Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jedni wiedzą, drudzy nie - od ok. 2 lat czytaliśmy z Hubertem Biblię i w końcu skończyliśmy. Jesteśmy niewierzący, podeszliśmy do lektury z zainteresowaniem.
Osobiście wiedziałam tylko tyle, czego mnie nauczyli w szkołach oraz co usłyszałam na mszach.
No i muszę przyznać, że Stary Testament był momentami jazdą bez trzymanki, z drugiej strony to po prostu religia starożytnego ludu z mściwym bogiem wojny na czele. Co mnie zaskoczyło, to ilość instrukcji dla wyznawców - jaką i z czego złożyć ofiarę za co. A składało się ją niemal za wszystko, w tym kobiety musiały za zwykłą menstruację.
Bywały momenty dość tragiczne (jak Jefte składający ofiarę całopalną ze swojej córki) jak i dziwnych (np. Tobiasz dorobił się bialma, bo mu ptak spuścił ciepłe odchody na oczy).
To tak w maksymalnym skrócie, ogólnie przez większość czasu bardzo dobrze czytało się te historie.
Następnie odkryliśmy Amerykę w konserwach, że Nowy Testament to jedynie 21% całości. Pierwsze cztery księgi to Ewangelie opisujące życie i śmierć Jezusa Chrystusa.
I na serio nie chcę nikogo wierzącego z moich znajomych urazić, ale gdyby Jezus przyszedł teraz tak jak to zrobił ponad 2000 lat temu, to w życiu byście nie pozwolili swojemu dziecku iść z facetem, który każe mu rzucić nagle wszystko, opuścić rodzinę i podążać za nim na dowód wiary. Uznalibyście go zapewne za sekciarza, których nie brakowało i nadal nie brakuje.
Wracając, cztery Ewangelie różnią się między sobą tylko szczegółami, najwięcej informacji jest w Ewangelii św. Jana. O Marii nie ma tam prawie nic - ot była, kilka rzeczy zrobiła.
Myślałam też zawsze, że skoro "Jezus był z rodu Dawida", to z linii matki, a się okazało, że to Józef był ostatnim potomkiem. Skoro Józef był jedynie ojczymem, to nie wiem, może syn adopcyjny w tamtym okresie dziedziczył linię ojca, a może zwyczajnie czegoś nie rozumiem.
Po Ewangeliach następują Dzieje Apostolskie i je polecam - serio są ciekawe.
Potem te nieszczęsne Listy. Jeszcze Listy do Koryntian jak Cię mogę, chyba tylko dlatego, bo kojarzę fragmenty z mszy. Potem się robi prawie że kopiuj-wklej, podobnie jak w Ewangeliach.
Nic dziwnego, dlaczego na mszach są przytaczane w kółko te same rzeczy, bo z NT nie da się za bardzo nic wyciągnąć, a w ST jakieś 80% jest pomijanych (co ma swoje uzasadnienie - w NT jest powiedziane, żeby odrzucić stare zasady, zachowując ogólnie Prawo).
Apokalipsę ogólnie polecam, bo jest świetna! Czyta się jak książkę fantasy.
Co mnie interesowało najbardziej:
- Ofiary z ludzi - tak (chociaż są różne interpretacje)
- Kobiety podległe mężczyznom - tak (w ST i NT)
- Niewolnictwo jako coś normalnego - tak (w ST i NT)
- Kobiety nie mogą być kapłanami - tak (w ST i NT; w Starym to był urząd przekazywany z ojca na syna)
- Celibat wśród księży - nie (w ST i NT; w Nowym napisane, że lepiej nie mieć żony, by skupić się na Bogu, ale z drugiej strony kapłan, który nie ma rodziny, nie będzie mógł odpowiednio doradzić w tych sprawach)
Na koniec - to są MOJE odczucia. Chcecie wyrobić sobie swoje, to zapraszam do lektury - Biblia jest normalnie dostępna w wersji aplikacji na telefon.

Jedni wiedzą, drudzy nie - od ok. 2 lat czytaliśmy z Hubertem Biblię i w końcu skończyliśmy. Jesteśmy niewierzący, podeszliśmy do lektury z zainteresowaniem.
Osobiście wiedziałam tylko tyle, czego mnie nauczyli w szkołach oraz co usłyszałam na mszach.
No i muszę przyznać, że Stary Testament był momentami jazdą bez trzymanki, z drugiej strony to po prostu religia...

Beznadziejny komiks. Życie Kleopatry opowiedziane w sposób mdły i po łebkach, w dodatku z historycznymi błędami (np. Kleopatra przybyła do Rzymu już z małym Cezarionem, on nie był pogrobowcem, a żeby go ocalić przed wojskami Oktawiana wysłała go do Indii; na południe posłała resztę swoich dzieci). Niby to nie jest praca naukowa, ale są to dość istotne kwestie. Resztę komiksów z tej serii sobie daruję, bo obawiam się, że i w nich są błędy, których nie wyłapię i będę potem gadać głupoty.
Stosunek ceny do ogólnej jakości również nie powala.

Beznadziejny komiks. Życie Kleopatry opowiedziane w sposób mdły i po łebkach, w dodatku z historycznymi błędami (np. Kleopatra przybyła do Rzymu już z małym Cezarionem, on nie był pogrobowcem, a żeby go ocalić przed wojskami Oktawiana wysłała go do Indii; na południe posłała resztę swoich dzieci). Niby to nie jest praca naukowa, ale są to dość istotne kwestie. Resztę...

I takie reportaże lubię. Po prostu życie, a nie mocno podkolorowane, emanujące niemal każdą formą wymyślnej przemocy książki autorów, których pozycje niestety najlepiej się u nas sprzedają. Brak w niej "tajemniczych informatorów" umierających na końcu (a więc kompletnie niemożliwych do zidentyfikowania - puszczam w tym momencie oczko do Margielewskiego), latających flaków, odciętych dziecięcych główek i innych tego typu najgorszych zbiorów z tabloidów okraszonych wybujałą wyobraźnią autora. To spokojna, dobrze napisana i ciekawa książka o związkach miłosnych oraz seksualnych zwyczajnych Omańczyków - polecam.

I takie reportaże lubię. Po prostu życie, a nie mocno podkolorowane, emanujące niemal każdą formą wymyślnej przemocy książki autorów, których pozycje niestety najlepiej się u nas sprzedają. Brak w niej "tajemniczych informatorów" umierających na końcu (a więc kompletnie niemożliwych do zidentyfikowania - puszczam w tym momencie oczko do Margielewskiego), latających flaków,...