Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetna ksiazka, o bardzo przemyślanej kompozycji i formie, choć sprawia wrażenie dość swobodnie napisanej, jednak moim zdaniem jest to celowy zabieg. Czasem wydawałoby się, że Kącki podchodzi do tematu, czyli głównego bohatera i jego politycznych kompanów, z przymrużeniem oka, ale chyba to najwłaściwszy sposób przekazania tak chaotycznych procesów, jakie działy się w UPR-ze i jej kontynuacjach. Widzimy twarze bez masek, słowa bez pokrycia w czynach, hasła bez potwierdzenia w życiu. Najsmutniejsza jest końcówka, można powiedzieć - śmiech przez łzy. Nawet dość przerażająca ta wizja, patrząc na to, co z dnia na dzień dzieje się z poparciem dla Konfederacji.

Świetna ksiazka, o bardzo przemyślanej kompozycji i formie, choć sprawia wrażenie dość swobodnie napisanej, jednak moim zdaniem jest to celowy zabieg. Czasem wydawałoby się, że Kącki podchodzi do tematu, czyli głównego bohatera i jego politycznych kompanów, z przymrużeniem oka, ale chyba to najwłaściwszy sposób przekazania tak chaotycznych procesów, jakie działy się w...

Poszukiwanie odpowiedzi na nigdy niewyjaśnione tragedie z dziecinstwa czasem może przynieść niepokojące wskazówki i jeszcze większe niewiadome. Bohaterka mierzy się z nieutulonym bólem i tęsknotą, poczuciem winy i utratą zaufania wobec najbliższych. Kryminał, thriller, powieść psychologiczna w jednym.

Poszukiwanie odpowiedzi na nigdy niewyjaśnione tragedie z dziecinstwa czasem może przynieść niepokojące wskazówki i jeszcze większe niewiadome. Bohaterka mierzy się z nieutulonym bólem i tęsknotą, poczuciem winy i utratą zaufania wobec najbliższych. Kryminał, thriller, powieść psychologiczna w jednym.

Specyficzny styl, którym powieść jest napisana, to na początku dość ciężkie wyzwanie, ale później wciąga w jakiś trans. Zaczynamy patrzeć i rozumieć świat tak, jak bohaterka książki. Czujemy jej strach, bunt, uwikłanie i potrzebę wycieczek w świat wyobraźni. Nie odróżnianiamy prawdy od fantazji, dajemy wciągnąć się w mrok. Dla mnie niezwykły eksperyment.

Specyficzny styl, którym powieść jest napisana, to na początku dość ciężkie wyzwanie, ale później wciąga w jakiś trans. Zaczynamy patrzeć i rozumieć świat tak, jak bohaterka książki. Czujemy jej strach, bunt, uwikłanie i potrzebę wycieczek w świat wyobraźni. Nie odróżnianiamy prawdy od fantazji, dajemy wciągnąć się w mrok. Dla mnie niezwykły eksperyment.