"Przepowiednia" jest kontynuacją "Herezji", dlatego ponownie spotykamy się z Giordano Bruno, byłym duchownym wyklętym przez kościół katolicki i ściganym przez inkwizycję. Aby w pełni wczuć się w akcję i zrozumieć sens wydarzeń, warto najpierw przeczytać część pierwszą.

Książka rozpoczyna się od przepowiedni, która mówi o nadejściu trygonu ognistego, zapowiadającego zburzenie starego porządku i nadejście nowego. Mają temu towarzyszyć wydarzenia, które odmienią bieg historii. Ta wróżba jak się potem okaże, będzie miała bardzo ważny wpływ na przebieg akcji.

Epicentrum wydarzeń stanowi konflikt pomiędzy królową Elżbietą I Tudor a jej kuzynką Marią Stuart, królową Szkocji przebywającą aktualnie w więzieniu. Jedna i druga mają swoich zwolenników jak przeciwników.

Giordano Bruno nadal penetruje otoczenie królowej, szukając osób spiskujących przeciwko niej. Jednak solą w oku staje się dla niego sprawa morderstw dam dworu w zasadzie tuż pod nosem władczyni. Na ciele ofiar wycięto znaki astrologiczne. Razem z Johnem Dee nie ustają też w poszukiwaniach tajemnej księgi Hermesa.

Jako zapalona miłośniczka zwierząt byłam totalnie zniesmaczona sceną , w której Dee przeprowadzał dosyć drastyczny eksperyment na myszy. Nie mogę przejść obojętnie wobec dręczenia zwierząt, nawet jeżeli jest to fikcja literacka.

Irytowała mnie postać Marie de Castelnau, żony ambasadora, która próbuje uwieść Bruna. Zresztą nie tylko jego.

Kryminał historyczny retro, gdzie akcja można by rzecz wlecze się bardzo wolno, ale nie uznałabym tego za wadę. W dzisiejszych czasach, gdy wszystko pędzi jak szalone nie wiadomo po co i dlaczego, takie wyhamowanie bardzo się przydaje. Nie czułam monotonii czy znużenia, bo wszystko zostało dobrze wyważone. To wolne tempo akcji pozwoliło mi się rozsmakować w powieści, ale nie powiem, że wyciszyć, bo jednak spore napięcie, wynikające z wydarzeń na dworze królewskim wciąż wisiało w powietrzu. Cenię stare kryminały właśnie za taki niespieszny rytm i zapach starości, za powiew przeszłości i pewien klimat, którego we współczesnych powieściach już nie znajdziemy. To trochę tak jak oglądanie filmów z cyklu " w starym kinie". Z przyjemnością zanurzyłam się w czasy panowania Elżbiety I, zajrzałam za kulisy dworu i prześledziłam intrygę kryminalną, której rozwiązanie poznaliśmy w finale powieści. I od razu zabieram się za tom trzeci czyli “Profanację.”

"Przepowiednia" jest kontynuacją "Herezji", dlatego ponownie spotykamy się z Giordano Bruno, byłym duchownym wyklętym przez kościół katolicki i ściganym przez inkwizycję. Aby w pełni wczuć się w akcję i zrozumieć sens wydarzeń, warto najpierw przeczytać część pierwszą.

Książka rozpoczyna się od przepowiedni, która mówi o nadejściu trygonu ognistego, zapowiadającego...

Rzadki przypadek, gdy tom drugi nie jest ani gorszy, ani lepszy od pierwszego. Z pewnością nie arcydzieło, ale kawał porządnej roboty. Do poczytania w wolnym czasie. Komu spodobała się część pierwsza, ten nie będzie rozczarowany. Komu tom pierwszy się nie przypadł do gustu, raczej nie zmieni zdania.

Rzadki przypadek, gdy tom drugi nie jest ani gorszy, ani lepszy od pierwszego. Z pewnością nie arcydzieło, ale kawał porządnej roboty. Do poczytania w wolnym czasie. Komu spodobała się część pierwsza, ten nie będzie rozczarowany. Komu tom pierwszy się nie przypadł do gustu, raczej nie zmieni zdania.

Chociaz sama postac glownego bohatera, ktorym jest Giordanno Bruno, wzbudza we mnie sympatie, to jednak meczylam sie z ta ksiazka. Ciekawie dla mnie zaczelo sie robic dopiero gdzies pod koniec, kiedy w koncu akcja zaczela nabierac rozpedu. A tak to sie wszystko ciagnelo jak przyslowiowe flaki z olejem. Mimo to bardzo ciekawie zostala przedstwiona sytuacja polityczna w XVI-wiecznej Europie, a w szczegolnosci w Anglii. Autorka poswiecila duzo czasu na dokladne odzwierciedlenie zabudowy, dzieki czemu czytelnik mogl sie poczuc, jakby sam byl na miejscu wydarzen.

Chociaz sama postac glownego bohatera, ktorym jest Giordanno Bruno, wzbudza we mnie sympatie, to jednak meczylam sie z ta ksiazka. Ciekawie dla mnie zaczelo sie robic dopiero gdzies pod koniec, kiedy w koncu akcja zaczela nabierac rozpedu. A tak to sie wszystko ciagnelo jak przyslowiowe flaki z olejem. Mimo to bardzo ciekawie zostala przedstwiona sytuacja polityczna w...

Ta sama epoka Elżbiety I, ale tym razem przenosimy się już bezpośrednio na dwór królewski i obserwujemy pochód mniej lub bardziej możnych osób, w najpiękniejszych i najbardziej kolorowych strojach. Trochę jak bal marionetek. A w środku tego plącze się Bruno rozdarty między ambasadę francuską i Francisa Wallinghama, mający na karku przedziwną, niby to astrologiczną aferę i złoczyńców usiłujących go sprzątnąć z tego świata. W tle - a w gruncie rzeczy na pierwszym miejscu - przewija się sprawa Marii Stuart. Bardzo smakowity kryminał retro, dobrze osadzony w realiach historycznych i zgrabnie napisany.

Ta sama epoka Elżbiety I, ale tym razem przenosimy się już bezpośrednio na dwór królewski i obserwujemy pochód mniej lub bardziej możnych osób, w najpiękniejszych i najbardziej kolorowych strojach. Trochę jak bal marionetek. A w środku tego plącze się Bruno rozdarty między ambasadę francuską i Francisa Wallinghama, mający na karku przedziwną, niby to astrologiczną aferę i...

Świetny wielowątkowy kryminał historyczny z niebanalnym bohaterem. Jest tu tajemnica, spisek, knowania wszelkie, piękna kobieta, wielcy dostojnicy i mglisty Londyn w tle. Akcja mknie wartko i ciekawi ta historia tak, że człowiek i nockę zarwać może. Do tego miejscami arcydowcipne dialogi (bardzo polecam te o ubiorze). Fabularyzowane biografie sprawiają, że wielcy tej epoki stają się bliscy. Gorąco polecam!

Świetny wielowątkowy kryminał historyczny z niebanalnym bohaterem. Jest tu tajemnica, spisek, knowania wszelkie, piękna kobieta, wielcy dostojnicy i mglisty Londyn w tle. Akcja mknie wartko i ciekawi ta historia tak, że człowiek i nockę zarwać może. Do tego miejscami arcydowcipne dialogi (bardzo polecam te o ubiorze). Fabularyzowane biografie sprawiają, że wielcy tej epoki...

Porządny kryminał z czasów elżbietańskich. Warto czytać systemowo tom po tomie bo inaczej mogą umknąć niektóre wątki

Porządny kryminał z czasów elżbietańskich. Warto czytać systemowo tom po tomie bo inaczej mogą umknąć niektóre wątki

Drugi, zaskakująco dobry (chociaż po Herezji powinienem był się spodziewać tak dobrego poziomu) thriller.
Parris znowu popisał się kunsztem literackim, trzymając tajemnicę morderstw prawie do samego końca fabuły. A i po jej wyjawieniu akcja nie zwalnia tempa...
Wspaniale oddany klimat XVI wiecznej Anglii, intrygi dworskie i spiskowania, wartka akcja. To wszystko zespala się w tej pozycji w bardzo dobrą historię, z mnóstwem szczegółów, które (co ważne) nie przytłaczają czytelnika.
Jak dla mnie, osoby, która lubuje się głównie w świecie fantasy i sci-fi obietnica dobrej kontynuacji wysunięta przez Herezję spełniła się w Przepowiedni.

Drugi, zaskakująco dobry (chociaż po Herezji powinienem był się spodziewać tak dobrego poziomu) thriller.
Parris znowu popisał się kunsztem literackim, trzymając tajemnicę morderstw prawie do samego końca fabuły. A i po jej wyjawieniu akcja nie zwalnia tempa...
Wspaniale oddany klimat XVI wiecznej Anglii, intrygi dworskie i spiskowania, wartka akcja. To wszystko zespala...

Akcja książki rozgrywa w roku 1583.Głównym bohaterem jest Giordano Bruno , który ucieka przed inkwizycją i znajduje azyl w Anglii a ściśle mówiąc w ambasadzie francuskiej.Jest to drugi tom opisujący przygody Bruno.Tym razem musi nie tylko rozwiązać zagadkę kryminalną ale również pod przykrywką zdobyć niezbite dowody mające na celu powstrzymanie spisku przeciwko panującej królowej Elżbiety.Niebezpieczeństwo czyha na każdym kroku.Autorka wiernie oddała klimat średniowiecznej Anglii.Bardzo polubiłem głównego bohatera książki. Akcja książki jest opisywana w z perspektywy Giordano.Zagadka kryminalna powoduje , że musi wysilić cały swój intelekt i talent dedukcyjny. Z dużą przyjemnością śledziłem poczynania bohatera , który unika zgrabnie nastawionych przez wrogów pułapek.W moim osobistym odczuciu bardziej podobał mi się pierwszy tom , ale nie ma co narzekać książka jest świetna zwłaszcza druga połowa powieści.Jeżeli ktoś gustuje w dobrym kryminale to na pewno się nie zawiedzie . Na dodatek można się dowiedzieć trochę o historii średniowiecznej Anglii. Gorąco polecam.

Akcja książki rozgrywa w roku 1583.Głównym bohaterem jest Giordano Bruno , który ucieka przed inkwizycją i znajduje azyl w Anglii a ściśle mówiąc w ambasadzie francuskiej.Jest to drugi tom opisujący przygody Bruno.Tym razem musi nie tylko rozwiązać zagadkę kryminalną ale również pod przykrywką zdobyć niezbite dowody mające na celu powstrzymanie spisku przeciwko panującej...

Bardzo dobra kontynuacja serii. Poprzednia część pod tytułem "Herezja" sprawiła, że miałem wygórowane oczekiwania, co do "Przepowiedni", ale nie zawiodłem się. Główny bohater ciągle poszukuje swego miejsca w Europie u schyłku średniowiecza. Jako były zakonnik nie pozostaje też obojętny na wdzięki urodziwych kobiet, które w dalszym ciągu kręcą się wokół Włocha. Przeszkadzała mi jedynie składnia niektórych zdań, ale możliwe, że spowodowane to jest tylko i wyłącznie kilkoma niedociągnięciami w tłumaczeniu. Z czystym sercem polecam obydwie części serii.

Bardzo dobra kontynuacja serii. Poprzednia część pod tytułem "Herezja" sprawiła, że miałem wygórowane oczekiwania, co do "Przepowiedni", ale nie zawiodłem się. Główny bohater ciągle poszukuje swego miejsca w Europie u schyłku średniowiecza. Jako były zakonnik nie pozostaje też obojętny na wdzięki urodziwych kobiet, które w dalszym ciągu kręcą się wokół Włocha. Przeszkadzała...

Świetnie skonstruowany kryminał historyczny, od którego trudno się oderwać.
Oprócz skomplikowanego, obfitującego w niespodzianki śledztwa, mamy tu obraz życia dworskiego w elżbietańskiej Anglii. Do tego dochodzą religijne spiski papistów i wyznawców nowej wiary oraz polityczne knowania zagorzałych, lecz działających w ukryciu przeciwników Elżbiety.

Sporo miejsca autor poświęcił astrologii i tytułowej przepowiedni. Czy jednak magia i wróżby faktycznie są związane z morderstwami, czy tylko mają za zadanie odwrócić uwagę od innych zdarzeń? To pytanie pojawia się już na początku śledztwa i towarzyszy mu niemal do końca.

Ciekawie pokazana jest postać Giordana Bruno, który z pomocą garstki zaufanych ludzi stara się rozwikłać zagadkę (a nawet kilka zagadek, gdyż na jaw wychodzą nowe tajemnice). Ten uczony, filozof i humanista szybko staje się bliski czytelnikowi, zwłaszcza, że pokazany jest jako człowiek świadom swoich wad i niedoskonałości.

Czyta się szybko, lekko i przyjemnie - polecam jako relaksującą, ale i dającą do myślenia lekturę.

Świetnie skonstruowany kryminał historyczny, od którego trudno się oderwać.
Oprócz skomplikowanego, obfitującego w niespodzianki śledztwa, mamy tu obraz życia dworskiego w elżbietańskiej Anglii. Do tego dochodzą religijne spiski papistów i wyznawców nowej wiary oraz polityczne knowania zagorzałych, lecz działających w ukryciu przeciwników Elżbiety.

Sporo miejsca autor...