Niezmiernie miło jest czytać i nie musieć się martwić o fabułę.

Nie mieć w sobie tego lęku, jaki obecnie miewam często w odniesieniu do tych wszystkich "bestsellerów New York Timesa", "rewelacji", "najbardziej oczekiwanych powieści roku", czy obsypywanych nagrodami, wydumanych i trudnych do przełknięcia dzieł literatury pięknej, które z pięknem nie mają wiele wspólnego.

Jakże wspaniale jest zanurzyć się w lekturze i dać się ponieść. I czytając czuć, że wszystko jest tak, jak powinno być. Opowieść toczy się gładko, bez nadużyć i naciągania i jest tym, czym ma być - literaturą piękną. Historia bardzo ciekawa, dobrze napisana. Przepiękne i zaskakujące zaskoczenie.

Fantastyczna książka, która zabrała mnie w świat dawno minionych bohaterów i przypomniała mi moje dawno minione marzenia o piramidach. Starożytny Egipt to jednak temat, który ciągle mnie porusza, budzi moje wewnętrzne dziecko i zachwyca.

Biorę się za dalsze książki Pauline Gedge.

Niezmiernie miło jest czytać i nie musieć się martwić o fabułę.

Nie mieć w sobie tego lęku, jaki obecnie miewam często w odniesieniu do tych wszystkich "bestsellerów New York Timesa", "rewelacji", "najbardziej oczekiwanych powieści roku", czy obsypywanych nagrodami, wydumanych i trudnych do przełknięcia dzieł literatury pięknej, które z pięknem nie mają wiele...

Po książkę "Dom Snów" sięgnęłam po raz drugi. Pamiętam jak bardzo mnie oczarowała przy pierwszym (przypadkowym) spotkaniu. Pomimo upływu czasu, przyznaje - nie straciła w moich oczach na wartości. To co przemawia za książką to prostota, zarówno w kwestii fabuły i prowadzenia akcji. A to ostatnie dzieję się stosunkowo wolno i naturalnie. Autorka zapoznaje nas z bohaterami, miejscami i wszystkim co stanowi nowość dla czytelnika oraz bohaterki powieści. Główna postać może wzbudzać ambiwalentne odczucia, ale myślę, że tym bardziej ciekawi co się wydarzy na następnych stronach i jaki los spotka Thu. Kocham książki rozgrywające się w czasach starożytnych, szczególnie w starożytnym Egipcie. Niemniej nie łatwo jest oddać magię tegoż miejsca i przenieść w zupełnie inny świat. Pauline Gedge zdecydowanie to umię i robi to swobodnie. Czytelnik przeżywa zwycięstwa i porażki bohaterów. Wreszcie gdy przychodzi koniec, żałuję że musi się rozstać z wszystkim i wszystkimi co wywarło na nim tak ogromne wrażenie.

Po książkę "Dom Snów" sięgnęłam po raz drugi. Pamiętam jak bardzo mnie oczarowała przy pierwszym (przypadkowym) spotkaniu. Pomimo upływu czasu, przyznaje - nie straciła w moich oczach na wartości. To co przemawia za książką to prostota, zarówno w kwestii fabuły i prowadzenia akcji. A to ostatnie dzieję się stosunkowo wolno i naturalnie. Autorka zapoznaje nas z bohaterami,...

Świetna! Po prostu świetna. Tak wciągająca, że dosłownie nie mogłam się oderwać. Nużący styl autorki w "Dwunastej przemianie" z każdą kolejną książką stawał się bardziej przystępny, ta zaś pozycja jest dla mnie zdecydowanie the best! Postaci są tak intrygujące i złożone, ich postępowanie tak niejednoznaczne, że wzbudzają rozmaite uczucia. Mnie skłaniały do wielu refleksji. Mogłam utożsamiać się z główną bohaterką pod wieloma względami, chociaż jednocześnie tak wiele nas różni.
Przeniosłam się w tamte realia sercem i duszą. Chociaż nadal uważam, że można było sobie darować taki ogrom detali-tym razem szczegółowe przebiegi trasy, którą pokonywała setki razy bohaterka, z każdym zakrętem, mijanym murem, budynkiem, skwerkiem, drzewem, schodami etc. etc.-to doceniam jednocześnie kunszt pisarki, która oddaje bardzo realistycznie ducha starożytnego Egiptu i sprawia, że oczyma wyobraźni potrafimy się odnaleźć w tamtych czasach, otoczeniu, okolicznościach i społeczeństwie.
Niestety, do "czarnej listy" beznadziejnych wydawnictw, na której widnieje u mnie Sonia Draga, dodaję Rachocki i S-ka. MA-SA-KRA... Pobili nawet S. Draga. Tyle błędów, literówek, pozjadanych liter, że głowa puchnie! W pewnym momencie stanęłam przed dylematem: rzucić w kąt czy zacisnąć zęby i udawać, że się tego nie widzi? Treść się obroniła i tylko dlatego brnęłam cierpliwie przez te chaszcze. Kto dopuszcza do druku takie parchy?! Dobrze, że książkę miałam z biblioteki, bo gdybym kupiła takie coś, to domagałabym się zwrotu pieniędzy!
Reasumując: zdecydowanie polecam ;)

Świetna! Po prostu świetna. Tak wciągająca, że dosłownie nie mogłam się oderwać. Nużący styl autorki w "Dwunastej przemianie" z każdą kolejną książką stawał się bardziej przystępny, ta zaś pozycja jest dla mnie zdecydowanie the best! Postaci są tak intrygujące i złożone, ich postępowanie tak niejednoznaczne, że wzbudzają rozmaite uczucia. Mnie skłaniały do wielu refleksji....

Swietnie napisana I ciekawa historia. Nie moglam sie wrecz oderwac od tej ksiazki, zabieralam ja wszedzie by moc choc troche wiecej poczytac I dowiedziec sie co bedzie dalej. Na szczescie jest druga czesc House of Illusions - niestety nie wydaje mi sie by byla przetlumaczona na polski bo nie moglam znalesc... jestem ciekawa jak potocza sie losy glownej bohaterki. Mam przeczucie ze druga czesc bedzie rownie interesujaca. To byla prawdziwa uczta. Polecam!!!

Swietnie napisana I ciekawa historia. Nie moglam sie wrecz oderwac od tej ksiazki, zabieralam ja wszedzie by moc choc troche wiecej poczytac I dowiedziec sie co bedzie dalej. Na szczescie jest druga czesc House of Illusions - niestety nie wydaje mi sie by byla przetlumaczona na polski bo nie moglam znalesc... jestem ciekawa jak potocza sie losy glownej bohaterki. Mam...

Kilka dni temu skończyłam czytać po raz drugi. Ta książka to dla mnie wulkan. Jest przesycona takimi (często sprzecznymi) emocjami, że czytałam ze ściśniętym sercem, a często cała we łzach.

Kilka dni temu skończyłam czytać po raz drugi. Ta książka to dla mnie wulkan. Jest przesycona takimi (często sprzecznymi) emocjami, że czytałam ze ściśniętym sercem, a często cała we łzach.

Ciekawa książka o tematyce starożytnego Egiptu. Czytałam ją już kilka razy i nadal z chęcią sięgam po nią na półkę. Troszkę moim zdaniem gorsza od "Zwóju z Sakkary" ale również warta do przeczytania. Polecam:)

Ciekawa książka o tematyce starożytnego Egiptu. Czytałam ją już kilka razy i nadal z chęcią sięgam po nią na półkę. Troszkę moim zdaniem gorsza od "Zwóju z Sakkary" ale również warta do przeczytania. Polecam:)

Miło się czyta, ale rewelacji moim zdaniem nie ma. Pod koniec książki zaczęło mi się nudzić.

Miło się czyta, ale rewelacji moim zdaniem nie ma. Pod koniec książki zaczęło mi się nudzić.

Po lekturze książki, mając może z 14 lat jeszcze mocniej interesowałam się starożytnym Egiptem. Miesiąc temu ponownie ją przeczytałam, nie żałuję.

Po lekturze książki, mając może z 14 lat jeszcze mocniej interesowałam się starożytnym Egiptem. Miesiąc temu ponownie ją przeczytałam, nie żałuję.