Dawno nie czytałam  tak denerwującej książki. Może inaczej - dawno  ie spotkałam się  z tak denerwującą  bohaterką. 

Jillian jest bardzo  młodą dziewczyną,  która sama nie wie czego chce. To chce być aktorką,  striptizerką, call-girl. Ale wszystko  robi na pół gwizdka. Przez przypadek trafia do haremu księcia Brunei. Ale tam też jest taką marudzącą niemotą. 

Sięgając po książkę  liczyłam na ciekawą opowieść  o małych pikantnych historiach. A samego haremu w książce jest naprawdę  jak na lekarstwo. Szkoda czasu.

Dawno nie czytałam  tak denerwującej książki. Może inaczej - dawno  ie spotkałam się  z tak denerwującą  bohaterką. 

Jillian jest bardzo  młodą dziewczyną,  która sama nie wie czego chce. To chce być aktorką,  striptizerką, call-girl. Ale wszystko  robi na pół gwizdka. Przez przypadek trafia do haremu księcia Brunei. Ale tam też jest taką marudzącą niemotą. 

Sięgając po...

Nie wiem dlaczego książka nosi taki tytuł skoro o samym haremie jest bardzo mało. Tak naprawdę to biografia autorki, która jest opisana lakoniczne. Nie ma tutaj ciekawych opisów czy dramatycznych historii. Spodziewałam sie czegoś innego.

Nie wiem dlaczego książka nosi taki tytuł skoro o samym haremie jest bardzo mało. Tak naprawdę to biografia autorki, która jest opisana lakoniczne. Nie ma tutaj ciekawych opisów czy dramatycznych historii. Spodziewałam sie czegoś innego.

To takie Dziewczyny z Dubaju, ale tym razem kierunek Brunei.

To takie Dziewczyny z Dubaju, ale tym razem kierunek Brunei.

Fajna, fikuśno - rozerotyzowana interesująca książka :)

Fajna, fikuśno - rozerotyzowana interesująca książka :)

„Moje życie w haremie” to biograficzna książka Jillian Lauren. Autorka została adoptowana przez zamożne nowojorskie małżeństwo. Dziewczyna jest buntownicza przez co ma konflikt z rodzicami i w wieku 16 lat wyprowadza się z domu. Wiąże się z alternatywnym teatrem na Broadwayu i zaczyna zarabiać jako striptizerka, a następnie jako call girl. Marzy o karierze aktorskiej. Nie mając perspektyw przyjmuje ofertę pracy za duże pieniądze w charakterze dziewczyny do towarzystwa w Singapurze. Jednak okazuje się, że pojedzie do Brunei i zostanie jedną z kilkudziesięciu kobiet, które tworzą harem księcia Jefriego, młodszego brata sułtana. Najpierw jest jego faworytą, a potem mężczyzna trzyma ją na dystans. Jako kochanka księcia spędza 18 miesięcy (z przerwą na pobyt a Stanach) w złotej brunejskiej klatce, opływając w luksusy. Dziewczyna uczestniczy w niekończących się imprezach. Spędzając ten czas w haremie rywalizuje o względy księcia z grupą gotowych na wszystko dziewcząt.
Ujmująca w tej książce jest szczerość jaką wykazała się autorka. Nie każdy opisałby takie doświadczenia. Dzięki temu wyznaniu możemy wejść w świat haremów, niewyobrażalnego luksusu oraz wystawnych przyjęć. Autorka opisuje relację z bratem sułtana wraz z bardzo intymnymi szczegółami. Autobiografia jest opowieścią o kobietach, które oddają się bajecznie bogatym mężczyznom i rywalizują między sobą o ich względy. Opowieść jest też niejako portretem mężczyzn, którzy wykorzystują bogactwo do spełniania swoich celów. Przebywając w tamtym środowisku autorka musiała zaakceptować dominację mężczyzn panującą na Bliskim Wschodzie.

„Moje życie w haremie” to biograficzna książka Jillian Lauren. Autorka została adoptowana przez zamożne nowojorskie małżeństwo. Dziewczyna jest buntownicza przez co ma konflikt z rodzicami i w wieku 16 lat wyprowadza się z domu. Wiąże się z alternatywnym teatrem na Broadwayu i zaczyna zarabiać jako striptizerka, a następnie jako call girl. Marzy o karierze aktorskiej. Nie...

Sądząc po opisie z tyłu książki spodziewałam się czegoś innego.

Sądząc po opisie z tyłu książki spodziewałam się czegoś innego.

Książka poniżej przeciętnej.
Nic wartościowego nie wnosi do życia czytelnika.
Pierwsze pół książki nudne jak flaki z olejem...

Książka poniżej przeciętnej.
Nic wartościowego nie wnosi do życia czytelnika.
Pierwsze pół książki nudne jak flaki z olejem...

Nuda, nuda, nuda... Czytając tę książkę wynudziłam się niemiłosiernie. Przeczytałam ją do końca, ponieważ zawsze tak robię, zawsze daję szansę słowu pisanemu, bo być może zaskoczy mnie czymś ciekawym, ale w przypadku tej pozycji, nie doczekałam się pozytywnego zaskoczenia.
Trudne dzieciństwo, możliwość szybkiego wzbogacenia się prowadzą główną bohaterkę od bycia striptizerką, poprzez ekskluzywną call-girl, aż do jednej z wielu dziewcząt w haremie sułtana Brunei. Jak dla mnie, autorka po macoszemu potraktowała tytułowy harem, więcej czasu poświęcając wspomnieniom z młodości, skacząc z tematu na temat, wprowadzając tym samym chaos. Po tytule i opisie spodziewałam się czegoś mocnego, czegoś co wbije mnie w fotel, a otrzymałam słaby tekst, który nie wniósł do mojego życia nic nowego, nic odkrywczego.

Nuda, nuda, nuda... Czytając tę książkę wynudziłam się niemiłosiernie. Przeczytałam ją do końca, ponieważ zawsze tak robię, zawsze daję szansę słowu pisanemu, bo być może zaskoczy mnie czymś ciekawym, ale w przypadku tej pozycji, nie doczekałam się pozytywnego zaskoczenia.
Trudne dzieciństwo, możliwość szybkiego wzbogacenia się prowadzą główną bohaterkę od bycia...

Niestety historia, którą można by opatrzyć tytułem "Moje życie w haremie" zajmuje około 1/3 książki. Wcześniej mamy zaserwowaną historię zbuntowanej nastolatki, skaczemy po wydarzeniach osadzonych na osi czasu w różnych momentach jej niegrzecznego, kilkunastoletniego życia. Fragment ten i tak jest lepszy niż opis czasów po powrocie z Brunei. Nudne, bezsensowne obijanie się po Ameryce za pieniądze zarobione w haremie. Główna bohaterka mnie po prostu drażniła i nie mogłam się doczekać, kiedy skończę czytać tą historię.

Niestety historia, którą można by opatrzyć tytułem "Moje życie w haremie" zajmuje około 1/3 książki. Wcześniej mamy zaserwowaną historię zbuntowanej nastolatki, skaczemy po wydarzeniach osadzonych na osi czasu w różnych momentach jej niegrzecznego, kilkunastoletniego życia. Fragment ten i tak jest lepszy niż opis czasów po powrocie z Brunei. Nudne, bezsensowne obijanie się...

Z twórczością tej autorki spotkałam się pierwszy raz. I za każdym razem, gdy czytałam książkę, miło ją potem wspominałam...

Książka zaczyna się kiedy Jill ma wsiąść do samolotu lecącego do Brunei. Dziewczyna w wieku szesnastu lat, Jill opuściła dom rodzinny swoich adopcyjnych rodziców. Postanawia iść do szkoły, by potem ją rzucić i zarabiać na życie. Pracuje w teatrze, ale niestety nie w roli swoich marzeń. Jednak pieniędzy brakuje i Jillian postanawia zatrudnić się jako call girl.

Jill zostaje zatrudniona jako call girl. Ma swojego chłopaka Seana, któremu nie mówi o swojej pracy. Pewnego dnia do jej pracy przychodzi Ari w poszukiwaniu dziewcząt do haremu księcia Brunei. Jill przechodzi selekcję i wyjeżdża do Brunei.

Tam Jill poznaje życie w Brunei; dowiaduje się, że bez znajomości i podlizywania się, daleko nie zajdzie. Postanawia więc zaprzyjaźnić się z dziewczynami. W oko wpada jej Robin, książę Brunei. Pomimo, że książę wezwał ją do siebie raz, Jill marzy o tym by zostać jego czwartą żoną. Sułtanką.

Telefon od rodziców sprawia, że Jill wyjawia im prawdę. Prawdę o tym, że nie pojechała do Brunei, żeby zostać sławną aktorką, lecz aby być dziewczyną z haremu. Dziewczyna postanawia wyjechać do Nowego Jorku.

Jill wraca do Nowego Jorku. Do przyjaciół i rodziny. Kiedy nadchodzi dzień powrotu Jill postanawia nie wyjeżdżać. Jest jej dobrze w rodzinnych stronach, ma chłopaka Andy' ego. Jednakże życie Jill nie zawsze jest usłane różami. Pomimo tego, że zagrała w sztuce (poważnej sztuce) to jednak musi się pogodzić z tym, że jej ukochany nie ma dla niej tyle czasu, ile by chciała.

Dziewczyna zachodzi w ciążę. Mówi o tym Andy' emu. Andy każe jej się pozbyć "problemu". Jill usuwa ciążę, mając na uwadze to co przydarzyło się jej matce. Jednak Jill żałuje swojego postępku i postanawia opuścić Nowy Jork i wrócić do Brunei.

Jill wraca do Brunei. Dziewczyna szybko odkrywa, że przez rok dokonało się wiele zmian. Odkrywa też, że już nie jest tą samą dziewczyną co wcześniej. Nie bawi ją i nie ekscytuje życie w haremie. Zamyka się w pokoju i pisze opowiadania przesyłając je przyjacielowi. Potem postanawia wrócić do domu.

Jak dalej potoczy się historia Jill? Tego Wam nie zdradzę( nie chcę psuć niespodzianki). Dobrze mi się czytało tę książkę. Może to dlatego, że jest na faktach autentycznych oraz napisała ją osoba, która to wszystko przeżyła? Całkiem możliwe. Jako bohaterka Jill mnie intrygowała, rozbawiała. Miała kilkanaście lat i swoje marzenia. Czy się spełniły? Czy odwróciła się zła passa?

Ja mogę tylko polecić książkę. Moje pierwsze podejście z Jillian Lauren , zaliczone na 10 gwiazdek!!! Naprawdę polecam.

Z twórczością tej autorki spotkałam się pierwszy raz. I za każdym razem, gdy czytałam książkę, miło ją potem wspominałam...

Książka zaczyna się kiedy Jill ma wsiąść do samolotu lecącego do Brunei. Dziewczyna w wieku szesnastu lat, Jill opuściła dom rodzinny swoich adopcyjnych rodziców. Postanawia iść do szkoły, by potem ją rzucić i zarabiać na życie. Pracuje w teatrze, ale...