Sięgnąłem po książkę Sowy znając jego serię z komisarzem Emilem Stomporem będąc pewny, że będzie to udany wybór. Fabuła mnie zaskoczyła, dała do myślenia. Dzięki autorowi i jego opowieści zdajemy sobie sprawę jak łatwo można wpaść w sidła toksycznej, zaborczej miłości i poświęcić dla niej swoje wydawałoby by się ustabilizowane życie. Książkę czyta się szybko. Daję od siebie tylko 5 za dość liczne literówki - niestety korekta przy samowydawaniu książek kuleje, no i za temat, który niekoniecznie był w moim guście.

Sięgnąłem po książkę Sowy znając jego serię z komisarzem Emilem Stomporem będąc pewny, że będzie to udany wybór. Fabuła mnie zaskoczyła, dała do myślenia. Dzięki autorowi i jego opowieści zdajemy sobie sprawę jak łatwo można wpaść w sidła toksycznej, zaborczej miłości i poświęcić dla niej swoje wydawałoby by się ustabilizowane życie. Książkę czyta się szybko. Daję od siebie...

Początek intrygujący jak w każdym niemal przypadku, gdy mamy do czynienia z niedoszłym samobójcą, który uwięziony jest w śpiączce i gdy nie znamy powodów jego desperackiego kroku. TYm bardziej, że jednocześnie jest informacja, że jest mordercą. Niestety, ale opowieść wyłaniająca się z jego wspomnień nie jest już tak intrygująca. Bohater denerwował mnie swoją bezsilnością, a o bohaterce lepiej abym żadnego słowa nie napisała ;) Uwaga dla wrażliwców: scena seksu w końcowych partiach książki może wzbudzić lekkie zniesmaczenie.

Początek intrygujący jak w każdym niemal przypadku, gdy mamy do czynienia z niedoszłym samobójcą, który uwięziony jest w śpiączce i gdy nie znamy powodów jego desperackiego kroku. TYm bardziej, że jednocześnie jest informacja, że jest mordercą. Niestety, ale opowieść wyłaniająca się z jego wspomnień nie jest już tak intrygująca. Bohater denerwował mnie swoją bezsilnością, a...

To trzecia książka tego autora jaką miałem okazję przeczytać. Podobnie jak w dwóch poprzednich zainteresowała mnie tematyka związana z lotnictwem. Niestety po dwóch naprawdę zachwycających tytułach trzeci okazał się gorszy, choć tak naprawdę nie wiem do końca, z czego to odczucie wynika. „Modliszka” to zupełnie niezła powieść, która – szczególnie na początku – mnie wręcz zachwyciła. Facet w śpiączce, jego myśli, odczucia, autor uchwycił to po mistrzowsku. Czyta się kartka za kartką. Tyle, że dalsza lektura mnie tak już nie porwała. Autor zdaje się, że za bardzo rozbudował jeden z wątków książki. Dwoje ludzi, środowisko spadochronowe, toksyczny związek, zła kobieta… hm. Chyba to najsłabsza strona tej powieści. Środek mocno zwalnia. Lotnictwa niewiele. Czyta się to nawet nieźle, ale widać chyba czegoś innego oczekiwałem. Z drugiej strony trzeba autorowi przyznać, że odmalował naprawdę Femme Fatale jak się patrzy i pewnie o to w tej powieści chodziło. Jeśli tak podejść do „Modliszki” to mamy tu niezłe studium psychologiczne bardzo złego człowieka, kobiety z najgorszych męskich snów. W kilku miejscach, szczególnie za połową, autor kilka razy między wierszami ukazuje pewną smutna prawdę o ciemnej stronie natury kobiet, ale też i słabościach wielu mężczyzn. Obawiam się, że powieść przez czytelniczki nie zostanie dobrze oceniona. Pod koniec książka przyśpiesza i nim doczytałem do końca przekonałem się, że znalazło się w niej jeszcze kilka genialnych fragmentów, na miarę klasyków literatury światowej (Zdarzyło się to już długo po tym, jak oplotła go, dziwka, szubieniczkami aksamitnych spojrzeń.). Dla mnie, po prostu genialne. :-) Polecam.

To trzecia książka tego autora jaką miałem okazję przeczytać. Podobnie jak w dwóch poprzednich zainteresowała mnie tematyka związana z lotnictwem. Niestety po dwóch naprawdę zachwycających tytułach trzeci okazał się gorszy, choć tak naprawdę nie wiem do końca, z czego to odczucie wynika. „Modliszka” to zupełnie niezła powieść, która – szczególnie na początku – mnie wręcz...

Książka bardzo dla mnie na czasie. Sam jestem po wypadku jaki miał miejsce w maju. I miałem także etap (bardzo krótki na szczęście) śpiączki farmakologicznej. Dlatego ta książka bardzo mnie zainteresowała i bardzo szybko pochłaniałem te fragmenty, które dotyczyły śpiączki i pobytu Maksa w szpitalu.

Moim zdaniem jedna z najciekawszych książek Aleksandra Sowy. Były momenty, że nie byłem w stanie się od niej oderwać. A w moim przypadku jest to wyznacznik jakości książki.

Książka bardzo dla mnie na czasie. Sam jestem po wypadku jaki miał miejsce w maju. I miałem także etap (bardzo krótki na szczęście) śpiączki farmakologicznej. Dlatego ta książka bardzo mnie zainteresowała i bardzo szybko pochłaniałem te fragmenty, które dotyczyły śpiączki i pobytu Maksa w szpitalu.

Moim zdaniem jedna z najciekawszych książek Aleksandra Sowy. Były momenty,...

Modliszka to: wg. PWN
1.«drapieżny owad żyjący w krajach tropikalnych, którego samica po zapłodnieniu pożera swego partnera»
2. «kobieta, która niszczy kochających ją mężczyzn».

To moja kolejna książka pana Aleksandra. Tematyka bardzo na czasie, bo kobiet "modliszek" jest całe mnóstwo.

Poznajemy głównego bohatera Maxa Szulca, kiedy leży w szpitalu, w śpiączce i powoli przypomina sobie swoje życie. To co nie daje mu spokoju to, świadomość, że kogoś zabił.

Max przed wypadkiem, był pisarzem, fascynowała go fotografia i malarstwo. Jest to ciepły i wrażliwy mężczyzna, o delikatnej urodzie.
Poznaje Modliszkę w trudnym okresie swojego życia, gdyż rozpada się jego małżeństwo z Anią.
Gdy tajemnicza Modliszka sprytnie wkracza w jego życie, Max czuje, że to jest TA jedyna kobieta... Niestety jest w wielkim błędzie. Przekonuje się o tym po jakimś czasie, gdy został całkowicie owładnięty jej sidłami.

Żeby przekonać się jak destrukcyjne jest działanie takiej kobiety trzeba przeczytać historię Maxa Szulca.
Nigdy nie wiadomo czy taka osoba nie stanie na naszej drodze życia.
Polecam.

Modliszka to: wg. PWN
1.«drapieżny owad żyjący w krajach tropikalnych, którego samica po zapłodnieniu pożera swego partnera»
2. «kobieta, która niszczy kochających ją mężczyzn».

To moja kolejna książka pana Aleksandra. Tematyka bardzo na czasie, bo kobiet "modliszek" jest całe mnóstwo.

Poznajemy głównego bohatera Maxa Szulca, kiedy leży w szpitalu, w śpiączce i powoli...

„Modliszka” to już kolejna powieść Aleksandra Sowy, z którą miałam okazję się zapoznać. Książka długo leżała gdzieś na półce i czekała na swoją kolej, a Pani cały czas niepewnie spoglądała w jej stronę i jakoś nie mogła się zdecydować. A skąd ta niepewność w mej osobie? W końcu czytałam już kilka powieści tego autora i mogę powiedzieć, że należały przecież one do książek przyjemnych i ciekawych. Jednak ta pozycja nie przekonywała mnie. Obawiałam się, że się w niej nie odnajdę.

Główny bohater – Maks - jest w śpiączce. Leży w szpitalu, w którym „spotyka” pielęgniarkę. Kobieta coraz częściej odwiedza jego pokój i opowiada o sobie, swoim życiu, aby poczuć się lepiej. Nie wie tylko, że Maks naprawdę ją słyszy i pogrążony w śpiączce, wciąż zmaga się z faktem, że nie może się do niej odezwać, chociaż bardzo by tego chciał. Mężczyzna, gdy jest sam, często zastanawia się, skąd się tu znalazł i tak powoli wspomnienia wracają. Budzą się w nim uczucia, które kiedyś tak mocno nim władały i przypomina sobie o osobach, na których mu zależało. Myślał o swojej żonie, jak poznał Weronikę i zastanawiał się, jak to się stało, że został samobójcą. Jest to powieść, opowiadająca głównie o miłości, ale także o innych uczuciach, które targały bohaterem.

Lubię czytać książki Aleksandra Sowa. Podoba mi się jego styl pisania i to jak dzięki niemu łatwo wejść w świat bohaterów. Jednak ta powieść była według mnie najsłabsza. Występowały w niej różne błędy literowe i sceny, które mnie zniesmaczały. Początek zapowiadał się ciekawie, ale z kolejnymi stronami książka zaczęła niestety tracić, dlatego jestem trochę zawiedziona.

||http://otro-mundooo.blogspot.com/||

„Modliszka” to już kolejna powieść Aleksandra Sowy, z którą miałam okazję się zapoznać. Książka długo leżała gdzieś na półce i czekała na swoją kolej, a Pani cały czas niepewnie spoglądała w jej stronę i jakoś nie mogła się zdecydować. A skąd ta niepewność w mej osobie? W końcu czytałam już kilka powieści tego autora i mogę powiedzieć, że należały przecież one do książek...

Jest to bardzo smutna, romantyczna opowieść o miłości, trochę nużąca, niespójna i rozwlekła.
Da się przeczytać, ale bez zachwytów.

Jest to bardzo smutna, romantyczna opowieść o miłości, trochę nużąca, niespójna i rozwlekła.
Da się przeczytać, ale bez zachwytów.

9/10

9/10

Smutna i niesamowita historia o tym jak zycie moze ulec diametralnej zmianie, w konsekwencji z pozoru niewinnych zachowan i za sprawa osoby.. bez sumienia.

Smutna i niesamowita historia o tym jak zycie moze ulec diametralnej zmianie, w konsekwencji z pozoru niewinnych zachowan i za sprawa osoby.. bez sumienia.

Pomysł na fabułę był dobry, ale napisanie jej już nie. Ciężko się to czytało, gdyby nie zakończenie dałabym 1 gwiazdkę

Pomysł na fabułę był dobry, ale napisanie jej już nie. Ciężko się to czytało, gdyby nie zakończenie dałabym 1 gwiazdkę