Skarb królów

Czyta się w miarę dobrze, łatwym językiem, przystępnym dla młodzieży, jednak strasznie niedopracowana fabuła (mało wiarygodne zdarzenia) rzutują negatywnie na ostateczną moją ocenę.

Czyta się w miarę dobrze, łatwym językiem, przystępnym dla młodzieży, jednak strasznie niedopracowana fabuła (mało wiarygodne zdarzenia) rzutują negatywnie na ostateczną moją ocenę.

Pokaż mimo to

Zawiodłem się na tej książce pomimo pozytywnych recenzji które o niej czytałem. Warta polecenia jedynie młodszym dzieciom które mogą nie zwrócić uwagi na brak logiki w działaniu bohaterów . Wydaje mi się ze autor miał ciekawe pomysły których nie wykorzystał … UWAGA SPOILERY
-Na początku mamy dialog Niemca z nieznana osoba. Wynika z niego że ,,Polacy sami oddadzą mu ten skarb’’ …. potem ta kwestia już się w książce nie pojawia .
- Zakup kodów … w późniejszej czesci dowiadujemy się że są potrzebne do zmiany danych w arch. Wawelskim . Ale dlaczego ktoś chciał zmieniać te dane ?
- Wyrwanie strony z encyklopedii .. po co to zrobił , dlaczego jej nie kupił. Wydał kilkanaście tysięcy na kod , a pożałował kilku złotych na książkę albo lepiej mógł ja przejrzeć. Spisać numer i wyjść. Poza tym ryzykował( atakując antykwariusza ) że policja się nim zacznie interesować .
- Tak łatwo jest wejść do zamkniętych cześć kopalni. Czy dorośli pozwolili by dzieciom wejść do takich miejsc.
- Chęć wykradnięcia listu z altanki , nieprawdopodobnie brzmi ten opis, chcieli wykraść list z małego pomieszczenia gdzie była dwójka bandytów . Serio ? ( tej akcji nie da się wyobrazić , jest koszmarnie napisana , a przeczytałem ten fragment trzy razy )
- No i pozostawienie koleżanki na pastwę bandytów. Co wygląda jeszcze gorzej gdy przypomnimy sobie że ona mu na początku książki pomogła przy bójce z chuliganami
- Motyw z zawiadomieniem muzeum na Wawelu . Po co ? Dzięki temu zrobiło się głośno o szczerbcu. Przy kontroli policji Niemiec mógłby mieć kłopoty a tak to mógłby wytłumaczyć że wiezie podróbkę.
- Dlaczego stworzono kopie szczerbca ? Aby go podmienić w czasie drugiej wojny światowej ? to była wojna , szczerbiec jak by go ukryli to stał by się po prostu kolejnym zabytkiem który zagina w zawierusze wojennej.
- Akcja na parkingu . Dlaczego policjantka strzela do Niemca ? Czy nie lepiej było by zakuć w kajdanki , wpakować do jego auta i powiedzieć reszcie że śpieszy się do Krakowa aby odwieść szczerbiec. W tym czasie oni by czekali z zakutym Niemcem na posiłki co dało by jej dodatkowy czas ucieczki .
- Nauczycielka - fabuła obyła by się bez niej , ta postać nic nie wnosi , wszystko co z nią związane można by łatwo zastąpić bez wprowadzania jej do fabuły.
- No i na koniec nadmienię o początku – taka ironia . Początek jest nudny ,akcja w szkole nic nie wnosi . Wątek łobuzów nie jest kontynuowany wiec po co go umieszczać ?

Zawiodłem się na tej książce pomimo pozytywnych recenzji które o niej czytałem. Warta polecenia jedynie młodszym dzieciom które mogą nie zwrócić uwagi na brak logiki w działaniu bohaterów . Wydaje mi się ze autor miał ciekawe pomysły których nie wykorzystał … UWAGA SPOILERY
-Na początku mamy dialog Niemca z nieznana osoba. Wynika z niego że ,,Polacy sami oddadzą mu ten...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książkę dostałam od bardzo miłej polonistki. Z tej racji, że ją lubię postanowiłam ją przeczytać. Z początku wydawała mi się niezła, lecz potem zaczęła mnie nieco nudzić. Przeczytałam ją w 2 dni, ponieważ książka do grubych nie należała. Lektura zrobiła na mnie dość dobre wrażanie, choć myślałam, że będzie lepsza. Polecam osobom, które lubią książki przygodowe.

Książkę dostałam od bardzo miłej polonistki. Z tej racji, że ją lubię postanowiłam ją przeczytać. Z początku wydawała mi się niezła, lecz potem zaczęła mnie nieco nudzić. Przeczytałam ją w 2 dni, ponieważ książka do grubych nie należała. Lektura zrobiła na mnie dość dobre wrażanie, choć myślałam, że będzie lepsza. Polecam osobom, które lubią książki przygodowe.

Pokaż mimo to

ta książka powaliła mnie na łopatki jest ŚWIETNA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ta książka powaliła mnie na łopatki jest ŚWIETNA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Pokaż mimo to

Przeczytawszy serię o Czarnym Maćku tegoż autora, spodziewałam się czegoś innego. Więcej przygody, splątanych wątków, tajemnic i chwil niepewności. Słabo, słabo.

Przeczytawszy serię o Czarnym Maćku tegoż autora, spodziewałam się czegoś innego. Więcej przygody, splątanych wątków, tajemnic i chwil niepewności. Słabo, słabo.

Pokaż mimo to

Przyznam, że po przeczytaniu kilku recenzji, spodziewałam się po "Skarbie królów" czegoś więcej, niż otrzymałam.
Ale od początku.

Książka zapowiada się naprawdę ciekawie. Znajdujemy się w małym miasteczku Sosnowo. Poznajemy głównego bohatera, Wojtka, który wraz z tatą Tomaszem mieszka w przedwojennej willi, cechującej się niewątpliwym klimatem i urokiem. Dodatkowego smaku dodaje fakt, że na parterze tejże willi znajduje się antykwariat prowadzony od lat przez rodzinę Wojtka. Antykwariat z duszą, wypełniony po sufit księgami, starymi dokumentami i tajemniczymi papierami. Sceneria, przyznacie, dla książki przygodowej, wymarzona.
Pewnego popołudnia do antykwariatu rodziny Sokołów wstępuje pewien Niemiec, pyta o starą encyklopedię, przegląda ją, a następnie wykorzystując chwilę nieuwagi Tomasza, wyrywa jedną z kartek i ucieka.
Co takiego znajdowało się na tej stronicy starej księgi? Jaką tajemnicę zawierała?
Wojtek wraz z tatą czują, że Niemiec jest na tropie niesamowitej zagadki i oczywiście postanawiają stanąć w szranki z tym wielce podejrzanym jegomościem i odkryć tę tajemnicę przed nim. Pomagają im w tym dwie urocze panie: koleżanka z klasy Wojtka, Gośka i ich wychowawczyni, nauczycielka historii, Irena.
Akcja biegnie wartko, ale bardzo chaotycznie. Autor wprowadza kilka wątków, jednak są one niespójne i dość zdawkowo i pobieżnie potraktowane. Ciekawiej robi się, gdy czytelnik dowiaduje się, że poszukiwanym przez wszystkich przedmiotem jest Szczerbiec, miecz koronacyjny królów polskich. Czytelnik zaczyna skupiać się wtedy bardziej na lekturze mając nadzieję, że dowie sie czegoś więcej na temat tej historycznej pamiątki, że pozna jego ciekawe losy. Niestety, autor skąpi szczegółów historycznych. Być może dzieje się tak, że książka skierowana jest zdecydowanie do młodszych czytelników i autor obawia się przeładować akcję wątkiem historycznym i opisami naszych narodowych pamiątek.
"Skarb królów" przeczytałam szybko i bez większych emocji. Autor nie zaspokoił mojej ciekawości i nie wprowadził w klimat prawdziwej przygody. A szkoda, bo temat jest przecież ciekawy, tylko niestety nie wykorzystany.
Kilka scen pozostawiło we mnie nawet pewien niesmak. Bo przecież który chłopiec zostawi na pastwę losu swoją koleżankę sam na sam z bandytą posiadającym broń i zamiast ratować ją, będzie uciekał z cennymi dokumentami? Na pewno nie jest to scena wiarygodna wychowawczo.
Książkę polecam jedynie dzieciom i młodszej młodzieży, gdyż starszy czytelnik nie znajdzie w niej raczej zbyt wielu interesujących faktów i nie poczuje ducha przygody.

Przyznam, że po przeczytaniu kilku recenzji, spodziewałam się po "Skarbie królów" czegoś więcej, niż otrzymałam.
Ale od początku.

Książka zapowiada się naprawdę ciekawie. Znajdujemy się w małym miasteczku Sosnowo. Poznajemy głównego bohatera, Wojtka, który wraz z tatą Tomaszem mieszka w przedwojennej willi, cechującej się niewątpliwym klimatem i urokiem. Dodatkowego smaku...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

o mocnym rozczarowaniu Siostrzyczką Dariusza Rekosza, którą spokojnie można określić mianem zgniłego owocu jego pisarskiego drzewa, postanowiłam odpocząć od jego twórczości. Dałam sobie kilka tygodni na złapanie oddechu, oczyszczenie umysłu i wyzbycie się uprzedzeń, które spokojnie można określić jako spore. Czysta niczym tabula rasa i żądna kolejne lektury sięgnęłam po Skarb Królów - od pewnego czasu kusił mnie nie tylko zielenią i czerwienią okładki, ale także ilustracjami, które miałam okazję obejrzeć podczas zwyczajowego kartkowania książek dla dzieci. Robię tak bardzo często, kiedy zastanawiam się, czy dana pozycja zostałaby zauważona przez najmłodszych. Przyglądam się okładce, zaglądam nieśmiało do środka, sprawdzam czcionkę, dopiero potem czytam, co tam z tyłu napisano. Myślę, że robi tak większość dzieci, chociaż grupa 10+, do której skierowany jest Skarb Królów, ma z pewnością nieco wyższe wymagania niż tylko ładna okładka i ilustracje, które Oldze Reszelskiej udały się po prostu znakomicie - idealnie dopasowane, nieco zabawne i figlarne.
Wspomnianą grupę docelową na pewno warto zawęzić do uczniów szkoły podstawowej i gimnazjum, którzy lubią przygodę i ciekawostki historyczne, a także chcą, aby bohaterami książki byli ich rówieśnicy. Myślę jednak, że Skarb Królów może znaleźć zwolenników również pośród osób, które nie podejrzewają samych siebie o sympatię do historii Polski lub poszukiwania skarbów.
Czwórka głównych bohaterów - dwoje uczniów, nauczycielka historii i antykwariusz - przez jedno przypadkowe spotkanie z Niemcem w antykwariacie, zostają wplątani w tajną, międzynarodową kradzież. Zafascynowani tym, że są tak blisko niebezpiecznej zagadki postanawiają bliżej przyjrzeć się sprawie i dowiedzieć się, co tak naprawdę chce ukraść Niemiec. Zabawa, którą początkowo miało być śledzenie Klausa Heinze doprowadza do porwania, szantażu, zdrady i akcji z użyciem broni. Chociaż brzmi to bardzo odważnie jak na książkę dla dzieci i młodzieży, to Dariuszowi Rekoszowi udało się uniknąć sztucznego przerysowania sytuacji i nierealnych zdarzeń. Stworzył pełną akcji książkę, w której cała czwórka głównych bohaterów wykazuje się zarówno ciekawością jak i dorosłością, a zachowania każdego śmiało można uznać za prawdziwe dla danej sytuacji. Myślę, że każdy z nas w podobnych okolicznościach zachowałby się tak, jak jeden z bohaterów Skarbu Królów.

W książce tej nie brakuje interesujących i szczegółowych opisów zdarzeń i przebiegu kradzieży czegoś, co jest niezwykle cenne. Przyznam szczerze, że wybór przedmiotu i cała otoczka związana z jego kradzieżą jest bardzo realistyczna i nieco zaskakująca, bo ja, wiedząc, że książka będzie dotyczyła tego typu przestępstwa, wyobraziłam sobie coś znacznie większego, bardziej pompatyczną akcję, więcej wszystkiego. Autor natomiast zrobił mi psikusa i wybrał elegancki, spokojny i niezwykle przebiegły sposób kradzieży. A co zostało skradzione, jak do tego doszło i kim jest Hanna Łabądź dowiecie się po przeczytaniu Skarbu Królów.
Miłej lektury dla wszystkich fanów historii, przygody i akcji w wieku 10+ życzę ja - przedstawicielska grupy 2x10+ ; ).

o mocnym rozczarowaniu Siostrzyczką Dariusza Rekosza, którą spokojnie można określić mianem zgniłego owocu jego pisarskiego drzewa, postanowiłam odpocząć od jego twórczości. Dałam sobie kilka tygodni na złapanie oddechu, oczyszczenie umysłu i wyzbycie się uprzedzeń, które spokojnie można określić jako spore. Czysta niczym tabula rasa i żądna kolejne lektury sięgnęłam po...

więcej

mniej

Pokaż mimo to