Bardzo dobra i interesujaca książka, w której uczymy się tak duzo historii.

Bardzo dobra i interesujaca książka, w której uczymy się tak duzo historii.

Świetnie osadzona powieść historyczno-kryminalna. Historia dziewczyny do towarzystwa i zakonnika, przypadkowo wciągniętego w intrygę na skalę wręcz światową. Jestem pod wrażeniem kunsztu literackiego i wiedzy historycznej autorki. Czytając ostatnią adnotację, stwierdzam, że jestem też naiwna, ale ma dar przekonywania. Znajdziecie tu zwroty akcji, dreszczyk emocji i szczęśliwe zakończenie, a na końcu opadnie wam szczęka, kto za tym wszystkim stoi.👍

Świetnie osadzona powieść historyczno-kryminalna. Historia dziewczyny do towarzystwa i zakonnika, przypadkowo wciągniętego w intrygę na skalę wręcz światową. Jestem pod wrażeniem kunsztu literackiego i wiedzy historycznej autorki. Czytając ostatnią adnotację, stwierdzam, że jestem też naiwna, ale ma dar przekonywania. Znajdziecie tu zwroty akcji, dreszczyk emocji i...

"Migdałowa madonna" Autorki bardzo mi się podobała. Z ciekawością sięgnęłam więc po "Tajemnicę Botticellego". Być może moje oczekiwania były zbyt wysokie, bo książka zwyczajnie im nie sprostała.

"Migdałowa madonna" Autorki bardzo mi się podobała. Z ciekawością sięgnęłam więc po "Tajemnicę Botticellego". Być może moje oczekiwania były zbyt wysokie, bo książka zwyczajnie im nie sprostała.

Po przeczytaniu połowy książki zastanawiam się, skąd taka wysoka ocena na LC? Owszem, książka jest ciekawa, naładowana postaciami, akcją i teoriami, ale jak na mój gust, wszystkiego jest w niej za dużo. Bohaterowie jeżdżą po całym półwyspie, doszukując się spisków i tajemnic, a to tylko i wyłącznie na podstawie jakiegoś obrazu. Sypią pomysłami i teoriami tak obficie, ze czasem to aż śmieszne, a często wątpliwe. A główna bohaterka to bardzo irytująca pannica, zwłaszcza ze swoim potrójnym wyliczaniem. To dobre raz, ale nie w każdym rozdziale. Powieść można przeczytać, ale są w tej kategorii znacznie ciekawsze pozycje.

Po przeczytaniu połowy książki zastanawiam się, skąd taka wysoka ocena na LC? Owszem, książka jest ciekawa, naładowana postaciami, akcją i teoriami, ale jak na mój gust, wszystkiego jest w niej za dużo. Bohaterowie jeżdżą po całym półwyspie, doszukując się spisków i tajemnic, a to tylko i wyłącznie na podstawie jakiegoś obrazu. Sypią pomysłami i teoriami tak obficie, ze...

Jak dla mnie jest to najlepsza powieść tej autorki.
Zagadka do rozwiązania, tajemnice, miłość. I to wszystko osadzone w roku 1482 we Florencji. Aż miło się to czytało i ubolewałam, że tak szybko się skończyłam.
Po przeczytaniu jej miałam niedosyt.

Jak dla mnie jest to najlepsza powieść tej autorki.
Zagadka do rozwiązania, tajemnice, miłość. I to wszystko osadzone w roku 1482 we Florencji. Aż miło się to czytało i ubolewałam, że tak szybko się skończyłam.
Po przeczytaniu jej miałam niedosyt.

Luciana Vetra - jest czasem modelką, a na stałe dziwką, jak sama o sobie mówi. To utrzymanka bogatego Benvolio Malateska i na jego prośbę zgadza się pozować słynnemu malarzowi Alessandrowi Botticellemu, jako bogini Flora, płodna i erotycznie doświadczona.

Podczas pierwszego dnia pozowania nie otrzymuje zapłaty, dlatego kradnie ze skrytki miniaturę nieukończonego dzieła. Wyrzuty sumienia powodują, iż planuje zwrócić to artyście następnego dnia, jednak nie otrzymuje już szansy. Z przerażeniem odkrywa, że jej współlokatorka została zamordowana z tego powodu, iż oprawca pomylił obie kobiety.

Ucieka, aby ratować życie. Szuka ochrony u kochanka, ale zastaje go martwego w łóżku. Jedyne miejsce, w którym czuje się bezpiecznie to klasztor Santa Croce w towarzystwie brata Guido. Tylko ten mężczyzna jej nie pragnął, dlatego postanowiła skierować się w tym właśnie kierunku.

Okazuje się, że w klasztorze również nie jest spokojnie i oboje muszą uciekać. Dochodzą do wniosku, że właściciel obrazu sądzi, iż znają jego tajemnicę. Teraz próbują odkryć ten sekret, aby mieć kartę przetargową w zdecydowanie nierównej walce. Trop na jaki wpadają przyprawia ich o szybsze bicie serca. Czy uda im się powstrzymać, co wydaje się nieuniknione?

Wbrew zdrowemu rozsądkowi zakochują się w sobie. Pomimo, że dzieli ich pochodzenie, wychowanie, a także podejście do codziennych spraw, poddają się uczuciom. Guido nie przyjął do tej pory ślubów zakonnych, więc Luciana ma nadzieję na szczęśliwe zakończenie, jednak nie próbuje wykorzystać jego zachwianej wiary w kościół jako instytucji, tylko czeka na moment, kiedy otworzy się na wspólną przyszłość.

"Tajemnica Botticellego" to genialna powieść historyczna, ściśle związana z obrazem Primavera autorstwa Sandra Botticellego, po brzegi wypełniona tajemnicami, sekretami, poszukiwaniem odpowiedzi, nieustannym wyścigiem z czasem. Na oczach czytelnika główna bohaterka zmienia się z wulgarnej, bezczelnej dziwki w normalną, wartościową kobietę. Nie wiadomo czy powodem owego przeistoczenia jest miłość, albo jej wewnętrzna siła i pragnienie bycia lepszą. Z pewnością Guido przyczynił się do tej przemiany. Staranne wydanie książki sprawia, że przyjemnie trzymać ją w rękach, a piękna okładka przyciąga wzrok, kusi, wabi, nęci... Gorąco namawiam do zapoznania się z lekturą, gdyż jest to kawałek świetnie napisanej prozy.

Luciana Vetra - jest czasem modelką, a na stałe dziwką, jak sama o sobie mówi. To utrzymanka bogatego Benvolio Malateska i na jego prośbę zgadza się pozować słynnemu malarzowi Alessandrowi Botticellemu, jako bogini Flora, płodna i erotycznie doświadczona.

Podczas pierwszego dnia pozowania nie otrzymuje zapłaty, dlatego kradnie ze skrytki miniaturę nieukończonego dzieła....

Uwielbiam takie historie więc polecam tą książkę każdemu kto lubi tajemnice, zagadkowe przedmioty, pościg itp. Wątek miłosny między młodziutką kurtyzaną a zakonnikiem jest tak przejmujący, że kibicowałam im do końca książki jednocześnie mię byłam pewna czy Luciana z nim właśnie będzie.
Sandro Botticcieli malował obrazy i ukrywał w nich alegorię, symbole to fakt bo czytałam o tym ale obraz "Wiosna" to świetny chwyt na pomysł książki od autorki. Uwielbiam tę książkę i serdecznie polecam.

Uwielbiam takie historie więc polecam tą książkę każdemu kto lubi tajemnice, zagadkowe przedmioty, pościg itp. Wątek miłosny między młodziutką kurtyzaną a zakonnikiem jest tak przejmujący, że kibicowałam im do końca książki jednocześnie mię byłam pewna czy Luciana z nim właśnie będzie.
Sandro Botticcieli malował obrazy i ukrywał w nich alegorię, symbole to fakt bo czytałam...

Sandro Botticcelli to włoski malarz florencki, który tworzył w epoce renesansu (Włochy uznawane są za kolebkę nowej epoki, zwanej inaczej odrodzeniem). Za kanwę swojej powieści Marina Fiorato obrała jeden z obrazów namalowanych przez tego malarza — "La Primaverę". Powstał on na zlecenie do willi di Castanello, która należała do Lorenza i Giovanniego di Perifrancesco. Do dzisiaj historycy sztuki zastanawiają się nad jego interpretacją. Marina Fiorato na łamach powieści przedstawia jedno z możliwych odczytań obrazu.

Czytanie tej książki, o ile pamięta się o tym, że jest to fabularyzowana powieść historyczna, to zarówno wspaniała lekcja historii, jak i niesamowita zabawa w detektywa. Dlaczego? Po pierwsze: należę do ludzi, którzy w przypadku tego typu książek, muszą widzieć to, o czym czytają. Obraz Sandro Botticelliego "La Primavera" był mi znany wcześniej, jednak bardzo często podczas lektury wracałam do niego i wraz z głównymi bohaterami oglądałam każdy detal i odczytywałam "zamknięte" w nim znaczenie. Po drugie: na zdjęciach wymienionych w powieści budowli szukałam szczegółów architektonicznych, które stanowiły element szyfru. Równolegle do lektury uzupełniałam informacje na temat postaci historycznych, które wchodziły w skład tak zwanej "Siódemki". Ubolewam nad tym, że zabrakło mi w powieści tła społeczno-obyczajowego tej jakże ciekawej epoki historycznej. Myślę, że wprowadzenie tego kontekstu podniosłoby atrakcyjność czytanego tekstu.

Jednak "Tajemnica Botticellego" to nie tylko gratka dla miłośników powieści detektywistycznych i historii sztuki, to również książka przygodowa i kryminalna. To właśnie w niej para bohaterów przeżywa mrożące krew w żyłach przygody, wielokrotnie ociera się o śmierć, traci przyjaciół, aby w końcu rozwiązać zagadkę. Trzeba jednak przyznać, że autorkę poniosła bujna wyobraźnia, bo wiele zdarzeń przez nią opisanych jest wręcz nieprawdopodobnych.

Język powieści jest zróżnicowany. Z jednej strony mamy sporo wulgaryzmów płynących z ust Luciany, co związane jest bezpośrednio z profesją, którą zajmowała się przez kilka ostatnich lat, z drugiej strony bogaty w odniesienia do literatury, Biblii i pełen zwrotów i wyrażeń łacińskich język Guida — nowicjusza w zakonie franciszkanów. O ile początkowo słownictwo prostytutki może razić, o tyle uczone wypowiedzi zakonnika (niezależnie od tego czy składają się z kilku zdań, czy z pojedynczych wyrazów) mogą być niezrozumiałe dla odbiorcy. W trakcie zagłębiania się w lekturę ten początkowy szok mija.

Mimo wszystko uważam, że książka Mariny Fiorato zasługuje na uwagę. Wartka akcja i ciekawie skonstruowane postacie sprawiają, że "Tajemnicę Botticellego" czyta się szybko i przyjemnie. Dodatkowo zawiera walor edukacyjny — daje motywację do uzupełnienia wiedzy historycznej i z zakresu historii sztuki, o czym wcześniej wspominałam.

Sandro Botticcelli to włoski malarz florencki, który tworzył w epoce renesansu (Włochy uznawane są za kolebkę nowej epoki, zwanej inaczej odrodzeniem). Za kanwę swojej powieści Marina Fiorato obrała jeden z obrazów namalowanych przez tego malarza — "La Primaverę". Powstał on na zlecenie do willi di Castanello, która należała do Lorenza i Giovanniego di Perifrancesco. Do...

Dawno już nie przeczytałam książki tak szybko i z taką niemal dziecięcą frajdą! Pani Fiorato zabrała mnie w cudowną podróż do włoskich państw epoki odrodzenia, przybliżyła mi historię ówczesnych Włoch i wplątała we wspaniałą przygodę ze spiskiem i tajemnicą w tle. Postaci w jej książce są żywe, ciekawe, (główna bohaterka dodatkowo bezkompromisowa),cześć z nich to postacie historyczne co dodaje smaczku całości. Akcja jest wartka – książkę czyta się naprawdę szybko i przyjemnie. Razem z bohaterami odkrywałam tytułową „Tajemnicę Botticellego” ukrytą w obrazie tego artysty pt. La Primavera, weszłam w świat polityki i intrygi zawiązanej przez najznamienitsze rody włoskie.
Książkę miałam okazję czytać przy włączonym komputerze z czego bardzo się cieszę i co polecam, ponieważ:
- pozwoliło mi to uzupełnić wspaniałe opisy zabudowy, warowni, kościołów i pałaców takich miast jak Florencja, Piza, Neapol, Rzym, Wenecja, Bolzano, Mediolan i Genua ich zdjęciami – bawiłam się szukaniem szczegółów architektonicznych, które w książce stanowiły elementy całego szyfru zamkniętego w obrazie Botticellego – te przerwy w czytaniu nie przeszkadzały mi a uczyniły lekturę jeszcze bardziej ciekawą – nigdy nie byłam we Włoszech a słowo i obraz pozwoliły mi utrwalić w głowie wiele ciekawostek historycznych (np. herby poszczególnych rodów włoskich)
- mogłam czynnie uczestniczyć w odkrywaniu tajemnicy ukrytej w obrazie La Primavera – razem z bohaterami rozkładałam go na czynniki pierwsze, powiększałam fragmenty, podczas całej lektury miałam go na ekranie laptopa lub telefonu dzięki czemu znam go teraz na pamięć.

Wisława Szymborska powiedziała "Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła." Ja bym jeszcze dodała że to także jeden z najtańszych sposobów na podróżowanie. Czytanie „Tajemnicy Botticellego” jest jednym i drugim.

Dawno już nie przeczytałam książki tak szybko i z taką niemal dziecięcą frajdą! Pani Fiorato zabrała mnie w cudowną podróż do włoskich państw epoki odrodzenia, przybliżyła mi historię ówczesnych Włoch i wplątała we wspaniałą przygodę ze spiskiem i tajemnicą w tle. Postaci w jej książce są żywe, ciekawe, (główna bohaterka dodatkowo bezkompromisowa),cześć z nich to postacie...

Świetna powieść, szczególnie dla miłośników historii sztuki i kryminałów z historią w tle. Gorąco polecam.

Świetna powieść, szczególnie dla miłośników historii sztuki i kryminałów z historią w tle. Gorąco polecam.