Dobrze jest wiedzieć, gdzie się mieszka, zwłaszcza, gdy mieszka się w tak dziwnym mieście, jak Zabrze. Rzecz w tym, że do 1922 roku była to największa wieś Europy, posiadająca własne linie tramwajowe, elektrociepłownię, trzy huty żelaza, kilka kopalń i koksowni, hutę szkła i brykietownię… Z tego też powodu rozwijało się inaczej, narastało wokół zakładów przemysłowych, a górnicze familoki stały obok rolniczych domostw. I dopiero od niedawna mówi się na głos, że Zabrze nie zostało "wyzwolone", ale zdobyte.

Tomasz Zubilewicz przeprowadza czytelnika przez dzielnice miasta łącząc opowieść o teraźniejszości z historią. Robi to niezwykle interesująco, myślę, że nie tylko dla mieszkańca, ale i dla turysty - dla tego, kto o Śląsku trochę wie, i dla tego, kto nie wie o nim nic.

Patrzy na Zabrze "z zewnątrz", dostrzegając jego atuty. To, że jest to miasto stworzone przez osady robotnicze, które stały się dzielnicami. Osady, które "obrastały" wokół własności Henckel von Donnersmarcków czy Ballestremów. To przecież w Zabrzu zachowały się trzy osiedla patronackie w niezmienionej formie (a zazwyczaj wymienia się jednym tchem katowicki Nikiszowiec i Giszowiec) - Sandkolonie(Zandka),Borsikwerg (Bozywerek, Osiedle Borsiga) i Osiedle Ballestrema. To tu znajduje się 5 stalowych domów - jeden na Zandce, a 4 pozostałe na Ballestrema. I to tutaj znajduje się jeden z najpiękniejszych kościołów zaprojektowanych przez Boehma (kościół Św. Józefa). Tu mamy niesamowicie dużo zieleni, parki, kąpielisko na Maciejowie. Ba, można potknąć się o krawężnik z napisem 1808 Gluck Auf i górniczym symbolem (kuplą) tworzonym przez młotek i żelosko. Albo zjechać pod ziemię 320 metrów, by zwiedzić kopalnię Guido (jedyna w Europie kopalnia węgla kamiennego otwarta dla ruchu turystycznego pod ziemią!).

Wiele w tym mieście smaków i smaczków, a jeszcze więcej ukrytych historii. Zubilewicz opowiada o nich z dużą pasją. Warto przypatrzeć się Zabrzu, w każdą pogodę.


| Ma
Tomasz Zubilewicz, Zabrze na każdą pogodę, Wydawnictwo KSC PLUS, Aleksandrowice 2010

Dobrze jest wiedzieć, gdzie się mieszka, zwłaszcza, gdy mieszka się w tak dziwnym mieście, jak Zabrze. Rzecz w tym, że do 1922 roku była to największa wieś Europy, posiadająca własne linie tramwajowe, elektrociepłownię, trzy huty żelaza, kilka kopalń i koksowni, hutę szkła i brykietownię… Z tego też powodu rozwijało się inaczej, narastało wokół zakładów przemysłowych, a...

Czułam się, jakbym fizycznie spacerowała po Zabrzu... Rewelacyjna książka.

Czułam się, jakbym fizycznie spacerowała po Zabrzu... Rewelacyjna książka.