedstawił w swym utworze Mankell, niezbyt mocno odbiega od prawdy...

To pierwsza książka Mankella spośród tych nie o Wallanderze, którą przeczytałam. Nie zawiodłam się, jednak Mankell to Mankell, nawet bez Kurta. Podczas czytania towarzyszyły mi przede wszystkim takie emocje jak smutek i gniew. Niby fikcja, ale kto wie, ile podobnych rzeczy (chodzi o wykorzystywanie biednych, choroby, testowanie leków itp.) naprawdę ma miejsce? Obawiam się,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to