No proszę was, jaki to dobry, miły i łagodny ten pan Kopfrkingl. Do swojej żony mówi: moja delikatna, moja anielska, moja dobra. Tak samo mówi o swoich dzieciach oraz innych ludziach, z którymi się spotyka. Ale okazja, która się pojawia zmienia jakby wszystko. Wspaniała książka o ludziach i ich postępowaniu.

No proszę was, jaki to dobry, miły i łagodny ten pan Kopfrkingl. Do swojej żony mówi: moja delikatna, moja anielska, moja dobra. Tak samo mówi o swoich dzieciach oraz innych ludziach, z którymi się spotyka. Ale okazja, która się pojawia zmienia jakby wszystko. Wspaniała książka o ludziach i ich postępowaniu.

Dostojewski to nie jest. Praktycznie do końca nic nie wnosi, oprócz monologu głównego bohatera. Nawet przy próbie uwypuklenia jego małostkowości i powierzchowności, mogło by to być dużo bardziej dynamiczne opowiadanie, niż miałka powiastka o wewnętrznej przemianie w bezwzględnego człowieka, który zapatrzony jest w idee faszyzmu.

Dostojewski to nie jest. Praktycznie do końca nic nie wnosi, oprócz monologu głównego bohatera. Nawet przy próbie uwypuklenia jego małostkowości i powierzchowności, mogło by to być dużo bardziej dynamiczne opowiadanie, niż miałka powiastka o wewnętrznej przemianie w bezwzględnego człowieka, który zapatrzony jest w idee faszyzmu.

Do połowy istna katorga - Kopfrkingl tylko gada i gada, ciągle to samo. Później mamy prawdziwy obraz zbrodniczej ideologi i zbawiania świata na siłę. Warto do tego momentu czekać...

6/10
@moze_booka

Do połowy istna katorga - Kopfrkingl tylko gada i gada, ciągle to samo. Później mamy prawdziwy obraz zbrodniczej ideologi i zbawiania świata na siłę. Warto do tego momentu czekać...

6/10
@moze_booka

Nie wiem jak ocenić ta książkę. Z jednej strony niewątpliwy talent autora, ale fabuła z czasem wydaje się za bardzo nonsesowna i pozbawiona realizmu

Nie wiem jak ocenić ta książkę. Z jednej strony niewątpliwy talent autora, ale fabuła z czasem wydaje się za bardzo nonsesowna i pozbawiona realizmu

Nietrudno domyślić się, jakim nastrojom uległ pisarz tworząc w atmosferze lat trzydziestych ubiegłego stulecia. Główny bohater, pracownik krematorium, szczęśliwy mąż i ojciec, jest człowiekiem z gruntu dobrym, wrażliwym na cudze tragedie, pragnie pokoju, powszechnego szczęścia, świata bez biedy. Do swojego zawodu ma stosunek wręcz metafizyczny. Powieść jest obrazem człowieka, który dał się zmanipulować do tego stopnia, że w końcu dopuszcza się rzeczy potwornych. Ciekawy pomysł na konstrukcję powieści, przywodzącej na myśl pieśń.

Nietrudno domyślić się, jakim nastrojom uległ pisarz tworząc w atmosferze lat trzydziestych ubiegłego stulecia. Główny bohater, pracownik krematorium, szczęśliwy mąż i ojciec, jest człowiekiem z gruntu dobrym, wrażliwym na cudze tragedie, pragnie pokoju, powszechnego szczęścia, świata bez biedy. Do swojego zawodu ma stosunek wręcz metafizyczny. Powieść jest obrazem...

Dużo lepsza niż "statek szaleńców" - podobna tematyka

Dużo lepsza niż "statek szaleńców" - podobna tematyka

Wcale nie jest trudno zmienić człowieka w jego przeciwieństwo - mówi ta wstrząsająca książka.

Ionesco pisał o przepoczwarzaniu się swych przyjaciół z Żelaznej Gwardii w nosorożce - tu najzwyklejszy czeski drobnomieszczanin staje się sługusem morderców, a w efekcie - jednym z nich...

Mechanizmy takiej przemiany są zawsze takie same: czy to Rumunia, Czechy, czy też (zachowując proporcje) dzisiejsza Polska.... Zawsze jednak przerażają, że człowiekowi tak blisko do nosorożca.

Wcale nie jest trudno zmienić człowieka w jego przeciwieństwo - mówi ta wstrząsająca książka.

Ionesco pisał o przepoczwarzaniu się swych przyjaciół z Żelaznej Gwardii w nosorożce - tu najzwyklejszy czeski drobnomieszczanin staje się sługusem morderców, a w efekcie - jednym z nich...

Mechanizmy takiej przemiany są zawsze takie same: czy to Rumunia, Czechy, czy też...

Ach, ileż takich dobrych, miłych, poczciwych, zadowolonych z siebie ludzi usiądzie wkrótce przy wigilii. A ile trzeba, aby odkryć, że właściwie są już takimi jak Pan Kopfrkingl. Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że dostrzegam analogię w dzisiejszych podziałach.

Ach, ileż takich dobrych, miłych, poczciwych, zadowolonych z siebie ludzi usiądzie wkrótce przy wigilii. A ile trzeba, aby odkryć, że właściwie są już takimi jak Pan Kopfrkingl. Nie mogę się oprzeć wrażeniu, że dostrzegam analogię w dzisiejszych podziałach.

Książka moralnego niepokoju.

Książka moralnego niepokoju.

Czy pod uroczą powierzchniowością zawsze kryje się urocza dusza? Nie. Palacz zwłok to opowieść o tym, że im ktoś z pozoru gładszy, tym bardziej zwichrowany bywa w środku. A film? Rewelacyjny! Intensywnością swojej poetyki wymęczy widza do ostatniej sekundy, ale później trudno pozbyć się myśli, że być może, to najciekawszy film, jaki się w życiu obejrzało.

Czy pod uroczą powierzchniowością zawsze kryje się urocza dusza? Nie. Palacz zwłok to opowieść o tym, że im ktoś z pozoru gładszy, tym bardziej zwichrowany bywa w środku. A film? Rewelacyjny! Intensywnością swojej poetyki wymęczy widza do ostatniej sekundy, ale później trudno pozbyć się myśli, że być może, to najciekawszy film, jaki się w życiu obejrzało.