Nie. No nie po prostu.

Nie. No nie po prostu.

Autorka najwyraźniej ma ze sobą jakiś problem. Mnie dziwi co innego - jak to możliwe, że widząc taki tytuł można w ogóle sięgać po tą "literaturę"?

Autorka najwyraźniej ma ze sobą jakiś problem. Mnie dziwi co innego - jak to możliwe, że widząc taki tytuł można w ogóle sięgać po tą "literaturę"?

Kilka tygodni temu przesłuchałem "Wilgotne miejsca". Miałem w kolekcji audiobookowej również "Modlitwy waginy", postanowiłem więc sięgnąć po kolejną książkę autorstwa Charlotte Roche.

Nie ulega wątpliwości, że książki Charlotte Roche są kontrowersyjne i na pewno nie przypadną do gustu bardziej obyczajowo kontrowersyjnym czytelnikom. Charlotte Roche prowokuje, stosuje ostry język, bez pruderii opowiada o stosunkach damsko-męskich oraz o seksualności. Wręcz do bólu. Celowo, przypuszczam, że dla celów marketingowych, albo po prostu po to aby prowokować otwiera tą książkę od ostrej sceny damsko-męskiej. I można nawet pomyśleć na początku iż mamy do czynienia z dość prymitywną ksiązką o tematyce erotycznej, jednak im bardziej wczytujemy się w całość zaczynamy dostrzegać głębsze przesłanie tej książki. Mniej więcej w połowie książki główna bohaterka przeżywa wielką tragedię życiową z którą będzie borykać się pewnie do końca swojego życia. Walczy z depresją, stale dąży do harmonii w życiu osobistym, boryka się z trudnym dla jej dzieciństwem i relacją z matką. Po przeczytaniu całości jakbym zapomniał iż w książce sporo jest pikantnych scen a tragedia i problemy, sprawy osobiste głównej bohaterki zdominowały to jak odebrałem książkę.

Charlotte Roche jest bardzo odważną pisarką. Co prawda główna bohaterka ksiązki ma inne imie, nazywa się Alexandra, ale w zasadzie można powiedzieć, że to autorka a ksiażka to beletryzowana autobiografia Charlotte Roche. Z resztą w wywiadzie które obejrzałem na YouTube autorka opowiada o swoim życiu i potwierdza fakt i książka dość mocno opiera się na jej własnym życiu, na wydarzeniach, tragediach, rozterkach z jej własnego życia.

Mimo iż właśnie tragedia życiowa narratorki-autorki dominuje książkę, nie jest to aż tak bardzo negatywna książka. Myślę, że mimo trudności i przeciwności losowych jakie spotkały autorkę-narratorskę, główną bohaterkę muszę przyznać iż książka jest pozytywna, gdyż pokazuje iż najlepszym posobem na życie to stawianie czoła rzeczywistości jaka nas spotyka.

W książce sporo jest opisów sesji psychoterapeutycznych. Główna bohaterka korzystała z psychoterapii przez wiele lat. Każdy powinien znaleźć jakiś sposób na to aby iść do przodu przez życie i jeden z takich sposobów opisany jest w tej książce. Książka pozwoliła mi zaobserwować życie innych ludzi, tego jak sobie radzą ze swoim życiem, z tragedią. To chyba była dla mnie najciekawsze w tej książce. Nie twierdzę, że sposób na życie opisany w książce jest godny naśladowania, wiele dróg prowadzi do jednego celu, ciekawie jest po prostu przeczytać o tym jak inni ludzie żyją, idą przez swoje życie.

Kilka tygodni temu przesłuchałem "Wilgotne miejsca". Miałem w kolekcji audiobookowej również "Modlitwy waginy", postanowiłem więc sięgnąć po kolejną książkę autorstwa Charlotte Roche.

Nie ulega wątpliwości, że książki Charlotte Roche są kontrowersyjne i na pewno nie przypadną do gustu bardziej obyczajowo kontrowersyjnym czytelnikom. Charlotte Roche prowokuje, stosuje...

Spodziewałam się typowego erotyka, a przeczytałam... Nie wiem co. Niby sceny erotyczne były, ale przeplatane problemami głównej bohaterki, którą swoją drogą ciężko było mi zrozumieć. Jedyne co nadawało tej książce ręce i nogi to wspomnienie wypadku, w którym zginęli jej bracia. Dzięki temu zaczęłam tej kobiecie współczuć, co jednak nie zmienia faktu, że sama lektura nie należała do przyjemnych. Ktoś tutaj napisał "wszystko i nic" i to całkiem niezłe podsumowanie.

Spodziewałam się typowego erotyka, a przeczytałam... Nie wiem co. Niby sceny erotyczne były, ale przeplatane problemami głównej bohaterki, którą swoją drogą ciężko było mi zrozumieć. Jedyne co nadawało tej książce ręce i nogi to wspomnienie wypadku, w którym zginęli jej bracia. Dzięki temu zaczęłam tej kobiecie współczuć, co jednak nie zmienia faktu, że sama lektura nie...

Miała być to kolejna powieść erotyczna, i muszę przyznać, że zawiera działające na wyobraźnię opisy. Przytłacza je jednak pozostała treść, obsesje, rozmyślania, traumatyczne wspomnienia bohaterki. Pod tym więc względem mocno się zawiodłam. Co wcale nie znaczy, że książka nie przypadła mi do gustu. Jest świetnym opisem codziennego życia patchworkowej rodziny, jej problemów, radości, jak również ciągłej walki z wewnętrznymi demonami i lękami.

Pełną treść recenzji znajdziecie tutaj:
http://nietoperzczytaioglada.blogspot.com/2017/12/modlitwy-waginy-charlotte-roche.html?m=1

Miała być to kolejna powieść erotyczna, i muszę przyznać, że zawiera działające na wyobraźnię opisy. Przytłacza je jednak pozostała treść, obsesje, rozmyślania, traumatyczne wspomnienia bohaterki. Pod tym więc względem mocno się zawiodłam. Co wcale nie znaczy, że książka nie przypadła mi do gustu. Jest świetnym opisem codziennego życia patchworkowej rodziny, jej problemów,...

to książka o wszystkim i o niczym

kropka

to książka o wszystkim i o niczym

kropka

Młoda, ambitna i atrakcyjna – taka jest Elizabeth, główna bohaterka Modlitw Waginy. Jednak, jak się można spodziewać, jej życie nie jest takie idealne.

Elizabeth poznajemy osiem lat po traumatycznym przeżyciu, które zmieniło cały jej światopogląd. Skłócona z rodzicami, dążąca do perfekcji, zarówno w życiu codziennym jak i podczas uniesień miłosnych. A opisów tych ostatnich autorka nam nie szczędzi. Od bardzo naturalistycznych scen seksu małżeńskiego, po szczegółowe opisy przygód w agencjach towarzyskich.

Modlitwy Waginy to nie jest jednak książka o seksie – to raczej obraz współczesnych fobii, sposobów radzenia sobie z żałobą i wyzwaniami życia codziennego. Elizabeth miota się pomiędzy przymusem bycia idealną matką, za którą swojej nie uważa, doskonałą żoną, zaspokajającą wszystkie fantazje męża, nawet za cenę własnego lęku. Chce być "wyluzowaną" partnerką wbrew wszystkiemu, jednocześnie lubuje się w robieniu rzeczy, których jej matka na pewno by nie zaakceptowała. Dając symbolicznie upust złości, którą nosi w sobie obwiniając ją o nieudane dzieciństwo. Próbuje na wszystkie sposoby opanować lęk przed śmiercią. Stara się mieć na wszystkim kontrolę, co daje jej pozorne poczucie bezpieczeństwa ale nie stroni również od myślenia magicznego. Nieustannie przepracowuje każdy szczegół swojego życia, bezlitośnie przeżuwa każde niepowodzenie, bez przerwy powracając myślami do rodzinnej tragedii. Z pozoru odrzuca każde sacrum, boga, kult rodziny ale śmiało przyznaje do przywiązania do pieniędzy. Przy pomocy terapeutki próbuje opanować rzeczywistość z lepszym lub gorszym skutkiem.

dlabab.com

Młoda, ambitna i atrakcyjna – taka jest Elizabeth, główna bohaterka Modlitw Waginy. Jednak, jak się można spodziewać, jej życie nie jest takie idealne.

Elizabeth poznajemy osiem lat po traumatycznym przeżyciu, które zmieniło cały jej światopogląd. Skłócona z rodzicami, dążąca do perfekcji, zarówno w życiu codziennym jak i podczas uniesień miłosnych. A opisów tych...

Zacznę od tego, że nie polecam. Książka jest obrzydliwa.

Fabuła opiera się na monologu 33-latki, która wywleka przed czytelnikiem swoje brudy i natręctwa.

Zacznę od tego, że nie polecam. Książka jest obrzydliwa.

Fabuła opiera się na monologu 33-latki, która wywleka przed czytelnikiem swoje brudy i natręctwa.

Drobiazgowe podejście do seksu i fizjologii, skomplikowane relacje rodzinne, dramatyczny wypadek komunikacyjny, i duża dawka specyficznego humoru - wszystko to sprawiło, że miałam wrażenie, iż autorka książki to odmłodzony o jakieś 30 lat John Irving w damskiej postaci.

Drobiazgowe podejście do seksu i fizjologii, skomplikowane relacje rodzinne, dramatyczny wypadek komunikacyjny, i duża dawka specyficznego humoru - wszystko to sprawiło, że miałam wrażenie, iż autorka książki to odmłodzony o jakieś 30 lat John Irving w damskiej postaci.

Spodziewalam sie wiekszego "lal".
Przeczytalam, posmialam sie chwilami, zauwazylam pewne natrctwa u siebie, podbienstwa do postaci. Wiekszego szalu nie bylo...
wstrzasnal mnie bardziej problem jak zyc po stracie kogos bliskiego, jak to oddzialuje na nasze zycie.

Spodziewalam sie wiekszego "lal".
Przeczytalam, posmialam sie chwilami, zauwazylam pewne natrctwa u siebie, podbienstwa do postaci. Wiekszego szalu nie bylo...
wstrzasnal mnie bardziej problem jak zyc po stracie kogos bliskiego, jak to oddzialuje na nasze zycie.