Niedźwiedź i smok

Szkoda że Tom Clancy już nie żyje od ponad dekady, ciekawe co by powiedział o swojej książce dziś. Inni recenzenci utyskują nad tym, że książka jest nierealna, naiwna i bez sensu, że rosja to dzicz itp. Owszem, z dzisiejszej perspektywy można tak sądzić, ale książka została wydana w roku 2000, a napisanie jej zajęło niemniej rok, a to czas, ostatni, w którym można było wierzyć w to, że rosja się będzie cywilizować, po objęciu władzy przez putina zaczął się tam carat 2.0. Z dzisiejszej perspektywy książka stoi w rozkroku pomiędzy naszą rzeczywistością, a prostym chciejstwem Clancy`ego żeby rosja po latach komunizmu weszła na drogę cywilizacji zachodu. Piszę że są tu fragmenty naszej rzeczywistości, bo jednak chiny, mimo że zdecydowanie bardziej powściągliwe w temacie używania siły, to jednak ciągle są traktowane jako jeden z czynników zapalnych na pacyfiku.

Szkoda że Tom Clancy już nie żyje od ponad dekady, ciekawe co by powiedział o swojej książce dziś. Inni recenzenci utyskują nad tym, że książka jest nierealna, naiwna i bez sensu, że rosja to dzicz itp. Owszem, z dzisiejszej perspektywy można tak sądzić, ale książka została wydana w roku 2000, a napisanie jej zajęło niemniej rok, a to czas, ostatni, w którym można było...

Autor niczego nie wie o Rosji i to czuć w tekstach. Że nie wie niczego jaki to dzikie zacofane orki. Myśli że to kultura i zasady postępowania. To słaby punkt jego książek.

Kawał jak zawsze, bardzo mocno wciągającej literatury. Wspaniała alternatywna rzeczywistość, a raczej wspaniale opisana taka rzeczywistość. Niezwykle barwna fabuła i wciągające elementy fabuły. Cała książka jest logiczna i niezwykle poprawnie napisana. Jest to pozycja zdecydowanie godna polecenia. Jest tylko odrobinę za długa.

Papież jest funkcją reprezentacyjną , jak prezydent w Polsce. Rządzą Watykanem kardynałowie krwi i inna szarańcza z cienia. Papieże praktycznie nie mają wpływu na politykę kościoła i jej pazerności

Autor niczego nie wie o Rosji i to czuć w tekstach. Że nie wie niczego jaki to dzikie zacofane orki. Myśli że to kultura i zasady postępowania. To słaby punkt jego książek.

Kawał jak zawsze, bardzo mocno wciągającej literatury. Wspaniała alternatywna rzeczywistość, a raczej wspaniale opisana taka rzeczywistość. Niezwykle barwna fabuła i wciągające elementy fabuły. Cała...

Czytam, czytam, dużo mogę znieść sensacji i przewrotnej realpolitik, no ale Rosja w NATO? po dwudziestominutowej refleksji reszty świata? Ta fantastyka to nie jest nic a nic naukowa ;) Ale czytam! przez tysiące stron cyklu można się przyzwyczaić do bohaterów. I odwieczne: Co dalej? co jeszcze?

Czytam, czytam, dużo mogę znieść sensacji i przewrotnej realpolitik, no ale Rosja w NATO? po dwudziestominutowej refleksji reszty świata? Ta fantastyka to nie jest nic a nic naukowa ;) Ale czytam! przez tysiące stron cyklu można się przyzwyczaić do bohaterów. I odwieczne: Co dalej? co jeszcze?

Kolejny, już 10 tom Rayana za mną.
Tym razem konflikt rosyjsko chiński no i oczywiście niezwyciężona armia Stanów Zjednoczonych w tle.
Dbałość o szczegóły Clancy ego z jednej strony zadziwia a z drugiej zanudza, alternatywny świat skonstruowany przez autora bardzo ciekawy, na plus na pewno druga część książki gdzie akcja zdecydowanie przyspiesza chociaż zakończenie według mnie wymuszone.
Ogólnie pozytywnie

Kolejny, już 10 tom Rayana za mną.
Tym razem konflikt rosyjsko chiński no i oczywiście niezwyciężona armia Stanów Zjednoczonych w tle.
Dbałość o szczegóły Clancy ego z jednej strony zadziwia a z drugiej zanudza, alternatywny świat skonstruowany przez autora bardzo ciekawy, na plus na pewno druga część książki gdzie akcja zdecydowanie przyspiesza chociaż zakończenie według...

Naiwny obrazek przedstawiający geopolityczny konflikt pomiędzy Rosją, a Chinami. Naiwność, z jaką Clancy kreśli obraz "demokratycznej" Rosji jest zabawna i wywołuje facepalm, ale naiwność przy opisywaniu komunistycznych Chin woła o pomstę do nieba, mniej więcej poziom Hansa Hellmuta Kirsta i jego opowiastek dla nastolatków.
Prawie 900 stron siermiężnej nudy, i jeszcze ten kwiatek do kożucha, czyli Rosja w NATO. Ręce opadają.

Naiwny obrazek przedstawiający geopolityczny konflikt pomiędzy Rosją, a Chinami. Naiwność, z jaką Clancy kreśli obraz "demokratycznej" Rosji jest zabawna i wywołuje facepalm, ale naiwność przy opisywaniu komunistycznych Chin woła o pomstę do nieba, mniej więcej poziom Hansa Hellmuta Kirsta i jego opowiastek dla nastolatków.
Prawie 900 stron siermiężnej nudy, i jeszcze ten...

Powoli kończy się moja urlopowa przygoda z Clancym. Kończy się, gdyż zostały mi jeszcze dwa tomy należące do uniwersum Jacka Ryana (pisanych przez innych autorów nie liczę). A urlopowa, bo od 2016 roku czytam jego książki praktycznie wyłącznie podczas odpoczynku od pracy. Wtedy potrzeba rozrywki. A Clancy był w tym mistrzem.

"Niedźwiedź i smok" to nie jest najlepsza książka o Jacku Ryanie. Czasem wtórna i niekoniecznie angażująca. Jednak specyficzny mikroklimat powieści udzielił mi się zupełnie i dałem się wciągnąć tej polityczno-wojskowej rozgrywce na kilku kontynentach. Bawiłem się przednio i żałuję, że nigdy nie doświadczę już tych emocji po raz pierwszy. Czas zacząć się powoli rozglądać za czymś nowym. I koniecznie monumentalnym.

Powoli kończy się moja urlopowa przygoda z Clancym. Kończy się, gdyż zostały mi jeszcze dwa tomy należące do uniwersum Jacka Ryana (pisanych przez innych autorów nie liczę). A urlopowa, bo od 2016 roku czytam jego książki praktycznie wyłącznie podczas odpoczynku od pracy. Wtedy potrzeba rozrywki. A Clancy był w tym mistrzem.

"Niedźwiedź i smok" to nie jest najlepsza...

Clancy ma książki świetne, ma dobre i ma “Niedźwiedzia i Smoka”. Sporo zawodu. Pierwsze 75% to nudna telenowela, ostatnie 25% to prewidywalna i nieklimatyczna kulminacja. We wszystkich dotychczas preczytanych książkach Clancy’ego widzą powtarzalny schemat, jednak nigdy dotąd nie był aż tak widoczny i natrętny. Generalnie rzecz biorąc, dominacja intelektualna Amerykanów nad resztą świata zakraja niemal na podzielenie populacji na Amerykanów i podludzi. Gdy tylko pojawia się postać przejawiająca jakieś zdolności, nieprzeciętne talenty, okazuje się, iż studiowała w USA albo odbyła szkolenie pod okiem speców z FBI i tak dalej. Czyli dalej supremacja intelektualna Ameryki. Trochę żenujące. Wątek szpiegowski jest słaby, gdyż brakuje zagrożenia, depczącego po piętach kontrwywiadu itp. Wątek wojskowy jest słaby, bo chińska armia wykonuje posunięcia na poziomie dziesięciolatka. Wątek polityczny jest słaby, bo po prostu nudny. Jedyny ciekawy wątek zamachu na rosyjskiego szefa służb bezpieczeństwa właściwie donikąd nie prowadzi. Ogólnie słabo.

Clancy ma książki świetne, ma dobre i ma “Niedźwiedzia i Smoka”. Sporo zawodu. Pierwsze 75% to nudna telenowela, ostatnie 25% to prewidywalna i nieklimatyczna kulminacja. We wszystkich dotychczas preczytanych książkach Clancy’ego widzą powtarzalny schemat, jednak nigdy dotąd nie był aż tak widoczny i natrętny. Generalnie rzecz biorąc, dominacja intelektualna Amerykanów nad...

"Niedźwiedzia i smoka" bardzo łatwo jest podsumować. To po prostu "Dług honorowy" i "Dekret" tylko z innymi antagonistami :) Stylem książka ta nie różni się od poprzedników, chociaż w tym tomie (w poprzednich też,ale mniej) Tom Clancy popisuje się swoim poczuciem humoru. Jego zabawne porównania i inne wstawki nieraz powodowały u mnie wybuch śmiechu, choć chwilami było ich za dużo, co odbierało powagi tej stosunkowo poważnej powieści. Fragmenty o "japońskiej kiełbasie" okazały się na tyle zabawne, że nawet w ostatnim zdaniu książki znalazło się miejsce dla tej metafory. Po raz kolejny Clancy daje też wyraz swej sympatii dla "efektu motyla". W większości jego powieści jakieś pozornie niewinne wydarzenie daje początek jakiemuś konfliktowi czy większej wojnie. W "Niedźwiedziu i smoku" jest podobnie. Tym tomem, Tom (you see what I did here?:) ) mnie jakoś specjalnie nie zaskoczył, jeśli chodzi o styl, ale także nie zawiódł. Dostałem kolejny świetny thriller polityczny, w którym znalazło się miejsce nawet dla polskich akcentów. Jak zwykle polecam :)

"Niedźwiedzia i smoka" bardzo łatwo jest podsumować. To po prostu "Dług honorowy" i "Dekret" tylko z innymi antagonistami :) Stylem książka ta nie różni się od poprzedników, chociaż w tym tomie (w poprzednich też,ale mniej) Tom Clancy popisuje się swoim poczuciem humoru. Jego zabawne porównania i inne wstawki nieraz powodowały u mnie wybuch śmiechu, choć chwilami było ich...

500 stron wprowadzenia to jednak ciut za dużo.

500 stron wprowadzenia to jednak ciut za dużo.

Bardzo rozczarowująca. Za dużo seksu i patetycznych amerykańskich bohaterów. No i przede wszystkim za długa. Ale jak się już rozkręci jest świetna. Szkoda, że praktycznie od razu jak się rozkręci to się kończy.

Bardzo rozczarowująca. Za dużo seksu i patetycznych amerykańskich bohaterów. No i przede wszystkim za długa. Ale jak się już rozkręci jest świetna. Szkoda, że praktycznie od razu jak się rozkręci to się kończy.