Opowiadania smutne, dające do myślenia, momentami niezrozumiałe, pokazujące obraz dobijającego alkoholizmu pośród mieszkańców tak pięknej bieszczadzkiej wioski - obraz, którego turyści nigdy nie zobaczą...

Opowiadania smutne, dające do myślenia, momentami niezrozumiałe, pokazujące obraz dobijającego alkoholizmu pośród mieszkańców tak pięknej bieszczadzkiej wioski - obraz, którego turyści nigdy nie zobaczą...

Czytałem "Wiosnę", jadąc ponownie w Bieszczady i radość wiozłem ogromną. Czytałem "Lato" na Bukowym Berdzie i o mało nie umarłem ze śmiechu. Czytałem "Jesień", wracając i smutek wiozłem przepastny. "Zimę" przeczytałem już w domu. Trzeba pożegnać się ze światłem. I jak tu przeżyć własną śmierć?

Czytałem "Wiosnę", jadąc ponownie w Bieszczady i radość wiozłem ogromną. Czytałem "Lato" na Bukowym Berdzie i o mało nie umarłem ze śmiechu. Czytałem "Jesień", wracając i smutek wiozłem przepastny. "Zimę" przeczytałem już w domu. Trzeba pożegnać się ze światłem. I jak tu przeżyć własną śmierć?

Na pierwszy rzut oka historyjki o żulikach z Cisnej. A jednak nie. Coś więcej. Coś o życiu, śmierci, samotności i smutku. Przemijaniu. I o Naturze, Jej pięknie, władzy... Zdecydowanie książka godna polecenia. Aż żal ściska, że nie idę właśnie do "Siekierezady" na miodowego browarka.

Na pierwszy rzut oka historyjki o żulikach z Cisnej. A jednak nie. Coś więcej. Coś o życiu, śmierci, samotności i smutku. Przemijaniu. I o Naturze, Jej pięknie, władzy... Zdecydowanie książka godna polecenia. Aż żal ściska, że nie idę właśnie do "Siekierezady" na miodowego browarka.

Kiedy weszłam do Siekierezady poczułam, że nie jestem z tej bajki, ale zakochałam się w tym miejscu od pierwszego wejrzenia. Jedyne co wiedziałam o tym miejscu, to to, że jest klimatyczne i nie można płacić stówami. Rzuciłam się w oczy ze względu na wygląd. Poprosiłam o wino i pani przy barze była bardzo niemiła, chciałam nawet jej zwrócić uwagę, bo to nie do pomyślenia, ale zaczynałam się przyzwyczajać do tej „niegościnności” w Bieszczadach. Wcześniej w Galerii nakręcałam się na książkę Rafała Dominika o jakiś zapiskach z Siekierezady, ale w końcu jej nie kupiłam. Zauważyłam ją przy barze, zapytałam czy na sprzedaż. Pani wskazała mi autora. I się zaczęło, szczebiotałam jak najęta, książkę poprosiłam ze względu na sympatię jaką obdarzyłam autora, autograf otrzymałam, nazwałam Siekierezadę kultowym miejscem, a Rafała Dominika zakapiorem, zamówiłam do tego kolejny kufel wina i zapłaciłam stówą, bo drobnych już nie miałam! Dziś wiem, że popełniłam wszystkie możliwe występki w Siekierze jakie kiedykolwiek i ktokolwiek mógł popełnić. Na szczęście nie dostałam z bani i nie zostałam wyrzucona z hukiem. Posiedziałam przy barze, pozachwycałam się wystrojem, zapytałam co jeszcze można zobaczyć w Cisnej i wszyłam zygzakiem, trzymając się poręczy, obiecując sobie, że powrócę.
Do lektury zakupionej książki przystąpiłam niemalże w miesiąc po wizycie w Cisnej. Cóż, już więcej się tam nie pokarzę. Jestem przekonana, że każdy zapamiętał mnie i ten szczebiot blondi. Książka niesamowita, choć pełno w niej wulgaryzmów, nie wyobrażam sobie jednak, żeby ich nie było. Pośmiałam się, podumałam, polemizowałam nawet z autorem i patrzyłam na rzeczywistość bieszczadzką jego oczami. „Zapiski z Siekierezady” to zbiór opowiadań i wierszy, które tworzą reportaże, zapiski codzienności z jaką muszą się zmagać mieszkańcy miejscowości i klienci Siekiery. To nie jest karykatura naszej polskiej społeczności, to nie jest obraz z krzywego zwierciadła, to wierne odbicie życia ludzi zniewolonych. Autor swoich bohaterów przedstawia w różnym świetle – możemy się z nich pośmiać, ale także współczujemy im i jesteśmy na nich źli, że nie robią nic, by choć odrobinę odmienić swój los i los swoich rodzin. To książka bez cenzury, podobnie jak życie jakie toczą bohaterowie. Czyta się jednym tchem i bez zapamiętania. Niewątpliwie Rafał Dominik jest świetnym bajarzem i obserwatorem.

Kiedy weszłam do Siekierezady poczułam, że nie jestem z tej bajki, ale zakochałam się w tym miejscu od pierwszego wejrzenia. Jedyne co wiedziałam o tym miejscu, to to, że jest klimatyczne i nie można płacić stówami. Rzuciłam się w oczy ze względu na wygląd. Poprosiłam o wino i pani przy barze była bardzo niemiła, chciałam nawet jej zwrócić uwagę, bo to nie do pomyślenia,...