Małgorzata Urlich-Kornacka

Polski egzemplarz poprzedzony jest apostrofą do uczestnika spaceru śladami Mocka, więc przynajmniej część nakładu była przewidziana dla spacerowiczów z żywym przewodnikiem. Na końcu kilka stron reklamujących książki autorki i M. Krajewskiego - cóż mamy kapitalizm, a reklama dźwignią. Tekst właściwy rozpoczyna mapka (skróty niemieckich nazw ulic w opracowaniu wyd. PLAN wołają do Walhalli o pomstę Lokiego za niemiecką ortografię) z naniesionymi wszystkimi, ponumerowanymi kolejno 24 punktami spaceru, w których autor osadził m.in. miejsce zamieszkania, pracy, ulubione knajpy Mocka, a także niektóre, położone w centrum obiekty, w których rozgrywa się akcja książek. Wszystkie dostępne piechotą. Jest to w gruncie rzeczy zwiedzanie Wrocławia z rozszerzeniem o wątki z wrocławskiej serii kryminałów Krajewskiego. Krótkie notatki o poszczególnych obiektach po drodze zawierają sporo ciekawostek i w żadnym razie nie są przeładowane szczegółami. Poszczególne obiekty ilustrowane są bardzo ciekawymi starymi pocztówkami z kolekcji autorki, które choć ukazują inne czasy (zdecydowana większość z początku XX wieku, gdy akcja kryminałów toczy się w latach dwudziestych i trzydziestych),lecz są na tyle interesujące, że to nie przeszkadza. Tekst przewodnika uzupełniają wyróżnione czerwoną czcionką cytaty z 5 "wrocławskich" kryminałów autora oraz ze wspomnień Gerharta Hauptmanna ("Przygoda mojej młodości", Wrocław 1998).