Wspaniała! Piękna, szczera, mocna, prawdziwa. Autobiografia ubrana w opowiadania-wpomnienia. Od pierwszych stron pojawia się pytanie - czy tak było naprawdę? Tak, tak było. Nas uczono o krzywdach wojennych ze strony Niemców, o okrutnych Ukraińcach mówiono tylko po domach. A tu jest coś więcej niż prawda historyczna - prawda rzeczywistych, osobistych doświadczeń. Wołyń. Robota u bauera. Przesunięcie granic. Osadnictwo na "Ziemiach Odzyskanych". Zwykłe, nielekkie życie. Walka codzienna. I pisanie - przeznaczenie, terapia, świadectwo.
Książka napisana z wielkim wyczuciem stylu, prostota opisów uderza jak w książkach Hanny Krall. Mało jeszcze wiemy o rzezi wołyńskiej. O losach tych, których znamy, którzy żyją wśród nas, stoją obok nas w kolejce - a są tak bogaci w doświadczenia, o których nie chcielibyśmy śnić. Jeszcze jest czas wysłuchać, zapytać, zapamiętać, "ocalić od zapomnienia". Chylę czoło i dziękuję, pani Janino!

Wspaniała! Piękna, szczera, mocna, prawdziwa. Autobiografia ubrana w opowiadania-wpomnienia. Od pierwszych stron pojawia się pytanie - czy tak było naprawdę? Tak, tak było. Nas uczono o krzywdach wojennych ze strony Niemców, o okrutnych Ukraińcach mówiono tylko po domach. A tu jest coś więcej niż prawda historyczna - prawda rzeczywistych, osobistych doświadczeń. Wołyń....

Historia oparta na faktach i akcja rozgrywająca się w dużej części w latach wojennych sprawiły, że wręcz nie mogłam się doczekać swojego egzemplarza od wydawnictwa i momentu, w którym będę miała czas na czytanie tej powieści. Moje pozytywne podejście potęgował fakt, że Janina Zimirska jest autorką wielu publikacji, więc wiedziałam, że mogę się spodziewać prawdziwego kunsztu pisarskiego. W swoim dorobku ma takie pozycje jak m.in. "Historia cała o tym, jak Zima ślub z Mrozem brała", "W starej dziupli… W starym drzewie…", "O dwóch braciach z Wietszyc", "W międzyczasie". Ja jednak spotkałam się z tą autorką po raz pierwszy.

O wojnie i jej okrucieństwach mówi się wiele, ale temat zbrodni na Wołyniu jest rzadko poruszany. Młode pokolenie nie wie zbyt dużo o mordzie Ukraińców na Polakach i właśnie takie wspomnienia mogą nam przybliżyć te wydarzenia. Przenieśmy się więc do lat 40. ubiegłego wieku... Rodzina spędza popołudnie w domu, gdy nagle wpada grupa uzbrojonych ludzi. Ustawiają domowników pod ścianą i rozpoczynają ostrzał, aż do momentu, w którym zbroczone krwią ciała upadną martwe na ziemię. Dnie i noce spędzone na niespokojnym nasłuchiwaniu kroków nadchodzących wrogów, matki zmuszone przyduszać swoje płaczące dzieci tak, aby nie zostały usłyszane przez Ukraińców. Brak zaufania do sąsiadów i rodziny, gdyż każdy mógł być kolaborantem, strach, bieda i łzy. W takich realiach dorastało pokolenie dzisiejszych 60 - i 70 - latków, którzy nie byli pewni nadchodzącego jutra. Młodość została im zabrana przez okrutnych nieprzyjaciół. Niemniej jednak, we fragmentach jest pokazana młodzieńcza beztroska, pierwsze miłości, zabawy. Ludzie chcieli chociaż na chwilę zapomnieć o tym, co mogło ich spotkać w każdym momencie.

Od samego początku widać, że tekst jest bardzo osobisty, autorka spisuje bowiem swoje własne wspomnienia, jest Julką - dziewczyną, która przeżyła tak wiele. Ucieczka z rodzinnej wsi, zesłanie na roboty do Niemiec, problemy rodzinne, choroby - to wszystko składa się na życie bohaterki. Czytelnikowi napewno spodoba się taka forma przekazywania historii, na przykładzie zwykłych ludzi, a nie przywódców mocarstw.

Powieść, mimo że można ją zaklasyfikować do literatury obyczajowej nie jest lekturą łatwą. Traumatyczne przeżycia przelane na karty książki w połączeniu z językiem ukraińskim sprawiają, że możemy niektórych fragmentów nie zrozumieć. Mi, jako przedstawicielce pokolenia dopiero wchodzącego w dorosłość bardzo trudno było się wczuć w sytuację bohaterów, nie wyobrażam sobie uczestniczyć w takich wydarzeniach, jakie są przedstawione przez Janinę Zimirską.

Podsumowując, książkę polecam każdemu czytelnikowi. Tym młodszym aby zapoznali się z tą okrutną historią, a tym starszym, aby poczytali o wydarzeniach, które miejmy nadzieję już nigdy nie będą miały miejsca.

Historia oparta na faktach i akcja rozgrywająca się w dużej części w latach wojennych sprawiły, że wręcz nie mogłam się doczekać swojego egzemplarza od wydawnictwa i momentu, w którym będę miała czas na czytanie tej powieści. Moje pozytywne podejście potęgował fakt, że Janina Zimirska jest autorką wielu publikacji, więc wiedziałam, że mogę się spodziewać prawdziwego kunsztu...

,, W drodze do domu to fascynująca opowieść o życiu, uczuciach, emocjach i wartościach, które w życiu są najważniejsze, z wielką historią w tle. Ucieczka z rodzinnej wsi, przymusowa praca w Niemczech, powrót do kraju i osiedlenie się na Ziemiach Odzyskanych, trudna relacja z rodzicami i niespełnione marzenia, despotyczny mąż, choroby i wreszcie powrót do ukochanej twórczości. To wszystko przeżyła Julka, główna bohaterka książki, której losy są odzwierciedleniem życia autorki. W tej historii jak w soczewce skupiają się losy tysięcy Polaków, którzy zmuszeni byli uciekać z Wołynia przed niechybną śmiercią z rąk ukraińskich nacjonalistów. " Tekst z okładki


Janina Zimirska urodziła się 4 marca 1942 roku we wsi Głęboczek. W 1947 roku przybyła z rodziną na ziemie głogowską, osiedlając się w Wilczynie. W latach 1949-1956 uczęszczała do Szkoły Podstawowej w Grębocicach. Naukę kontynuowała w Liceum Pedagogicznym w Nowej Soli. Przez wiele lat pracowała jako kierowniczka sklepu. Od dziesiątego roku życia pisała wierszyki i bajeczki, „do szuflady”. Po przejściu na rentę opublikowała w 1999 roku pierwszy zbiór bajek i wierszy dla dzieci. Od wydania pierwszej bajki odbyła wiele spotkań z dziećmi w przedszkolach, szkołach i bibliotekach. Nadal z upodobaniem pisze dla dzieci i dorosłych, bajki, legendy i wiersze. Ponadto, od czasu do czasu, lubi „chwycić za pędzel” i utrwalić coś na płótnie. Obecnie pani Janina jest studentką Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Gminie Grębocice.

Książka to wspomnienia Julki z czasów II wojny światowej. Nawet teraz po tylu latach, gdy słyszy bzyczenie komara nie może spać, tak samo jest ze śpiewem. Jej rodzice pobrali się z miłości, nie mieli wielkiego wykształcenia, otrzymali dom od rodziny, zamieszkali w nim, jednak nie dane było im cieszyć się tym szczęściem. Wybuchła wojna, ludzie zaczęli pakować najpotrzebniejsze rzeczy, żeby w razie potrzeby móc szybko uciekać. Z czasem wszyscy ukrywali się w lasach, rodziny z dziećmi były niemile widziane, gdyż gdy komary je kąsiły, to zaczynały płakać, przez co ściągały niebezpieczeństwo. W tym celu rodziny z potomkami ukrywały się na uboczu, żeby nie zagrażać innym. Ludzie czasem chodzili też do wioski, żeby zwierzęta nakarmić, piekli chleb. Niewielu wracało z takich wypraw. Raz, gdy kobieta poszła upiec chleb, a mężczyźni nakarmić zwierzęta, wrócił tylko jeden, ponieważ tamtych zabili. Ten, który przeżył cudem przebywał w domu i zdołał się uchronić. W lasach zabijano dzieci, ludzi, ale przedtem ich torturowano, obcinano im kończyny, kobietom piersi, gwałcono je. Ludzie przeżywali mękę, były też inne rodziny, które musiały uciekać przed najeźdźcami, nie wszystkim udało się przeżyć...

Powieść jest osadzona w czasach II wojny światowej. Opowiada o losach ludzi, którzy żyli w tamtych czasach. Są to po części zapiski ze wspomnień Janiny Zimirskiej. Mieszkańcy Wołynia musieli uciekać, aby ukryć się przed Ukraińcami.

Język jest zrozumiały, książka jest wstrząsająca, ale sprawia, że chce się poznać dalsze losy bohaterów. Jest dużo wątków osobnych rodzin. Każdy wojnę przeżywał na swój sposób. Książkę przeczytałam z wielkim zainteresowaniem pomimo trudnej tematyki. Jak trafię na jeszcze inne, z chęcią je przeczytam.

Bardzo ludzię książki o tematyce wojennej. ,, W drodze do domu " polecam wszystkim czytelnikom zainteresowanych tą tematyką, w różnym wieku. Uważam, że do takich książek trzeba też w jakiś sposób dojrzeć...

Moja ocena : 9,5/10

,, W drodze do domu to fascynująca opowieść o życiu, uczuciach, emocjach i wartościach, które w życiu są najważniejsze, z wielką historią w tle. Ucieczka z rodzinnej wsi, przymusowa praca w Niemczech, powrót do kraju i osiedlenie się na Ziemiach Odzyskanych, trudna relacja z rodzicami i niespełnione marzenia, despotyczny mąż, choroby i wreszcie powrót do ukochanej...