Teraz już chyba wiem, dlaczego nikt do tej pory nie pokusił się o napisanie jakiejś opinii na temat tej książki. Mnie też szczerze mówiąc nie bardzo się chce, ale skrobnę parę słów. Chyba od czasów szkoły podstawowej, kiedy jedyną lekturą i w ogóle książką, której nie mogłam strawić ze względu na rozwlekłe opisy było "Ogniem i Mieczem", do tego momentu nie trafiła mi się żadna podobna. Tak się składa, że to pierwsza pozycja tej autorki (poleconej mi przez kogoś),po którą sięgnęłam. Niezbyt dobry wybór, ponieważ można się zrazić i odpuścić resztę jej książek. Ale ok, czytałam kilka dobrych opinii o pozostałych, więc nie dam się tak łatwo pokonać i zaryzykuję kolejne. Ale na razie zrobię sobie małą przerwę w tematyce egipskiej (którą kocham!),bo mi lekko głowa spuchła.
Do rzeczy: tak straszliwie drobiazgowe, rozwlekłe opisy, że sama nie wiem już, jakim cudem przebrnęłam przez pierwszą połowę tej książki. Tylko siła woli i konsekwencja pozwoliły mi wytrwać przy zamiarze przeczytania jej do końca. Bo treść całkiem ciekawa. Ale te opisy... Gdyby autorka darowała sobie łaskawie szczegółowe informowanie czytelnika co kilkanaście wersów o tym np. jak to służba ubierała każdą z postaci, drapowała poszczególnie fałdki, zakładki i inne pliski na ich wdziankach, robiła im takie a takie makijaże, zaplatała warkoczyki albo rozpuszczała włosy, przypuszczam, że książka zamiast 547 stron zamknęłaby się śmiało w jakichś 347. Bogowie! No z całym szacunkiem: uwielbiam te klimaty, chłonę całą sobą historię starożytnego Egiptu, ale ta książka rozwaliła mnie na łopatki. Styl-taki sobie, pomijając powyższe uwagi. Autorka trąci mi Lucy M. Montgomery i myślę, że świetnie by się sprawdziła w kontynuacji losów "Ani z Zielonego Wzgórza". Sorry, za mało polotu, za dużo namaszczenia jak dla mnie. Przerost formy nad treścią. Ostrzegam-postaci, miejsc, wątków, wydarzeń jest taki ogrom, że dla czytelnika, który nie orientuje się w historii starożytnej Egiptu może się okazać przytłaczający. Mnie kilkakrotnie skłoniła do sięgnięcia głębiej i uzupełnienia swojej wiedzy, ale to dlatego, że chciałam wiedzieć, na ile pewne opisane w niej wydarzenia mają korzenie w prawdziwej historii.
Polecam naprawdę wytrwałym. Czy warto? Nie potrafię odpowiedzieć jednoznacznie na to pytanie. Mam mieszane uczucia. Ale kto chce, niech czyta i nie sugeruje się moimi przemyśleniami ;) Powodzenia.

Teraz już chyba wiem, dlaczego nikt do tej pory nie pokusił się o napisanie jakiejś opinii na temat tej książki. Mnie też szczerze mówiąc nie bardzo się chce, ale skrobnę parę słów. Chyba od czasów szkoły podstawowej, kiedy jedyną lekturą i w ogóle książką, której nie mogłam strawić ze względu na rozwlekłe opisy było "Ogniem i Mieczem", do tego momentu nie trafiła mi się...