Człowiek o dobrej pamięci i inne opowiadania w stylu zen

Książeczka na jeden wieczór, może na pół, a może na jeszcze mniej – myślę, że na mniej, ale myślę względnie.
Po przeczytaniu nasunęło mi się przede wszystkim trochę pytań, z których niektóre przytoczę:
– Czy warto było być błaznem na dworze Hiszpańskim 500 lat temu?
– Czy Ameryka na pewno istnieje?
– Czy warto zabijając monotonię, nadawać przedmiotom nowe nazwy?
– Czy to dobry pomysł by w wieku osiemdziesięciu lat, wyruszać w podróż dookoła świata w linii prostej?
Przede wszystkim lektura nasuwa pytania, ale na niektóre z nich można niekiedy znaleźć odpowiedzi kilka stron dalej jak np.
– Jaki jest sens jazdy pociągiem kiedy zna się doskonale trasę i rozkład? – Ale może lepiej zacząć liczyć schody, a wówczas można znaleźć w tym sens.
– Czy warto dokonywać odkryć i odkrywać na nowo wynalazki? – Jeśli się jest prawdziwym wynalazcą i ma się pasję, to chyba tak.
Historie są tak skonstruowane, że bardzo trudno (mnie) jest wychwycić jakiś rozsądnej długości cytat, który miały np. jedno - dwa zdanie, bo aby naprawdę miał sens, musiałby chyba mieć co najmniej pół strony i to w bardzo optymistycznym wariancie. Oczywiście coś tak, jak zazwyczaj daje się wychwycić.
Książeczka dość sympatyczna i jak w temu podobnych dziełach skłania do refleksji i udziela czytelnikowi zapewne iskierki jakiejś zawartej w niej mądrości.

Książeczka na jeden wieczór, może na pół, a może na jeszcze mniej – myślę, że na mniej, ale myślę względnie.
Po przeczytaniu nasunęło mi się przede wszystkim trochę pytań, z których niektóre przytoczę:
– Czy warto było być błaznem na dworze Hiszpańskim 500 lat temu?
– Czy Ameryka na pewno istnieje?
– Czy warto zabijając monotonię, nadawać przedmiotom nowe nazwy?
– Czy to...